ตีตรา의 모든 챕터: 챕터 31 - 챕터 40

“ปละ ปล่อยนะ มะ...อุ๊บ!”เธอดิ้นรน ตกใจ หวาดกลัวจนร้องหามารดา ปากกลับถูกปิดกั้นด้วยฝ่ามือใหญ่“ฉันเอง”น้ำเสียงคุ้นเคยกระตุกหัวใจ เชิญขวัญหยุดดิ้น เขาก็เลื่อนมือที่ปิดปากเธอออก เธอนอนตะแคงหันหน้าไปทางหน้าต่างพอดี เลยได้เห็นว่ามันเปิดอยู่ ลมพัดเข้ามาทางหน้าต่างจนผ้าม่านปลิว สาวน้อยจึงรู้ว่าเขาเข้ามาทางไหน เขาปีนขึ้นมาชั้นสองได้ยังไง ถ้าใครเห็นจะเป็นยังไงนะ“ทำบ้าอะไร ออกไปจากบ้านฉันนะ”“ขยันไล่จริง” คนถูกไล่ยิ้ม เบียดร่างกายส่วนหน้าเข้าแนบชิดหลังบาง กระชับลำแขนกอดร่างนุ่มไว้แน่น ซุกไซ้จมูกกับเรือนผมหอมกรุ่น “เกลียดกันมากเหรอ”“มะ มาก”น้ำเสียงสั่นไหวไม่มั่นคงทำให้อัคนินทร์หัวเราะเบา ๆ ผงกหน้าไปจูบข้างแก้มใสหนัก ๆ เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดแก้มทันควัน“ไม่อยากเห็นหน้าสักนิดเดียว” เชิญขวัญซ่อนหน้าร้อนผ่าวไว้ใต้ผ้าห่ม ด้วยรู้ดีว่า สิ่งที่พูดออกไปสวนทางกับความรู้สึกที่เต้นเร่าในหัวใจ เธอคิดถึงอัคนินทร์ แต่หักดิบตัดใจ“เด็กน้อย...” อัคนินทร์วางคางบนขมับบาง หลับตานิ่ง ๆ ซึมซับความอุ่นนุ่มของกายสาว กระชับอ้อมกอดแน่น เนิ่นนานที่ต่างตกอยู่ในความเงียบ “ฉันจะให้โอกาสเธอ ต่อไปจะไม่มาให้เห็นหน้า จนกว่า.

บ้านของเธอยังเป็นบ้านหลังเดิม พอได้ทุนเรียน แม่จึงไม่ได้ขายมันไป มาวันนี้รอบบ้านร่มรื่นด้วยไม้ดอกและไม้ผลอย่างพวกมะม่วง มะยม ซึ่งพอจะปลูกได้ในพื้นที่จำกัด หลังบ้านของเธอติดคลองน้ำสาธารณะตามธรรมชาติ ต้นมะม่วงจึงไม่ได้ถูกตัดออกเชิญขวัญมีคอนโดห้องหนึ่งใกล้กับโรงพยาบาลซึ่งผ่อนมาสามปีแล้ว แต่ถึงวันหยุด เธอมักกลับบ้านมาอยู่เป็นแม่ ด้วยกลัวท่านจะเหงา แม้จะได้โทรวิดีโอคุยกันแทบทุกวันก็ตาม“เมี่ยงปลาเผาดีไหม วันก่อนมีเจ้ามาเปิดใหม่ในตลาด แม่ดูแล้วน่ากินมากเลย เดี๋ยวซื้อกุ้งกับหมูสามชั้นมาเพิ่ม”“ดีเลยค่ะ งั้นกินมะม่วงหมดจานนี่เราไปตลาดกันนะแม่”เห็นแม่มีรอยยิ้มสดใส เชิญขวัญก็มีความสุขแล้ว“ว่าแต่ เมื่อไหร่ลูกแม่จะมีแฟนสักทีล่ะเนี่ย หน้าตาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ ใกล้จะสามสิบแล้วนะเราน่ะ แต่ก่อนตอนเรียนยังเห็นมีแฟนมารับมาส่ง”“แฟนเฟินอะไรไม่มีเวลาหาหรอกค่ะ งานวุ้นยุ่งจะตาย อีกอย่างนะแม่ วุ้นเพิ่งยี่สิบแปดเอง สมัยนี้น่ะ ใครเขามีแฟนเร็วกัน มันต้องมีเงินค่ะ มีเงินมาก ๆ ก่อน แฟนเอาไว้ทีหลัง เพราะความสวยมันต้องใช้ตังค์อะ”“ไม่อยากหาหรือว่าไม่มีใครเอาล่ะเนี่ย”“แม่อะ รู้ทัน” เชิญขวัญแกล้งทำหน้างอแต่แป

“อาละวาดพอหรือยัง” เขาสางผมยาวสลวยที่ตอนนี้ไม่ได้ถูกมัดเป็นหางม้าอีกแล้วด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือคุมพวงมาลัย ขณะกระชากรถออกเชิญขวัญคับแค้นใจแต่ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้ ประจวบกับโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น ด้วยความกลัวว่าอาจเป็นทิพย์ทิวาจึงรีบเปิดกระเป๋าหยิบมาดู และเป็นฝ่ายนั้นจริง ๆ“อือ ทิพย์...ฉัน...เจอเพื่อนน่ะ แล้วพวกมันลากฉันมาด้วย... ไม่ต้องห่วง ไว้เจอกันพรุ่งนี้”หญิงสาวข่มอารมณ์กราดเกรี้ยว พยายามทำน้ำเสียงเป็นปกติเพื่อไม่ให้เพื่อนสงสัยพอเธอวางสาย เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังจากลำคอหนา“ได้เป็นเพื่อน ยังดีกว่าคนเคยรู้จักหน่อย”“คุณไม่ใช่เพื่อนฉัน” เธอสะบัดหน้าหนี จำต้องติดอยู่บนตักกว้างอย่างจนใจ“อืม...” อัคนินทร์พันนิ้วกับผมยาวเล่น “ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนอยู่แล้ว”เชิญขวัญทำหูทวนลม สั่งตัวเองว่าอย่าไปโต้ตอบคนบ้าแบบเขา นึกจะมาก็โผล่หัวมา พร้อมกันนั้นก็พยายามสงบจิตใจให้เย็นเยือกเข้าไว้ เมื่อเห็นว่าเส้นทางที่เขาพามานั้นคือทางกลับคอนโดของเธออัคนินทร์พาเธอกลับคอนโดจริง แต่เขาก็ลงมาด้วย โดยล็อกตัวเธอไว้ไม่ปล่อย ตีหนึ่ง ทางเดินจากหน้าคอนโดเข้าไปถึงลิฟต์ไร้ผู้คนพลุกพล่าน มีเพียงพนักงานรักษาความปลอดภัยน

อัคนินทร์กระตุกยิ้มในใจ สาวเจ้าถูกกระชากสู่ทะเลซ่านเสียวอีกหน เขาวางบั้นท้ายงามลงบนที่พักแขนโซฟาตัวใหญ่ เลื่อนมือมาจับใต้ข้อพับขาขาว ดันขึ้นจนเข่าชิดอกอวบ ส่ายวนแก่นกายบดขยี้หลืบร่องชุ่มฉ่ำ เธอครางอู้อี้เพราะถูกเขาดูดปากดูดลิ้นหนักหน่วงจนสาแก่ใจ ก่อนจะยอมปล่อย เริ่มกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าออกลึกรัว แบบเข้าสุดออกสุดเชิญขวัญสะท้านไปทั้งร่าง กอดเกี่ยวบ่ากว้างไว้กันเสียหลักหงายหลัง เธอเม้มปากกลั้นเสียงน่าอายไว้เมื่อเห็นหน้าคมฉาบฉายความพึงพอใจและสาสมใจ ทำได้ไม่กี่วินาทีก็หลุดการควบคุม เพราะถูกชายหนุ่มหวดโหมถาโถมเข้าใส่ด้วยจังหวะถี่ยิบ ส่งเธอทะยานสู่สวรรค์อีกคำรบจนเนื้อตัวสั่นยะเยือก ตัวอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงทว่า อัคนินทร์หาได้หยุดขยับ เขาดันกายงามให้หงายลงไปนอนบนเบาะโซฟา โดยที่สะโพกยังพาดค้างที่วางแขน กายแกร่งโน้มตามลงมา ปากร้อนตะโบมดูดสองเต้าผ่องแรง ๆ อัดกระแทกร่องสวาทชื้นลื่นด้วยความดุดันดิบเถื่อน จนเสียงจ้วงจุ่มเปียกแฉะดังลั่นเคล้าเสียงร่างกายที่กระแทกกระทบกันอย่างหยาบโลนหมอสาวแทบแดดิ้น ร่างกายสั่นส่ายโยกคลอน จิกข่วนแผ่นหลังและบ่ากว้างแรง ๆ อ้าปากส่งเสียงร้องครางไม่ได้ศัพท์ชายหนุ่มหอบหา

“เรื่องคืนบรรลัยนั่นทำกูเหนื่อยแทบอ้วก หยุดสักเดือนยังน้อยไปเลยเฮีย”ตุลายอมให้ อคิน กันต์กลทีย์ มือหนึ่งด้านการขุดค้นความลับของใครต่อใครปล่อยข้อมูลส่วนตัวออกสู่ตลาดมืดก็เพื่อล่อพวกมดปลวกที่จ้องกัดแทะเขามาตลอดให้เผยตัว พวกมันรวบรวมสมัครนักฆ่ามาเพื่อกำจัดเขาที่บ้านพักหรูหราริมทะเลสาบ นั่นคือคืนแดงเดือดที่อัคนินทร์พูดถึง มีคนตายนับร้อยทั้งฝ่ายนั้นและฝ่ายของพวกเขา และแผนการนั้น กลับทำให้ความลับหนึ่งเผยออกมา เรื่องเกี่ยวกับสายเลือดของตุลาที่เกิดจากการทำกิฟต์ ซึ่งเป็นเรื่องเดียวที่อคินสืบไม่ได้ ไม่มีข้อมูลว่าใครคือแม่ของเด็ก ตุลามีความสงสัยว่าเด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ เจ้านายและพี่ชายบุญธรรมของเขาจึงร้อนใจบุกไปหาคนที่รับผิดชอบ นั่นก็คือเตโชเขาคงไม่ยอมโผล่หัวมาหาอีกฝ่าย ถ้าวุ้นแสนหวานจะไม่หลบหนีออกมาทำงานทั้งที่เขายังกักตัวเธอไว้ไม่ครบอาทิตย์เก่งกล้าขนาดนั้น เขาน่าจะจัดหนักจนเธอลุกจากเตียงไม่ไหวให้รู้แล้วรู้รอดไป“อย่างมึงนะจะหยุดสักเดือน แค่สามวันมึงก็คันมือคันตีนออกไปวิ่งไล่เชือดคนเล่นแล้ว กูยังแปลกใจทำไมคราวนี้มึงหายหัวไปเกือบอาทิตย์ได้”อัคนินทร์ไม่ตอบ เขาเป็นแบบนั้นจริง ตลอดหลายปีมานี