All Chapters of พ่ายรักทันศิลา: Chapter 21 - Chapter 30

เช้าวันใหม่“เธอดูให้เต็มตาว่าผู้ชายที่เธอว่าดีนักหนา ดูสิเขาไปทำอะไรหลังจากผับปิดแล้ว” มิ้นต์ส่งกล้องตัวแพงให้แคนดี้ดูหลังจากที่เธอเพิ่งมาถึงบ้านของหญิงสาวในเช้าวันใหม่“อย่าบอกนะ ที่บอกว่าจะทำให้ฉันตาสว่างเธอตามไปถ่ายรูปพี่ทันมาน่ะ” แคนดี้ดีดตัวจากที่นอนลุกขึ้นนั่งแล้วมองเพื่อนสนิทที่ขอบตาดำคล้ำราวกับคนอดนอนมาทั้งคืน“ใช่น่ะสิ เธอดูเอาเองเถอะ” มิ้นต์พยักหน้า“ไงล่ะ พี่ทันคนดีของเธอ ควงเด็กในร้านไปกินละ ต่อไปนี้ห้ามเธอไปหาพี่ทันอีกเข้าใจไหม” แคนดี้ไล่ดูรูปที่มิ้นต์ถ่ายมาอย่างตั้งใจและเปิดดูช้าๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นทันศิลาจริงๆ ผู้ชายที่กำลังถูกควงแขนจนเนื้อแนบเนื้อแถมเขายังถอดเสื้อให้ผู้หญิงคนนั้นใส่อีก แล้วยังมีหมวกกันน็อกนั่นที่ตัวเธอเองก็เคยใส่ด้วยเช่นกัน“กดเลื่อนดูไปเรื่อย ๆ เลยนะแล้วจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นหายเข้าไปทำอะไรกันในห้องกันสองต่อสองหลังจากที่เลิกรากับเธอ นี่ยังไม่ทันข้ามวันเลยด้วยซ้ำ” ความนิ่งเงียบของแคนดี้ที่กำลังกดดูรูปไปเรื่อย ๆ อย่างครุ่นคิดนั้นก็ยิ่งเงียบไม่มีเสียงใดๆ ออกมาจากปากของเธอทั้งสิ้น“ฉันได้ยินว่าเธอคนนั้นชวนพี่ทันเข้าไปกินน้ำ แล้วดูชุดที่เธอใส่สิ คิดว่าพี

เช้าวันใหม่ที่บ้านของแคนดี้หญิงสาวตื่นนอนลุกขึ้นมาตามเสียงปลุกของนาฬิกาในตอนเช้า“เช้าแล้วเหรอเนี่ย” หญิงสาวลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจพร้อมกับกดปิดแจ้งเตือนในทันที‘ไม่มีข้อความของพี่ทันที่ส่งเข้ามาหาเลย’ คนบ้าถ้าไม่ได้คิดอะไรทำไมจะต้องมาทำดีด้วย ทำไมต้องให้คนมาส่งยิ่งเขาทำดีกับเธอก็ยิ่งทำให้เธอคิดว่าเขายังมีใจให้เธออยู่ ทำแบบนี้ยิ่งทำให้เธอเข้าข้างตัวเองอีกแล้วร่างบางจัดการเตรียมตัวไปเรียนในตอนเช้า แต่เมื่อเธอเดินลงมายังชั้นล่างก็พบว่าบิดากับพี่ชายของเธอนั่งทานข้าวอยู่ก่อนแล้ว“เมื่อคืนไปไหนมาแคนดี้” เสียงของผู้เป็นพ่อถามลูกสาวที่เดินลงมาอย่างเงียบๆ“คือหนู” หญิงสาวอ้ำอึ้ง“ถึงแกไม่บอก ฉันก็รู้ว่าแกไปไหนมา”“ใช่ค่ะ หนูไปหาพี่ทันมา” หญิงสาวตอบใบหน้าเรียบเฉย“ไม่เสียแรงที่วันนี้จะส่งคนไปกระทืบมันอีก” ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมกับรวบช้อนเข้าหากัน“พ่อ หนูไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงรังเกียจพี่ทันนักหนาทั้งที่เขาเคยช่วยพวกเราเอาไว้”“มันช่วยก็จริง แต่มันกำลังจะมาถล่มพ่อของแกไง ไอ้ทันนั่นมันมีเขี้ยวเล็บมากกว่าที่แกคิดไว้เยอะ แกมันยังเด็กอ่อนต่อโลกไม่ทันมันหรอก” ไทป์พูดแสยะยิ้มแคนดี้ทำได้เพียงถอนหายใจเพรา

หญิงสาวร่างแบบบางค่อยๆ ลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากประตูบ้านพร้อมกับน้ำตาอาบสองแก้มจนขนตางอนเป็นแพเปียกชุ่มจนแทบจะมองไม่เห็นทางตรงหน้า“คุณแคนดี้คะ อย่าไปเลยนะคะ” แม่บ้านรีบวิ่งมาห้ามหญิงสาวที่กำลังจะก้าวเดินออกจากบ้านไปหลังรู้ว่าคุณทูนที่เธอเรียกว่าพ่อมาตลอด คือคนที่ฆ่าน้องชายของตัวเองได้ลงคอ และน้องชายคนนั้นก็คือพ่อแท้ๆ ของแคนดี้นั่นเอง หญิงสาวยังทำใจยอมรับความจริงไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะเธอไม่เคยคิดเลยว่าคนที่เลี้ยงเธอมาจะมีจิตใจโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ เพราะเรื่องเล่าที่คุณทูนเล่ามาว่าพ่อแท้ๆ ของเธอตายไปในตอนที่เธอยังเด็กมากส่วนแม่ของเธอก็ป่วยเป็นโรคร้ายจากเธอไปหลังจากคลอดเธอซึ่งแคนดี้มีอายุเพียงสองขวบเท่านั้น“จะให้หนูอยู่บ้านหลังนี้กับใครคะ ไม่มีใครที่หนูอยากอยู่ด้วยสักคน” หญิงสาวพูดเสียงสั่นเครือและสับสนไปพร้อมๆ กันเพราะยังคงช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่“ถ้าเธออยากจะไปก็ปล่อยเธอไป เพราะถึงยังไงเราก็ไม่ใช่คนครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว” ไทป์พี่ชายต่างพ่อต่างแม่ของเธอพูดขึ้น คงจะเจ็บปวดไม่น้อยถ้าคนสองคนคิดว่าเป็นพ่อแม่เดียวกันแต่วันหนึ่งกลับไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ กันแล้ว ไม่ใช่แต่แคนดี้

ที่คอนโดของทันศิลาหญิงสาวที่มีแต่รอยช้ำรอยแดงตามตัวเพราะว่าทันศิลาทั้งดึงทั้งกระชากเธอมาจนถึงคอนโดของเขา อย่างกับจำเลยรักอย่างนั้น“ปล่อยได้แล้วค่ะพี่ทันศิลา” หญิงสาวสะบัดข้อมือของตัวเองออกจากฝ่ามือหนาของเขา“เรียกซะเต็มยศเลยนะครับคุณหนูแคนดี้” เขาพูดใส่คืนเธอบ้าง“ยียวน”“กระผมคงไม่กวนเท่าคุณหนูหรอกครับ” ทันศิลาพูดจบจึงหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของหญิงสาวแล้วใส่เข้าไปในตู้เสื้อผ้าของเขา“ได้ไงคะ ใครบอกว่าหนูจะอยู่ที่นี่ ที่หนูตามพี่มาด้วยเพราะว่าอายคนอื่นไม่อยากเป็นข่าวอีก”“งั้นเลือกเอา จะอยู่นี่หรือจะกลับบ้าน พี่ไม่ได้พูดเล่นนะแคนดี้” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยืนเท้าสะเอวมองหญิงสาวเพื่อรอคำตอบ“ทำไมพี่ต้องมาบังคับหนูด้วย หนูขอเวลาทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นบ้างไม่ได้เหรอ พี่ไม่รู้ว่าหนูเสียมากแค่ไหนที่ครอบครัวต้องมาเป็นแบบนี้”“เพราะพี่ใช่ไหม” ทันศิลาถามซ้ำ“ไม่ใช่หรอกค่ะ จะให้หนูกลับไปอยู่บ้านแล้วพี่ทันเห็นพี่ไทป์ไหมคะว่าเขามองหนูยังไง เขาไม่เคยเห็นหนูเป็นน้องสาวตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ” หญิงสาวเบือนหน้าหนีเพราะว่าน้ำตาเริ่มปริ่มๆ จะออกมาอยู่แล้ว“ถ้างั้นก็อยู่ที่นี่กับพี่ ไว้สบายใจแล้วค่อยกลับบ้าน”“แ

ชายหนุ่มร่างสูงใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลาเพราะเขาดีใจมากที่หญิงสาวเดินตามเขามาอย่างว่าง่ายอาจจะมีขัดขืนอยู่นิดหน่อยแต่ก็ยังถือว่าเธอให้ความร่วมมืออยู่“ให้หนูทำงานอะไรคะ” หญิงสาวเงยหน้าจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างสงสัยว่าทำไมเขาถึงยังคงทำให้เธอเชื่อใจเขาได้อย่างนี้ ใบหน้าคมเข้ม ตาโต ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อหญิงสาวเอามือจับผมของเขาที่เซทขึ้นแล้วลูบเบาๆ อย่างห่วงใยเพราะหลังจากที่เขาออกจากคุกเขาคงจะผ่านอะไรมาไม่น้อยเลย“พี่ทันเก่งมากนะคะ” คำพูดของหญิงสาวกลับยิ่งทำให้ชายหนุ่มแปลกใจไปกันใหญ่ ที่อยู่ ๆ เธอก็ชมเขาต่อหน้าแบบนั้น“พี่เก่งยังไงครับ” เขาที่มีท่าทีสงสัยจึงจับมือของหญิงสาวแล้วเอามาจับแก้มของเขาไว้อยู่อย่างนั้นแม้ว่าหญิงสาวพยายามจะหลงรักเขาให้น้อยลงแล้วก็ตาม แต่สายตาของเธอตอนนี้ยังคงจับจ้องใบหน้าของเขาไม่ละสายตาราวกับถูกมนต์สะกด บวกกับช่วงไหล่ที่กว้างของเขาซึ่งเธอมองแล้วกลับทำให้หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในทันที“เปล่านี่คะ หนูพูดแบบนั้นเหรอ” หญิงสาวเรียกสติคืนกลับมาไม่รู้ว่าเพราะอะไรผู้ชายคนนี้ถึงมีอิทธิพลต่อใจของเธอมากนัก ตอนแรกเธอคิดว่าเขาจะโกรธที่เธอเรียกเขาว่าขี้คุก ไม่นึกเลยว่าวัน