LOGINคำโปรย: ถ้าเธออยากสนิทกับพี่ขนาดนั้น ได้เดี๋ยวพี่จัดให้... เมื่อแคนดี้คลั่งรัก "ฉันสัญญากับตัวเองไว้เลยนะ ไม่ว่าเขาจะต้องการสิ่งใดฉันจะให้เขาหมดทุกสิ่ง ไม่ว่าดาวหรือเดือนฉันก็จะสอยมาให้เขาจนได้ ขอแค่เขาบอกฉันมาแค่คำเดียวฉันจะทำให้หมดทุกสิ่งเลยนะ” แคนดี้พูดด้วยแววตามุ่งมั่นเอาจริงราวกับคนที่กำลังตกหลุมรักหนักมาก เมื่อทันศิลาคลั่งรัก ถ้าเธออยากเป็นเมียไอ้ขี้คุกแบบฉันจริงๆ ฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้
View Moreทันศิลา ผู้ชายวัยยี่สิบห้าที่เย็นชากับเรื่องความรัก เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลยด้วยซ้ำเพราะอดีตที่เขาเคยติดคุกจากสิ่งที่เขาไม่ได้ก่อเขาเสียรู้ให้กับคนมีเงินพวกนั้นเพื่อแลกกับการรักษาอาการเจ็บป่วยของย่าเขา เพราะเด็กวัยสิบแปดจะเอาเงินจากที่ไหนเป็นล้านมาจ่ายค่ารักษา
จนมาเจอกับ แคนดี้ สาวนักศึกษาปีสองที่เข้าหาเขาเองเพียงเพราะเขาเป็นรักแรกของเธอในวัยสิบสามที่เขาเคยช่วยชีวิตของเธอเอาไว้ แล้วรอยแผลเป็นที่เป็นทางยาวที่หลังของทันศิลาก็เพราะว่าช่วยเธอทั้งนั้น
แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้นทันศิลาก็หายหน้าไปประมาณสามปีด้วยเหตุผลบางอย่างที่เธอไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน จนมาเจอทันศิลาอีกครั้งตอนที่เขาเป็นทหารเกณฑ์มาช่วยครูฝึก ฝึกนักเรียนวิชาทหารที่โรงเรียนของเธอนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเขา
จนกลับมาเจอกันอีกครั้งแคนดี้มีอายุยี่สิบปี และทันศิลามีอายุยี่สิบห้าปี ตลอดเจ็ดปีที่เธอเฝ้ารอคอยที่จะเจอเขามาตลอดมันเป็นจริงขึ้นมาแล้ว แต่ทันศิลาก็จำเธอไม่ได้ด้วยซ้ำว่าคนที่เขาเคยช่วยชีวิตไว้หน้าตาเป็นแบบไหนเพราะไม่เคยเห็นหน้าหรือได้รับคำว่าขอบคุณจากเธอเลยสักครั้ง
จนเธอพยายามเข้าหาเขาก่อนโดยไม่รู้สึกว่าจะกลัวเขาเลยสักนิด จนทั้งสองมีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน ในเมื่อเธอไม่เคยบอกเขาว่าเขาคือผู้มีพระคุณ และเขาก็จำเธอไม่ได้ ความลับบางสิ่งจึงเปิดเผยขึ้นอีกครั้งจนหญิงสาวคาดไม่ถึงเลย
เนื้อเรื่องบางตอน
“จะสนิทให้ได้เลยสินะ” ทันศิลารู้ว่าการตั้งคำถามแบบนี้อาจทำเธอตกใจไม่น้อยแต่สิ่งที่เขาสงสัยมาตลอดว่าทำไม จู่ ๆ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้มาทำดีกับเขานัก ไม่ว่าจะเป็นแกล้งเอารถมอเตอร์ไซค์มาซ่อมบางทียางก็รั่วจริงๆ แต่บางทีก็เหมือนโดนปล่อยลมยางมา
“พี่ทันจะไปไหนคะ” แคนดี้หลุดปากเรียกชื่อเขาออกมา
“รู้จักชื่อพี่ด้วยเหรอ” เขาหันมามองหญิงสาวที่ถือปากกาอยู่หลายแท่งพร้อมกับสมุดโน้ตเล่มสวยที่เธอหยิบออกมาอย่างรีบๆ “เห็นเพื่อนพี่เรียกค่ะ” “อย่างนั้นสินะ” “แล้วพี่จะไปไหนคะ” แคนดี้รีบวิ่งตามเขาออกมาที่กำลังนั่งคร่อมรถบิ๊กไบค์สีดำอยู่ “ไหนบอกว่าอยากสนิทกันไง ไม่ขึ้นมาเหรอ”เมื่อแคนดี้คลั่งรัก
"ฉันสัญญากับตัวเองไว้เลยนะ ไม่ว่าเขาจะต้องการสิ่งใดฉันจะให้เขาหมดทุกสิ่ง ไม่ว่าดาวหรือเดือนฉันก็จะสอยมาให้เขาจนได้ ขอแค่เขาบอกฉันมาแค่คำเดียวฉันจะทำให้หมดทุกสิ่งเลยนะ” แคนดี้พูดด้วยแววตามุ่งมั่นเอาจริงราวกับคนที่กำลังตกหลุมรักหนักมาก
เมื่อทันศิลาคลั่งรัก
ถ้าเธออยากเป็นเมียไอ้ขี้คุกแบบฉันจริงๆ ฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้ แต่บอกไว้เลยว่าครั้งนี้เธอจะลืมไม่ลง
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ พ่ายรักทันศิลา ถ้าชอบก็อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้น กดใจ หรือคอมเม้นได้นะคะ ฝากลูกสาวลูกชายไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ
เรื่องนี้ NCไม่เยอะนะคะ พี่ทันศิลาปากเก่งไปงั้น 5555
นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของผู้แต่ง
ไม่ได้พาดพิงถึงใคร ไม่ได้มีเจตนาดูถูกใส่ร้ายอาชีพใดอาชีพหนึ่ง เนื้อเรื่อง บุคคล สถานที่ไม่มีอยู่จริง
และอ่านเพื่อความบันเทิง
ห้ามดัดแปลง ห้ามทำซ้ำ หรือคัดลอกโดยไม่ได้รับอนุญาต
“นั่นใครน่ะ มายืนกอดกัน” รุ่นพี่สองคนเดินฉายไฟมาทางที่ทันศิลาและแคนดี้ยืนกอดกันทำให้ทั้งสองคนรีบหันไปมองต้นเสียงแล้วผงะออกจากกัน“พี่บอกว่ายังไงครับรุ่นน้อง ถ้าเที่ยงคืนใครไม่เข้านอนจะถูกทำโทษ รุ่นพี่พูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาทั้งคู่และฉายไฟไปที่ใบหน้าของทันศิลาที่ยืนขมวดคิ้วแววตาดุดันอยู่“เอ่อ ถ้างั้นพี่ทันก็ลงโทษรุ่นน้องของผมเลยละกัน ผมขอไปรายงานพี่เพชรก่อน ไปแล้วนะครับ” แล้วรุ่นพี่ทั้งสองก็พากันรีบเดินออกไป“ทำไมเขาต้องรายงานพี่เพชรคะ” หญิงสาวถาม“ก็พี่ขอให้น้องชายของเพชรจัดกิจกรรมนี้ขึ้นมา” ทันศิลาเกาท้ายทอยแก้เขิน“แผนเด็กน้อยมากค่ะพี่ทัน” หญิงสาวหัวเราะเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย“ก็มาง้อเด็กน้อยของพี่เนอะ ก็ต้องใช้แผนแบบนี้แหละ” ชายหนุ่มหัวเราะ“พี่ทันทำอะไรที่หนูคาดไม่ถึงเยอะมากเลยนะคะ”“แล้วรักไหมล่ะ’ เขากระซิบถาม“อือ รักมั้งคะ” หญิงสาวพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้เขา“งั้นคืนนี้ไปนอนเต็นท์ของพี่ไหม” ทันศิลาเอ่ยชวนพลางมองท้องฟ้ามองต้นไม้ไปทั่ว“คิดอะไรไหมคะ”“คิดสิ”“ถ้างั้นหนูไม่ไปค่ะ ฝันดีนะคะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบเดินจะกลับเต็นท์แต่ก็โดนชายหนุ่มอุ้มจนตัวลอยแล้วดันหญิง
สามวันต่อมามีกิจกรรมอาสาปลูกป่าของคณะที่แคนดี้เรียนและกินเลี้ยงเล็กๆ น้อยๆ ในตอนกลางคืนด้วยเช่นกัน “แคนดี้ มานี่เร็ว” หญิงสาวเดินไปหาเจ้าของเสียงคือมิ้นต์ที่เรียกเธอให้มาถ่ายรูป เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปในกลุ่มนักศึกษาที่กำลังรวมกลุ่มกันถ่ายรูปอยู่“เหนื่อยไหมแคนดี้ดูเธอหน้าซีดๆ นะ ไม่สบายหรือเปล่า” นนท์ถามพร้อมกับเอามือแตะหน้าผากของเธออย่างห่วงใย“ไม่เป็นไรหรอก แค่แดดมันร้อนน่ะแล้วอีกอย่างก็เพิ่งปลูกป่ากันเสร็จด้วยเหนื่อยเหมือนกัน” หญิงสาวพูดพลางยิ้มให้เพื่อนชายตรงหน้าที่เธอเริ่มจะรู้แล้วว่านนท์มีใจให้เธอนั่นเองแล้วก็ได้เวลาเที่ยงที่พวกนักศึกษาเริ่มทานข้าวกลางกัน นนท์จึงไปหยิบข้าวกล่องที่พวกรุ่นพี่เอามาแจกแต่ก็เจอกับผู้ชายที่เขาไม่อยากเจอเลยสักนิด“ทันศิลา” นนท์เลิกคิ้วทำหน้าแปลกใจที่อยู่ ๆ ไอ้เจ้าของผับบ้านั่นกลายมาเป็นคนส่งข้าวให้นักศึกษา ป่านี้ก็ใช่จะเดินทางมาสะดวกสบายขนาดนั้นยังถ่อมาถึงที่นี่อีก นนท์ยืนมองชายหนุ่มที่กำลังขนข้าวกล่องลงมาจากรถออฟโรดคันใหญ่สีดำสลับกับมองหน้าของหญิงสาวที่เขาแอบชอบกำลังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่“ไม่คิดว่าพี่จะเป็นคนขายข้าวด้วยเหมือนกัน คิดว่าจะขายเหล้าอย่างเด
“ผู้หญิงอะไรมือหนักจริงๆ ทุบตีมาไม่ยั้งดูสิร่างกายบอบบางของพี่บวมช้ำหมดแล้ว” ชายหนุ่มถอดเสื้อแล้วมองดูร่างกายของตัวเองในกระจกที่มีรอยฟกช้ำหน่อยๆ ตรงต้นแขนเพราะเธอใช้ด้ามร่มที่อยู่หน้าห้องสมุดมาตีเขาราวกับไล่ตีหมา‘คงกะจะตีให้ตายเลยสิยัยเด็กแสบ’ เขาบ่นอุบอิบพร้อมกับทายาที่ต้นแขนและช่วงหัวไหล่พร้อมกับสำรวจแผ่นหลังกว้างผ่านกระจก“โชคดีหน่อยที่หน้าไม่เป็นอะไร คอยดูนะถ้าพี่ง้อได้พี่จะทำให้เธอคลานลงจากเตียงเลยพี่สัญญา” ชายหนุ่มเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มเพราะเขาไม่เคยคิดว่าแคนดี้จะกล้าทุบตีเขาถึงขนาดนี้แบบนี้ทำร้ายร่างกายกันชัดๆ ยัยคุณหนูนักเลงน่าจะรับเข้ามาเป็นลูกน้องของเสี่ยบอมอีกคนจริงๆ ดุขนาดนี้มีหวังคุมคนได้หลายสิบคนแน่ ๆ ชายหนุ่มร่างสูงบ่นอุบอิบอยู่หน้ากระจกที่คอนโดหลังจากหนีหญิงสาวที่ใช้ด้ามร่มไล่ตีเขามาได้ที่ร้านอาหาร“สวัสดีค่ะคุณทันศิลา ห้องที่จองไว้เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานสาวเดินนำชายหนุ่มร่างสูงที่แต่งตัวใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวพร้อมกับเซททรงผมอันเดอร์คัทเปิดข้างที่มีใบหน้ากังวลอยู่เข้ามาด้านในห้องที่จองไว้“เสี่ยบอมมาแล้วเหรอ” เขาถามพนักงานสาว“มาแล้วค่ะพร้อมกับลูกสาว” พอได้ยินพนักงานบอกว่า
หลังจากที่ทันศิลากลับมาจากส่งแคนดี้และพี่ชายของเธอเขาก็ตรงมาที่ผับทันทีและแน่นอนว่าเสี่ยบอมกำลังรอเขาอยู่ผัวะ! เสียงตบหน้าฉาดใหญ่ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสี่ยบอมที่ไล่ลูกน้องออกไปจากห้องให้หมดเหลือไว้เพียงแค่เขากับชายหนุ่มที่เพิ่งถูกตบหน้าไปเท่านั้น“กูให้เกียรติมึงนะไอ้ทัน ที่กูไม่เอาตีนกระทืบมึงเพราะอะไรรู้ไหมมึงมันเรียนทนายมา มึงจะได้ออกไปใช้ชีวิตอาชีพทนายของมึงไง” เสี่ยบอมพูดพร้อมกับยืนหันหลังให้เขา“ผมขอโทษครับเสี่ย” ทันศิลายกมือไหว้“แต่ถ้านายอยากอยู่ทำงานที่นี่ต่อก็แต่งงานกับยัยเบลล์ลูกสาวของฉันนายถึงจะอยู่รอด” เสี่ยบอมพูดออกมาอย่างใจเย็นเมื่อเห็นว่าทันศิลารู้สึกผิดจริงๆ และเขาไม่เคยคิดจะงัดข้อกับเสี่ยเลยสักครั้ง“ผมไม่ได้ชอบเธอนี่ครับ” เขาตอบสั้นๆ“แต่เธอชอบนายมาก แล้วคืนนี้ก็ช่วยไปส่งเธอกลับบ้านด้วยล่ะเห็นเพชรมันว่ากำลังนั่งดื่มอยู่ในร้าน” เสี่ยบอมพูดพร้อมกับเดินออกมาทิ้งแต่ความกล้ำกลืนและลำบากใจให้ชายหนุ่มที่เขาแทบจะไม่มีทางเลือกอะไรเลย เพราะมันเดิมพันด้วยชีวิตของแคนดี้นั่นเองหนึ่งอาทิตย์ต่อมาที่บ้านของแคนดี้“แคนดี้ลงมาเร็วๆ เพื่อนมารับแล้ว” เสียงไทป์ตะโกนขึ้นไปเรียกน้อง





