All Chapters of พ่ายรักทันศิลา: Chapter 1 - Chapter 10

ประตูร้านซ่อมรถถูกเปิดออกโดยผู้ชายที่นอนเฝ้าร้านในตอนเช้า เขาอยู่ในท่าทางงัวเงียแถมยังไม่ใส่เสื้อกำลังมองดูนาฬิกาที่ผนังของร้านก่อนจะมองหญิงสาวที่ใส่ชุดนักศึกษาจูงมอเตอร์ไซค์อยู่หน้าร้าน“สวัสดีค่ะพี่ ร้านเปิดหรือยังคะพอดีมอ’ ไซค์ของหนูยางรั่วค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้อย่างเกรงใจ“ถึงยังไม่เปิดก็ต้องเปิดล่ะนะ ทุบประตูร้านแทบจะพังขนาดนี้” ชายหนุ่มร่างสูงจูงมอเตอร์ไซค์ของหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเข้ามาในร้านแล้วเดินหันหลังไปหยิบเสื้อมาใส่หญิงสาวมองแผ่นหลังที่มีรอยสักรูปมังกรยาวตั้งแต่ไหล่ด้านซ้ายพาดยาวลงไปจนเกือบถึงเอวของเขา หญิงสาวมองรอยสักนั้นอย่างหดหู่และรู้สึกเสียใจที่บางสิ่งที่อยู่ภายใต้รอยสักอันงดงามนั้น มันมีรอยแผลเป็นที่เป็นทางยาวถึงกลางหลังซ่อนอยู่นั่นเอง“หนูขอโทษจริงๆ ค่ะ แต่วันนี้หนูสายมากแล้วด้วยถ้าพี่ไม่ว่าอะไร รบกวนพี่ช่วยไปส่งหนูที่หน้ามอใกล้ๆ ได้ไหมคะ” หญิงสาวยืนยกมือไหว้ทำหน้าอ้อน พลางหันไปดูนาฬิกาที่ฝาผนังของร้านที่ดูเก่าเนื่องจากสีที่ทาเริ่มหลุดออกมา แถมภายในร้านก็ยังมีชิ้นส่วนมอเตอร์ไซค์เก่าๆ และคราบน้ำมันเครื่องเลอะที่พื้นอยู่เป็นจำนวนมาก“บ้านคงรวยมากสินะ ถึงได้เปลี่ยนมอ’

ทันศิลาในชุดเสื้อยืดสีขาวด้านในถูกคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำแขนยาวโอเวอร์ไซส์ปลดกระดุมด้านหน้าจนหมดวันนี้ทรงผมอันเดอร์คัทด้านบนที่สั้นหน่อยๆ ของเขาถูกจัดแต่งเซทขึ้นให้ดูเท่ๆ ขึ้น ใบหน้ารูปไข่ หน้าผากกว้างสวยเลยยิ่งทำให้ดูโดดเด่นเมื่อเขาทำผมเปิดหน้าผาก คิ้วเข้มหนาได้รูปช่วยขับให้ใบหน้าดูคมและดุดันขึ้น ดวงตาเรียวยาวสื่ออารมณ์นิ่งๆ สุขุมและดูจริงจังตามสไตล์ของเขาได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มก้าวขามายังผับแห่งหนึ่งหลังจากจอดบิ๊กไบค์คู่ใจไว้ด้านหน้าของร้านด้วยท่าทางนิ่งเรียบและเดินขึ้นไปยังห้องวีไอพีที่เขาคุ้นเคย“มานั่งนี่สิเจ้าทัน” ชายวัยกลางคนพูดพร้อมกับตบโซฟาให้มานั่งใกล้ๆ“หวัดดีครับเสี่ย” ทันศิลายกมือไหว้“เอ่อ หวัดดีๆ วันนี้ว่างมาหาเสี่ยได้นะ” ทันศิลายิ้มออกมาเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเสี่ยคนนี้กำลังจะต่อว่าเขาที่ไม่ค่อยมาเยี่ยมเยือนเขาที่ผับนี้เลย“เป็นไงล่ะ ช่วงนี้ไปทำงานอะไรหลังจากปลดทหารเกณฑ์” ชายวัยกลางคนพูดพร้อมกับรินเหล้าให้เขา“เป็นช่างร้านซ่อมมอ’ ไซค์ครับ”“ดีไหมล่ะ ทำไมไม่มาทำงานกับฉันที่ผับนี้ล่ะ ฉันมีหลายที่นะจะแบ่งให้ช่วยดูแลค่าตอบแทนสูงจนนายคาดไม่ถึงเลยล่ะ” เสี่ยพูดพร้อมกวักมือเรียก

‘พี่ทันคงจะลำบากมากเลยสินะ’ หลังจากที่เขารักษาตัวแล้วเขาก็หายไปเลยเกือบสี่ปี จนมาเจอเขาเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนที่เขาเป็นทหารอยู่แล้วมากับครูฝึกที่สอนวิชาทหารให้กับนักเรียนนั่นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เจอเขาในรอบสี่ปี จนมาเจอเขาอีกครั้งเมื่อสองเดือนที่แล้วตอนที่เธอไปร้านขายเครื่องเขียนร้านนั้นถึงได้รู้ว่าเขาทำงานอยู่ที่ร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ จนเธอต้องแกล้งยืมมอเตอร์ไซค์ของคนงานในบ้านมาเพื่อมาให้เขาซ่อมนั่นเองไม่นานทันศิลาเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับผมที่เปียกโชกและใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นแค่หัวเข่า‘เขาเข้าไปอาบน้ำมาเหรอ’ เธอถามตัวเองในใจ“อ่ะ กินซะ” เขาส่งบะหมี่คัพให้เธอ“คะ” หญิงสาวรับมาอย่างงงๆ“อยากกินข้าวไม่ใช่เหรอ ที่นี่ไม่มีข้าวหรอกนะ มีแต่ไอ้นี่แหละ” ทันศิลาพูดด้วยแววตานิ่งเฉย“แบบนี้ก็ดีเลยค่ะ กำลังอยากกินอะไรร้อนๆ เลย” แคนดี้รับมาและจัดการกินจนเกลี้ยงเพราะเธอสงสัยมาตลอดว่าทันศิลาใช้ชีวิตยังไงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา“คราวนี้พอจะตัดใจจากพี่ได้หรือยัง” ทันศิลาเดินถือถ้วยบะหมี่ไปนั่งกินอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาดู“ทำไมต้องตัดใจด้วยคะแล้วพี่เรียนกฎหมายอยู่เหรอ

หญิงสาวนั่งดูหนังอยู่ภายในห้องของทันศิลาร่วมเกือบชั่วโมงกว่าเพราะว่าเขาเอาแต่นั่งอ่านหนังสือกฎหมายไม่ลุกไปไหนเลยหลังจากทานข้าวเสร็จ“พี่ทันเรียนกฎหมายเหรอคะ” หญิงสาวกลับเป็นฝ่ายเปิดปากพูดขึ้นมาก่อน“เคยเรียน ตอนนี้ก็ศึกษาเพิ่มเติมเผื่อได้ใช้” เขาตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบ“พี่ทันเก่งจังเลยนะคะ เคยเรียนแบบนี้งั้นก็จบแล้วหรือว่ายังไม่จบคะ” คำถามของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มถึงกับปิดหนังสือแล้วจ้องมองเธออยู่สักพัก“หนูขอโทษค่ะ แล้วพี่ทันชอบทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ” เธอยังคงถามต่อ“กินได้หมด”“พี่ทันชอบผู้หญิงแบบไหนคะ” เธอถามขึ้นมาดื้อๆ ซึ่งทำเอาคนถูกถามถึงกับต้องวางหนังสือแล้วเดินมานั่งลงข้างๆ ร่างเล็กที่นั่งถือรีโมทอยู่“ชอบผู้หญิงพูดน้อยๆ ครับ” ทันศิลาตอบมาทำเอาหญิงสาวถึงกับอึ้งไปหลายนาทีไม่กล้าพูดต่อนั่นเองยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่าเธอน่ารักไม่น้อยเลยทีเดียว แถมยังเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ เลยด้วย“งั้นหนูกลับก่อนดีไหมคะ” แคนดี้หยิบกระเป๋าสะพายข้าง ใบละเกือบครึ่งแสนขึ้นมาเพราะเธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเธอเองกำลังรบกวนการอ่านหนังสือของเขาอยู่ แต่อีกใจก็เหมือนอยากได้ยินคำตอบของเขาว่าไม่ต้องการให้เธอกลับมาก

สองอาทิตย์ต่อมา“ใครจะไปรู้ว่าแคนดี้เป็นลูกสาวของคุณทูน คนที่นายเคยช่วยไว้วะ” ภูมิพูดในขณะที่ทันศิลากำลังนั่งเอากระดาษทิชชูเช็ดมุมปากที่มีเลือดติดอยู่พร้อมกับสภาพร่างกายของเพื่อนที่ดูไม่จืดไม่ว่าจะเสื้อผ้าหรือเนื้อตัวที่มอมแมมเพราะเปื้อนฝุ่นและรอยเท้าที่พวกนั้นทิ้งเอาไว้บนเสื้อผ้าของเขา“หลอกลวงกันทั้งบ้าน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังพร้อมกับทิ้งกระดาษทิชชูลงในถังขยะที่คอนโดของตัวเองแล้วถอดเสื้อนั่งลงเงียบๆ อยู่สักพักหนึ่งโดยที่ไม่ได้พูดอะไร“แล้วจะเอายังไงต่อ พ่อเขาส่งคนมากระทืบแบบนี้” ภูมิมีสีหน้าจริงจังซึ่งต่างกับคนที่ถูกถามโดยสิ้นเชิง“จะเอาไงได้วะ เลิกคบก็จบแล้ว” ทันศิลาพูดพร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปาก“เหลือเชื่อ กูคิดว่ามึงจะเป็นจะตายเพราะคุณหนูนั่นซะอีก”“ทำไมจะต้องตายวะ ยัยคุณหนูนั่นต่างหากที่จะต้องตายเพราะฉัน”“เชี่ย แม่งพูดไม่มีเยื่อใยอย่าให้กูรู้นะว่ามึงนอนร้องไห้ฟูมฟายเพราะเธอน่ะ” ภูมิพูดเพราะเขารู้ดีอยู่แล้วว่ายังไงซะทันเองก็เป็นผู้ชายที่ดูภายนอกไม่ค่อยสนใจอะไรออกจะเย็นชาด้วยซ้ำแต่ภายในของเขานั้นอาจจะกำลังเสียใจอยู่ก็ได้คนที่ไม่เคยคบกับผู้หญิงอยู่ ๆ มาเปิดใจคบกับใครคงจะไม่ใช่เ