All Chapters of พลาดรักคืนผีดุ: Chapter 21 - Chapter 30

สรวิชญ์หัวใจพองโต เมื่อได้ยินอัญรินทร์เรียกเขาว่าที่รัก เขาแนบจูบที่ริมฝีปากอวบอิิ่มเบาๆ ก่อนจะก้าวขาลงจากเตียงนอน แล้วก้มลงไปหยิบกางเกงวอร์มสีเทามาสวมใส่ และนำเสื้อยืดสีขาวพาดตรงบ่าแกร่ง (แอ๊ดดดด)“!”“!”ตอนที่ 21 เคยมีอะไรกันมาแล้วทันทีที่สรวิชญ์เปิดประตูห้องออกไป เขาถึงกับสะดุ้งตกใจ ไม่ต่างจากคนที่ยืนอยู่หน้าห้องที่แสดงท่าทีตกใจเมื่อเห็นเขากำลังออกจากห้องของอัญรินทร์ “รีบออกไปสิคะพี่เสือ ยืนอยู่ทำไม ถ้าพี่นัสออกมาเห็น ความลับแตกแน่ๆ ไปสิคะ”อัญรินทร์บอกสรวิชญ์ที่กำลังยืนนิ่งอยู่หน้าประตู เพราะเธอยังไม่เห็นว่ามีใครคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ด้านนอก“เอวาตื่นเช้าจังเลยนะ”สรวิชญ์พูดเบาๆ ขณะที่เอวายังคงยืนอึ้ง และพูดอะไรไม่ออก“เข้าไปหาน้องผึ้งสิ พี่ขอตัวก่อนนะ”เอวาหลีกทางให้สรวิชญ์เดินออกจากห้องของเพื่อนสาว อัญรินทร์ถึงกับตกใจเมื่อเห็นเอวากำลังยืนงงอยู่หน้าห้อง“! ยะ...ยัยเอวา”เอวารีบก้าวขาเข้าไปในห้องและปิดประตูทันที เธอเดินไปนั่งตรงขอบเตียงมองดูเพื่อนรักที่นุ่งผ้าขนหนูกระโจมอก และมีรอยแดงช้ำที่เนินอกหลายจุด“น้ำผึ้ง!...เธอกับพี่เสือ...นะ...นอนด้วยกันเหรอ อุ๊บ!”“ชู่ว...เบาๆสิเอวา”อั

“ไม่ครับ จะไม่มีเรื่องหมั้นเกิดขึ้นระหว่างผมกับทับทิม”“ว่าไงนะ! นี่เสือจะผิดคำพูดกับแม่งั้นเหรอ เสือรับปากแม่แล้ว เมื่อวานที่แม่โทรไปไง มาวันนี้จะผิดคำพูดกับแม่ แม่ไม่ยอมหรอกนะ!”นางสุวิภาขึ้นเสียงใส่ลูกชายพร้อมกับจ้องหน้าเขา“ผมบอกว่าผมจะมาเคลียร์เรื่องของผมกับทับทิม คำว่าเคลียร์ของผมคือ เคลียร์ให้มันจบ ไม่ได้บอกว่าผมจะไปหมั้นนะครับ”“ไม่ได้! ยังไงเสือก็ต้องหมั้นกับหนูทับทิม พรุ่งนี้เตรียมตัวให้พร้อม แม่จะพาไปบ้านคุณน้าพิมพ์จันทร์ เสือต้องหมั้นกับหนูทับทิมเท่านั้น!”ตอนที่ 23 มีคนรักอยู่แล้ว“ถ้าคุณแม่คิดว่าจะบังคับผมได้ ก็เอาเลยครับ ผมไม่ได้รักทับทิม ผมมีผู้หญิงที่ผมรักอยู่แล้ว ถ้าวันพรุ่งนี้คุณแม่จะไปบ้านคุณน้าพิมพ์จันทร์ ก็โทรนัดเวลาผมแล้วกัน ผมจะได้ไปคุยกับฝ่ายนั้น จะไม่มีงานหมั้นระหว่างผมกับทับทิมเกิดขึ้นแน่นอน”สรวิชญ์พูดชัดถ้อยชัดคำก่อนจะหมุนตัวเตรียมเดินออกจากบ้าน“แกจะไปไหน!”“ไปดูแลรีสอร์ทไงครับ ผมเคยบอกคุณแม่แล้วไงว่าผมจะไปดูแลรีสอร์ทหลังกลับจากเที่ยวหัวหิน”“แกยังไปไหนไม่ได้ เพราะแกต้องคุยกับแม่ให้รู้เรื่องก่อน แกเป็นคนพูดเองว่าจะหมั้นกับหนูทับทิม แกพูดต่อหน้าน้อง แล้วแก

ตอนที่ 25 แม่และทับทิมมาที่รีสอร์ท!“เร็วๆหน่อยสิคะคุณ เดินช้าอยู่ได้ เดี๋ยวก็ตกเครื่องพอดี”นางสุวิภาบ่นให้สามี ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินอยู่ในอาคารผู้โดยสารขาออกภายในประเทศ ของสนามบินนานาชาติภูเก็ต“คุณจะรีบทำไมนักหนา ผมอุตส่าห์ตั้งใจจะพักผ่อนอยู่ที่นี่หลายวัน คุณดันมาเปลี่ยนใจกลับบ้านกะทันหัน ไม่ต้องกลัวว่าจะตกเครื่องหรอก ถ้าขึ้นเครื่องไม่ทันก็ซื้อตั๋วใหม่ แค่นั้นจบ”นายวิทวัสพูดในทำนองตำหนิภรรยาของเขา“ฉันรีบกลับบ้านเพราะต้องไปจัดการตาเสือ ลูกชายตัวดีปิดเครื่องหนีหนูทับทิม ใครมันจะไปทนรอได้ล่ะ คอยดูนะ ฉันจะจัดการเรื่องหมั้นให้เร็วที่สุด”นางสุวิภาพูดพร้อมกับเดินจ้ำอ้าวเพื่อไปให้ทันขึ้นเครื่อง และในที่สุดสองสามีภรรยาก็มาทันเวลาขึ้นเครื่องพอดี“ขนาดลูกบอกว่ามีคนรักอยู่แล้ว คุณก็ยังจะไปบังคับลูกอีก นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว จะมาคลุมถุงชนเหมือนสมัยคุณกับผมไม่ได้หรอกนะ”“คุณไม่ต้องพูดมาก ถ้าไม่เห็นด้วยก็เงียบไปเถอะ ลูกชายของเราตอบตกลงตั้งแต่แรกเอง จะมาทำให้ฉันเสียคำพูดไม่ได้หรอกนะ”นายวิทวัสได้แต่ถอนหายใจและนิ่งเงียบ ขณะที่เครื่องบินกำลังทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า“คุณป้าขา ตั้งแต่วันที่พี่เสือไปเที่

“น้องผึ้ง...ฟังพี่ก่อน”สรวิชญ์คว้าข้อมือเล็กเอาไว้ ขณะที่อัญรินทร์กำลังจะเดินออกไป“เรื่องของเรามันจบแล้วค่ะ จากนี้เราไม่จำเป็นต้องมาเจอกันอีก เราเลิกกันค่ะ”(พรึ่บ)อัญรินทร์พูดประโยคที่ทำให้สรวิชญ์รู้สึกเจ็บปวดใจมากยิ่งขึ้น ก่อนที่เธอจะสะบัดมือแล้วเดินจากไปทันทีตอนที่ 27 อุบัติเหตุ!“หยุดนะ! แกไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น”นางสุวิภาขึ้นเสียงสั่งลูกชายที่กำลังจะก้าวขาออกจากห้อง เพื่อตามอัญรินทร์ไป เขาไม่ได้สนใจสิ่งที่มารดาสั่ง สรวิชญ์วิ่งตามหญิงคนรัก แต่ก็ไม่ทัน เพราะเธอวิ่งขึ้นรถแท็กซี่ที่เพิ่งจะเข้ามาส่งลูกค้า และรถคันดังกล่าวกำลังขับเคลื่อนออกไปจากรีสอร์ทแห่งนั้น“ตาเสือหยุดนะ!”นางสุวิภาและทับทิมวิ่งตามหลังสรวิชญ์มาที่ลานจอดรถ สรวิชญ์ถึงกับหัวเสีย เพราะเขาไม่ได้ถือกุญแจรถติดมือออกมาด้วย“แกต้องคุยกับแม่ให้รู้เรื่อง! แกห้ามไปไหนทั้งนั้น!”“ก็ได้ ผมจะคุยวันนี้ให้มันจบไปเลย!”เขาจ้องหน้ามารดาด้วยอารมณ์เดือดดาล ก่อนจะหันมามองทับทิมที่ยืนอยู่ข้างๆเขา“ทับทิมฟังพี่นะ แล้วก็ไม่ต้องฟังใครทั้งนั้น”สรวิชญ์พูดพร้อมกับจ้องหน้าทับทิม“เอ่อ...ค่ะ”“งานหมั้นของพี่กับทับทิมจะไม่มีวันเกิดขึ้น เพรา

“คือ...กู...กูคิดถึงน้องสาวมึง”“คิดถึงน้องกู! มึงจะบ้าหรือเปล่า มึงจะไปคิดถึงน้องสาวกูทำไมวะ”อานัสยังคงแสดงท่าทีงุนงงกับสิ่งที่เพื่อนรักของเขาพูดออกมา“อุบัติเหตุทำให้มึงเสียสติหรือเปล่าวะ ไอ้เสือ”“กูคิดถึงน้องสาวมึง เพราะน้องสาวมึงเป็นเมียกูแล้ว”“ไอ้เชี่ยเสือ!”ตอนที่ 29 ผิดหวังในความรักอานัสจ้องหน้าสรวิชญ์อย่างเอาเรื่อง เขารู้สึกโกรธ และอีกความรู้สึกก็คิดว่าเพื่อนรักคงจะสมองฟั่นเฟือนจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น“กูให้มึงพูดอีกครั้ง เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะ”“มึงตั้งใจฟังกูนะ และมึงก็ห้ามโวยวาย”“...”อานัสยืนนิ่งเงียบ เอวาต้องลากเก้าอี้อีกตัวมาให้ชายคนรักนั่ง“น้ำผึ้งเป็นเมียกู”“!”แม้ว่าอานัสจะรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังนิ่งเงียบเพื่อฟังเพื่อนรักพูดต่อ“ผีสาวที่กูหลงรักมาตลอด คือน้องสาวของมึง”สรวิชญ์ตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนรักฟังทั้งหมด แม้ว่าอานัสจะรู้สึกโกรธสรวิชญ์ แต่ในเมื่อทุกอย่างมันเป็นไปแบบนี้แล้ว เขาก็ต้องข่มอารมณ์เอาไว้ และตลอดเวลาที่ผ่านมา สรวิชญ์ก็พูดกับเขาเสมอว่าเขาหลงรักผีสาวในค่ำคืนนั้นมาตลอด และเพื่อนของเขาก็ไม่เคยไปยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย เขาจึงมั