All Chapters of กลับมาครั้งนี้ฉันจะไม่มีสามีชั่วช้า: Chapter 11 - Chapter 20

"ช่วงนี้ทำไมพี่อารมณ์ดีจัง"เหมยลี่ถามพลางแสดงท่าทีออดอ้อนด้วยการซบใบหน้าสวยไปกับแผ่นอกของชายหนุ่มที่นั่งเอนหลังพิงพนักเตียงอย่างสบายใจหลังจากเพิ่งเสร็จกิจกรรมอย่างว่ากับเธอ"ช่วงนี้พี่กำลังมือขึ้นน่ะ""มือขึ้น??"คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ใบหน้าสวยเงยขึ้นมามองคู่นอนที่ช่วงนี้ขยันมาหาเธอที่ห้องทุกวัน เพราะตั้งแต่คืนนั้นที่แอบแซ่บโพสต์ข้อความในกลุ่มลับ 'เพื่อนรักจอมฉก' พร้อมกับรูปประกอบทัวร์ก็ลงที่เธอเต็มๆ ตกเป็นเป้านิ่งให้ทุกคนมองและจับกลุ่มนินทาสนุกปากแทบทุกวัน'คนนี้เหรอที่ทำ''สวยแต่ไม่มีสมอง''หาเองไม่ได้รึไง''ทำไมต้องแย่งแฟนเพื่อนด้วย'คำซุบซิบที่ได้ยินทุกวัน มันทำให้เธอไม่มีอารมณ์ทำงานก็เลยยื่นสิทธ์ขอใช้พักร้อนเต็มอัตรา รอให้ข่าวลือที่เกี่ยวกับเธอซาไปก่อนแล้วค่อยกลับไปทำ ส่วนเรื่องให้เพื่อนของเจิ้งหลุนตามสืบว่าแอบแซ่บเป็นใครนั้นก็ไม่ได้มีความคืบหน้าอะไรเลย "เห็นเส้นเขียวๆ นี่ไหม"เจิ้งหลุนถามพร้อมกับอวดพอร์ตหุ้นของตัวเองในโทรศัพท์ให้เหมยลี่ดู หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาหุ้นที่เขาซื้อตามซินเจียทำกำไรจนน่าตกใจ ซื้อมา ขายไป เงินโอนเข้าบัญชีรัวๆ ถ้ารู้ว่าเงินมันจะได้มาง่ายขนาดนี้ เขาคงเล่น

"แม่งเอ้ย!"เจิ้งหลุนสบถเสียงดัง เมื่อเห็นข้อความของเจ้าหนี้ส่งมาขู่รายชั่วโมง'ถ้ามึงหนี รู้นะว่าจะโดนอะไร''วันนี้ผลัดไม่ได้ ถ้าผลัดอีกมึงน่วมแน่''รับโทรศัพท์ด้วย'พอเขาไม่รับสายที่เจ้าหนี้กระหน่ำโทรมา ข้อความก็เด้งเข้าโทรศัพท์รัวๆ เงินเก็บที่มีอยู่ในบัญชีหายไปในชั่วพริบตา หุ้นที่คิดว่าจะทำกำไรตอนนี้จมดิ่งไม่มีทีท่าฟื้นตัว พอทุนไม่มี เขาก็ไปเล่นพนันบอล หวังจะได้เงินมาไวๆ แต่ที่ไหนได้กลับหมดตัว เพราะมือเติบเกินไป สุดท้ายเขาก็กลายเป็นหนี้ที่โดนตามทวงรายชั่วโมง"เหมยลี่พี่ยืมเงินหน่อย"เจิ้งหลุนเอ่ยปากยืมเหมยลี่อีกครั้ง"ครั้งที่แล้วพี่ยังไม่ได้คืนเลย""จะงกอะไรหนักหนาวะ!!เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มเสียงดัง และลงอารมณ์ใส่ผู้หญิงที่เขาพร่ำบอกรักสามเวลา"ฉันไม่มี"เหมยลี่ยืนกรานว่าไม่มี ก่อนจะตัดสายไป ปล่อยให้เจิ้งหลุนต้องเผชิญกับผลของความโลภที่ไม่รู้จักพอ และตอนนี้เขาแทบจะไม่กล้าโผล่หัวออกมาจากห้องเลยซินเจีย...เมื่อตกที่นั่งลำบาก คนสุดท้ายที่เขานึกถึงก็คือผู้หญิงที่เคยรักและช่วยเขาอย่างไม่มีเหตุผล เขาต่อสายตรงถึงเธอ โทรอยู่นาน จนกระทั่ง..."มีอะไรรึเปล่าคะ""ผม...."เจิ้งหลุนเงียบไปเกือ

เมื่อได้หวนกลับคืนมาอีกครั้ง สิ่งแรกที่ซินเจียทำก็คือนั่งลิสต์เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อนอย่างละเอียด ถึงเธอจะปฏิเสธไม่ให้เบอร์โทรกับเจิ้งหลุนไป แต่ในช่วงเวลานั้นเจิ้งหลุนได้งานออกแบบที่บริษัทใกล้ๆ กัน ทำให้เขากับเธอได้เจอกันอีกหลายครั้ง จากคนแปลกหน้าเปลี่ยนมาเป็นคนรู้จัก ก่อนจะค่อยๆ ขยับมาเป็นคนรู้ใจ ความสัมพันธ์พัฒนาไปไกลในช่วงเวลาแค่ไม่กี่เดือน ภาพจำดีๆ มีเยอะมากมาย ก่อนที่จะถูกทำลายด้วยน้ำมือของคนๆ เดียวกัน"ไปซื้อกาแฟกัน"รุ่นน้องในแผนกเอ่ยชวนซินเจียที่ปกติจะชอบแวะไปร้านกาแฟใต้ตึก โดยเฉพาะช่วงพักเที่ยงที่เธอจะชอบไปนั่งเล่นเปลี่ยนบรรยากาศก่อนจะมาลุยงานตลอดทั้งบ่าย แต่เดี๋ยวนี้กลับบ่ายเบี่ยงอ้างนู่นอ้างนี่ ก่อนจะจบที่ "ซื้อฝากพี่ด้วย" รุ่นน้องหรี่ตามองรุ่นพี่ที่เหมือนทำตัวยุ่งตลอดเวลา แถมช่วงนี้ก็เอาแต่พูดกับตัวเอง"พี่มีอะไรในใจรึเปล่า ปรึกษากันได้นะ"รุ่นน้องที่ชื่อ 'จินเย่' เอ่ยถาม"ไม่มีอะไร คิดมากนะเรา"มุมปากได้รูปผุดยิ้มจางๆ ก่อนที่นิ้วเรียวจะดีดไปตรงหน้าผากของรุ่นน้องที่ชาติก่อนเธอพยายามปลีกตัวออกห่าง ไม่ใช่ว่ารุ่นน้องคนนี้นิสัยไม่ดี แต่เพราะเหมยลี่น้อยใจเธอน

"ได้ข่าวว่ามีคนมาจีบเธอเหรอซินเจีย"เหมยลี่ยื่นหน้ามาถามเพื่อนสนิทที่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลา ชวนไปไหนก็ไม่ไป เอาแต่อ้างว่าติดงาน แต่ดูเหมือนคำพูดพวกนั้นจะไม่ค่อยตรงกับข่าวลือที่เธอได้มา'มีดอกไม้มาส่งอีกแล้ว''ไม่อยากเมาท์แต่...ดอกไม้สวยมากนะแก''โอ้ย! ทำไมไม่เป็นฉันบ้างเนี่ย'พอได้ยินคนพูดถึงดอกไม้ที่ส่งมายัง 'แผนกพัฒนา' หูของเหมยลี่ก็ผึ่งทันที แล้วพอรู้ว่าใครคือผู้หญิงที่ได้รับช่อดอกไม้ทุกวัน ความอิจฉาที่อัดแน่นอยู่ในใจก็ยิ่งเผยออกมาให้เห็นทางแววตา ทำไมคนที่โชคดีจะต้องเป็นซินเจียทุกครั้งไป'เธอเป็นเพื่อนสนิทของซินเจียนี่นา รู้ไหมว่าใครที่เป็นเจ้าของช่อดอกไม้แพงๆ ที่ส่งมาทุกวัน ทำงานห้าวัน ได้ดอกไม้ไม่ซ้ำแบบเลย''ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน''อ้าว! เพื่อนกันไม่รู้ได้ไง'คนถามทำหน้าสงสัย ก่อนจะพูดคำที่จี้ดใจคนฟังออกมา และนั่นก็ทำให้แววตาของเหมยลี่เปลี่ยนไปทันที แถมช่วงนี้ซินเจียก็ไม่ค่อยตอบข้อความของเธอเลย การที่ซินเจียไม่ค่อยมีเวลา และเอาแต่บอกเธอว่า 'ติดงาน' บางทีมันอาจจะเป็นข้ออ้างที่ซินเจียไม่อยากให้เธอรับรู้เรื่องที่มีคนมาจีบก็เป็นได้เหมยลี่ที่อยากรู้จนตัวสั่นว่าใครคือเจ้าของช่อดอกไม้จึงถ

คำสารภาพรักเมื่อกี้ทำซินเจียตั้งตัวไม่ทัน เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าอี้เทียนแอบชอบเธอ หญิงสาวมองใบหน้าหล่อเหลาที่เพิ่งขอจีบเธอไป ท่าทางเขาดูเขินอาย ไม่ต่างอะไรจากเธอชอบเธอตอนไหน...ชอบเธอตั้งแต่เมื่อไหร่... มันเป็นคำถามที่ผุดขึ้นในใจ ทำไมผู้ชายที่เป็นจุดสนใจของสาวๆ ทุกคนในบริษัทอย่างเขาถึงได้มาชอบผู้หญิงที่ดูธรรมดาและไม่โดดเด่นอะไรอย่างเธอ"คุณล้อฉันเล่นรึเปล่าคะ"ซินเจียเอ่ยถามผู้ชายที่ยังคงสบตากับเธอ ใบหน้าของเขาดูจริงจัง และน้ำเสียงที่ตอบกลับมานั้นก็เกินกว่าจะคิดว่าเป็นการล้อกันเล่นขำๆ อย่างที่เธอถามไป"ผมไม่ได้ล้อเล่นครับ"ความเขินอายที่แฝงในดวงตาคมคู่นั้นของเขาเป็นเครื่องพิสูจน์ได้เป็นอย่างดีว่าทุกสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง ถึงแม้ใบหน้าหล่อเหลาจะดูนิ่ง แต่ใบหูทั้งสองข้างกลับแดงจนสังเกตุได้ เมื่ออีกฝ่ายเปิดเผยความในใจ แล้วเธอล่ะควรตอบเขากลับไปว่าอย่างไรดี"คือฉัน..."คำตอบไม่ทันได้หลุดออกมาจากริมฝีปากบาง เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขัดจังหวะขึ้นมาพอดี"คุณรับโทรศัพท์ก่อนก็ได้ครับ""เอ่อ...ค่ะ"เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้เร่งเร้าเอาคำตอบ เธอจึงเปิดกระเป๋าหยิบเอาโทรศัพท์ออกมา พอเห็นชื่อของใครโทรมา