กลับมาครั้งนี้ฉันจะไม่มีสามีชั่วช้า

"ไอ้ผู้ชายเลว"

"ไอ้เฮงซวย"

"ไอ้คนไม่รู้จักพอ"

คำด่างึมงำอยู่ในลำคอของหญิงสาวที่กำลังนั่งดื่มเหล้าคนเดียว ใบหน้าเรียวยาวของเธอสวยเฉี่ยวดูทันสมัย ถ้าหากมองเผินๆไม่คิดอะไร ก็คงคิดว่าเธอมาดื่มชิวๆ หลังเลิกงาน แต่ถ้าหากได้มองดีๆ จะพบว่าดวงตาภายใต้แพขนตาหนามีความเจ็บปวดซ่อนอยู่ภายใน

"ระวังเมานะครับ"

บาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยเตือนสาวสวยที่มานั่งดื่มเหล้าคนเดียวเงียบๆ เกือบสองชั่วโมง เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาพร้อมกับรอยยิ้มที่พยายามฝืนเต็มทน 

"เมาก็ดีสิ"

ซินเจียตอบ จุดประสงค์ที่เธอมาดื่มก็เพราะอยากเมา เมาให้ลืมผู้ชายที่หักหลังเธอ ความรักที่ทุ่มเทให้ไป สุดท้ายก็ไม่มีค่าและราคา คบกันมาตั้งสามปี ต่อหน้าทำตัวเป็นแฟนหนุ่มที่ดี แต่ลับหลังเธอกลับทำเรื่องเลวทราม 

"เห็นฉันเป็นควายหรือไง"

ซินเจียหัวเราะทั้งน้ำตา คนหนึ่งเป็นแฟนที่กำลังจะจัดงานแต่งงานกัน ส่วนอีกคนก็เป็นเพื่อนรักที่เธอสนิทและไว้ใจ แต่ทำไมถึงทำร้ายกันได้ลงคอ

'วันนี้ฉันมีทำโอที คุณกินข้าวไปก่อนเลยนะคะไม่ต้องรอ'

ข้อความที่เธอพิมพ์ไปบอกแฟนหนุ่ม ถูกเปิดอ่านอย่างรวดเร็ว

'งานค้างเยอะเหรอครับ'

'นิดหน่อยค่ะ'

'ให้ผมไปรับไหม'

'ไม่เป็นไรค่ะ ทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน คุณพักผ่อนเถอะ วันนี้ฉันว่าจะกลับไปนอนที่คอนโดของตัวเอง พรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะคะ'

เธอพิมพ์ตอบแฟนหนุ่มไปอย่างนั้น แต่ความจริงกำลังยืนเลือกซื้อเค้กอยู่ วันนี้เป็นวันครบรอบสามปีที่คบกัน และอีกแค่สามเดือนก็จะมีงานหมั้นระหว่างสองตระกูล วันนี้เธอรีบเคลียร์งาน เพราะอยากจะไปเซอร์ไพร์สผู้ชายที่กำลังจะกลายมาเป็นสามี

'เขาไม่มีอะไรเลยนะ"

'คิดให้ดีนะซินเจีย

'เขาชอบแกจริงๆ ใช่ไหม'

คำถามที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของเพื่อนไม่ได้มีผลให้เธอเปลี่ยนใจ ในเมื่อผู้ชายคนนี้ดีกับเธอ แถมหน้าตาก็หล่อตรงสเป็คทุกประการ คนที่ไม่เคยมีแฟนจริงๆ จังๆ วันๆ หมกมุ่นทำแต่งาน พอเจอผู้ชายเอาใจหยอดคำหวาน มันก็พลอยทำให้หวั่นไหว สุดท้ายเป็นไง สามปีเต็มๆ เพียงพอแล้วที่ผู้ชายคนนี้จะได้พิสูจน์ตัวเอง

'ผมรักคุณ แต่งงานกันนะ'

ไฟบอกรักยังคงสะท้อนก้องในหู เธอยิ้มพยักหน้ารับทั้งน้ำตา ยื่นนิ้วนางข้างซ้ายมาให้เขาสวมแหวนเงินเกลี้ยงที่ไม่ได้มีราคาแพงอะไรเลย แต่กลับมีค่าทางจิตใจ เธอโพสต์ลงในโซเชี่ยลทันที และเพื่อนรักแสนดีก็เข้ามาคอมเม้นท์อย่างไว

'ดีใจด้วยนะซินเจีย'

ข้อความนั้นดูจริงใจ และฉันก็ยังพิมพ์ตอบกลับไปแบบขำๆ ว่า 'ฉันจองตัวเธอเป็นเพื่อนเจ้าสาวแล้วนะ' และด้วยความที่จะแต่งงาน ก็ต้องมีเรือนหอดีๆ และมันก็เป็นหน้าที่ของฝ่ายชาย

'ผมคงต้องยื่นกูซื้อคอนโด'

'รถผมยังผ่อนไม่หมดเลย'

คำพูดพวกนี้เธอได้ยินเกือบทุกวัน พอเห็นแฟนทำหน้าทุกข์ใจ จะไม่ให้เธอช่วยก็ดูใจร้ายเกิน

'ให้ฉันช่วยไหมคะ'

'ไม่เป็นไร ปัญหาผม ผมต้องแก้เอง'

เขาส่งยิ้มแห้งๆ มาให้เธอ ดูก็รู้ว่ากำลังฝืนทำตัวเป็นปกติให้เธอสบายใจ

'ให้ฉันช่วยเถอะค่ะ"

ผู้หญิงแสนดี มีแต่ความจริงใจให้แฟนหนุ่มเสนอตัว 

'แต่ผมเกรงใจคุณ'

หญิงสาวส่ายหน้าไปมา

'อีกไม่กี่เดือนเราสองคนก็จะใช้นามสกุลเดียวกันแล้ว ปัญหาของคุณก็เหมือนปัญหาของฉัน ฉันพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง ให้ฉันช่วยคุณนะคะ'

ปัญหางวดรถหมดไป แต่ปัญหาใหม่คือแฟนหนุ่มของเธอยื่นเอกสารกู้ซื้อคอนโดไม่ผ่าน เพราะทำงานเป็นฟรีแลนซ์ ทำให้มีรายได้ไม่แน่นอน ต่างจากเธอที่เป็นถึงนักวิจัยในบริษัทเครื่องสำอางค์ ที่มีเงินเดือนหกหลักกลมๆ

'ผมไม่อยากรบกวนคุณเลย'

'ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเต็มใจ'

ผู้หญิงแสนดี ที่เปย์ทุกอย่างให้ผู้ชาย กำลังยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อถูกคำหวานป้อนยอว่าเธอคือแฟนที่แสนดี 

'ผมรักคุณนะ'

'คุณดีกับผมมากจริงๆ'

แค่คำว่า 'รัก' ไม่กี่คำ ก็ทำให้เธอรู้สึกดี เงินในบัญชีหายไปทีละหลายแสนก็ไม่เป็นไร เงินหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้ เป็นยังไงล่ะ! ผู้หญิงสวย แถมหาเงินเก่ง อย่างเธอ แต่ดันโง่เรื่องผู้ชาย แถมยังไม่เคยรู้สึกระแคะระคายอะไร กล้าปล่อยปลาย่างไว้กับแมว แล้วสุดท้ายแมวที่ตอแหลตัวนั้นก็ได้ปลาย่างเธอไปกิน

'อื้อ~ พี่อย่าดูดสิ เป็นรอยหมดแล้ว'

'ก็อย่าตอดพี่แรงสิครับ'

บทสนทนาที่ลอยออกมาจากห้องนอน ทำสองขาของซินเจียหยุกชะงักหน้าห้อง คำพูดที่ได้ยินทุกคำ มันเสียดแทงเข้าไปถึงขั้วหัวใจ ร่างกายรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมาทันที

'ซินเจียจะกลับมาตอนไหนคะ'

เสียงหวานถามไปครางไป เมื่อถูกท่อนเนื้อลำใหญ่กระแทกจนสองเต้ากระเพื่อมขึ้นลง

'คืนนี้ไม่กลับ อยู่กับพี่ถึงเช้าเลยได้ไหม พี่คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว'

เสียงที่กำลังออดอ้อนคือเสียงที่เธอคุ้นหูมากกว่าใคร ประตูที่ปิดไม่สนิท ถูกมือที่สั่นเทาค่อยๆ ผลักออกอย่างช้าๆ ภาพเคลื่อนไหวที่เห็นตรงหน้าทำเธอแทบลืมหายใจ ผู้ชายที่กำลังขยับสะโพกเข้าออกอย่างเมามันส์คือผู้ชายที่กำลังจะเป็นสามีเธอ ทั้งจุก ทั้งเจ็บ เกินบรรยายเพราะผู้หญิงที่กำลังนอนอ้าขาให้แฟน คือผู้หญิงที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง

'ปากดี พี่กำลังจะแต่งงานแล้วนะ'

'แต่งก็แต่งแค่ตัว'

คำตอบของชายหนุ่มเหมือนมีดแหลมคมที่บรรจงกรีดลงกลางใจ แล้วใครกันที่เป็นคนเอ่ยปากขอเธอแต่งงาน

​'แล้วพี่จะหย่าตอนไหน'

คำถามนั้นเชือดเฉือนหัวใจ ยังไม่ทันได้แต่งงานกันก็มีแผนจะ 'หย่า' กับเธอแล้วเหรอ ไอ้ผู้ชายเลว

'ใจเย็นๆ รอให้พี่ได้ทุกอย่างที่ต้องการในฐานะสามี มีเงิน มีรถ มีบ้าน แลัวถ้าถึงตอนนั้นพี่จะรีบหย่ากับซินเจีย แล้วมาอยู่กับเธอ รู้ใช่ไหมว่าพี่รักเธอ ที่ทำก็เพื่อเธอจะได้อยู่อย่างสุขสบายนะเสี่ยวเหมย'

คำพูดของผู้ชายที่พร่ำบอกรักเธอ มันไม่ได้ต่างอะไรจากคำหลอกลวง ที่ผ่านมามันคือการแสดง และเธอก็หลงเชื่อจนหมดใจ ไม่ต่างอะไรจากคนโง่จริงๆ ภาพและเสียงที่ได้ยิน มันทำเธอเจ็บจนชาไปทั้งร่างกาย หูมันอื้อ สมองมันเบลอและเธอก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามาถึงร้านเหล้าได้อย่างไร

"ฮึกๆ ฮือ~"

ร่างบางทรุดตัวลงนั่งกอดเข่าร้องไห้ คนมองเธอก็ไม่อาย เค้กที่ซื้อมาและเขียนคำว่า 'happy anniversary' มันได้กลายเป็นแค่ความทรงจำที่เจ็บปวดเกินทน

"ร้านจะปิดแล้วนะครับ"

เสียงทุ้มของบาร์เทนเดอร์ดึงให้หญิงสาวที่เหม่อลอยหลุดจากภวังค์ เธอนั่งดื่มไปกี่ชั่วโมง ไม่รู้ รู้เพียงว่าเธอจะเมาวันนี้เป็นวันสุดท้าย

"ค่ะ"

เธอตอบงึมงำ พยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน ตรงๆ แต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอเดินเซ จนชายหนุ่มต้องถามอีกครั้งว่า

"ไหวไหมครับ"

"ฉันไหวค่ะ"

เธอส่งยิ้มบางๆ ให้กับผู้ชายที่ไม่รู้จัก แต่กลับสัมผัสได้ถึงความเป็นห่วง เธอเดินขาขวิดออกมายืนโบกรถแท็กซี่หน้าร้าน และพอกลับมาถึงห้อง เธอก็ทิ้งตัวลงนอนแผ่ 

เจ็บแล้วจำคือคน...

เจ็บแล้วทนคือควาย!

บอกตัวเองที่จะไม่หันหลังกลับ รักมากเท่าไหร่ ก็เจ็บมากเท่านั้น ในเมื่อสภาพยังไม่พร้อมทำงาน เธอจึงใช้สิทธิ์ลาพักร้อน กะจะพักสมอง รักษาแผลใจ และคิดหาวิธีเอาคืนผู้ชายเลวๆ ที่จ้องฮุบเงินเก็บของเธอ ส่วนเพื่อนที่ไม่น่าจะใช่เพื่อนอีกต่อไป เธอก็มีวิธีจัดการแล้วเหมือนกัน

@ผู้หญิงโง่ๆ

ซินเจียสมัคร 'fanbook' ขึ้นมาใหม่ เธอโพสต์ข้อความระบายในเพจ 'ผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย' ใจความก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเธอ มีคนมากดให้กำลังใจเยอะมาก และมีข้อความตอบกลับเป็นสิบๆ ข้อความว่า...

'ก็โง่เอง'

'ความรักมันบังตา'

'ผัวที่ดีคือผัวใหม่'

'เริ่มต้นใหม่นะ กอดๆ'

ข้อความที่ส่งมา มีดีบ้าง ไม่ดีบ้าง คละๆ กันไป ซึ่งเธอก็เข้าใจ คำด่าพวกนี้มันจะได้ทำให้เธอตาสว่างและไม่ใจอ่อนหันหลังกลับไปหาผู้ชายเลวๆ ที่หวังแต่เงิน เธอใช้เวลาอยู่กับตัวเองและปล่อยอารมณ์ไปกับเพลงเศร้าๆ เคล้าน้ำตาและตอบคอมเม้นท์ในกระทู้ที่เธอโพสต์ลงไป

จนกระทั่ง....

มีข้อความอินบ็อคมาหาส่วนตัวว่า

'ผู้ชายดีๆ มีแต่ในนิยาย'

เธออ่านข้อความก่อนจะตอบกลับไปว่า

'คงจะจริง'

พร้อมกับส่งสติ้กเกอร์หมีทำหน้ายิ้มเจื่อนๆ บ่งบอกอารมณ์ไป

'อยากดีขึ้นไวๆ ไหม'

'อยากสิ มีวิธีเหรอ'

'แน่ใจว่าอยากรู้'

'ถ้าไม่อยากรู้คงไม่ถาม'

ซินเจียพิมพ์ตอบกลับไป เธอไม่ได้จะต่อปากต่อคำ แต่เธออยากรู้วิธีที่จะทำให้รู้สึกดีไวๆ และคำตอบที่ได้ก็คือ

'หานิยายอ่านสักเล่มสิ'

เออเนอะ! มาโพสต์ในกลุ่ม 'ผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย' คำแนะนำก็เลยวกมาที่หานิยายสักเรื่องมาอ่านแก้เซง

'มีแนะนำไหม'

'มีเยอะแยะ'

คำตอบมาพร้อมกับรูปภาพของร้านขายหนังสือที่ดูลึกลับจนน่ากลัว แล้วทำไมต้องปลูกต้นไม้เยอะขนาดนั้นด้วยไม่เข้าใจ

'ลองไปดูสิ'

'มันโอเคใช่ไหม'

ซินเจียพิมพ์ถามไป คำตอบที่ได้กลับมาคือ

'โอเคสิ โอเคมากๆ ด้วย'

"อ่านนิยายอย่างนั้นเหรอ?"

หญิงสาวพึมพำ ในเมื่อเธอว่าง ไม่มีอะไรทำ บางทีนี่อาจเป็นวิธีที่จะทำให้เธอไม่ฟุ้งซ่านระหว่างรักษาแผลใจ แต่จะให้เชื่อคำพูดของคนที่ไม่รู้จักเลยก็กระไร เธอจึงลองเอาชื่อร้านไปค้นหาในเน้ตดู โอเค! มีหน้าร้านจริง แถมยังมีรีวิวด้วยนะเออ

หนังสือถูกมาก

อย่างกับหลุดไปอีกโลกแน่ะ

มีดูหมอด้วยนะตัวเธอ!

พออ่านรีวิวจบปุ๊บ ร่างบางก็ดีดตัวลุกขึ้นปั๊บ เธอก็แค่อยากจะไปหานิยายสนุกๆ สักเรื่องมาอ่าน บอกตัวเองอย่างนั้น แต่พอไปถึงที่ร้าน....

"คิวดูหมอต้องรอนานไหมคะ"

คำตอบที่ได้ทำหญิงสาวถอนหายใจ ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาด้วยความเซง

"อีกตั้งสิบคิว"

ซินเจียเท้าคางมองคนที่มาร้านหนังสือด้วยวัตถุประสงค์เดียวกัน บางคนมาซื้อหนังสือ บางคนมาเพื่อดูหมอ ซึ่งระหว่างที่นั่งรอ ก็ไม่มีอะไรทำ เธอก็เลยเดินไปเลือกหนังสือกะจะเอามาอ่านเล่นรอเวลา ซินเจียเดินไปตามทางเดินในร้านที่แบ่งซอยเป็นช่องให้เลือกประเภทของนิยาย 

นิยายรักย้อนเวลา...

ป้ายภาษาจีนที่เขียนด้วยพู่กันดึงดูดความสนใจของเธอ จากที่จะเดินตรงไปมุมนิยายรักทั่วไป ก็เปลี่ยนใจเดินขึ้นชั้นสอง ระหว่างทางมีนิยายเก่าๆ วางกองเอาไว้เป็นตั้งๆ บ้างก็อยู่ในชั้น หนังสือเยอะมาก เยอะจริงๆ เยอะจนตัดสินใจเลือกไม่ถูกเลย

"หนูชอบอ่านแนวไหน"

เสียงที่ดังขึ้นด้านหลังทำซินเจียสะดุ้งตกใจ มาไม่ให้สุ้มให้เสียงเลย

"ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ"

เธอตอบยิ้มๆ ให้กับหญิงวัยกลางคน ใบหน้าอ้วนกลม แววตาดูใจดี มีผมสีดอกเลา เธอเดาว่าน่าจะเป็นเจ้าของร้านหนังสือแห่งนี้แน่ๆ

"ป้าแนะนำให้ไหม"

คุณป้าฉีกยิ้มหวาน ดวงตากวาดมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะถามขึ้นมาว่า

"เจ็บมากไหม"

เจ็บอะไร??

คำถามนี้ผุดขึ้นในใจ และทำไมป้าคนนี้ถึงได้ถามเธอ

"ถ้าผู้ชายมันเลวก็ปล่อยไป"

คำพูดถัดมาทำให้ซินเจียรู้สึก 'เอ๊ะ' ในใจ เจ้าของร้านทำไมพูดอย่างกับว่ารู้เห็นเรื่องราวของเธอ

"มานี่ๆๆๆ ป้าจะแนะนำนิยายสนุกๆ ให้"

ความสงสัยไม่ทันจาง มืออ้วนๆ ของป้าก็จูงเธอไปยังชั้นวางนิยายเก่าๆ ที่มีฝุ่นจับหนาเตอะเลย

"เรื่องนี้ไหม สนุกนะ"

ป้ายื่นหนังสือนิยายชื่อ 'เหมันต์หวนคืน' ให้กับเธอพร้อมกับเล่าเรื่องย่อคร่าวๆ ให้ฟัง นางเอกฉลาด เนื้อหาฟาดฟัน ซึ่งเธอคิดว่าคงไม่เหมาะกับอารมณ์ช่วงนี้สักเท่าไหร่ เธออยากอ่านเรื่องที่เบาสมองกว่านี้นิดหนึ่ง

เรื่องนี้ก็ไม่โดน

เรื่องโน้นก็ยังไม่ใช่

ถึงเธอจะเรื่องมากยังไงแต่ป้าเจ้าของก็ไม่ลดละที่จะนำเสนอนิยายให้กับเธอ

"งั้นเรื่องนี้ละกัน"

ในเมื่อเลือกไม่ได้สักที เธอก็เลยชี้ไปยังหนังสือนิยายที่มีหน้าปกเป็นรูปนาฬิกา ที่ถึงจะดูธรรมดาแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงดึงดูดเธอ ไม่ทันที่จะได้เปิดดูเนื้อหาด้านใน ป้าก็โบกมือไล่ให้เธอออกไป งานนี้เธอก็ยืนงงไปสิ ดวงก็ไม่ได้ดู แถมยังได้หนังสือมาอ่านแบบงงๆ

ซินเจียขับรถกลับคอนโด วางหนังสือที่ได้มาไว้ตรงหัวเตียง จังหวะที่เธอกำลังจะถอดเสื้อออก เสียงข้อความก็ดังขึ้น....

'ทำงานหนักเหรอ'

'ผมคิดถึงคุณนะที่รัก'

ร่างบางปรายหางตามองข้อความที่เธอไม่คิดจะเปิดอ่านมัน เธอโง่มากพอแล้ว อย่าให้เธอตัองโง่ไปมากกว่านี้เลย

'ว่างไหม'

'ไปคาเฟ่เปิดใหม่กัน'

ข้อความที่เด้งถัดขึ้นมา เป็นข้อความจากเพื่อนสนิทของเธอที่ดูเหมือนไม่ได้รู้สึกผิดอะไรกับการกระทำ

"หญิงชั่วชายเลว เหมาะสมกันจริงๆ"

หญิงสาวแค่นหัวเราะให้กับความโง่ของตัวเองที่ไม่นึกเอะใจอะไรเลย สักนิดก็ไม่เลยจริงๆ เธอปัดหน้าจอที่แสดงข้อความทิ้งไป ก่อนจะกดโทรไปหาใครบางคนและถามว่า...

"ได้เรื่องไหมคะ"

คำตอบจากปลายสายทำเรียวปากสวยผุดรอยยิ้มบางๆ ออกมา มันคงถึงเวลาแล้วที่เธอจะเอาคืน

แสนดีแล้วได้อะไร...

หญิงสาวถามตัวเองที่คิดดี ทำดี และไม่เคยระแคะระคายในความสัมพันธ์ที่อยู่ๆ ก็มีมือที่สามเข้ามาแทรกกลาง แถมคนๆ นั้นก็คือ 'เพื่อนสนิท' หน้าตาใสซื่อ ดูไม่มีพิษมีภัย ต่อหน้าดูจริงใจ แต่ลับหลังกลับถือมีดแทงข้างหลังเธอ

ในเมื่อทำกันได้ลงคอ...

ผู้หญิงโง่ๆ คนนี้จะร้ายให้ดูเอง!