เช้าวันต่อว่า“ลั้นล้าา~~ ลั้นล้าา~~ลั้นล้าา~~” เสียงคลอเพลงรักดังขึ้นอย่างอารมณ์ดี..สามารถเรียกรอยยิ้มของผู้ที่ได้รับฟังอย่างง่ายดาย ยกเว้นเพียงนักศึกปีหนึ่งอย่างเคนโซ่ที่แทบจะสำลักข้าวต้มปลาตรงหน้า..นั่นเพราะเสียงที่ทุกคนต่างสรรเสริญเยินยอนั้นแทบไม่ต่างจากชะนีร้องเรียกหาผัวเลยสักนิด!“หยุดร้องเถอะพี่ไดเคนขอร้อง”เคนโซ่จำต้องวางช้อนตักข้าวต้มในมือลง..ก่อนจะเป็นผู้กล้าตายหันขวับไปขอร้องพี่สาวจอมป่วน ที่กำลังกรีดกรายเดินลงจากบันไดวนกลางโถงคฤหาสน์..ทำราวกับเป็นเวทีแสดงเสียงอันทรงพลังของเจ้าตัวเสียอย่างนั้น“ทำไมคะ..หรือมันไพเราะจนเคนอยากให้พี่ถนอมกล่องเสียงไว้ไปร้องในงานแต่งใช่ปะ?”นักร้องเสียงเพี้ยนทำทีกระแอ่มในลำคอเบาๆอย่างเนียมอาย..ก่อนจะกระพริบตาปริบๆแล้วเอ่ยถามผู้ฟังด้วยน้ำเสียงหวานน้ำตาลเรียกพี่“….”และก็เป็นอีกครั้งที่เคนโซ่ต้องลอบกรอกตามองบนอย่างเอือมระอากับอาการเฟ้อฟันสุดไร้สาระของพี่สาว ที่นับวันจะยิ่งเลอะเทอะจนทำให้เคนโซ่ต้องเป็นตัวแทนแห่งมนุษย์โลก..แล้วรีบทำการดึงคนใกล้บ้าให้กลับมาอยู่ในโลกแห่งความจริงสักที!“=_=แก้วหูเคนจะแตกต่างหากละ!..และที่สำคัญใครเขาจะมาขอพี่ไปเป็นเมีย?”แ
Terakhir Diperbarui : 2025-11-10 Baca selengkapnya