All Chapters of เด็กร้ายเดียงสาของมาเฟีย NC20+: Chapter 51 - Chapter 60

‘พระพายอยากข่วนหน้าเขานัก สาบานว่าไม่รู้เล้าโลมเธอมาขนาดนี้แล้ว หากไม่รู้ก็ไปมุดท้องแม่แล้วค่อยเกิดใหม่เถอะ’ เธอคิดอย่างอาฆาต หากไม่ใช่เพราะเขา เธอคงไม่ตกอยู่ในสภาพที่น่าอับอายเช่นนี้ การต้องขอร้องให้ผู้ชายช่วยมีเซ็กซ์กับเธอมันเหมือนกับว่าเธอนั้นร่านผู้ชายมาก แต่ว่าตอนนี้เธอลืมความรู้สึกนั้นไปก่อน เพราะร่างกายเธอพร้อมจะปะทุไปหมด ความร้อนเร่ามันทำให้เธอทรมาน จนต้องกัดริมฝีปากแล้วเอ่ยเสียงอ้อมแอ้มออกมาในที่สุด “ฉันอยาก...ช่วย...ช่วยรักฉันหน่อย” ตอบไปแล้วเธอก็อยากกลั้นใจตายไปเลย ไม่อยากหายใจแล้วยิ่งเห็นใบหน้าผู้ชนะของเขาแล้ว ยิ่งทำให้เธออยากหลับตา เฟลิเปชอบจริง ๆ ในที่สุดเธอก็ยินยอม เพื่อหาความชอบธรรมว่าไม่ได้ข่มขืนเธอ ดังนั้นเขาย่อมมีวิธีพร้อมกับอาศัยความหน้าด้านเข้าว่า ร่างใหญ่เลื่อนกายขึ้นทาบทับเธอพร้อมกับดึงเสื้อผ้าของเธอให้พ้นจากร่างอันเย้ายวนให้หมด เขาอยากเห็นเธอชัด ๆ หลังจากจัดการเสร็จริมฝีปากชื้นของเฟลิเปก็ประกบจูบเธออีกครั้ง คราวนี้เป็นจูบที่เหมือนดูดวิญญาณก็ไม่ปาน ทั้งหวานล้ำแล้วก็เหมือนหลอกล่อให้เธอเข้าไปติดกับ ราวกับเธอกำลังดื่มน้ำผึ้งเจือด้วยยาพิษ

เช้าวันจันทร์ ใครจะคิดว่าประธานหนุ่มหล่อจะมาถึงที่ทำงานตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า ทำเอาพนักงานแตกตื่น เพราะปกติจะพบกันบ้างในตอนเที่ยง หรือไม่ก็สิบโมงเช้าเท่านั้น เป็นไปได้ยากมากที่จะมาเช้าเช่นนี้ สายตาของประธานหนุ่มสอดส่ายไปมา ทำเอาเหล่าพนักงานหนาว ๆ ร้อน ๆ แล้วเขาก็เลือกนั่งที่ล็อบบี้เพื่อรอพบใครบางคน แต่เมื่อรอจนแปดโมงแล้วกลับไม่เห็นแม้แต่เงา “ไม่มาทำงานเหรอ” เขาขมวดคิ้ว คิดว่าตัวเองอย่างไรต้องมาถึงก่อนแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะมาถึงก่อนเขา แต่เมื่อไม่พบก็แล้วไปเถอะ เขาขึ้นไปทำงานเรียกพบวายุทันทีแล้วให้เรียกพนักงานที่ทำหน้าที่คีย์ข้อมูล ออเดอร์ให้มาพบ แน่นอนว่าเขารู้ว่าเธอเป็นคนทำ เพราะวันแรกที่ไปส่งเธอ เขารับรู้ทันทีว่างานด่วนที่เขาสั่งเป็นหน้าที่ของเธอ ผู้จัดการฝ่ายการตลาดเดินลับออกประตูไป เสียงแม่นุชรีก็กรีดร้องขึ้นทันที เพราะคิดว่ายายเด็กใหม่ต้องทำให้งานมีปัญหาแน่ ๆ แถมวันนี้เจ้าตัวยังลางานด้วย ส่งผลให้ผู้จัดการต้องรับเคราะห์แทน “เหอะ...สร้างเรื่องไว้แล้วไม่มา แบบนี้ต้องไล่ออก” นุชรีจีบปากจีบคอ ถือโอกาสว่าร้ายน้องในแผนก เพราะดันหูผีได้ย

วันรุ่งขึ้นเขามารอเธอแต่เช้า แต่เมื่อเห็นว่าเก้าโมงแล้วยังไม่เห็นแม้แต่เงา จึงโทรไปถามวายุสุดท้ายก็รับรู้ว่าเธอลาอีกวัน นั่นทำให้เขาหงุดหงิดเล็กน้อย ที่จริงวายุก็บอกเขาไว้แล้ว แต่เขาลืมแค่นั้นเอง นั่นไม่ใช่ปัญหาเขาให้โจฟจัดการหาโต๊ะมาวางอยู่หน้าห้องของตัวเอง ทั้งลงทุนจัดของและอุปกรณ์ทำงานใหม่หมด และเลือกอย่างดีที่สุด ไม่รู้ทำไมต้องตื่นเต้นที่เธอมาทำงานใกล้ชิดเขาขนาดนี้ ถึงขนาดผิวปากเดินไปเดินมาอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ทิ้งมาดผู้บริหารหนุ่มหล่อไฟแรงทีเดียว ดีที่ชั้นบนมีเพียงห้องทำงานของเขาคนเดียว จึงไม่มีใครเห็นเขาหลุดภาพนี้ “โจฟ นายว่าผู้หญิงจะชอบสีชมพูทุกคนไหม” คำถามของเจ้านายทำเอาโจฟเบื่อหน่าย นี่เขาไม่ได้ทำงานเลยสักนิดมัวแต่มาจัดของกระจุกกระจิกให้กับเลขาคนใหม่ นี่คุณลีอันโดรสั่งให้เขามาคอยช่วยเหลืองาน แต่กลับมาเขี่ยเขาทิ้งเขาย่อมไม่พอใจอยู่แล้ว ยังจะมาถามเขาอีก ‘ใจร้ายเกินไปแล้ว’ “ผมไม่รู้ครับ” โจฟตอบส่ง ๆ ไป และสืบมาแล้วว่าเป็นพนักงานอายุยี่สิบสามปีเพิ่งจบใหม่ ที่เจ้านายเลือกมาเองกับมือในบริษัท ไม่รู้ไปถูกใจอีท่าไหน ถึงได้มาเลื่อยขาเก้าอี้เขาแล้วจับเด็

เฟลิเปกลับถึงบ้านก็ไปนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์เครื่องดื่ม หยิบขวดเหล้าชั้นดีขึ้นมาเทใส่แก้วคริสตัลเกรดพรีเมียม แล้วฮัมเพลงคนเดียวลำพัง ไม่คิดว่าการไปกินข้าวบ้านสาวสวยที่เคยรูดทรัพย์พร้อมกับรูดอย่างอื่นในคืนนั้น จะทำให้เขามีความสุขขนาดนี้ ขณะที่กำลังยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบ เสียงที่แหวกความมืดก็ดังมา จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ชายที่มีครอบครัวอย่างอบอุ่นไปแล้ว กับเด็กในปกครองอย่างลินลดา “กลับบ้านเร็ว วันนี้มีข่าวดีอะไรหรอ” ลีอันโดรถามน้องชายตัวดี ที่ลอยไปลอยมาไม่ลงหลักปักฐานสักที ปีนี้อายุสามสิบสามแล้ว แม่ถามทุกวันว่าเจ้าเฟลิเปชอบสาวคนไหนบ้างหรือเปล่า “แซนด์หลับแล้วเหรอ พี่ถึงได้ลงมาได้” เด็กชายวัยสามขวบสุดแสบ ที่เป็นหลานพ่วงด้วยตำแหน่งคู่กัดตัวฉกาจที่เจอหน้ากันเมื่อไหร่ก็พร้อมจะฟาดฟันกัน “หลับแล้วถึงลงมาได้” ลีอันโดรบอก ตั้งแต่มีลูกมีเมียก็ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ทำงานเสร็จกลับบ้าน แล้วธุรกิจกลางคืนก็ขายไปหมดแล้วด้วย ดังนั้นกลางคืนจึงเป็นเวลาของครอบครัวโดยแท้ “เมียนอนหลับเหรอไม่ได้กกเมีย?” เขาหันมาถามพี่ชาย ปกติกล่อมลูกเสร็จต้องกล่อมเมียให้ห

ร่างบางสะดุ้งเมื่อส่วนปลายของตัวตนของเขาค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามา กับใบหน้าคมคายโน้มเข้าหาเนินอกอวบอิ่มของตัวเอง ปลายลิ้นของเขาแตะลงบนยอดถันพร้อมมือที่เคล้นคลึงเต้าอวบอิ่มอีกข้างพร้อมกันไปด้วย ฟันคมขบหยอกเย้ายอดดอกบัวงดงามและดูดดึงโลมเลียอย่างเอาแต่ใจ พระพายรู้สึกเสียวไปทั้งร่างโดยเฉพาะท้องน้อย เธอขยับบดเบียดสะโพกสวยแนบชิดเข้าหาท่อนเนื้อที่ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาในร่างกายอย่างเชื่องช้า จนเธอต้องกัดริมฝีปากล่าง เพื่อเป็นการระบายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น สองมือเล็กจิกเข้าที่ไหล่กว้างลูบขึ้นศีรษะแทรกกลุ่มผม แล้วกดศีรษะเขาให้จมไปกับหน้าอกนุ่มของตัวเอง “อื้อ” พระพายครางกระเส่าพร้อมขยับเอวเข้าหาความใหญ่โตของเขา เธอต้องการปลดปล่อยความเสียวซ่านให้ออกมา จึงเคลื่อนไหวไปตามสัญชาตญาณ ทำให้ช่องทางรักเต็มไปด้วยน้ำหวานที่ชุ่มฉ่ำมากมายไหลออกมา เพื่อให้การเชื่อมประสานเป็นไปด้วยความง่าย เขาจูบไปทั่วเนินอก ทับร่องรอยแดงที่ทำไว้เมื่อเช้าให้เข้มขึ้นอย่างรู้สึกอิ่มใจ แล้วเลื่อนใบหน้าขึ้นไปกระซิบข้างใบหูเล็กของเธอ “เสียวไหม” เขาช่วยขยับสวนขึ้นมาช่วยให้เธอได้เสี