All Chapters of เด็กร้ายเดียงสาของมาเฟีย NC20+: Chapter 1 - Chapter 10

เมื่อเธอต้องทดแทนบุญคุณตั้งแต่อายุ 18 กับคำสั่งเสียสุดท้ายของบิดา ‘ดูแลคุณลีอันโดรให้ดี’ นั่นทำให้เธอติดแหง็กอยู่เป็นสาวใช้ข้างกายที่กระทั่งถุงยางก็ต้องไปซื้อให้ลีอันโดร ลอเลนโซ หนุ่มลูกครึ่งไทยสเปน ที่เป็นพี่ชายคนโตของตระกูลลอเลนโซ รับหน้าที่มาดูธุรกิจมืด แต่แบบว่ามืดมนมาก เพราะเป็นธุรกิจกลางคืน ทั้งผับ บาร์ เลาจน์ อาบอบนวด รวมทั้งบาร์โฮสที่เป็นธุรกิจใหม่กำลังมาแรงและเขาก็จับตลาดด้านนี้ด้วย บุคลิกเงียบขรึม ฉลาดเจ้าเล่ห์ และทันเล่ห์เหลี่ยม รวมอยู่ในบุคคลคนเดียว ซึ่งภายนอกไม่มีใครอยากเข้าใกล้เขา หากแต่มีเพียงอิสตรีเท่าที่รับรู้ว่าเขาเร่าร้อนแค่ไหนยามโยกย้ายอยู่บนเตียง เขามีพี่น้องสองคน และน้องชายสุดเท่ห์สเปกสาวในฝันได้รับสืบทอดธุรกิจสีขาวที่เจิดจรัสในยามกลางวันไปแทน คือ เฟลิเป ลอเลนโซ ชายที่เป็นที่หมายปองของสาว ๆ ด้วยบุคลิกตลก เข้ากับคนง่าย มีอารมณ์ขัน และที่สำคัญหว่านเสน่ห์ไปทั่ว จนต้องให้พี่ชายตามเก็บขี้เก็บเยี่ยว ลินลนา หรือ สองหนุ่มเรียกว่า ลิลลี่ เด็กสาววัย 18 ปี หน้าตาจิ้มลิ้ม แต่เขาทั้งคู่รู้ดีหากแม่คุณใส่ชุดเซ็กซี่ก็ทำเอาน้ำลายของสองหนุ่มลูกครึ่งสเปนไหลย้อย

ลินลดานั่งสัปหงกอยู่ในห้อง รอคอยการเสร็จสมของชายที่มักมากในกาม เธอได้ยินเสียงแผดร้องของนางแบบสาวที่เห็นตามหน้านิตยสารอยู่บ่อยครั้ง หากแต่ว่าเธอไม่นึกชื่นชมหรือตื่นเต้นกับการมีดารานางแบบในบ้านเลยสักนิด เรียกได้ว่าเจอจนชินชาหากเป็นนายแบบสุดเท่ห์นั่นแหละของแปลกและส่วนใหญ่เป้าหมายของผู้หญิงที่เข้ามาเหมือนกันหมดคือ ต้องการจับสองหนุ่มเจ้านายของเธอซึ่งเธอคันปากอยากสาวลากไส้ออกมาขายมาก ว่าที่พวกเธอหลงใหลได้ปลื้มนั้นคือมายา ที่จริงแล้วสองคนนั้นไม่ต่างอะไรจากผีห่าซาตานเลยสักนิดเธอคงจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ไม่หลงเสน่ห์ของสองหนุ่มลูกครึ่งสเปนนี้กระมัง “ลิลลี่!!!” เสียงทุ้มต่ำสำเนียงภาษาไทยเป๊ะ ขัดกับหน้าตาฝรั่งตาน้ำข้าว มีเคราบาง ๆ หากไม่รู้จักคงคิดว่าเซ็กซี่ แต่เธอมองจนรู้สึกว่าไม่น่าพิศวาสเลยสักนิดเดียว เพราะเห็นจนชินตาและเกลียดทุกครั้งที่ได้ยินเสียงนี้ “ค่ะ...มาแล้วค่ะนายท่าน” ดวงตาที่กลายเป็นหมีแพนด้าเพราะนอนไม่เพียงพอ และต้องอยู่คอยทำความสะอาดห้องเชือดให้กับทั้งคู่ยืนอยู่หน้าประตูก่อนจะมีเสียงประตูเปิดผัวะออกมา ซะ...อุ๊ย! สภาพใบหน้าทรุดโทรมของเธอ

“ดะ...เดี๋ยวสิ...คุณ...นายท่าน...ลีอันโดร...หยุด” เธอเรียกทุกสรรพนามที่เคยเรียกเขาเพื่อให้เขาหยุด กายเล็กรู้สึกวาบหวามใจไปหมด แต่คนเอาแต่ใจก็ไม่หยุด เธอกัดริมฝีปากเอามือค้ำยันกับหน้าอกแกร่งพร้อมกับร่างกายของเธอที่เขาเป็นคนควบคุมให้มันขยับเคลื่อนขึ้นลง “หยุดไม่ได้อื้อ...ฉันทรมานเธอรู้ไหม” ใบหน้ายั่วเย้าของเธอนั้นมันทำให้เขาอยากจะขยับเข้าไปข้างในเสียจริง หากไม่ติดว่าเธอเพิ่งอายุ 18 และเขาก็อยากให้เธอพรั่งพร้อมกว่านี้ก่อน “ไม่หยุดนะ...” เธอไม่ยอมใช้ผู้ชายร่วมกับนางแบบดาราพวกนั้นหรอก เขาผ่านผู้หญิงมาตั้งเท่าไหร่ทำไมเธอจะไม่รู้ เพราะว่าเธอเป็นคนจัดการคราบสกปรกพวกนั้นเอง และเธอก็ไม่อยากไปทำสกปรกแบบนั้นด้วย แต่ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอมันควบคุมไม่ได้ หัวใจอยากลงจากร่าง แต่ทว่าร่างกายกลับขยับไปตามแรงรั้งขึ้นลงตามความยาวของลำท่อน ร่องสาวของเธอแนบไปกับลำท่อนคล้ายโอบอุ้มมันไว้ ปลายสีชมพูอ่อนผลุบ ๆ โผล่ ๆ และมันก็ชนเข้ากับจุดเสียวตรงกลาง แม้ว่ามันจะมีชั้นในขวางกั้นไว้ แต่มันแสนบางเฉียบเหลือเกิน บางจนบาปเธอกว่ามากนัก “แต่ฉันคิดว่าเธอไม่อยากให้หยุดนะ...ร่างกายของเธอ

“คุณเฟลิเป!!!” เสียงกัดฟันกรอดอย่างแค้นเคืองเมื่อโดนเขาพ่นเหล้าชั้นดีใส่เต็มใบหน้า ดวงตาขุ่นมัวมองเขาพร้อมจะเอาเรื่อง “ขอโทษฉันแค่ตกใจ” “ตกใจก็ใจเย็น ๆ หน่อยไม่ได้เหรอทำไมต้องแกล้งกันด้วย” ลิลลี่เดินกระแทกเท้าเข้าห้องน้ำ โดยมีสายตาของชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามามองตามร่างบางไป “ติดพนันหรือเปล่าวะ?” เขาคิดอย่างสงสัยแล้วก็เดินเข้าห้องไปโทรคุยกับพี่ชาย ภายในห้องชั้นบนของเลาจน์วีไอพีที่แขกส่วนใหญ่เป็นลูกค้ามีเงิน และเหล่าลูกหลานไฮโซ ชายหนุ่มรูปงามลูกครึ่งสเปนมองไปยังเบื้องล่างผ่านกระจกที่ติดฟิล์มมืดสีดำ เพื่อตรวจตราความเรียบร้อย ภายในห้องเปิดไฟโทนแดงอมม่วง มีโซฟายาวที่รองรับแขกสำหรับปาร์ตี้ได้ 10 คน โต๊ะด้านหน้าโซฟาขนาดเตี้ยมีช่องสำหรับแช่เครื่องดื่ม กับมีทีวีจอยักษ์สำหรับสร้างความบันเทิงเต็มรูปแบบแต่ทว่าไม่เคยมีใครได้ใช้ห้องนี้ได้เลย เพราะเจ้าของเลานจ์นั้นกันไว้สำหรับแขกคนพิเศษหรือเพื่อนสนิทเท่านั้นถึงจะลุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวนี้ได้ ใบหน้าเปื้อนด้วยรอยยิ้มผุดขึ้น เมื่อหย่อนก้นลงที่โซฟาตัวยาว เหม่อมองไปเรื่อยอย่างไร้จุดหมายใช่เขาคิดถึงความสุขเ

ร่างที่ฝืนตัวเมื่อคืนก่อนนอน ยามนี้ซุกเข้าหาอกอุ่นเพราะว่าอากาศที่เย็นในช่วงเช้าทำให้ต้องการความอบอุ่นมากขึ้น แล้วก็ลืมไปว่าตอนนี้ไม่ได้นอนอยู่เพียงลำพัง คนที่เพิ่งนอนไปเมื่อช่วงใกล้รุ่งสางก็กกกอดเธอไว้เสียแน่น ไม่ยอมให้เธอขยับตัวไปทางไหน โดยใช้แขนของตัวเองรองแทนหมอนให้เธอหนุน จวบจนเวลาผ่านไปจนถึงช่วงสิบโมง คนที่ได้หลับอย่างเต็มอิ่มไปคืนแรกก็ขยับตัวอย่างยากลำบาก เธอกระพริบตาถี่ ๆ แล้วพยายามหลุดจากอ้อมแขนแกร่งของเขาให้ได้ แต่ทว่ามันรัดแน่นเหลือเกิน จากที่ฝันหวานว่ามีอ้อมกอดของเจ้าชายที่แสนอบอุ่น แต่เมื่อยามลืมตากลับตื่นขึ้นมาพบกับซาตานร้ายตัวใหญ่ ที่กอดเธอไว้เสียแน่น “แน่นชะมัด!” “คุณปล่อย...ฉันจะเข้าห้องน้ำ” เสียงแหบเครือยามเมื่อต้องตื่นขึ้นมาเปล่งออก ปลุกให้คนที่หลับไหลในห้วงนิทราพร้อมกับรัดเธอยิ่งกว่างูเหลือมต้องการจะเขมือบเหยื่อให้คลายลง “อืม...ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มต่ำครางขึ้นในลำคอ แต่ไม่ยักจะลืมตามาดูว่าคนในอ้อมแขนนั้นทำหน้าเหลือทนเต็มที จนเธอหยุดดิ้นนั่นแหละเขาถึงเบิกตาขึ้น “อ่าว...หมดแรงแล้วเหรอ” คนที่ได้แกล้งผุดย