All Chapters of เมียเด็กจอมมาเฟีย (NC35+): Chapter 31 - Chapter 40

นรินทร์ธิราเริ่มต้นด้วยการจุมพิตปากคู่สวยของเขา เป็นริมฝีปากที่ทำให้เธอเกิดความซู่ซ่าราวกับแช่ในน้ำเย็นที่มีเปลวไฟอยู่ด้านบน จึงมีทั้งความร้อนและความเย็นสลับกันไปมาแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของตน ทำให้เกิดความร้อนรุ่มอันเยียบเย็น ฝ่ามือน้อยๆ ไม่ได้หยุดนิ่ง เธอจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาจากเม็ดบนไปจนเม็ดที่สี่ สอดมือเข้าไปสาบเสื้อจงใจวางมือลงบนอกแข็งแรง บีบเคล้นเบาๆ ปั่นยอดอกเขาในเวลาต่อมา ทำเช่นนี้กับอกอีกข้างหนึ่ง ในขณะที่ปากทั้งคู่ยังแนบสนิท บดเคล้าเคลียไม่ห่าง ลิ้นเขาและเธอโรมรันต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร นำพาความซาบซ่านมายังสองร่างที่เวลานี้ ไฟเสน่หาค่อยๆ โหมไหม้ตัวทีละน้อย จุมพิตดำเนินราวห้านาที นรินทร์ธิราถอนปากออกห่าง ไต่ปากและจมูกต่ำลงไปยังลำคอหนา พร้อมกันนี้ได้เลื่อนตัวออกจากตักเขา มานั่งคุกเข่าระหว่างขาทั้งสองข้างของลอเรนโซ่แทน และเมื่อใบหน้าเสมออกแกร่ง เธอได้ดึงชายเสื้อเขาออกจากกางเกง ปลดกระดุมจนถึงเม็ดสุดท้าย แยกสาบเสื้อออกแล้วนำปากไปแทะเล็มยอดอกสีน้ำตาลอ่อนของเขา ดูดเม้ม ขบกัดเบาๆ ใช้ลิ้นปาดเลียไปมา ก่อนสลับไปทำกับอกอีกข้าง “อืม” ลอเรนโซ่คร

นรินทร์ธิราแหงนใบหน้ามองดูฟากฟ้าที่วันนี้สวยงามจับตา พรรณรายพร้อมใจกันส่องประกายวิบวับ พระจันทร์ก็เป็นใจกลมโตเต็มใบ เธอไม่รู้ว่าตนเองตาฟาดหรือกำลังเพลิดพลิ้วไปกับความสุขในรสกาม เธอมองเห็นกระต่ายตัวน้อยๆ สองตัวกำลังวิ่งหยอกล้อในดวงจันทรากันอย่างสนุกสนาน เธอเห็นแล้วพลอยยิ้มไปกับภาพความสุขนั้น คงเหมือนกับเธอตอนนี้ ความหฤหรรษ์ที่มาคู่กับความสุขหลั่งไหลเข้าสู่ร่างราวกับคลื่นกระทบฝั่ง ครั้งแล้วครั้งเล่า “คุณลอเรนซ์...อา...ดีที่สุด...อา” หัวใจสาวเต้นแรงรับพละกำลังมหาศาลของเขาที่สาดใส่ราวกับพายุโหมกระหน่ำ เธอยกสะโพกรับเอกบุรุษที่วิ่งเข้าวิ่งออกช่อทางสวาท พร้อมกับปล่อยเสียงครางกระเส่าไม่หยุดพัก ยิ่งเสียวยิ่งร้อง ยิ่งร้องก็ยิ่งสุขสม “อา...อา” นรินทร์ธิรามีความตื่นเต้นอยู่ในที ตื่นเต้นกับบทรักนอกสถานที่ที่ท้าลม ความสุขครั้งนี้จึงเพิ่มขึ้นไปอีกดีกรีหนึ่ง เธออ้าแขนรับความสุขนั้นด้วยเสียงครางยาว “โอ้ว...พระเจ้า...อูวว์” ลอเรนโซ่เสียวสะท้านไปทั้งตัว ภายในดอกไม้งามกระตุกเป็นจังหวะ ตอดขมิบรัดรึงความเป็นชายที่ยังมุดเข้ามุดออก สร้างความสุข ความเสียว และความเมามันอย่างไม่หยุ

เจ้าโทบี้แมวน้อยขี้อ้อนและตอนนี้มันก็ตัวอ้วนกลมกำลังเดินตูดบิดไปหาเจ้านายสาวที่นั่งดูทีวีบนโซฟาภายในห้องดูทีวีที่แยกเป็นสัดส่วนกับห้องนอน พอมาถึงตรงจุดที่นรินทร์ธิรานั่ง มันก็เดินขึ้นบันไดไม้เล็กๆ ที่ลอเรนโซ่ซื้อให้มันใช้โดยเฉพาะ ก่อนที่มันจะไปนั่งซุกตัวตรงตักเธอ “ง่วงหรือยังโทบี้” มือเรียวสวยลูบเส้นขนปุยนุ่มของเจ้าโทบี้ “เมี้ยว เมี้ยว” เสมือนเป็นคำตอบ ก่อนที่มันจะค่อยๆ ปิดตาลง นรินทร์ธิรายิ้มลูบเส้นขนมันต่อไป ส่วนตาก็มองดูทีวีที่ในนั้นกำลังมีซีรีย์เกาหลีเรื่องโปรด ขณะที่กำลังดูทีวีและกล่อมเจ้าโทบี้นอนอยู่นั้น เสียงมือถือของเธอดังขึ้น เธอจึงหยิบมันขึ้นมาแล้วกดรับสาย “ค่ะคุณลอเรนซ์” “ว่าไงที่รัก ทำอะไรอยู่” เสียงหวานของลอเรนโซ่เอ่ยถามนรินทร์ธิรา “กำลังดูทีวีค่ะ แล้วก็กำลังกล่อมเจ้าโทบี้นอนค่ะ” “อิจฉาโทบี้จังที่มีเธอกล่อมนอน” เขาพูดเหมือนอิจฉาแมวจริงๆ ซึ่งในความเป็นจริงก็มีบางครั้งที่เขาคิดเช่นนี้ ก็เจ้าโทบี้เป็นแมวที่ร้ายกาจมาก หลายครั้งที่เขากอดนรินทร์ธิรายามดูทีวีหรือว่านั่งอ่านหนังสือ หรือแม้แต่นอนกอดกันบนเตียง เจ้าโทบี้ต้อ

หัวใจลอเรนโซ่ร้อนรนอย่างหนักเมื่อรู้ว่า รถยนต์ที่นรินทร์ธิ-ราขับออกไปจากบ้านตอนสี่ทุ่มสี่สิบห้านาทีจอดอยู่ริมถนนห่างจากบ้านของเขาราวสามร้อยเมตร สภาพรถที่ลูกน้องเขาไปเจอ เครื่องยนต์ยังติดอยู่ บานประตูรถฝั่งคนขับปิดไม่สนิท ท้ายรถได้รับความเสียหายจากการถูกชนเล็กน้อยลอเรนโซ่สั่งให้ลูกน้องเปิดดูกล้องติดรถยนต์ทั้งหน้าและหลังรถ จากภาพที่กล้องหลังรถบันทึกไว้จึงได้รู้ว่า มีรถคันหนึ่งชนท้าย ชายสองคนเดินลงมาจากรถ หนึ่งในสองชายเหมือนเดินมาคุยกับนรินทร์ธิรา เพียงไม่กี่อึดใจต่อมาร่างเธอก็ถูกอุ้มเข้าไปในรถในสภาพหมดสติ จากนั้นรถยนต์ของคนร้ายก็ขับออกไปกล้องติดรถยนต์ของลอเรนโซ่ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพสมกับราคา มันสามารถจับภาพยามค่ำคืนได้อย่างชัดเจน ทำให้มองเห็นทะเบียนรถยนต์คันนั้นอย่างชัดเจน ลอเรนโซ่จึงให้ลูกน้องไปตามสืบว่า ป้ายทะเบียนที่เห็นใครคือผู้ครอบครองเมื่อทราบเรื่องนรินทร์ธิราถูกลักพาตัวไป ลอเรนโซ่อยู่ร่วมงานเลี้ยงไม่เป็นสุข แม้ว่าจะสั่งงานให้ลูกน้องทำ และเชื่อมั่นว่าลูกน้องตนทำงานได้อย่างไม่มีผิดพลาด ทว่าหัวใจเขาเหมือนมีไฟลนตลอดเวลา พูดคุยกับคนในงานแทบไม่รู้เรื่อง สมองไม่ได้รับรู้เรื่องที

ทางด้านฟรังโก้ได้เดินทางมาถึงบ้านมารดา เขาเดินลงจากรถด้วยรอยยิ้มก้าวเดินเข้าไปในบ้านอย่างอารมณ์ดีเพราะคืนนี้เขาจะได้สุขสมอารมณ์หมายกับผู้หญิงของลอเรนโซ่ เขายอมรับว่าการพูดคุยเรื่องธุรกิจครั้งนี้ไม่มีสมาธิพูดคุยกับคู่ค้าทางธุรกิจสักเท่าไหร่ เหตุผลคือใจฟรังโก้อยู่ที่นี่ อยู่กับสาวสวยหน้าหวานผิวพรรณน่าลูบไล้นามว่า นีน่าหรือนรินทร์ธิรา“ผู้หญิงนอนรอบนเตียงครับคุณฟรังโก้” ลูกน้องรีบเสนอหน้าพูด“ทำดีมาก” ฟรังโก้ชมอย่างอารมณ์ดี ล้วงหยิบเงินในกระเป๋าส่งให้ลูกน้อง “เอาเงินไปซื้อเหล้ากินนะ พรุ่งนี้จะให้รางวัลต่างหาก”“ขอบคุณครับ” ลูกน้องรับเงินนั้นไว้ “งั้นผมสองคนไปซื้อเหล้าก่อนนะครับ”“เออไปเลย กลับมาพรุ่งนี้ก็ได้เพราะถึงยังไงกูก็ไม่ออกจากห้องอยู่แล้ว”“ครับคุณฟรังโก้”คนพูดรีบเดินออกจากบ้านพร้อมเพื่อนร่วมงานอีกคนหนึ่ง ฟรังโก้กระตุกยิ้มยกสายตามองไปยังชั้นบนของบ้าน ก่อนก้าวเดินขึ้นไปตามบันได โดยไม่รู้ว่าสวรรค์ที่เขาอยากไปย่ำเยือนพร้อมกับนรินทร์ธิรา...ไม่มีอยู่จริง คนที่กำลังนอนหมดสติบนเตียง ตอนนี้เริ่มคืนสติ นรินทร์ธิ-ราขยับตัวเปลือกตาทั้งสองข้างลืมขึ้นเชื่องช้า พร้อมกับอาการหนักศีรษ