All Chapters of เมียเด็กจอมมาเฟีย (NC35+): Chapter 51 - Chapter 60

เหตุผลที่นรินทร์ธิราดีใจจนเนื้อเต้นเป็นเพราะ หลอดไฟที่เรียงกันเป็นตัวอักษรบนสะพานส่องสว่างขึ้น ปรากฏข้อความที่เหมือนกับคำพูดขอแต่งงานจากปากลอเรนโซ่ไม่มีผิดเพี้ยน นรินทร์ธิรามองหน้าลอเรนโซ่ ขยับสายตามองแหวนเพชรที่เขายื่นมาตรงหน้าเธอด้วยรอยยิ้มและน้ำตา“ค่ะ แต่งค่ะ” อันที่จริงทั้งคู่ปลงใจแต่งงานกันแล้ว ทว่าลอเรนโซ่อยากสร้างความประทับใจให้นรินทร์ธิรา เพราะรู้ว่า ผู้หญิงทุกคนต้องการให้คนรักคุกเข่าแต่งงาน เขาและบิดามารดาจึงเดินทางมาเวนิสเพื่อสร้างเซอร์ไพรส์ลอเรนโซ่เตรียมการไว้ทุกอย่าง เขาทุ่มเต็มที่กับการขอแต่งงานครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต เรือลำนี้เขาซื้อมาใหม่ ตกแต่งอย่างสวยหรูเพื่อนรินทร์ธิรา ส่วนไฟบนสะพานก็ขออนุญาตติดหลอดไฟเพื่อการขอแต่งงานจะได้สมบูรณ์ตามตั้งใจไม่เพียงแค่ข้อความแปลอักษร ยังมีเสียงปรบมือที่ดังขึ้นมาจากลูเซียโน่ แอนนา เครือญาติและเพื่อนสนิทของลอเรนโซ่ที่มาร่วมเป็นสักขีพยานในวันดีวันนี้ อีกทั้งยังมีเทเรซ่า ลิซ่าและพี่ๆ น้องๆ ในผับเทเรซ่า ที่ลอเรนโซ่ทุ่มทุนออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างในการเดินทางมาเวนิส ต่างมาร่วมแสดงความโรแมนติกด้วยเช่นกันในส่วนรายจ่ายให้เทเรซ่า ลอเรนโซ่จ่า

ทัณฑ์บำเรอมาเฟีย Chapter 1เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวราคาเกือบหนึ่งพันล้านบาทกำลังลอยตัวอยู่บนฟากฟ้า จุดหมายปลายทางคือประเทศไทย ภายในตกแต่งอย่างเลิศหรูตามราคา ล้วนแล้วแต่เป็นของแบรนด์เนม ผู้โดยสารได้รับความสะดวกสบายเต็มที่ เพราะมีแอร์โฮสเตสที่จ้างมาเฉพาะคอยบริการด้านอาหารและเครื่องดื่มตลอดการเดินทาง ปรินดาสาวชาวไทยที่ไปใช้ชีวิตอยู่ในกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษหนึ่งปี อีกสองปีเธอจมอยู่ในกรงทองล้อมกรอบด้วยหนามแหลมคมของมาเฟียหนุ่ม ฌอร์น โทแลตโต้ เดอมาร์ชี ในมิลานประเทศอิตาลี หลายคนอาจมองว่าเธอสุขสบายอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ อยู่ดีกินดี มีเงินใช้ไม่ขาดมือ ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับตรงกันข้าม ความรู้สึกหนึ่งที่เธอได้รับเรื่อยมากตั้งแต่วันแรกที่อยู่ในเอื้อมมือฌอร์น ลากยาวมาจนถึงปัจจุบันคือ ความเจ็บปวดที่ไม่อาจเปล่งเสียงร้องขอหรืออ้อนวอนให้เขาหยุดการกระทำนี้ได้ เพราะความรุนแรงจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว “โอ้ว...โคตรมันเลย...อา...กระแทกใครไม่มันเท่านี้เลย...โอ้” ฌอร์นเป็นบุรุษที่มีพลังทางเพศล้นเหลือ เขาสาดพลังความใคร่ใส่ร่างเล็กแบบไม่ออมมือ ไม่ออมแรง หมัดกล้ามทุกสัดส่วนแน่นตึงจากความปรารถนา

ทัณฑ์บำเรอมาเฟีย Chapter 3 “แอล” วิลลี่เรียกชื่อคนกำลังทำอาหาร “กลับมาแล้วหรือคะ เดี๋ยวแอลเอาน้ำไปเสิร์ฟให้คุณฌอร์นกับแขกค่ะ รอสักครู่นะคะ” ปรินดาหันมาเอ่ยเสียงหวาน ละมือจากหม้อแกงบนเตาไฟ เดินไปหยิบน้ำที่เตรียมไว้ในตู้เย็นมารินใส่กแก้ว “แขกคุณฌอร์นมาสองคนใช่ไหมคะ ไม่ได้มาเพิ่ม” “อืม สองคน” วิลลี่ตอบ ขณะเดินเข้ามายืนใกล้ๆ “พี่ยกไปเอง แอลไปทำกับข้าวต่อเถอะ คุณฌอร์นสั่งมาด้วยว่า ให้จัดโต๊ะภายในครึ่งชั่วโมง ว่าแต่ทำทันไหม” คำถามแสดงถึงความเป็นห่วง เพราะหากทำไม่ทัน ปรินดาคงโดนเจ้านายผู้เหี้ยมโหดลงโทษแน่ “ทันค่ะ เหลือไข่เจียวกุ้งสับอีกอย่างค่ะ ทอดแปปเดียวก็เสร็จ” คนตอบลงมือทำอาหารตั้งแต่ได้รับสายจากวิลลี่ว่า จะมีแขกมากินมื้อเย็นที่บ้าน อาหารมื้อนี้ฌอร์นบอกให้ทำอาหารไทย เธอทำสามอย่าง มีแกงเขียวหวานเนื้อ ไข่เจียวกุ้งสับ และผัดบล็อคโคลี่กุ้ง วิลลี่พยักหน้ารับรู้ ยกถาดน้ำออกไปจากห้องครัว ปรินดาหันไปสนใจหม้อแกงตามเดิม เธอทำอาหารต่ออีกราวยี่สิบนาที จึงนำอาหารมาลำเลียงไว้บนโต๊ะอาหาร หลังจากจัดเตรียมอาหารเสร็จ ปรินดาเดินไปยังห้

ทัณฑ์บำเรอมาเฟีย Chapter 5 “มีอีกเรื่องที่ฉันอยากรู้ เธอกับตั้มสนิทกันมากเหรอ ถึงได้กอดกันกลม” เขาคลายมือให้เธอตอบได้สะดวก น้ำตาสาวเอ่อคลอ เจ็บทั้งกายและหัวใจ ฌอร์นไม่ได้รู้สึกอะไรกับน้ำใสๆ คลอหน่วย บางครั้งกลับรำคาญด้วยซ้ำไป คนถามรอฟังคำตอบ เพราะอยากรู้ว่า ตรงกับที่ณัฐกิตต์บอกหรือไม่ “ตอนนั้นสนิทค่ะ ครอบครัวพี่ตั้มดีกับแอลมากค่ะ นอกจากให้ที่อยู่อาศัย ยังส่งเสียให้แอลกับพี่เอ็มเรียนหนังสือ ซื้อเสื้อผ้าให้บ่อยๆ เวลาไปเที่ยวก็พาไปด้วยค่ะ” ปรินดาตอบตามจริง “ถ้าเธอไม่ย้ายไปอยู่บ้านพ่อฉันที่ลอนดอน เธอคงเป็นเมียตั้มแน่ๆ”ผู้ชายด้วยกันดูออกว่า ณัฐกิตต์ไม่ได้คิดกับปรินดาเพียงแค่น้องสาว สายตาณัฐกิตต์ยามมองปรินดา เปล่งประกายมาก มากเสียจนเขาร่ำๆ อยากลุกขึ้นไปตะบันหน้าณัฐกิตต์ ตะโกนใส่หน้าว่า อย่ามองนางบำเรอเขาแบบนี้ ทว่ามาเฟียหนุ่มไม่ทำ เพราะปรินดาไม่มีค่าพอที่จะหวง วันหนึ่งก็ต้องออกไปจากชีวิตตน ต่างกับสายตาณัฐกิตต์ยามมองกนิษฐา บางครั้งว่างเปล่า ไม่รู้สึกอะไร มาเฟียหนุ่มจึงมั่นใจว่า งานนี้กนิษฐาต้องมาอยู่กับเขาแน่นอน“ไม่หรอกค่ะ แอลรักและเคารพพี่ตั้มเหมือนพี่น

ทัณฑ์บำเรอมาเฟีย Chapter 7 “รายนั้นน่ะนั่งจิบกาแฟอยู่ในห้องรับแขก ท่าทางอารมณ์ดีเชียว วันนี้คงไม่ดุแอลหรอก จานก็เหลือแค่สองสามใบเอง พี่ล้างแปปเดียวก็เสร็จ แอลรีบขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ” ปรินดารู้ดีว่า ฌอร์นอารมณ์ดีเรื่องใด เธอหน้าเศร้าลงทันที นรวิชญ์เห็นหน้าปรินดาแล้วสงสารจับใจ แต่ช่วยอะไรไม่ได้ นอกจากส่งกำลังใจเงียบๆ “รีบไปเถอะ วันนี้พี่มีโปรแกรมพาแอลเที่ยวหลายที่เลยนะ ไปช้าเดี๋ยวจะเที่ยวไม่ครบ อีกอย่างต้องกลับมาส่งแอลให้ทันก่อนห้าโมงเย็นด้วย ไม่งั้นพี่ฌอร์นขยุ้มหัวเราสองคนแน่นอน” “ค่ะ” ปรินดายิ้มแห้ง เดินออกจากห้องครัว ปล่อยให้น้องชายเจ้าของบ้านล้างจานที่เหลือ อีกสิบห้านาทีต่อมา ปรินดาลงมาจากชั้นบน เธอเห็นสองพี่น้องกำลังนั่งคุยกันตรงชุดรับแขก ใจปรินดาห่อเหี่ยวทันใด เมื่อนึกถึงคนพิเศษของฌอร์นที่จะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ไม่ว่าจะเสียใจมากแค่ไหน เธอไม่มีสิทธิ์ห้าม ไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย ได้แต่ทำตามคำสั่งเขาเท่านั้น “อย่ากลับเกินห้าโมงเย็นนะ เพราะผู้หญิงคนพิเศษของพี่จะมาถึงที่นี่ห้าโมงครึ่ง พี่อยากให้แอลมาเตรียมตัวดูแลเธอ” ฌอร์นสั่งน้