All Chapters of พยศรักร้ายนายมาดนิ่ง : Chapter 101 - Chapter 110

“ดาวน์ขนาดนั้นเชียว ไอ้โรมของกู กูแม่งไม่รู้จะปลอบมึงยังไง เจ็บมากไหมวะ ไอ้เพื่อนรัก” มอสไม่พูดเปล่าแต่กับยื่นแขนไปหวังจะโอบกอดปลอบเพื่อนสนิทอย่างโรม“สัส มอสมึงไปไกลๆ คนยิ่งเครียดๆ อยู่” เป็นเพื่อนไอ้เชี่ยโรมมาก็หลายปี นานิลนี้ของแท้นะครับ ที่ทำเอาไอ้หยิ่งของผมถึงกับเฮิร์ทหนักเลย ไม่รู้จะสงสารหรือเห็นใจไอ้โรมมันดีก็เห็นๆ กันอยู่ว่าเมื่อวานไอ้ตัวดี มันออกไปกับใคร แต่นั้นมอสกับขมวดคิ้วขึ้นมา“นานิลเธอทราบเหรอ ว่ามึงมีกิ๊ก แอบกินองุ่นลับหลังเธอ” มอสถามอย่างที่เขาคิด“สัส นั้นปากมึงเหรอ ไอ้เชี่ยมอส ไม่ได้แอบ ไม่ได้กิน กูแค่ไปกินข้าวกับองุ่น ส่วนที่นานิลบอกเลิก กูแม่งก็มึนวะ นานิลจะบอกเลิกกูที่กูผิดนัด หรือมันเรื่องอะไรกัน” โรมเอ่ยด้วยสีหน้าสงสัย เรื่องนี้เขาเองก็คิดไม่ตก มึนชิบหาย“เลิกเพราะมึงเองไง ทำไมต้องโทษคนอื่น” รามว่าให้กับพี่ชาย ที่ดูเหมือนว่าโรมจะไม่ยอมรับ เมื่อน้องชายว่ามาเช่นนั้น คนพี่จากที่สาดบรั่นดีลงคอหนักอยู่แล้ว กับยิ่งสาดหนักราวกับน้ำเปล่าหนักเข้าไปอีก“วันนี้ไม่เจอนานิล อีก 2 วันเปิดเรียน มหาลัยไง” มอสว่ามา ใช่สิเขาลืมไปอีก 2 วันมหาลัยเปิดเทอม วันนี้แม่งเมาให้หนักอีก 2

“นี้สำหรับนายนอกกาย นอกใจที่นายมอบให้ฉัน” นานิลเอ่ยขณะที่ดวงตาเรียวเล็กรู้สึกร้อนพราวๆ ขึ้นมาที่ขอบตา น้ำใสๆ ที่กลั้นไว้ไหลออกมาจากหางโรมที่เห็นคราบน้ำตาไหลออกจากแก้มนวลใส่ทั้งสองข้าง เขากับรู้สึกผิด มันจุก แน่นหน้าอกถึงกับพูดไม่ออก เขาละอายแก่ใจ แม้แต่ยื่นมือของตนเข้าไปเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของนานิลก็ยังไม่กล้า“จากนี้ไป ขอให้เราจบกัน พอกันสักที” นานิลเอ่ยพร้อมกับเบื้องหน้าหนี ร่างบางเดินปลีกตัวออกจากโรม โดยไม่คิดจะหันหลังกลับมามอง“นิล เธอฟังฉันก่อน”“ฉันไม่เคยคิดจะนอกกาย นอกใจเธอ” นานิลที่ก้าวขาเดินกลับแต่กับต้องชะงักฝีเท้า“แต่นายก็ทำ นายทำลายความรักที่ฉันมีให้นาย พังอย่างไม่เป็นชิ้นดี” นานิลเอ่ยด้วยไม่คิดจะหันมอง“ฉันไม่เคยทำ”“ฉันไม่รู้ว่าเธอเห็นอะไรมา แต่สิ่งที่เธอเห็นฉันถูกจัดฉาก ฉันบริสุทธิ์ใจ ขอแค่เธอเชื่อใจ ให้โอกาสฉันได้พิสูจน์ตัวเอง” โรมตะโกนตามหลังแผ่นหลังบางที่เดินหนีตนไป แต่นั้นคำพูดของเขามันยิ่งเหมือนคำแก้ตัว นานิลไม่คิดจะสนใจที่จะฟังคำแก้ตัวของโรมด้านโรมที่จะตามนานิลไปนั้น แต่กับไม่ทันเสียแล้ว เขาเดินตามเธอลงบันไดมาจนกระทั่งถึงชั้นหนึ่งด้านนานิลร่างบางที่เดินเ

“เชี่ยโรมแม่งเร็วดิ สายแล้วนะโว้ย ละเดี๋ยวแม่งโดนเช็กขาดกันพอดี” จากนั้นโรมก็แทรกตัวเข้ามาภายในลิฟต์ เขาพึ่งสังเกตว่าในนี้มี นานิล และโปรเกลอยู่ด้วย โรมที่สบตาเข้ากับนานิลร่างสูงถึงกับเดินเข้าไปเบียดคนตัวเล็กที่ยืนติดมุมจนทั้งสองร่างเสียดสีกันนานิลที่บังเอิญเจอโรมอย่างไม่ทันตั้งตัว ในฐานะที่เธอเลิกลากับเขาไปแล้วนั้น คนตัวเล็กถึงกับตกใจไม่น้อย ถึงจะรู้สึกดีนิดๆ ก็เถอะที่เจอหน้าเขาหลังจากที่ไม่เจอมาหลายวันแต่นั้นเพียงแค่สิบเปอร์เซ็นเท่านั้นรามที่พึ่งสังเกตเห็นว่านานิลยืนอยู่ด้านหลังของตนก็ตอนที่เห็นโรมเดินเข้าหานานิลนี้แหละ“อ่า...พี่สะใภ้ เธอมีเรียนที่ตึกนี้ด้วยเหรอ” รามไม่พูดเปล่าแต่กับยิ้มแห้งๆ และโบกมือทักทายนานิลอย่างที่เคยทำ“นายเลิกเรียกฉันแบบนี้สักทีเถอะ ฉันเลิกกับพี่ชายนายไปแล้ว” นานิลสบตากับคนตรงหน้าอย่างโรมด้วยสีหน้าไม่พอใจที่เขาเบียดเธอจนแผ่นหลังติดกับลิฟต์ แล้วยังทิ้งตัวมาแนบตัวเธอเสียอีก ทั้งสองสบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร“ใครเลิก อยากเลิกก็เลิกไปคนเดียวสิ” โรมไม่พูดเปล่าแต่กับโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าหาคนตัวเล็กตีมึนอย่างหน้าด้านๆ โดยไม่สนใจสายตาคู่ดุของนานิลที่มองตนราวก

ด้านโปรเกล ในจังหวะที่คนหล่อหน้าหยิ่งอย่างโรมหันมายิ้มนะแก“เป็นยัยนิล ฉันนิยอมตั้งแต่เขายืนหน้าตึกแล้วป่ะ โคตรหล่อ ยิ้มทีละลายไปเลย”“นั้นนะสิ ให้อภัย หลัวเพื่อนหล่อค่ะ” กิ๊บว่ามา“ร้ายมากนะแก”“ก็พอกัน”“ว่าแต่อยากรู้จังคู่นั้นเขาไปเคลียร์กันที่ไหนอะ”“ตามไปไหม...”“เกินไปละ แยกย้ายค่ะ” กิ๊บหันมาเอ่ยกับเกล สุดท้ายแล้วไม่ว่านานิลจะตัดสินใจยังไงพวกเขาก็เคารพการตัดสินใจของเพื่อน ถ้ามิกซ์และองุ่นทำอย่างที่เธอคิดจริง เลวมาก อะ โปรเกลได้แต่คิดทั้งสองส่วนที่เห็นโรมเดินกอดคอนานิลเดินออกไปถึงกับอดยิ้มตามไม่ได้ คนหยิ่งมาดนิ่งอย่างโรมง้อสาวที ก็ดูน่ารักเหมือนกันนะด้านนานิลหลังจากที่ถูกโรมมัดมือชกพามาที่รถของเขานั้น คนเอาแต่ใจกับไม่ฟังอะไร โรมพานานิลเข้ามาในรถได้สำเร็จร่างสูงคนอยากง้อสาวถึงกับปิดประตูและขับรถออกจากอาณาเขตมหาลัยทันที“โรมนายจะพาฉันไปไหน ทำไมต้องออกมาด้วย เคลียร์กันที่มหาลัยก็ได้” นานิลเอ่ยกับคนขับรถด้วยสีหน้าไม่พอใจ“ได้ไง ง้อเธอ เคลียร์กับเธอที่มหาลัยมันไม่ฟิน ฉันชอบง้อบนเตียง มันฟินดี” คนหน้าตายเอ่ยราวกับไม่เคยย้ำยีหัวใจฉัน ดูเอาเถอะทำไมเขาถึงนิสัยเสียแบบนี้“แต่ฉันไม่อยากออก

“ทำบ้าไรของนาย” นานิลมองค้อนโรมสีหน้าเอาเรื่องสุดๆ แต่นั้นคนถูกว่ากับมือล่วงกระเป๋ากางเกงนักศึกษายักไหล่ให้เธอเสียงั้น“ไม่ยักกะรู้ หอมแก้มเมียตัวเองก็ผิด” เขาเอ่ยหน้าตาย“ผิดสิ เพราะนายหมดสถานะนั้น ตั้งแต่ฉันบอกเลิกนายไปแล้ว” นานิลมือกอดอกนั่งนิ่งบนรถของโรมเช่นเดิมเธอแสดงออกชัดเจนไม่ไปกับเขา“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม...ได้” โรมเอ่ยจบร่างสูงก็อุ้มนานิลออกจากรถของตนทันที นานิลที่โรมทำเช่นนั้น ถึงกับตาเบิกกว้างออกมาด้วยสีหน้าตกใจ“ปล่อยนะ ใครใช้ให้นายมาอุ้มฉันในที่สาธารณะแบบนี้กัน” นานิลกัดฟันกรอดด้วยท่าทีโกรธจัด แต่นั้นโรมกับยักไหล่“ก็เธอไม่ยอมมากับฉัน” โรมบอกพร้อมกับยอมปล่อยนานิลให้เป็นอิสระเพราะตอนนี้เขาและเธอเริ่มเป็นจุดสนใจของใครหลายๆคน จึงยอมปล่อยเธอ“ง้อแล้วหายงอนนะครับ คืนดีกัน ผิดไปแล้วให้อภัยด้วย” ทั้งสองสบตาเข้าหากัน นานิลที่โรมง้อแบบนี้ฉันถึงกับไปไม่เป็นเลย ใบหน้าสวยถึงกับเผยรอยยิ้มบางๆ ให้กับเขา“คืนก็ได้ แต่ให้หายโกรธง่ายๆ ฉันยังไม่หายหรอกนะ” แต่นั้นทำเอาโรมคนที่หัวใจห่อเหี่ยวมาหลายวัน ถึงกับยิ้มกว้างได้เต็มปาก อย่างน้อยๆ ก็ได้นานิลกลับมาเป็นเหมือนเดิม“ขอบคุณที่ให้โอกาสฉัน”“ฉั