All Chapters of พยศรักร้ายนายมาดนิ่ง : Chapter 1 - Chapter 10

เจ้าของหนุุ่มใบหน้าฟ้าประทาน ร่างสูงโปร่ง ผิวขาวเนียนใส แผ่ออร่าความหล่อเหลาเปล่งปลั่งในระยะรัศมีหนึ่งร้อยเมตร ไม่ว่าจะมองมุมไหนใกล้หรือไกล ความหล่อเหลามีเสน่ห์ของโรมก็ไม่มีท่าทีลดน้อยลง แน่นอนขึ้นชื่อหนุ่มหล่อเบ้าหน้าดี หล่อรวย งานดีโปรไฟล์เลิศ ความเฉลียวฉลาดทันคนต้องมีชื่อ โรม รัชพงศ์ หนุ่มหล่อหน้าใส เบ้าหน้าฟ้าประทานงานดีของดีคณะบริหารที่ติดสอยห้อยท้ายไปด้วย เมื่อเอ่ยชื่อถึงโรม หนุ่มหล่อรวย แน่นอนไม่มีสาวๆ ในรั้ว มอ.B คนไหนที่ไม่รู้จักเขา โรมถือเป็นอีกหนึ่งหนุ่มฮอตสุดๆ ที่ดีกรีความหล่อรวยนั้นไม่ธรรมดา ถ้าพูดถึงลำดับความหล่อรวย โรมเป็นถึงบุตรชายคนโตของตระกูลค้าทองคำระดับต้นๆ ของประเทศ ยืนหนึ่งเรื่องความหล่อรวยของคณะบริหารที่สาวๆ ติดตามในโซเชียล มากพอๆ กับเพื่อนสนิทอย่างแทคิณ โรมยังเป็นอีกหนึ่งหนุ่มที่สาวๆ อยากครอบครองและเข้ามาถวายทั้งตัวและหัวใจให้กับเขามากที่สุด แต่อีกคนนั่นหล่อสูสีกันมาอีกคนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน น้องชายฝาแฝดอย่างรามเบ้าหน้าดีหล่อกินกันไม่ลง เรียกได้ว่าพี่น้องตระกูลอักคณะศิลป์ ไม่ว่าจะลูกสาว ลูกชายบ้านนี้หน้าตาดีกันทั้งบ้านจริงๆ ซึ่งระดับเรื่องหน้าตาของสองหนุ่มแฝดคู่นี

เมื่อ 10 นาทีที่แล้ว ด้านนานิล นานิลดา ร่างบางในชุดกางเกงยีนส์ขายาวและเสื้อกีฬาสีเขียวใบหน้าสวยใสสวมทับด้วยแว่นทรงกลมผมยาวถูกเก้ามัดจุกขึ้นกลางหัว นานิลฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพราะนี้อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงฉันต้องไปถึงโรงยิมแล้ว วันนี้ที่มหาลัยฉันมีการแข่งขันกีฬาฉันที่รับงานจากรุ่นพี่ต่างคณะต้องรีบไปแต่งตัวเพื่อเป็น กองเชียร์ให้กับทีมสีแดง ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาข้อมืออีก 25 นาทีให้ตายเถอะ ป่านนี้ยัยโปรเกลคงรอชำแหละเนื้อฉันออกเป็นชิ้นๆ แล้วแหละ ร่างบางใบหน้าสวยใสวิ่งมาสี่คูณร้อยเมตรหยุดที่ห้องแต่งตัวภายในโรงยิมด้วยท่าทีเหนื่อยหอบเนื่องจากวิ่งลงจากรถเมล์หน้ามอ.มาถึงโรงยิม“เฮ้ย...ไม่ไหว จาเปงลม” เสียงเหนื่อยหอบของรุ่นน้องปี 3 เอ่ยกับรุ่นพี่ปี 4 ต่างคณะ ซึ่งเป็นคนที่รับงานวันนี้ให้กับนานิล“น้องนิลทำอะไรอยู่คะลูก ทำไมถึงพึ่งมา เอ้านี้มาช้าดีนักเหลือชุดให้เลือกแค่นี้แล้วนะใส่ไม่ได้ก็หาวิธีจัดการเองละกัน สาวๆ คนอื่นเขาแต่งตัวพร้อมลงสนามแล้ว รีบค่ะลูกจะนอนเหนื่อยอะไรอีก เร็วค่ะ เดี๋ยวไม่ทันคนอื่นเขา” เมื่อพี่น้ำมนต์สาวสวยคณะศิลปกรรมเอ่ยมาเช่นนั้น นานิลก็หยิบถุงกระดาษเป็นชุดที่จะใส่วันนี้ขึ้นมาท

ส่วนคนที่ทำให้นานิลคาดโทษอยู่นั้น ด้านโปรเกลขณะที่ฉันยืนเฝ้าหน้าประตูให้ยัยนานิล จู่ๆ ฉันกับปวดท้องจี๊ดๆ ขึ้นมามันจ่อที่ปากทางฉันทนไม่ไหวถึงกับรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำที่คณะนิเทศด้านโปรเกลหลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วนั้นอีกสิบห้านาทีเขาจะแข่งฟุตบอลกันแล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอรีบกลับมาที่นานิลก็เจอกับร่างบางผิวขาวเนียนละเอียดในชุดกระโปรงสั้นสีขาวเสื้อกีฬาเอวลอยสีแดงเบอร์ 8 สวมรองเท้าบูททรงยาวสีขาว“ว้าว ยัยนิลแกดูสวยมาก ดูสิชุดนี้เหมาะกับแกสุดๆ ไปเลย” โปรเกลเอ่ยมาเสียงดัง“หึ...หยุดเลยยัยเกลเพราะแกคนเดียวนี้แกหายหัวไปไหนมา กว่าฉันจะมาอยู่ในชุดนี้ได้แกไม่รู้หรอกว่าฉันเจออะไรบ้าง” พูดแล้วมันน่านัก ฉันยังเจ็บใจกับไอ้หน้าหล่อโรคจิตไม่หาย กล้าดียังไงมาว่าอกฉันเป็นไข่ดาว อย่าให้เจอเถอะจะเอาไม้หน้าสามตอกหนักๆให้หน้าหักเลย นานิลได้แต่คาดโทษชายหนุ่มคนที่แอบมองตน“คือไร ยังไงเหรอนิล คือฉันปวดท้องหนะเลยไปเข้าห้องน้ำมา” โปรเกลได้แต่ตอบสีหน้าเหงาหงอย เพราะดูจากสีหน้าเพื่อนสนิทของตนแล้วยัยนิลไม่สบอารมณ์สุดๆ“หึ...ก็ฉันเจอไอ้คนโรคจิตนะสิ แกนะแกจะไปเข้าห้องน้ำ น่าจะบอกกันบ้าง”“โรคจิต...” โปรเกลเสียงดังลั

ก่อนหน้านี้ด้านโรมหลังจากที่ผมแยกตัวออกมาจากยัยหมาบ้าก็ไม่ลืมที่จะแวะไปทำแผลที่ห้องพยาบาล ให้ตายเถอะเขี้ยวยัยนั้นคมมาก ถ้าไม่ติดว่าผมต้องรีบไปแข่งฟุตบอลยัยหมาบ้า บ้าเลือดนั้นเจอดีแน่ นี้ถือว่าโชคดีแค่ไหนที่ผมไม่เอาเรื่องเธอ ข้อหาทำร้ายร่างกาย ถ้ามือผมขาดใครจะรับผิดชอบ ปกติผู้ชายแมนๆ อย่างผมใช่ว่าจะมีเรื่องอะไรกับผู้หญิงหรอกนะครับ ไม่อยากจะเสียเวลาและไม่คิดจะสนใจ แต่กับยัยหมาบ้าคนนี้ผมสุดจะทนจริงๆ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะไปถอดผ้าเปลือยล่อนจ้อนต่อหน้าผู้ชาย แล้วหาว่าผมเป็นโรคจิต ถ้ำมองเธอ บอกเลยสวยหน้าอกโตกว่ายัยนั้น แค่กระดิกนิ้วผมก็ได้ซัมปะ จำเป็นไหมที่แอบมองอกไข่ดาวอย่างยัยจืดนั้น หน้าอกแบนราบแบบนั้นใครจะอยากซัมกัน ขนาดเปิดให้ดูฟรียังไม่มีอารมณ์เลย โรมได้แต่คิดขณะที่เสียงลูกหวีดในสนามดังขึ้นมาทำให้เขาได้สติร่างสูงในชุดกีฬาเสื้อสีแดงเบอร์ 8 ที่วิ่งลงสนามไปยังตำแหน่งกองหน้า สองพี่น้องหนุ่มแฝดกองหน้าทั้งคู่นั้นทำเอาสองหนุ่มพี่น้อง โรม ราม ถึงกับเรียกเสียงเชียร์จากสาวๆ ได้ไม่น้อยกันเลยทีเดียว“พี่โรม เบอร์ 8 พี่ราม เบอร์ 9 สู้ๆ นะคะ” เสียงของสาวๆ เหล่ากองเชียร์ที่ดังขึ้นมา แต่ก่อนที่คณะกรรมก

และแล้วก็ถึงช่วงเวลาสุดท้ายของการแข่งขัน ที่นานิลรอคอยการแข่งขันฟุตบอลระหว่างคณะบริหารและสถาปัตจบลงเป็นทีมคณะบริหารที่ทำคะแนนไป 5-4 ประตูเรียกได้ว่าเป็นคู่ที่ดุเดือดไม่แพ้คู่แชมป์อย่างคณะวิศวะ คณะของฉันเองแต่คนที่ทำประตูได้เยอะสุดน่าจะเป็นไอ้หน้าหล่อโรคจิตและแสนจะขี้เก๊กคนนั้นแหละ รู้ว่าเป็นคนที่ทำประตูได้แต่จำเป็นต้องเก๊กขนาดนี้ไหม คนไม่ชอบไม่ว่าจะมองตั้งแต่ปลายเท้าจรดหัวดำๆ ของนายนั้นก็คือไม่ชอบค่ะด้านโรมพอการแข่งขันสิ้นสุดลงร่างสูงเดินมากระดกขวดน้ำที่ข้างสนาม สายตาคมปะทะกับยัยหมาบ้าที่จ้องหน้าตนอยู่นั้น“อะแฮ่ม...จ้องขนาดนี้ ลากกลับคอนโดไปด้วยไหม กูเห็นนะคับไอ้เชี่ยโรมว่ามึงมองใคร” แทคิณที่นั่งเชียร์เพื่อนอยู่ข้างสนามถึงกับเดินไว้ไหล่เข้ามา“กูมองใคร เชี่ยคิณมึงแม่งอย่าหาเรื่องสิ”“อ้าวนี้มึงไม่ได้มองสาวสวยเบอร์ 8 หรอกหรือ ปัดโธ่ ไอ้เราก็คงเข้าใจผิด กูเห็นจ้องกันตั้งแต่ในสนามแล้ว เบอร์ 8 เสื้อคู่ก็มาแล้วสิคับ”“สัสคิณมึงแม่งหาเรื่องวะ กูนินะมองยัยนั้น” ถึงจะมองก็เถอะยอมรับว่ามอง แต่ไม่มองเพราะพิศวาสแต่อยากเอาเรื่องคนต้นเหตุที่ทำให้ตนเจ็บมือต่างหาก โรมได้แต่คิดด้านนานิลที่โดนโรมเพ