All Chapters of ภรรยาเก่าไม่หวนคืน: Chapter 11 - Chapter 20

“พลอย..ทำไมเธอมองพี่แบบนั้น?” คุณาภัทรถามด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจนักรอยยิ้มที่คล้ายๆ จะน่าสมเพช..มันหมายความว่ายังไงกันนะ?พลอยพิชาเพียงเบะปากเล็กออกอย่างเสียไม่ได้จะครองคู่โง่งมมีเขาบนหัวขึ้นสองข้างก็เรื่องของคุณพี่เถอะจ้า..ส่วนเธอนั้นขอไปใช้ชีวิตกับลูกอย่างสุขสบายก็แล้วกัน“เปล่าค่ะ ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวนะคะ” อดีตภรรยาไหวไหล่ตัดบท เล่นเอาคุณาภัทรไปต่อไม่ถูก “เดี๋ยวอย่าพึ่งไป”“อะไรอีกคะ? คุณคุณาภัทร” คนหน้าหวานชักเสียงเขียว พาให้อดีตสามีสะอึกไปหนึ่งที ก่อนจะกัดฟันพูดอย่างไว้ฟอร์ม“ถ้าเธอ..ยอมรับผิดเรื่องเมื่อสามปีก่อน ฉันอาจจะยกโทษให้เธอ”“ห๊ะ คุณคะ? คุณปกติดีหรือเปล่า?”“….”“ทำไมฉันต้องขอให้คุณยกโทษด้วยล่ะ? ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด อะไรที่ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่มีวันยอมรับหรอกค่ะ”“….”“ที่สำคัญตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา ฉันมั่นใจ…ฉันเป็นภรรยาที่ดีมาตลอด เพราะฉะนั้นไม่มีอะไรที่ต้องขอโทษหรือต้องมานั่งเสียใจหรอกค่ะ”ประโยคที่ดูทั้งจริงใจและหนักแน่นเกินตัว พาให้คุณาภัทรมีท่าทีหวั่นไหว ชักเริ่มคิดแล้วว่าหรือเธอไม่ได้เป็นคนทำเรื่องชั่วๆ นั่นจริง?“ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวนะคะ”“….”“อ้อ

ชายหนุ่มดุนลิ้นระหว่างรออดีตภรรยาตอบข้อความกลับ ทว่าเวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า..ก็ดันไม่มีข้อความส่งมา เล่นเอาใจคนตัวโตชักไม่ปกติ และทำได้เพียงปลอบตัวเองว่าเธอคงติดอะไรอยู่จนเวลาผ่านไปพักใหญ่อารมณ์อยากง้อเริ่มเปลี่ยนเป็นอารมณ์โกรธ โทรศัพท์ในมือเกือบโดนปาทิ้ง แต่ความห่วงใยว่าเธอจะโดนที่บ้านดุ กอปรกับเคยทำตัวเป็นที่พึ่งให้เจ้าหล่อนมาตั้งแต่จำความได้ จึงตัดสินใจโทรหา“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...”เสียงโอเปอเรเตอร์สาวส่งมายาวเหยียด พาให้เส้นความอดทนขาดผึง ก่อนจะกรอกเสียงตอบกลับไปหลังเสียงข้อความ"พลอยพี่บอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าอย่าปล่อยให้แบตโทรศัพท์หมด หรือเธอไม่รู้ว่าคนที่บ้านจะเป็นห่วง ห๊ะ”คนตัวโตยังยัดเยียดตนเองเป็นคนในครอบครัวทั้งที่พึ่งได้รับใบหย่ามาสดๆ ร้อนๆ ไม่พอยังโดนอดีตภรรยาขีดเส้นใต้ความสัมพันธ์เป็น 'คนไม่รู้จัก' แต่ต่อมสำนึกคิดได้ตอนนี้ยังไม่บังเกิด..ยังคงทำตนแบบที่แล้วมาเมื่อชายหนุ่มระบายอารมณ์ตามเสียงข้อความจบ อารมณ์จึงเริ่มกลับมาดีขึ้นเล็กน้อย อีกทั้งยังคิดเองเออเองว่าสักพักเจ้าหล่อนได้รับข้อความคงโทรกลับ แต่คุณาภัทรไม่มีทางรู้เลยว่าจะไม่มีวันนั้นณ จั

ณ บาร์หรูใจกลางเมืองหญิงสาวในชุดเกาะอกสีดำปักเหลื่อมกำลังนั่งจิบค็อกเทลอย่างรอคอย ผมยาวสีน้ำตาลสลวยถูกจัดทรงดูธรรมชาติยังคงความเป๊ะ เรียกสายตาชื่นชมปนหื่นของผู้ชายในบาร์ให้มองมาเป็นทางเดียวไพลินก็รู้ตัวดีจึงยกยิ้ม พลางเชิดหน้าขึ้นอย่างคนมั่นใจในตนเอง ช่วยไม่ได้ที่เธอเกิดมาสวย..ผู้ชายแทบทุกคนสยบแทบเท้า ไม่เว้นแต่คุณาภัทร..อดีตแฟนเก่าที่เกือบจะกลายเป็นสามีคนหน้าสวยนั่งรอใครบางคน จวบจนเวลาผ่านไปครึ่งค่อนคืนชายหนุ่มในชุดสูทสีดำสนิทก็เดินเข้ามาหาในมือหอบดอกกุหลาบสีแดงสด พร้อมกันนั้นยังมีกล่องเครื่องประดับสีน้ำเงินกำมะหยี่ เขาเลือกวางมันไว้บนโต๊ะด้านหน้า“เจ้านายแกล่ะ?” เสียงมีเสน่ห์แหบแห้งถามไถ่ไปถึงชายอีกคนที่แม้จะหลงเธอหัวปักหัวปำแต่ก็ไม่เคยให้ 'สถานะ' หนึ่งในทีมงานเลขาของชู้รักเธอเพียงขยับแว่นดำ ก่อนตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพ“นายยังปลีกตัวมาไม่ได้ครับ ท่านให้ผมเอาดอกไม้กับเครื่องประดับมาส่ง แล้วฝากกำชับให้คุณไพลินอย่าดื่มเยอะ”“เหอะ” เธอทำเสียงในลำคออย่างหยามหยัน ดวงตายาวรีหลุบมองหน้าท้องที่ยังแบนราบ..ลูกของเธอกับเขา นิ้วเรียวยาวกำรอบก้านแก้วแน่น ก่อนพูดปัดอย่างคนขี้รำคาญ“ให้ของ

กรอบเวลาที่ไพลินตามจับคุณาภัทรสั้นลงทุกที เธอต้องนอนกับเขาให้ได้ เพื่อจะได้ยัดเยียดลูกของตนเองให้มีพ่อ แต่ก็จนใจที่ชายหนุ่มแทบไม่มีเวลาให้ ในเมื่อเสน่ห์เย้ายวนไม่ได้ผล เล่ห์กลมารยาที่มีถูกงัดออกมาใช้ในอาทิตย์ต่อมาคุณาภัทรจำใจต้องมาเที่ยวทะเลกับครอบครัวสิทธินาถตามคำขอร้องของเพื่อนสนิท“นี่ไอ้ภัทร มึงทำหน้าดีๆ หน่อยดิ” เพชรการุณกระซิบบอก พลางลากกระเป๋าเดินทางของคนในครอบครัวตามมา“ทำไมหน้าฉันมันเป็นยังไง”“หน้าบูดอย่างกับตูดลิง แล้วนี่ได้นอนบ้างไหม” ดูใต้ตาไอ้เพื่อนเวรดิดำคล้ำอย่างกับคนโดนคุณไสย ชายหนุ่มผู้ถูกถามเม้มปากแน่นไม่ยอมตอบนึกฉงนใจ ทำไมคนในครอบครัวอดีตภรรยาถึงดูไม่ทุกข์ร้อนกับการที่ลูกสาวคนเล็กหายตัวไป‘ภัทรไม่ต้องห่วงยัยพลอยหรอก เดี๋ยวคิดได้ก็กลับมาเอง’ อดีตแม่เมียปลอบในวันที่เขาถามถึงพลอยพิชาไม่พอยังเร่งงานแต่งเขากับลูกสาวคนโต‘แล้วเมื่อไรภัทรจะแต่งงานกับลูกไพลินล่ะ? รอบนี้ไพลินบอกแม่ว่าไม่ขออะไรมาก ขอแค่งานแต่งเล็กๆ ก็พอ’‘คุณป้าครับ เอ่อ..ผมพึ่งหย่ากับพลอยนะครับ’ เขาเลี่ยงตอบบ้าป่ะ พึ่งหย่ากับคนน้อง สักพักจะให้แต่งคนพี่?‘ภัทรอย่าคิดมากสิ’ไม่คิดมากก็ผีแล้ว!ตอนนั้นเขาไม

“พี่ภัทรหมายความว่ายังไง?” คนหน้าสวยที่ใช้ชีวิตโดยมีแต่ผู้ชายตามง้อตั้งคำถามขึ้น เธอไม่เข้าใจในคำพูดของเขาแม้แต่คำเดียว“เหอะ งั้นไพลินถามพี่ภัทรคำเดียว..ที่ผ่านมา..พี่ภัทรเคยรักไพลินบ้างไหม?”“พี่ขอโทษ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสำนึกผิด ก่อนที่ใบหน้าแดงซ่านด้วยฤทธิ์เหล้าจะหลุบลง พลางสารภาพความจริงที่ซ่อนเอาไว้ลึกสุดใจ“พี่ไม่เคยรักไพลิน”“กรี๊ด พี่ภัทร ทำไมพี่ภัทรทำกับไพลินแบบนี้” คนหน้าสวยกรีดร้องโวยวายน้ำตานองหน้าศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงย่อยยับป่นปี้ทั้งเอาร่างกายมาประเคนให้ผู้..ผู้ไม่เอา ทั้งเสียเงินยี่สิบล้านให้น้องสาวด้วยอยากจะเอาชนะ..แต่ผลลัพท์ที่ได้คือความว่างเปล่า“ความรักมันบังคับกันไม่ได้..ไพลินก็รู้” ไอ้ผู้ชายเฮงซวยพึ่งรู้ตัวว่าจริงๆ รักใครเถียงด้วยคำพูดน่าด่า“เออ พี่ภัทรพูดถูกความรักมันบังคับกันไม่ได้ แล้วทำไมตอนนั้นพี่ภัทรถึงมาขอไพลินแต่งงานแทนที่จะขอยัยพลอย?”“พี่...” คำถามจี้ใจดำ พาให้คนตัวโตคอตก..โง่เอง ใครก็ช่วยไม่ได้“มันสายไปแล้วล่ะพี่ภัทร”“....”“พี่คิดเหรอ นังพลอยจะกลับมา?” คนหน้าสวยเชิดหน้ายกยิ้มเหยียด ดวงตายาวรีเต็มไปด้วยความสะใจเมื่อเห็นใบหน้าคมคายเริ่มซีดเธอไม