All Chapters of ภรรยาเก่าไม่หวนคืน: Chapter 31 - Chapter 40

“แต่..ผมไม่ตั้งใจหย่านะครับ”“เหอะ ตาภัทรแกอายุสามขวบหรือไง? หรือคิดว่าเรื่องการแต่งงานคือการเล่นขายของ?” ท่านย้อนถามเสียงเข้ม ร่างโตมีท่าทีฮึดฮัดแต่ไม่รู้จะเถียงกลับยังไง“ฉันจะบอกให้นะ หย่าก็คือหย่า จะตั้งใจไม่ตั้งใจก็คือหย่า”“แต่ผม...ผมรักพลอยมาก ฮึก...แม่ก็รู้” ชายหนุ่มผู้มีตำแหน่งผู้บริหารในบริษัทใหญ่ ทว่าสกิลเรื่องความรักติดศูนย์เริ่มน้ำตาตก แต่ดูเหมือนคนเป็นแม่แท้จะไม่เห็นใจแม้แต่นิด ท่านเพียงไหวไหล่ไม่ปลอบไม่ว่ายังขยี้ซ้ำ“โทษทีนะภัทร พลอยเป็นคนไม่ใช่ของเล่น”“แม่...ภัทรไม่เคยคิดว่าน้องพลอยเป็นของเล่น” ใส่ความจัดๆ“เหอะ แต่สิ่งที่แกทำมันเรียกว่าใช่ ภัทรคิดแค่ยังไงยัยพลอยก็รักภัทร ภัทรจะทำยังไงกับเธอก็ได้ ภัทรทำเหมือนกับน้องไม่ใช่คน เป็นแค่สัตว์เลี้ยง เป็นแค่ของเล่น..ไม่คิดถนอม คิดจะเล่นก็เล่น คิดจะทิ้งก็ทิ้ง แต่ขอโทษทีนะ น้องเป็นคน น้องมีหัวใจ น้องมีความรู้สึก แม่บอกตามตรงที่ผ่านมาแม่ยอมรับไม่ได้กับการกระทำของภัทร” ท่านประกาศก้องจริงอยู่ช่วงแรกที่หย่ากันท่านไม่คิดจะยุ่งกับเรื่องสองหนุ่มสาว ทว่าหลังจากวันที่ออกต่างจังหวัดไปทำบุญกับเพื่อน และได้รับรู้ว่าพลอยพิชาอุ้มท้องหลานแท

“พี่เพชรพูดอะไรไพลินไม่รู้เรื่อง” หญิงสาวปฏิเสธทันทีด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก จนอดีตคนรักด่าเข้าให้“ตอแหล!”“ฮึก..พี่ภัทรทำไม พี่ต้องด่าไพลินด้วย” หยาดน้ำใสไหลอาบแก้มราวสั่งได้ ถ้าเป็นในอดีตสองหนุ่มคงรู้สึกผิดที่บีบคั้นเธอจนร้องไห้ แต่ไม่ใช่วันนี้..วันที่ความจริงผุดออกมาเหมือนดอกเห็ด“เลิกเสแสร้งได้แล้วไพลิน ฉันเอื้อม” สรรพนามเปลี่ยนไม่พอ..เอกสารยังถูกผู้ชายตัวโตโยนใส่เกือบกระแทกหน้า ไพลินหยิบขึ้นมาดูมือไม้สั่นภาพในวันที่เธอเดินควงคู่ผู้ชายคนอื่นเดินช็อปปิ้งไปจนถึงตอนที่เดินลงหรู แม้แต่ทาวน์เฮ้าส์ที่เคยอาศัยในต่างแดน แม้แต่ข้อมูลความสัมพันธ์ของเธอกับท่านสุภวัต หรือแม้แต่ครั้งล่าสุดที่เธอแอบไป ‘เอา’ กับท่านยังมีปรากฏเป็นครั้งแรกที่ไพลินเข้าใจความรู้สึกน้องสาวว่า ‘หลักฐานมัดตัว’ นั้นเป็นยังไง เพียงแต่ในกรณีของพลอยพิชาเป็นหลักฐานเท็จที่เธอสร้างขึ้น“ฮึก...พี่ภัทร...ไพลินขอโทษ พี่ภัทรยกโทษให้ไพลินได้ไหมคะ? ที่ไพลินทำไปก็เพราะไพลินรักพี่ภัทรมาก” คำโกหกไร้ซึ่งความจริงใจถูกส่งออกมาอย่างง่ายดายถ้าเป็นในอดีตเขาอาจจะเชื่อ หากปัจจุบันเขายังเชื่ออีกก็คงเป็นควายตัวผู้แล้ว!“ตอแหล? รักเหรอ? ถ้าเธอรัก

พลอยพิชาเองก็ไม่ได้สนใจเขา เพราะลูกสาวตัวน้อยกำลังรออยู่ที่โรงเรียน เธอขับรถญี่ปุ่นคันเล็กออกจากบ้าน โดยมีคุณาภัทรกุลีกุจอขับรถตามจนเห็นรถเลี้ยวไปจอดที่โรงเรียนอนุบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เขาจึงรู้ได้ทันทีว่าเธอมารับลูกสาวของเราชายหนุ่มรออยู่หน้าโรงเรียนได้ไม่นานรถของเธอก็เลี้ยวออกมาก่อนจะวิ่งตรงไปที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เขาทำได้แต่ตามเธออยู่ห่างๆ ด้วยไม่อยากให้เธอโกรธเขามากไปกว่านี้หญิงสาวเองก็ใช่จะไม่รู้ว่ามีคนตามหลังอยู่ไม่ห่าง สร้างความรำคาญใจไม่น้อย คิดอยากพาลูกกลับไปทันที ทว่าก่อนหน้านี้ดันไปสัญญากับลูกสาวตัวน้อยไว้ว่าเย็นนี้จะพาไปทางไอศกรีมคุณช้าง แถมตัวเธอยังมีนัดกับพี่ทินกร ดังนั้นสิ่งที่พลอยพิชาทำได้จึงปล่อยเบลอ...ทำเหมือนอดีตสามีไม่มีตัวตนเขาเอยากทำอะไรก็ทำ ส่วนเธอกับลูกสาวคิดจะทำอะไรมันก็เรื่องของพวกเธอเช่นกัน“แม่แม่ค่ะ นั่นไงคะ คุณช้าง” เจ้าก้อนแป้งที่กำลังจูงมือแม่พูดอย่างตื่นเต้น พลางชี้นิ้วป้อมๆ ไปยังถ้วยไอศกรีมรูปช้างที่โชว์อยู่หน้าร้านไอศกรีมชื่อดัง หญิงสาวมองตามกลับสบตาสายตากับทินกรที่มองมาก่อนแล้ว เด็กหญิงพราวระยับเองก็สังเกตเห็นคุณลุงใจดีแล้วเช่นกัน“สวัสดีค่ะ ล

“พี่เพชร พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”“ฉันก็พูดความจริงไง แกรับไม่ได้หรือไง?” ลอยหน้าลอยตาตอบน้อง ในขณะที่คนเป็นพ่อชักใจไม่ดีแล้ว“นี่เพชร แกจะบอกว่ายัยพลอยมีหลานให้พ่อ?”“ก็ใช่สิครับ ตามนั้นเลย”“แล้วทำไมพลอยไม่ยอมบอกพวกเรา พ่อไม่รู้..ถ้าพ่อรู้คงไม่สนับสนุนให้พลอยหย่า” ปลายเสียงเริ่มสั่น ลูกสาวแท้ๆ ต้องอุ้มท้องหนีหน้าครอบครัวไปอยู่ที่อื่นมันไม่ใช่เพียงการเสียสละสามีให้พี่สาว แต่มันหมายถึงเสียสละ ‘พ่อ’ ให้ ‘ลูกคนอื่น’ ด้วยและเหมือนนางไข่มุกจะเข้าใจจึงรีบปลอบสามีทันที “คุณพี่อย่าคิดมากเลยนะคะ ยังไงยัยพลอยก็ไม่โกรธเราหรอก ถ้าโทรไปง้อสักหน่อยขี้คร้านจะรีบกลับบ้านเลย” เพราะในอดีตไม่ว่าทั้งเธอทั้งสามีจะดุด่า หรือผิดสัญญาที่ให้ไว้..ลูกก็ไม่เคยคิดโกรธพวกท่านเลยสักครั้งอย่างมากก็แค่งอน...สีหน้าแววตาของมารดาเผยความกังวลใจเจือไปด้วยความรู้สึกผิด เพชรการุณได้ฟังถึงยิ้มเยาะ ด้วยรู้ทันความคิดของคนทั้งคู่ จึงเอ่ยปากท้า“เหอะ เหรอครับ งั้นพ่อกับแม่ลองโทรหายัยพลอยดูหน่อยไหมครับ? ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าครั้งนี้น้องจะยอมยกโทษให้ไหม?”นายพิรุณได้ฟังรีบคว้าโทรศัพท์มือถือกดโทรเบอร์หาลูกสาวคนเล็กที่ห

คนในครอบครัวสิทธินาถพากันกลับกรุงเทพด้วยความรู้สึกผิดหวังรุนแรง เพราะไม่คิดว่าลูกสาวจะปฏิเสธความสัมพันธ์ทางด้านไพลินเองเมื่อรู้ว่าคงไม่มีหวังที่คุณาภัทรจะกลับมาดีด้วย เธอจึงวนกลับไป ‘เอาพ่อของลูก’ อีกครั้งแน่ละ วัวเคยค้ามาเคยขี่ เมื่อกลับมาเจอกันย่อมต่อกันติดได้ง่ายๆ แม้ครั้งหนึ่งดอกเตอร์สุภวัตจะเคย ‘เบื่อ’ อดีตคู่ขาไปบ้างเพราะเธอดื้อจะเก็บเด็กไว้ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับเวลาอยู่บนเตียงเจ้าหล่อนโคตรจะเร้าใจ “คุณวัฒคะ พอก่อนค่ะ ไพลินไม่ไหวแล้ว” เสียงอ่อนเสียงหวานยั่วยวน พลางขยับตันวยนาดน่ามอง มือเล็กขยับไปกุมข้อแขน ไม่ให้เรียวนิ้วหยาบยุ่งกับเกสรกลางกายสาวเอาเธอหนักขนาดนี้ สงสัยอีแก่ที่บ้านคงทำไม่ถึงใจริมฝีปากแดงสดยกยิ้มหยามหยันไปถึงภรรยาตัวร้ายของเขา“แล้วนี่เธอจะไปไหน?” ชายวัยสามสิบกว่าถามขึ้นเมื่อเห็นเจ้าหล่อนจะไปแล้วจริงๆ ตั้งแต่เจอกันครั้งนี้หญิงสาวดูจะ ‘คาดหวัง’ ในตัวเขาน้อยลง ไม่มีแม้แต่คำพูดขอให้หย่าเมีย ไม่มีข้อเรียกร้องให้ซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า เครื่องประดับราคาแพง มีเพียงแค่...sex อันร้อนแรงบนเตียง เขามองร่างเพรียวระหงสวมใส่ชุดเดรสสีแดงอันเป็นเอกลักษณ์ด้วยสายตาชื่นชม