All Chapters of OBSESSED คลั่งไคล้อัยรินทร์ (4P) NC20+: Chapter 71 - Chapter 80

วันต่อมา“อัยย์จะพาแฟนมาจริงดิ?”เสียงหวานของเดลล่าคุยกับเจนิสขณะที่นั่งดื่มกันในร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังแบบจองห้องส่วนตัวไว้“ต้องมาสิ ไม่มาเดี๋ยวจะหยุมให้” เจนิสตอบพร้อมหยิบแก้วน้ำขึ้นมากระดกเมื่อวันก่อนก็เพิ่งกินเลี้ยงโต๊ะกินกับฝั่งญาติๆ ทั้งหลายของแม่ไป แต่วันนี้เธอต้องการนัดแค่เพื่อนสนิทมาทานอาหารด้วยกันจะได้นั่งคุยสัพเพเหระ อัปเดตชีวิตชาวบ้าน ตอนนี้ในร้านจึงมีเพียงแค่เธอ เดลล่า แล้วก็พี่ไทเปแฟนยัยเดลล่าอยู่ในห้องกันสามคน“เฮียลงรูปอะไรเนี่ย ลบเลยนะคะ”เสียงเดลล่าหันไปคุยกับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงแง่งอน เพราะอีกฝ่ายลงสตอรี่แล้วแท็กเธอมาตอนนอนหลับอยู่บนเตียงแบบหน้าสดและหัวฟูไปหมด“ลบทำไม น่ารักจะตาย” ไทเปตอบเสียงเรียบ แต่แววตาที่มองคนตัวเล็กเต็มไปด้วยความเอ็นดู“คนโสดแบบกูไม่ต้องอยู่มันแล้วมั้ง” เจนิสทำหน้าเนือยเมื่อเห็นสองคนนี้กะหนุงกะหนิงกัน ทีแรกก็มีอัยรินทร์โสดเป็นเพื่อน แต่กลายเป็นกว่าตอนนี้เพื่อนสนิททั้งสองหนีไปมีแฟนกันหมดแล้ว ส่วนเธอแม้จะควงผู้ชายไม่ซ้ำ แต่ก็เคยหลุดจากสถานะโสดสักทีและใช้เวลาไม่นาน เสียงประตูก็เปิดออกพร้อมกับร่างเย้ายวนของอัยรินทร์ในชุดเดรสสั้นสีชมพูสายเดี่ยวเ

@เพนต์เฮาส์“นี่พวกพี่...ไปสืบเรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”นิ้วเรียวยาวไล่อ่านข้อมูลในไอแพดที่พวกเขาส่งให้ดูแล้วก็แทบไม่อยากจะเชื่อสายตา“ก็ตั้งแต่ที่กลับไปง้อหนูที่ต่างจังหวัดนั่นแหละ...ขอโทษนะครับที่ไม่ได้บอกก่อน พี่แค่ไม่อยากให้คนมาพูดถึงหนูไม่ดีน่ะ” โฬมตอบเสียงนุ่ม กอดคนบนตักไว้แน่น ขณะที่อคิณกับภัทรก็นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกันเช่นเคยเขาระแคะระคายเรื่องนี้มาสักพักแล้ว พอได้ไปที่บ้านเกิดของเด็กสาวแล้วได้ยินข่าวลือเสียหายนั่นด้วยตัวเองก็ยิ่งเก็บความโกรธเอาไว้ไม่ไหว สั่งให้ลูกน้องไปสืบข้อมูลเรื่องนี้มาให้“ไม่เห็นต้องขอโทษเลยค่ะ หนูรู้ว่าพี่ทำไปเพราะเป็นห่วง ขอบคุณนะคะ” อัยรินทร์เงยหน้าขึ้นจากไอแพด แล้วหอมแก้มเขาหนักๆ ทีหนึ่งเป็นรางวัลเพราะของขวัญที่เขาให้มาครั้งนี้ ช่วยให้เธอแก้ปัญหาเรื่องที่ร้านได้มากเลยล่ะ!“แล้วหนูจะเอายังไงต่อ ให้ช่วยหาทนายให้ไหม?”เสียงทุ้มของภัทรถามขึ้น ทีแรกพวกเขาตั้งใจจะจัดการเองเงียบๆ แต่ในเมื่อเธอรู้เรื่องนี้แล้ว เขาก็พร้อมสนับสนุนสิ่งที่เธออยากทำเต็มกำลัง ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไงก็ตาม“พี่ไม่อยากให้ตัวเล็กเครียดเลย ให้เราจัดการทุกอย่างให้ดีไหมครับ?” อ

“ไม่ยอมรับก็ตามใจ...ครั้งนี้พี่ถือว่ามาเตือนแล้วนะ ถ้าภายในพรุ่งนี้ยังไม่ลบโพสต์แล้วก็ลงคลิปอธิบายพร้อมขอโทษ ก็เตรียมรับหมายศาลได้เลย”“กูนินทามึงแค่นิดๆ หน่อยๆ มึงจะทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ทำไม? หมายศาลงั้นเรอะ ถุ๊ย! ไร้สาระฉิบหาย!” แจงช่วยเถียงฉอดๆ อย่างไม่ยอมแพ้และไม่สำนึกเลยแม้แต่น้อยว่าคำพูดและการกระทำของตนส่งผลร้ายต่อคนอื่นมากแค่ไหน“ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอพี่อัยย์ มันจะไม่มากเกินไปหน่อยหรือไง?!” แก้วตาเริ่มลุกลี้ลุกลนขึ้นเรื่อยๆ เมื่อแววตาของอีกฝ่ายดูเหมือนจะเอาจริง“นี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ...ในเมื่อกล้าทำก็ต้องกล้าออกมายอมรับผิด เพราะนี่ก็ถือว่าให้โอกาสแล้ว”“เดี๋ยวก่อนสิพี่อัยย์ พี่อัยย์!”เสียงหวานตะโกนตามเมื่อร่างบางเดินฝ่าวงล้อมออกไปโดยไม่หันกลับมามองเลยแม้แต่หางตา“เฮ้อ...เถียงกับคนประสาทแดกนี่มันเหนื่อยชะมัด!” อัยรินทร์พ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถแล้วขับออกไปตามท้องถนนด้วยสีหน้าที่ผ่อนคลายลงไม่น้อยถ้าเรื่องนี้จบลงเร็วๆ ก็คงดี...RrrrrrRrrrrติ๊ด!“ค่ะพี่อคิณ”[เป็นไงบ้าง หนูไหวไหม?]เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง“ก็ต้องไหวสิคะ แค่นี้สบายมาก” อัย

“อ่อก! อื้ออ~”“อย่าหยุดสิอัยย์ ไม่ต้องไปสนใจไอ้โฬมมันหรอก สนใจแค่ฉันก็พอ” ว่าแล้วเขาก็เสยลำยาวเข้าไปลึกกว่าเดิมจนอัยรินทร์น้ำตาเล็ด ต้องดันหน้าขาแกร่งเขาเอาไว้ แต่ก็ห้ามอะไรคนป่าเถื่อนไม่ได้อยู่ดี“ไอ้เชี่ยภัทรครับ มึงไม่รุนแรงไปหน่อยหรือไง?” โฬมค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ด ใช้เวลาไม่นานบนร่างก็เปลือยเปล่าไปทั้งตัว“ซี้ดด นี่ก็เบาแล้วนะ”“เหอะ...” เขาแค่นหัวเราะน้อยๆ นัยน์ตาคมทอดมองไปยังร่างเย้ายวนในชุดนอนไม่นอนที่เขาซื้อให้แล้วก็ยกยิ้มพอใจ ขยับขึ้นไปบนเตียงแล้วชื่นชมผลงานชิ้นเอกของตัวเองชัดๆ“สวยมากเลยครับคนดี”“อ๊ะ! อื้ออ~”เสียงหวานครางอู้อี้ฟังไม่รู้เรื่องเพราะภัทรเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนเธออ้าอมเข้าไปแทบไม่ทัน“กะ ใกล้แล้ว…ซี้ดด อ่าาาส์!”มือหนากดศีรษะเล็กเข้าหาตัว ดันลำยักษ์เข้าไปสุดคอ ก่อนจะทนไม่ไหวปลดปล่อยน้ำกามพ่นเข้าไปมากมายจนอัยรินทร์ตาเบิกกว้าง“อ่อก! แค่กๆๆๆ ...หนูบอกว่าให้อยู่นิ่งๆ ไงคะ”พอคนนิสัยไม่ดีปล่อยให้เธอเป็นอิสระ อัยรินทร์ก็สำลักออกมาจนหน้าแดงก่ำไปหมดเพราะกลืนเข้าไปไม่ทันเชื่อหมาป่าเจ้าเล่ห์อย่างพวกเขาไม่ได้เลยจริงๆ!“ขอโทษ...นึกว่าหนูชินแล้ว

หลายเดือนต่อมาริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อคลี่เป็นรอยยิ้มอย่างพอใจที่ได้เห็นรายได้ของเดือนนี้ ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ ร้านแล้วก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ ทีหนึ่งอย่างโล่งใจที่ร้านเธอยังคงไปได้สวยแม้จะเกิดดรามาเรื่องใหญ่เมื่อหลายเดือนก่อน“ไปก่อนนะคะเจ๊ ปีหน้าไว้เจอกันใหม่”เสียงของกุ๊บกิ๊บเอ่ยพร้อมกับกระชับกระเป๋าของตนเตรียมกลับบ้าน“จ้าๆๆ ไว้เจอกัน เที่ยวให้สนุกแล้วก็พักให้เต็มที่ล่ะ” อัยรินทร์พยักหน้ารับรู้ ก่อนหน้านี้หมอนวดคนอื่นๆ และพนักงานในร้านก็มาทักทายเธอกันหมดแล้ว เพราะปีใหม่ที่จะถึงนี้เธอให้พนักงานหยุดเต็มๆ ถึงหนึ่งสัปดาห์ และยังจ่ายโบนัสก้อนโตให้เป็นของขวัญปีใหม่อีกด้วย“เจ๊ก็ด้วยนะคะ เที่ยวกับคุณแฟนให้สนุกล่ะ หนูไปแล้วน้า~” ก่อนกลับกุ๊บกิ๊บก็ไม่วายแซวเจ้านายอีกรอบ อัยรินทร์จึงหลุดขำพร้อมส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจตึ๊งพี่ภัทร : อีกห้านาทีถึงนะครับ“เร็วจัง” แววตาของเธออ่อนโยนลงเมื่ออ่านข้อความของคุณแฟนที่กำลังขับรถมารับที่ร้านปกติเธอจะกลับเร็วกว่าคนอื่น แต่รอบนี้เพราะหยุดยาวเลยต้องจัดการอะไรต่างๆ มากมาย เลยกลับช้ากว่าทุกวันหลังจากเช็กความเรียบร้อยหมดทั้งร้านแล้ว เสียงรถยนต์คันหรู