All Chapters of เมียลับบำเรอแค้น: Chapter 51 - Chapter 60

Chapter 52 “ไม่จริง ฉันรู้จักแกมาหลายปี มันจะมีเหตุผลอะไรที่แกบอกคนอื่นอีกอย่าง บอกกับคุณปราบอีกอย่าง ถ้าคิดจะปิดบังเรื่องพ่อบังเกิดเกล้าของเพชรจริงๆ ก็ต้องบอกไปในทิศทางเดียวกันสิ แกต้องมีเหตุผลแน่ๆ แล้วฉันก็อยากรู้เหตุผลนั้นด้วย” รัชนีกรบอก ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย “ฉันเป็นเพื่อนแกนะ ช่วยเหลือแกมาตลอด ฉันเคยถามเรื่องพ่อของเพชรแค่ครั้งเดียวและแกก็ตอบฉันเหมือนกับที่ตอบทุกคน แต่ตอนนี้ฉันคิดว่ามันไม่น่าใช่แล้ว ถ้าแกเห็นว่าฉันเป็นเพื่อน บอกความจริงให้ฉันรู้ได้ไหม รับรองว่าจะไม่บอกให้ใครรู้ต่อ แต่ถ้าแกคิดว่า ฉันไม่ใช่เพื่อนและไม่ไว้ใจฉัน แกก็ไม่ต้องตอบ” เจอประโยคนี้เข้าไป พวงชมพูถึงกับนิ่งอึ้ง รัชนีกรเป็นกัลยานิมิตที่ดีกับตนและครอบครัวมาตั้งแต่เข้ามาอยู่ละแวกนี้ รัชนีกรช่วยเหลือเธอหลายอย่างแม้กระทั่งเรื่องเงิน พวงชมพูกับเอมอรออกมาแต่ตัวจริงๆ มีเงินติดกระเป๋าเพียงแค่แปดพันบาท พวงชมพูนำเงินก้อนนั้นมาเช่าห้องเล็กๆ อยู่กับมารดา ซึ่งห้องนั้นเป็นห้องแถวอยู่ข้างบ้านรัชนีกร และเป็นรัชนีกรที่ช่วยเหลือให้ตนกับมารดาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเช่าหลังนี้ในราคาที่ถูกแสนถูกเพียงเดือนละ 250

Chapter 54 “ไล่อีกแล้ว ต้องมีคนใหม่แน่ๆ เลย แต้วถึงไม่นอนกับตั้ม จะเก็บไว้ให้เจ้านายล่ะสิ”ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนรักจะมีความสัมพันธ์ทางกายต่อกัน คู่ของสุชาติกับรวิกาญน์ก็เป็นหนึ่งในนั้น ทว่าเรื่องอย่างว่าเกิดขึ้นเพียงสองครั้งเท่านั้น นับจากครั้งที่สองจนมาถึงวันนี้ระยะเวลาร่วมหกเดือน ทั้งคู่ไม่เคยมีอะไรกันเลย ทำให้สุชาติคิดไปไกล “แต้ว...มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” เสียงของอินทัชเรียกความสนใจให้สองคู่รักที่กำลังโต้เถียงกัน ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเข้ามาในบ้าน มายืนบ้างรวิกาญน์ “มีอะไรหรือเปล่าแต้ว”สุชาติมองหน้าบุรุษรูปงาม แต่งกายดี ดูภูมิฐานและบ่งบอกถึงความร่ำรวยที่เรียกชื่อคนรักของเขาอย่างสนิทสนม ทำให้เขายิ่งเข้าใจผิดมากขึ้น“อ๋อ นี่คงเป็นผัวใหม่มึงล่ะสิ มิน่าล่ะถึงได้ตีตัวออกห่างกู”สุชาติพ่นคำพูดไม่น่าฟัง แม้ว่าอินทัชจะตกใจกับคำพูดของชายร่างสูงโปร่ง เพราะทำให้เขาคิดว่า ผู้ชายคนนี้เป็นมากกว่าแฟน“ผัวใหม่บ้าบออะไร กูไม่เคยมีผัว มึงอย่ามาทำปากหมาในบ้านกูนะ ถ้าไม่พอใจก็ออกไปจากบ้านกูเลย เลิกกับกูได้ยิ่งดี”รวิกาญน์เหลืออดแล้วเช่นกัน ชี้หน้าต่อว่าสุชาติและบอกเลิก“ฝันไปเถอะว่า

Chapter 56“พี่ทัช...พี่ทัช” รวิกาญน์เรียกอินทัชที่เอนหลังพิงพนักโซฟา ดวงตาปรือคล้ายคนครึ่งหลับครึ่งตื่น“อือ” อินทัชขานรับ แต่ตายังหลับ“เมาแล้ว” เธอบอก ตาปรือ“มาว...มาวแล้ว” เขาก็จะบอกเธอเช่นกันว่า ตนเองไม่ไหวแล้วอีกด้านหนึ่งของคลับ ปราณปวิชกับเจษฎานั่งดูอินทัชมอมเหล้ารวิกาญน์เพื่อถามความจริง แต่ภาพที่ทั้งสองเห็นเหมือนกับว่า ริวกาญน์จะมอมเหล้าอินทัชมากกว่า และตอนนี้อินทัชก็น็อคเป็นที่เรียบร้อย“ดูมันสิ ไอ้ทัชหลับไปแล้ว” เจษฎาพูดขึ้นเมื่อเห็นสภาพเพื่อน“แต้วคอแข็งกว่าไอ้ทัชอีก แม่งหมดรูปเลย” ปราณปวิชไม่โกรธเพื่อน เพราะพวกเขาไม่รู้ว่า รวิกาญน์จะเป็นนักดื่มคนหนึ่ง“เอาไงดีวะ ไอ้ทัชหลับไปแล้วด้วย”“ก็พากลับบ้านสิวะ เมาอย่างนี้มันจะหลอกถามอะไรแต้วได้” ปราณปวิชตอบ“มันถามไม่ได้ แต่เราถามได้นี่หว่า เราก็แค่เข้าไปทักแล้วบอกว่าบังเอิญมาที่นี่ เห็นไอ้ทัชเมาเลยเข้ามาดู แล้วก็หลอกถามซะเลย แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง” เจษฎาออกความคิดเห็น“เออจริงด้วย งั้นไปกัน” ว่าแล้วสองหนุ่มก็ลุกเดินไปยังโต๊ะที่อินทัชกับรวิกาญน์นั่งอยู่“แต้ว” ปราณปวิชทรุดกายลงนั่งลงข้างรวิกาญน์ที่กำลังตาปรือ คอพับคออ่อนจากอาการเมา

Chapter 58หลังจากเสร็จสิ้นการตรวจร่างกาย วาสนานได้พาพวงชมพูกับเพชรกล้าและรวิกาญน์ไปยังห้องแต่งตัว เพื่อให้เพชรกล้าสวมใส่ชุดที่ทางทีมงานได้จัดเตรียมไว้ให้ ระหว่างรอเพชรกล้าทำผมและแต่งตัว วาสนาได้บอกรายละเอียดในการถ่ายทำให้พวงชมพูรับรู้ ก่อนจะอธิบายให้เพชรกล้าฟังอีกรอบหนึ่งการถ่ายทำโฆษณาใช้เวลาประมาณสี่สิบนาที ความที่เพชรกล้าขึ้นแสดงบนเวทีกับทางโรงเรียนบ่อย ทำให้เด็กชายเป็นคนกล้าแสดงออก ไม่ตื่นเวที มีสมาธิในการทำงาน การถ่ายทำโฆษณาครั้งแรกถือว่าดีระดับหนึ่ง ความกังวลของพวงชมพูจึงหมดไป และยิ้มให้กับความสำเร็จของลูกชายอีกด้านหนึ่งของสถานที่ ปราณปวิชแอบยืนมองดูลูกชายทำงานด้วยรอยยิ้ม เขาภูมิใจในตัวเพชรกล้าที่มีความมุ่งมั่นในการทำงาน เชื่อฟังคำบอก คำสอนของผู้กำกับ ทำให้งานใหญ่ครั้งแรกในชีวิตผ่านพ้นไปด้วยดี แต่ที่เขาไม่แสดงตัวให้พวงชมพูกับเพชรกล้าเห็น เพราะไม่อยากให้พวงชมพูรู้สึกอึดอัด และทำให้เธอรู้สึกว่า เขาระแคะระคายเรื่องเพชรกล้า ปราณปวิชรอได้ รอมาถึงเจ็ดปีกว่าจะได้พบพวงชมพู ทนรอจนกว่าผลตรวจดีเอ็นเอมาอยู่ในมือ มีหลักฐานชัดเจนว่า เพชรกล้าคือลูกของเขา แล้ววันนั้นเขาจะเดินไปหาพวงชมพูพร้อมก

Chapter 6020.30 น. รถยนต์หรูของอินทัชแล่นมาจอดในลานจอดรถของผับแห่งหนึ่งในย่านอาร์ซีเอ ผับแห่งนี้เป็นผับหนึ่งในห้าที่ดีที่สุดในย่านนี้ พอรถจอดสนิทรวิกาญน์ได้หันมาขอบคุณเจ้านายที่ขันอาสามาส่ง “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” “ว่าแต่เธอจะใส่ชุดนี้จริงเหรอ พี่ว่าเปลี่ยนดีกว่านะ”หลังจากกินมื้อเย็นเสร็จ อินทัชมาส่งรวิกาญน์ที่บ้าน เพราะเธอต้องการเปลี่ยนชุดเป็นชุดท่องราตรี ไม่ใช่ชุดทำงาน คราแรกอินทัชตั้งใจว่า ส่งเธอที่บ้านเสร็จก็จะกลับ แต่ด้วยความอยากรู้ว่า เธอจะสวมใส่ชุดไหนจึงดื้อดึงคอย แล้วบอกว่าจะไปส่งที่ผับแห่งนั้น รวิกาญน์ไม่อยากโต้เถียงเกรงว่าจะเสียเวลา เขาว่าอย่างไรก็ว่าตามนั้น เมื่อเธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินลงมาจากบ้าน อินทัชถึงกับตะลึงกับชุดที่เธอสวมใส่ “แต้วจะใส่ชุดนี้เนี่ยนะ” “ใช่ค่ะ แต้วใส่ชุดนี้ ทำไมเหรอคะ” “พี่ว่ามันโป้นะ ใส่ชุดนี้จะดีเหรอ” ชุดที่รวิกาญน์สวมใส่เป็นชุดเกาะอกสีดำขับกับผิวขาวลออตา ทรวงอกสาวก็ใช่ย่อย เล็กซะที่ไหน เนินอกอวดโฉมจนเขาต้องลอบกลืนน้ำลาย กางเกงที่เธอสวมใส่ก็สั้นจนน่าใจหาย ไม่ถึงขั้นสั้นเสมอหูแต่ก