บททั้งหมดของ คลั่งรักน้องสาวนอกไส้: บทที่ 11 - บทที่ 20

ตอนที่ 11 หลุมพรางของท่านประธานช่วงพักกลางวัน ที่มหาวิทยาลัยหลังการรับประทานอาหารกลางวันเรียบร้อยพีรยาก็โทรศัพท์หารามัญผู้เป็นบิดาด้วยความเป็น ที่หอประชุมคณะการตลาดเต็มไปด้วยเสียงอึกทึกครึกโครม พีรยานั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนเก้าอี้พลางยิ้มให้รุ่นพี่อย่างเป็นมิตรขณะที่ถูกรุ่นพี่เชคชื่อ แม้ว่าภายในช่องท้องของเธอจะกำลังปวดร้าวอย่างหนักจากอาการปวดท้องประจำเดือน มันเป็นความปวดที่จู่โจมมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้ใบหน้าสวยหวานของเธอซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด“น้องนัตตี้! ทำไมไม่ใส่รองเท้าหุ้มส้นตามระเบียบ” เสียงแหลมของ พี่น็อต รุ่นพี่ปีสองดังขึ้นทันทีหลังจากเชคชื่อของเธอผ่านไป เขาเหลือบรองเท้าแตะสีขาวที่เธอสวมมาแทนรองเท้าคัตชูหนังที่ถูกระเบียบนัตตี้พยายามยกมือไหว้พลางอธิบายด้วยเสียงแผ่วเบา“ขอโทษค่ะพี่... คือรองเท้าหนูมันเปียกเพราะเดินลุยน้ำท่วมเมื่อเช้านี้ค่ะ” พีรยาเอ่ยตอบอย่างแผ่วเบา ขณะที่ความทรงจำเมื่อช่วงเช้ายังคงฉายวนอยู่ในหัวของเธอหลังตัดสินใจกางร่มลงจากรถของคุณพ่อ พีรยาก็ต้องเผชิญกับสภาพน้ำท่วมที่ท่วมขังสูงเกินข้อเท้า เธอต้องเดินลุยน้ำเย็นเฉียบเข้าไปในมหาวิทยาลัยอย่างทุลักทุเล จนรองเท้

ตอนที่ 13 เปิดใจหรือว่าใจง่ายเขาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างผ่อนคลาย แต่ดวงตาของเขายังคงจับจ้องที่เธอไม่ละไปไหน ณัฐชาเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอมายืนอยู่ด้านหลังของเขา และเริ่มบรรจงใช้ผ้าซับหยดน้ำออกจากเส้นผมสีเข้มของเขาอย่างนุ่มนวล สัมผัสที่แผ่วเบาของปลายนิ้วเธอสัมผัสกับท้ายทอยอุ่น ๆ ของเขา ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อลำคอที่ตึงเครียดของเขาในขณะที่ณัฐชากำลังบรรจงใช้ผ้าขนหนูซับความชื้นออกจากเส้นผมของเขาอย่างแผ่วเบา รามัญซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาและปิดตาลงก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างช้า ๆเขาไม่ได้ลุกขึ้น แต่กลับเอนศีรษะไปด้านหลังอย่างจงใจ ท้ายทอยของเขาสัมผัสเข้ากับทรวงอกอวบอิ่มของเธอ ผ่านเสื้อเชิ้ตผ้าไหมบางเบาของณัฐชาอย่างชัดเจน! การกระทำนั้นรวดเร็วและแนบเนียนจนเธอแทบไม่มีเวลาที่จะผงะถอยณัฐชารู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาด! ความอบอุ่นจากศีรษะของเขาทะลุผ่านเนื้อผ้าเข้ามา ความรู้สึกวาบหวามและร้อนรุ่มแล่นพล่านไปทั่วร่าง เธอแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่ไม่รู้จะดึงผ้าออกจากผมของเขาหรือผละตัวออกไปจากสัมผัสที่เกินเลยนี้ดีรามัญไม่ได้ขยับตัวไปไหน เขายังคงอยู่ในท่าทางนั้น ปล่อยให้ความเงียบและความใกล้ชิ

ตอนที่ 15 เพลิงรักที่ลุกโชน NCณัฐชารูดผ้าขนหนูที่พันอยู่รอบเอวสอบของเขาออกอย่างช้า ๆ ผ้าผืนนั้นร่วงลงสู่พื้น ราวกับเป็นการทิ้งซึ่งความลังเลใจและความประหม่าทั้งหมดไว้เบื้องหลัง เรือนร่างที่แข็งแกร่งและสมบูรณ์แบบของประธานหนุ่มปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอหญิงสาวเงยหน้ามองเขาชั่วครู่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความต้องการที่ไม่อาจซ่อนได้อีกต่อไป ก่อนที่เธอจะโน้มตัวลงไป... และเริ่มต้นทำตามข้อตกลงที่ร้อนแรงที่สุดในชีวิตการทำงานของเธอณัฐชา เริ่มต้นตามข้อตกลงอย่างตั้งใจ เธอไม่เคยคิดว่าความกล้าหาญของตัวเองจะพาเธอมาได้ไกลถึงขนาดนี้ เธอเริ่มจากการใช้ลิ้นเลียไปตามความยาวของเขาอย่างช้า ๆ สำรวจพื้นผิวที่อ่อนไหว ก่อนจะค่อย ๆ อมส่วนปลายเข้าไปในโพรงปากอุ่นนุ่ม รสชาติและความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้จากการรุกล้ำในครั้งนี้กระตุ้นความต้องการของเธอให้ปะทุขึ้นมากกว่าเดิม“อืมมม...” รามัญ ครางเบา ๆ จากลำคออย่างสุขสม ขณะที่โพรงปากนุ่มของเธอค่อย ๆ อมลึกขึ้นตามจังหวะที่เขาต้องการ มือของเขายกขึ้นมาลูบไล้เส้นผมของเธออย่างอ่อนโยน แต่แรงกดที่ท้ายทอยก็บ่งบอกถึงความต้องการที่กำลังเร่งเร้า“ณัฐชา...ดีมากครับ” เขาชม คำชมของเขายิ่งทำให้

ตอนที่ 17 ทำตามเสียงหัวใจนัตตี้ยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋า แต่ไม่ยอมเดินเข้าบ้าน เธอหันไปสบตากับภูรวิชที่นั่งคร่อมมอเตอร์ใชค์คู่ใจอยู่ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน แสงไฟถนนส่องกระทบดวงตาคู่นั้น ทำให้เขาเห็นเงาของความไม่สบายใจที่ซ่อนอยู่“พี่ภู!! นัตตี้อยากนั่งมอเตอร์ไซค์เที่ยว” เธอตอบอย่างเซ็ง ๆ น้ำเสียงที่เคยสดใสกลับหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด“อ่าว...ทำไมล่ะ” ภูรวิชเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย“…………..” เธอกอดอกอย่างใช้ความคิด“ทะเลาะอะไรกับคุณพ่อหรือเปล่า” เขาถามอย่างใจเย็นและพยายามค้นหาต้นตอของอารมณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของเธอ“ไม่ค่ะ ไม่ได้ทะเลาะ” เธอปฏิเสธอย่างหนักแน่น แต่ภูรวิชสัมผัสได้ว่าเธอมีเรื่องในใจเขาตัดสินใจที่จะไม่ซักไซ้ต่อ แต่เลือกที่จะตามใจเธอในสิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้ ความต้องการแรกของเขาคือการทำให้เธอสบายใจและอยู่กับเขานานที่สุด“ถ้านัตตี้อยากไปนั่งรถเล่น ก็เอาสิ กลับไปพี่ก็ไม่รู้จะทำอะไรเหมือนกัน” เขาตอบรับอย่างง่ายดาย ก่อนจะชั่งใจเล็กน้อย เมื่อมองชุดของรุ่นน้อง“พี่ว่านัตตี้ไปเปลี่ยนชุดก่อนมั้ย จะได้นั่งสะดวกกว่านี้” นัตตี้มองชุดนักศึกษาของตัวเองแล้วเลิกคิ้ว เธอไม่อายและอุ่นใจท

ตอนที่ 19 รักหรือชอบพีรยามองใบหน้าหล่อเหลาของรุ่นพี่ที่กำลังยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน หญิงสาวรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังเป็นจุดศูนย์กลางของจักรวาลของเขา ความรู้สึกปลอดภัยและความพิเศษนี้ทำให้พีรยารู้สึกอิ่มเอมจนแทบไม่ต้องทานมื้อเย็นเลยทีเดียว“ขอบคุณพี่ภูมากนะคะ ที่พี่ช่วยหนู” พีรยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ เธอรู้สึกขอบคุณเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ“ไม่เป็นไรครับ อาหารอร่อยไหม” เขาตอบและเอ่ยถาม ดวงตาคมกริบของเขาสบกับดวงตาที่สวยหวานของพีรยาอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกใดๆ“อร่อยค่ะแกงกะหรี่เนื้อของโปรดหนู” พีรยาตอบพร้อมนึกถึงรสชาติกลมกล่อมและหอมเครื่องเทศ ที่เธอเสนอให้เขาสั่งมา เพราะมันเป็นเมนูโปรดของเธอ“รู้มั้ย....ว่าเมนูนี้แม่พี่ก็ชอบ” ภูรวิชยิ้มกว้างอย่างภูมิใจ“ถ้านัตตี้ชอบ... วันหลังพี่ทำให้กินได้นะ เมนูนี้แม่พี่ก็ชอบให้ทำบ่อยๆ พี่เลยพอทำเป็น”“ขอบคุณค่ะ ชักอยากชิมฝีมือของพี่ภูแล้วสิ” พีรยาตอบด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสนใจ“ได้เลย เอาไว้วันไหนว่างๆ เนาะ เสาร์อาทิตย์ก็ได้” ภูรวิชรับปากอย่างกระตือรือร้น เขารู้สึกว่าความสัมพันธ์กำลังก้าวไปอีกขั้นแล้ว“พี่ภูเก่งจังเลย” เสียงหวาน