All Chapters of รักครั้งไหนหัวใจก็เจ็บ: Chapter 1 - Chapter 7

ทิพย์ธารานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่พักใหญ่ อติรุจก็ยังไม่ขึ้นมาตามเธอไปกินข้าว เธอคว้ากระเป๋าเดินลงบันไดมา มองเห็นทั้งสองนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ทั้งสองกำลังเล่นเกมส์กันอย่างสนุกสนาน " โอ้ยแพ้อีกแล้วนายไม่ยอมอ่อนให้ฉันเลย ฮึ "พลอยชมพูทำหน้าเหวี่ยงวีน อติรุจหัวเราะขยับเข้าไปใกล้ยีผมเธอเล่น ทั้งสองรับรู้ถึงสายตาของใครบางคนจ้องมอง จึงหันไปดูพร้อมกัน " ขอโทษที่ขัดจังหวะ เชิญพวกคุณตามสบายเถอะ"อติรุจรีบเดินเข้าไปหา " ทิพย์พวกเราแค่เล่นเกมส์หน่ะไม่มีอะไร แล้วคุณจะออกไปไหนเหรอ ให้ผมไปส่งนะ"" รุจฉันก็กำลังจะกลับพอดี งั้นนายก็ไปส่งฉันด้วยสิ "" พวกคุณจะไปไหนกันก็ไปเถอะ ฉันไปเองได้ "ทิพย์ธาราไม่รอให้อติรุจได้พูดอะไรอีก ก็เดินออกไปจากบ้านทันที พอดีมีวินมอเตอไซค์รับจ้างผ่านมา จึงขึ้นมอเตอไซค์รับจ้างออกไป" เธอไม่พอใจฉันใช่ไหมถึงได้แสดงออกแบบนี้ แฟนนายนี่ใจแคบจังเลยนะ"อติรุจถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความหนักใจ ทิพย์ธาราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ทำไมถึงได้งอนเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้นะ รึว่าจะเป็นเมนส์ ต้องใช่แน่ๆเลยอารมณ์ถึงได้แปรปรวนแบบนี้ทิพย์ธารานั่งกินข้าวคนเดียว มองไปตรงข้ามเป็นร้านเช่าชุดแต่

อติรุจถอนหายใจเหนื่อยหน่าย" ทิพย์ผมบอกแล้วไงว่าจะบอกแต่ยังไม่ไช่ตอนนี้ ผมขอทำงานตั้งตัวได้ก่อน ตอนนี้ผมกำลังจะได้เป็นผู้จัดการ เมื่อถึงวันนั้นหน้าที่การงานผมมั่นคง แล้วผมจะพาคุณไปแนะนำกับครอบครัวผม แต่ตอนนี้ทุกคนก็รับรู้ถึงการมีอยู่ของคุณแล้วไง"" คุณคิดจะแต่งงานกับฉันไหม "" คิดสิ ผมก็บอกคุณนี่ไงว่าหลังจากที่ผมได้เป็นผู้จัดการแล้วเงินเดือนผมก็จะเพิ่มขึ้นคราวนี้ผมก็จะเก็บเงิน แล้วเราก็จะแต่งงานกัน "" ไม่ต้องแต่งก็ได้ แค่จดทะเบียนสมรสก็พอฉันอยู่กับคุณมา2ปีแล้วแค่อยากมีหลักประกันบ้าง "อติรุจนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะตอบสนอง ทิพย์ธาราเห็นท่าทีลังเลของเขาก็เจ็บปวดใจ ไม่คิดว่าเขาจะไม่จริงจังกับเธอขนาดนี้ ที่ผ่านมาเธอคงเป็นได้แค่คนคั่นเวลาของเขาอย่างที่แม่เขาพูดสินะ ตอนนี้ตัวจริงเขากลับมาแล้วนี่ แถมเกาะติดกันเสียยิ่งกว่าเห็บหมาอีก" ได้ ได้สิ วันไหนว่างๆเราก็ไปจดทะเบียนกันเลย "" พรุ่งนี้เป็นไง ลางานสักวันจดทะเบียนเสร็จก็ไปเดินเล่นที่ทะเล ถือเป็นการซ้อมฮันนีมูน "" พรุ่งนี้ พรุ่งนี้เหรอ ผม คือว่าพรุ่งนี้ผมไม่ว่างเป็นวันอื่นได้ไหม "" วันอื่นฉันไม่ว่างเเล้ว ว่างพรุ่งนี้แค่วันเดียว"" งั้นเราก็เ

อติรุจกดโทรหาทิพย์ธาราแต่ไม่ติด ส่งข้อความไปก็ถูกบล็อค เขาร้อนใจรีบขับรถกลับไปที่บ้าน เมื่อไปถึงก็ไม่พบเธอ เขารีบขึ้นไปดูบนห้องมองดูบรรยากาศเงียบเหงาแปลกๆ ลางสังหรณ์ทำให้เขาเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วก็ใจหายวาบ ชาไปทั้งตัวแข้งขาหมดแรง เธอบอกเลิกเขา เธอไม่ได้พูดเล่น แต่จากไปจริง เสื้อผ้าข้าวของเธอก็เอาไปด้วย เขาถึงตระหนักได้ว่าเขาได้สูญเสียเธอไปแล้วจริงๆ ที่ผ่านมาเขาละเลยเธอไม่สนใจความรู้สึกของเธอ เธอคงน้อยใจเขาโกรธเขาจนต้องหนีไปแบบนี้ ถ้าวันนี้เขาไม่รับสายพลอยชมพู ไม่พาไปสมัครงานที่บริษัทไม่รอจนสัมภาษณ์เสร็จแล้วพาเธอไปกินข้าว เขาก็คงจดทะเบียนสมรสกับทิพย์ธาราเสร็จแล้ว ตอนนี้เราคงกำลังนั่งกินข้าวด้วยกันหรือไม่ก็เดินเล่นอยู่ริมทะเล เธอก็คงไม่เลิกกับเขาไม่ทิ้งเขาไปแบบนี้ อติรุจหมดแรงทรุดตัวลงน้ำตาเอ่อคลอ4เดือนผ่านไปอติรุจนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่ผับ ชีวิตของเขาตั้งแต่ไม่มีทิพย์ธาราก็เหมือนไม่มีความหมาย เขาใช้ชีวิตไปวันๆ เลิกงานก็เข้าผับดื่มเหล้าเมามายแต่ก็ตื่นเช้าเพื่อไปทำงานทุกวัน หลังจากวันที่ทิพย์ธาราทิ้งเขาไปเขาก็ไปตามหาเธอที่บ้านเพื่อนของเธอ แต่ก็ไม่เจอ ไปหาเธอที่บริษัทถึงได้รู้ว่าเธอลาออกแล้ว