บททั้งหมดของ ช่วยด้วย! ข้าถูกตัวร้ายปักธงเข้าให้แล้ว: บทที่ 61 - บทที่ 70

เมื่อขึ้นมานั่งภายในรถม้า...จื่อเหยาก็รู้สึกว่าความเป็นส่วนตัวของนางได้กลับคืนมาอีกครั้ง นางจึงเอนกายพิงผนังรถม้าอย่างสบายใจ...ส่วนแววตาที่แสร้งทำเป็นเลื่อนลอยนั้นมาบัดนี้กลับทอประกายแห่งความเย็นชาและมุ่งมั่นมากขึ้นกว่าเดิม (ได้เวลาทวงคืนทุกสิ่งที่เป็นของเจ้าของร่างนี้...พร้อมกับดอกเบี้ย

ช่วงเย็นจนถึงช่วงหัวค่ำภายในโรงเตี๊ยมจิ่นซิ่วของเมืองอันคังผ่านไปอย่างเงียบสงัด...แต่สำหรับหรงจื่อเหยาแล้ว นางรู้ดีว่านี่เป็นเพียงความเงียบที่ซ่อนเร้นไว้ซึ่งกระแสคลื่นใต้น้ำอันรุนแรง ทั้งนี้เป็นเพราะนางรู้เรื่องแผนการบางอย่างมาจากสายลับพิเศษนั่นเอง หากจะเป็นเรื่องอันใดนั้น คงต้องย้อนกลับ

เหลิ่งเยว่เตรียมจะรับคำ ทว่าได้มีเสียงของเสี่ยวชุนดังแทรกขึ้นมาอย่างสั่นกลัว "คะ...คุณหนูเราต้องฆ่าพวกเขาเลยหรือเจ้าคะ" คำถามที่เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาและหวาดกลัวของเสี่ยวชุน ทำให้หรงจื่อเหยาที่กำลังจะออกคำสั่งต่อไปถึงกับชะงักงันพร้อมกับคิดว่าโชคดีที่นางได้ให้นางจางกับอาเฉียงหลอกล่อเสี่

เมื่อเจ้าหน้าที่ทางการสรุปคดีและจัดการนำศพทั้งหมดออกไปแล้ว บรรยากาศภายในโรงเตี๊ยมจิ่นซิ่วก็กลับสู่ความเงียบงันอีกครั้ง แต่เป็นความเงียบที่เต็มไปด้วยความหวาดผวาและสายตาที่ลอบมองมายังคณะเดินทางของจวนหรงโหวอย่างไม่ลดละ สำหรับหรงจื่อเหยาแล้ว การตายของจ้าวมามาและพรรคพวกก็เปรียบเสมือนการเชื่อด

ในเวลาเดียวกันนั้น หวังซงกับลูกน้องของมันทั้งสามคน รวมถึงคนขับรถม้าอีกคันก็ได้ปรึกษากันอย่างลับ ๆ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยเจตนาชั่วร้ายที่ซ่อนไว้ไม่มิด "คืนนี้...เราจะลงมือกัน" หวังซงกล่าวเสียงเหี้ยม "ข้าได้ติดต่อกับเอ้อปาหัวหน้าโจรภูเขาคนของเราที่อยู่ในแถบนี้เอาไว้เรียบร้อยแล้ว"