All Chapters of โซ่ร้ายกลายรัก: Chapter 21 - Chapter 30

เขาอาศัยจังหวะ​ที่เธอพา​ลูกชาย​ขึ้นไปอาบน้ำ​แอบไปเอาช็อกโกแลต​แล้วนำไปใส่ไว้ในช่องแช่แข็งแต่เขาดันลืมซ่อนมัน​เพื่อที่เธอจะได้ไม่เห็น​ เมื่อเธออาบน้ำเปลี่ยน​ชุด​นอนให้ลูกชายเสร็จ​ก็พาลูกชายลงมาชั้นล่างเพื่อดูโทรทัศน์​ก่อนนอน​ " คุณ​ขึ้นไปอาบน้ำก่อนเลยก็ได้นะ​ สองพ่อลูกส่งสายตาเป็นนัยทำนองว่ารู้กัน​ " เดี๋ยว​ค่อยอาบก็ได้คุณ​อาบก่อนเลย​ " งั้นฉันฝากลูกด้วยนะ​ " ได้สิ​ ก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำเธอแวะเข้าไปในห้องครัวเพื่อที่จะไปเอาเจลสำหรับประคบคอเพราะ​เธอนั่งทำงานทั้งวันจนรู้สึกปวด​ เขาเห็น​ว่าเธอกำลัง​จะไปที่ตู้เย็น​เลยนึกขึ้นได้ว่าช็อกโกแลต​ที่เขาแอบซื้อมาให้​ลูก​ชายนั้นมันไม่ได้ถูกซ่อนเอาไว้ก่อน​ " น้องธาม​ คุณ​พ่อลืมซ่อนช็อกโกแลต​ทำไงดีคุณ​แม่กำจะไปที่ตู้เย็น​แล้ว​ " ก็ไหนคุณ​พ่อบอกว่าเราต้องทำให้เนียนๆอย่าให้คุณ​แม่จับได้ไงค้าบ​ สองคนพ่อลูกแอบกระซิบกัน​ " คุณ​พ่อขอโทษ​ครับ​ แล้ว​ทีนี้เราจะทำยังไงกันดี​ ยิ่งเธอเข้าไปใกล้ตู้เย็น​มากเท่าไหร่​สองพ่อลูกก็ยิ่งรู้​สึกเสียวสันหลัง​ " คุณ​พ่อค้าบ​ เราโดนแน่ๆ​ " ไม่แน่บางทีคุณ​แม่อาจจะ​แค่ไปเอานมในตู้เย็น​มากินก็ได้​ " นั่นสิค้าบสองคน

เมื่อถึงเวลาเข้านอนทั้งสองก็พาลูกชายไปยังห้องห้องนอนใหม่​" นอนธามแน่ใจนะคับว่านอนคนเดียวได้​" แน่ใจค้าบ​" งั้นฝันดีนะคับ​" ฝันดีค้าบคุณ​พ่อคุณ​แม่​" ค่อยๆเดินก็ได้ทำไมต้องรีบขนาดนั้น" ก็อยากถึงห้องเร็วๆไง" รู้นะว่าคิดอะไร​ แต่อย่าได้หวังเลย​ ชิเธอเร่งฝีเท้านำหน้าเขาไปแล้วก็เปิดประตูเข้าไปยังห้องนอน​ " เดี๋ยว​ก่อนสิคุณ​ " ฉันจะนอนแล้วนะฝันดี​ " อย่าเพิ่งนอนสิ​ เรายังไม่ได้ต่อแขนต่อขาให้ลูก​เลย" ไม่เห็น​จำเป็นเลย​ " จำเป็น​สิจำเป็น​มากด้วย​ " ตอนแรกก็อ้างอยากมีลูก​ ตอนนี้​ก็มีลูกสมใจแล้วก็ยังหาข้ออ้างอีกจนได้​ " ไม่ต่อแขนต่อขาก็ได้​ แต่อยากกินนมก่อนนอน​ " ในตู้เย็น​มี​ ลงไปกินสิ" ไม่ได้อยากกินนมวัวอยากกินนมเมีย​ " ไม่ให้กิน" งั้นขอกินน้ำก็ได้" น้ำมีชั้นล่าง​ " ไม่ได้หมายถึงน้ำดื่ม​ ผมหมายถึง​น้ำคุณ​ต่างหาก" กินแทบจะทุกวันไม่รู้จักอิ่มหรือไง เมื่อวานก็เพิ่งกิน​" ไม่อิ่ม​ กินทุกวันยังได้เลย​หรือจะให้กินแทนน้ำดี" แต่ฉันง่วง" ง่วงก็หลับเลย​ เดี๋ยว​ผมกินเสร็จ​ก็จะหลับเหมือน​กัน​ " แน่ใจนะว่าถ้ายอมให้กินแล้วจะหลับ" แน่ใจครับเธอถอดกางเกงชั้นในออกแล้วถลกชุดนอนขึ้นจาก

" ทีนี้ตาสว่าง​ขึ้นบ้างยัง​" ปริม แกไม่เข้าใจหรอกว่าตอนนี้​ฉันรู้สึกยังไง" เห้ย​ ใจเย็น​ดิอย่าเพิ่งร้อง​" แกรู้อะไรไหม๊​ วันที่พี่ธานบอกว่าคิดกับฉันแค่พี่น้องตอนนั้น​ฉันรู้สึก​เสียใจ​และเข้าใจว่าที่ผ่านมาพี่ธานเขาแค่หลอกใช้ฉันเพราะต้องการที่จะพบลูก​ แต่ตอนนี้​ฉันเห็น​แล้ว​ว่าสิ่งที่เขาทำทั้งหมดก็เพราะเขารักลูกไม่ใช่แค่อยากเจอลูกเฉยๆ​" แล้วแกเคยถามตัวเองบ้างไหม๊ว่า​ ตอนนั้น​ที่แกช่วยเขา​ เป็นเพราะแกสงสารเขาหรือเพราะว่าแค่อยากอยู่ใกล้ชิดเขา​กันแน่​" ฉันขอพูดตรงๆเลยนะ​ ตอนแรกอ่ะฉันไม่ได้​คิดอะไรเลย​ ฉันแค่อยากให้โอกาสเขา​ พอเวลาผ่านไปเขาทำให้ฉันรู้สึก​ประทับใจ​ในความพยายาม​ของเขา​ แล้วยิ่งไปกว่านั้นแกเข้าใจไหมว่าฉันกับเขาใกล้ชิดกันเป็นเวลาตั้งหลายปีเรียกได้ว่าเยอะกว่ามิ้งด้วยซ้ำ​ มันทำให้ฉันคิดไปไกลจนกระทั่ง​ฉันมารู้ตัวอีกทีคือฉันรักเขาไปแล้ว​ ฉันเคยตั้งความหวัง​ให้กับตัวเองเพราะมิ้งเคยบอกว่ายังไง​เขาก็ไม่มีทางให้อภัยพี่ธาน​ แล้วแกดูตอนนี้​สิพวกเขากำ​ลัง​จะมีลูก​ด้วยกันอีกแล้ว​ ทีนี้แกเข้าใจหรือยังว่าฉันรู้สึก​เจ็บ​แค่ไหนที่ต้องทนดูพวกเขาแสดงความรักต่อหน้าฉัน​ " ฉันเข้าใจแต่แกต้องห

ในขณะที่​เธอเตรียม​อาหารเช้า​ให้กับลูก​ๆทั้งสามคน เขาก็ทำหน้าที่ดูแลลูกสาวทั้งสองไม่ว่าจะเป็นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมกระเป๋ารวมไปถึงถัดเปียผม​ ส่วนลูกชายคนโตนั้นสามารถ​ดูแลตัวเองได้แล้ว​และบางครั้งเด็กชายยังอาสาช่วยผู้เป็นพ่อดูแลจัดเตรียม​กระเป๋ารองเท้าให้น้องสาวฝาแฝด​ " แดดดี้​ขาเปลี่ยนเป็นทรงอื่นได้ไหมคะ" ก็แดดดี้ทำได้แค่ทรงเดียวนี่คะ​ หรือว่าจะให้แดดดี้มัดให้ดี​" ไม่เอา​ น้องพราวอยากทำทรงเจ้าหญิง​" แดดดี้ทำไม่เป็นนี่คะ​ หรือจะรอให้หม่ามี้เปียให้​ " ก็ได้ค่ะ​" แล้วน้องแพรวอยากเปียทรงเจ้าหญิง​เหมือน​น้องไหมคะ" ของน้องแพรว​ทรงไหนก็ได้ค่ะ​ " งั้นแดดดี้​ถัดเปียสองข้างเหมือน​เดิมนะคะ​ " ค่ะ​ " น้องพราวรอแดดดี้ไปก่อนนะคะ" ค่ะ​" เรียบร้อย​ ป่ะ​ ลงไปทานข้าวเช้ากันดีกว่าเขาจูงมือลูกสาวทั้งสองลงบันได" แดดดี้ทำไมปล่อยผมลูกรุงรังแบบนั้น​ แล้วทำไมไม่เปียผมให้ลูกดีๆ​ " ก็น้องพราวอยากได้ทรงอื่นบ้างนี่คะ​ เพื่อนๆที่โรงเรียนล้อว่าน้องพราวทำแต่ทรงนี้มาโรงเรียน​ทุกวันทำทรงอื่นไม่ได้​หรือไง​ หม่ามี้​ขาน้องพราวอยากได้ทรงผมเหมือนเจ้าหญิง​ในการ์ตูน​" แต่ว่าหม่ามี้​เปียแบบนั้นไม่เป็นนี่คะ​ " เ

" หม่ามี้​ขาขอน้องพราวจับน้องหน่อยได้ไหมคะ​ " ได้สิคะ​ " น้องแพรวขอจับด้วยคนค่ะ​ " หม่ามี้​น้องดิ้นด้วย​ " สงสัยน้องอยากออกมาคุยด้วย​ " แล้วน้องชื่ออะไรคะ" น้องยังไม่มีชื่อเลยค่ะ​ " น้องผู้หญิง​หรือผู้ชาย​คะ​ " ผู้ชายค่ะ​ " คุณ​แม่​ขาน้องพราวอยากเจอน้องแล้วเมื่อไหร่น้องจะออกมาคะ" อีกแค่อาทิตย์​เดียว​ค่ะ​ " น้องพราวขอคุยกับน้องได้ไหมคะ​" ได้สิคะ" ฮัลโหล​ นี่พี่พราวนะน้องอยู่ในนี้เป็นยังไงบ้างสบายดี​ไหม๊​ " สบายดีกั๊บ แล้วพี่ๆอยู่​ข้างนอกสนุกไหมกั๊บ" ไม่ใช่เสียงน้อง​ เสียงหม่ามี้​" ก็น้องสั่งให้หม่ามี้​พูดแบบนี้​ไงคะ" พี่ๆสนุกมากเลยค่ะ​ ข้างนอกมีของกินอร่อย​ๆเยอะแยะ​เลย​ น้องต้องชอบแน่ๆ​ " พี่พราวอย่ากินเยอะนะกั๊บ​ ตัวอ้วนเท่าลูกหมูแล้ว" น้องเห็นพี่พราวด้วยหรอ​ " ผมแค่ได้กลิ่น​ช็อกโกแลต​ในปากพี่พราวเฉยๆกั๊บ​ พี่พราวกินขนมเยอะมันไม่ดีนะกั๊บรู้ไหม๊​ " หม่ามี้​น้องว่าให้น้องพราว​ " ก็น้องพราวกินช็อคโกแลต​บ่อยนี่​ น้องเหม็น​" น้องพราวกินนิดเดียว​เองนะคะหม่ามี้​ " ใครแอบกินช็อคโกแลต​พี่​ น้องพราวใช่ไหม" ป่าวสักหน่อย​พี่แพรว​ต่างหาก​ " พี่แพรว​ไม่ได้กินของพี่ธาม​ พี