บททั้งหมดของ It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟีย: บทที่ 91 - บทที่ 100

ขนมผิงหยอกล้อ วิ่งเล่นกับมันพร้อมกับรอยยิ้ม ริวเซย์มองภาพนั้นอย่างมีความสุขแล้วเขาก็แอบถ่ายรูปเก็บไว้ “คุณริวครับ” ในตอนที่แอบถ่ายรูปขนมผิงอยู่นั้น นิกก็ถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องนอนของเจ้านายและหยุดยืนอยู่ข้างกาย “มาถูกเวล่ำเวลาจริง ๆ นะมึง” เขาสบถด่าและยังสนใจกับการแอบถ่ายเธออยู่ “มีเรื่องมาร

นิกที่ยืนมองเหตุการณ์มาสักพักเดินเข้ามาหาเจ้านายตนเองที่นั่งหงอยมองซากผ้า “พังไม่เป็นท่าอีกแล้วสินะครับ” นิกเอ่ย “เออดิ เธอปฏิเสธกูทุกอย่างเลยว่ะ” ริวเซย์เอ่ยบอกพร้อมกับเอนหลังพิงผนักโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า “ง้อสาวแม่งเหนื่อยกว่าทำงานอีก” “คุณริวลองทำวิธีที่คุณเคบอกรึยังครับ ถ้าผมเดาไม่ผิดคุณเคคง

ขนมผิงกลับมาที่บ้านด้วยความเหนื่อยล้า เธอทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะแล้วฟุบหน้าทับแขน ยังอึ้งกับเรื่องที่เจอยังไม่หาย ในขณะนั้นเองเสียงฝีเท้าของเจ้าริวเซย์ก็วิ่งลงมาจากชั้นสองแล้วเข้ามาหา มันกระโดดใช้ขาแตะบนต้นขาขนมผิงพลางแลบลิ้นหายใจแรง ๆ ไม่นานก็ส่งเสียงเห่าชวนมาเล่นด้วย “ตายังไม่พาแกไปวิ่งเล

เจควอน : เออ ไปพร้อมกับหนุ่ม ริวเซย์ : พวกมึงจะไปกันตอนไหน กูไปด้วย แบดซ์ : กำลังออก เจควอน : กูออกมาแล้ว ริวเซย์ : เจอกันหน้างาน ไคโร : คนอื่นกูพอเข้าใจว่าไปตามเมีย แต่ไอ้ริว ? ริวเซย์ : กูรักของกู ไอ้สัส ริวเซย์พิมพ์ปิดท้ายเพียงเท่านั้นก็กดออกจากแชท เขาหย่อนมือถือลงกระเป๋ากางเกงก่อนจะ

54 It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟีย ขอโอกาส (ต้องเลือก) 3 สัปดาห์ต่อมาริวเซย์ออกมาจากโรงพยาบาลเพื่อพักฟื้นต่อที่บ้าน คุณหมอจะเข้ามาตรวจดูอาการเป็นระยะ ส่วนพยาบาลจะเข้ามาสัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง เพื่อตรวจสัญญาณชีพและแผลผ่าตัด สอนวิธีดูแลผู้ป่วยเบื้องต้นให้กับญาติ คนที่ดูแลริวเซย์มีหลายคนทั้งเซ