บททั้งหมดของ It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟีย: บทที่ 101 - บทที่ 110

ขนมผิงมองแววตาคู่นั้นของริวเซย์ หัวใจดวงน้อยก็เจ็บปวดขึ้นมาทั้งที่มันไม่ควร ทว่าเรื่องในอดีตมันเจ็บปวดเกินเยียวยา ขนมผิงยังคงคอยมาดูแลริวเซย์อยู่ทุกวันหลังเลิกงานวันละ 1-2 ชั่วโมง ตอนนี้ก็ล่วงเลยมาห้าเดือนแล้ว อาการของเขาดีขึ้นมาก ใกล้พูดปกติ เดินด้วยความช่วยเหลือเล็กน้อย กล้ามเนื้อเริ่มแข็งแรงขึ้น

“ครับผม” หมอเกรย์เดินขึ้นรถไปแล้วไม่นานมากแท็กซี่ก็ขับออกจากบริเวณหน้าบ้านขนมผิง โดยมีสองพ่อลูกและเจ้าริวยืนส่งที่หน้าบ้าน “แอบใจหายเหมือนกันนะคะ หมอเกรย์รักษาพ่อมาหลายเดือนเลย” “พ่อก็ไม่ต่างเท่าไหร่” “เราเข้าบ้านก่อนดีกว่าค่ะ แดดข้างนอกมันร้อน” ขนมผิงบอกก่อนจะจับสายจูงเจ้าริวเดินเข้ามา ตามด้วย

ขนมผิงคิดเมนูแล้วก็เตรียมวัตถุดิบ เธอทำเมนูง่าย ๆ ในขณะที่ทำอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงเห่าของเจ้าริวออกมาจากข้างนอก ขนมผิงทำไปทั้งแอบขำไป ข้างนอกคงวุ่นวายกันน่าดู ตัดภาพมาที่หลังบ้านริวเซย์กัดฟันกรอดแล้วยกมือขึ้นตบตูดเจ้าริวสองสามครั้งได้ เขาโมโหที่มันชอบสะบัดตัวจนทั้งนํ้าและฟองกระเด็นโดนตัวเขาเต็ม ๆ ไ

เมื่อเห็นว่าขนมผิงตอบสนองเป็นอย่างดี ริวเซย์ก็จูบตอบ ทั้งสองละเลงลิ้นบดขยี้ริมฝีปากของกันและกันในผ้าห่มอย่างดูดดื่ม เสียงดูดปากดังระงมให้ได้ยินกันแค่สองคน เมื่อจูบจนพอใจริวเซย์ก็ขยับมางับหัวนมที่แข็งเป็นไตอีกรอบ เอวสอบถูไถลำท่อนหนากับเนินสวาทเปียกแฉะ กระทั่งรอแทบไม่ไหวก็จับปลายหัวหยักจ่อเข้าที่ช่องท

“ทำอะไร” ขนมผิงถามออกมาด้วยท่าทางตกใจเล็กน้อย ก่อนที่เอวบางจะถูกมือหนาลูบแล้วเลื่อนสูงขึ้นมาจนถึงหน้าอกแล้วบีบเคล้นเบา ๆ “ขออีกรอบได้ไหม” “เหนื่อยแล้ว อย่าหื่นให้มันมาก” “คนมันคิดถึงอ่ะ” “เสียงานเสียการเอาพอดี” “ไม่ซ้ำจริงดิ” “ไม่” ขนมผิงตอบออกมาชัดเจน ทำเอาริวเซย์หน้าเจื่อน ชายหนุ่มระงั