So Love คลั่งรักเพื่อนสนิท 18+ ( Set 2 หนุ่มฮอตใคร่รัก 4/5)의 모든 챕터: 챕터 31 - 챕터 40

Chapter 24ณิชาเม้มริมฝีปากแน่น แล้วยกสะโพกขึ้นลงอย่างพลิ้วไหว เพียงไม่นานร่างบางก็เกร็งกระตุก เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังพวยพุ่งน้ำรักออกมา เอวสอบก็จ้วงแทงแก่นกายเข้าใส่ร่องแคบอย่างหนักหน่วง จนในที่สุดทั้งคู่ก็ปลดปล่อยน้ำลาวาออกมาพร้อมกันอย่างสุขสม “อ๊า~ / อืมมมมม”“อ๊าา พอก่อนบี๋” ณิชาครางประท้วง เมื่อมือสากจับเอวบางบดขยี้ลำแกร่งเหมือนกับว่าเขาจะเริ่มศึกสวาทบนรถอีกครั้ง “อยากเอาอีก ยายังไม่หมดฤทธิ์”“กลับไปเอาที่คอนโดนะ” ณิชาทาบมือเล็กลงบนใบหน้าหล่อเหลาที่แดงก่ำด้วยอารมณ์พิศวาสพลุ่งพล่านอย่างแรง“งั้นขับไปแบบนี้นะ อยากเอาลำคาร่อง โคตรชอบเลยว่ะ อุ่นดี”“อันนี้ไม่ใช่เพราะฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์แล้วบี๋” ณิชาเอ่ยพูดอย่างรู้เท่าทันคนเจ้าเล่ห์“เอาหัวซบไว้ด้านนี้นะ” เขาจับศีรษะทุยเล็กซบลงไหล่แกร่งทางด้านซ้าย เมื่อเห็นเธอเริ่มระแวงกับความหื่นของเขา “เดี๋ยวถ้ามีคนเห็นเราทำแบบนี้ เขาจะแอบถ่ายรูปเราไปลงโซเชียลหรือเปล่าบี๋”“รถฟิล์มดำขนาดนี้ ไม่มีใครเห็นเราทำอะไรในรถหรอก คืนนี้แวะนอนที่คอนโดฉันนะ อยู่ใกล้กว่า” ว่าจบ เขาก็ขยับปรับเบาะให้เข้าที่ เพื่อจะได้ขับเคลื่อนรถออกไปในขณะกำลังจะขับรถอ

Chapter 25/2“สวัสดีครับพี่ ได้จองคิวไว้หรือเปล่าครับ” เด็กหนุ่มในร้านเอ่ยถามไรเฟิลด้วยน้ำเสียงสุภาพ ต่างจากบุคลิกของเขาที่มีรอยสักเต็มแขนทั้งสองข้าง “ไม่ได้จอง” ไรเฟิลเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงปกติ ดวงตาคมกริบกวาดตามองรอยสักที่ติดโชว์ตามผนังร้านด้วยความสนใจ“วันนี้คิวเต็มหมดแล้วนะครับพี่...” เด็กหนุ่มเอ่ยบอกตามตารางคิวที่ลิสต์ไว้วันนี้ ซึ่งเจ้าของร้านรับสักตามอารมณ์ วันหนึ่งรับแค่ไม่กี่คิว “ไปเรียกมันมาคุยซิ...”“เอ่อ…” เด็กหนุ่มอึกอักกับชายร่างสูงหล่อดุคนนี้ แต่พนักงานร้านยังไม่ทันได้ตอบกลับอะไรไป เจ้าของร้านก็เดินออกมาด้วยท่าทางกวนๆ “โห! เฮียเฟิล เจ๊ณิชา บุกมาหาผมถึงร้านเลยเหรอ? แต่พวกพี่เก่งนะเนี่ยที่มีแรงลุกมาหาผมถึงร้านได้” พัตเตอร์เอ่ยพูดอย่างกวนๆ “กวนตีนไอ้เด็กเวร” ไรเฟิลสบถด่าเจ้าของร้านด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ส่วนณิชาก็ได้แต่มองเด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีด้วยสายตาอึ้งๆ เพราะพัตเตอร์เนื้อตัวของเขาดูสะอาดสะอ้าน จนเธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นเจ้าของร้านสัก และดูจากลายสักที่โชว์อยู่ภายในร้าน เขาฝีมือดีมากๆ “แล้วเฮียมาถึงที่นี่ มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”“พาเมียมาสัก มึงมีคิวว่างให้กูไหม”“สำหรับพี่ชายขอ

Chpater 27สามวันต่อมา…@สนามบิน“ไม่อยากไปเลยว่ะ...” ไรเฟิลจับมือณิชาไว้แน่น เขาเป็นห่วงแฟนสาวมาก เพราะเมื่อสองวันก่อน เธอนอนซมเพราะพิษไข้ที่ไปสักมาและวันนี้อาการก็พึ่งจะดีขึ้น “ณิ...ไม่เป็นอะไรแล้ว” ณิชายิ้มสดใสส่งให้แฟนหนุ่ม เพื่อไม่ให้เขากังวลใจเป็นห่วงเธอมากจนเกินไป “ไปด้วยกันนะ ไม่อยากปล่อยให้อยู่คนเดียวเลย เป็นห่วง”“ไม่เอาสิบี๋” ณิชาถอนหายใจอย่างหนักใจ ถึงเธอจะใจหายที่ห่างกันกับเขา แต่ต่างคนก็ต่างมีหน้าที่งานของตัวเอง ถึงจะเป็นแฟนกันใช่ว่าจะต้องอยู่ด้วยกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง“ห้ามเกเร เลิกงานแล้วรีบกลับคอนโด” ไรเฟิลเอามือสากโยกศีรษะคนตัวเล็กเบาๆ “ขอไปดื่มบ้างได้เปล่า”“พึ่งจะหายเป็นไข้ อย่าหาเรื่อง ถ้าไม่อยากเจอดีตอนฉันกลับมา” ไรเฟิลทำเสียงเข้มดุขู่แฟนสาว บางครั้งเธอก็ยั่วโมโหเขาเหลือเกิน“แค่พูดเล่นเอง เสียงดุเชียว ถ้าไม่มีบี๋ไปด้วย ณิไม่ไปหรอกน่า เข้าไปรอในเกตได้แล้ว ใกล้ถึงเวลาบินแล้ว”“ฟอด!...” ไรเฟิลหอมแก้มนิ่มฟอดหนึ่งด้วยความคิดถึง “ทำอะไรเนี่ยบี๋ คนเยอะแยะ อายคนอื่นมั้งสิ” ณิชามองซ้ายมองขวาด้วยใบหน้าแดงซ่าน “ผัวหอมแก้มเมีย คนอื่นเขาไม่ถือสาหรอก” ไรเฟิลเอ่ยพูดหน้าต

Chapter 29เมื่อเครื่องบินทะยานขึ้นฟ้า ณิชาก็หันหน้าไปทางหน้าต่างมองท้องฟ้าก้อนเมฆด้วยความกระวนกระวายใจ จะให้เธอเดินออกมาจากเกต มันก็ดูไม่เป็นมืออาชีพเท่าไรนัก อีกอย่างเธอก็ดันสมัครใจไปเองเสียด้วย เพียงเพราะคิดว่าจะได้ไม่เหงาในขณะที่ไรเฟิลไปดูแลงานที่ญี่ปุ่น แต่ดูเหมือนว่าจากคลายความเหงา จะพาความซวยมาเยือนตัวเองโดยไม่รู้ตัว ถ้าไรเฟิลรู้ว่าเธอไปฮ่องกงกับเจตภัทรเพียงลำพัง เขาต้องไม่พอใจแน่ๆ เมื่อเดินทางมาถึงฮ่องกง เจตภัทรก็พาณิชามาโรงแรมแห่งหนึ่ง จากนั้นพนักงานต้อนรับก็พาณิชาและเจตภัทรมายังห้องพักที่จองไว้“ขอเปลี่ยนเป็นห้องเดี่ยวแบบธรรมดาค่ะ” ณิชาเอ่ยบอกพนักงานโรงแรมทันที เมื่อมาเห็นห้องพักเป็นแบบคอนเน็กติงรูม เป็นห้องชุดที่มีสองห้องที่อยู่ติดกันและมีประตูตรงกลางระหว่างห้องเชื่อมต่อ และเปิดประตูเดินทะลุถึงกันได้ “ตอนนี้ห้องเต็มหมดแล้วนะคะคุณลูกค้า” พนักงานต้อนรับเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ“งั้นรบกวนล็อกประตูเชื่อมต่อให้ด้วยนะคะ คือฉันต้องการห้องพักที่มีความเป็นส่วนตัวน่ะค่ะ”“เราโฟกัสไปที่งานดีกว่า...อย่ากังวลเรื่องห้องพักจนเกินเหตุไปเลย น้องณิเชื่อใจพี่ได้ พี่ไม่เข้าไปวุ่นวายที่ห้อง

Chapter 31เสียงเตะกระทืบดังขึ้น เมื่อคนตัวสูงยกขาแกร่งถีบไปที่หน้าอกของเจตภัทรจนล้มลงไปกองกับพื้น เท้าแกร่งกระทืบเจตภัทรซ้ำๆ ด้วยความโมโหอย่างสุดขีด เพราะดูจากสภาพห้องพักก็เดาได้ไม่ยากว่ามันมีแผนจะเคลมเมียของเขาแล้วแฟนสาวตัวดีของเขา ทำไมเธอถึงกล้าพักห้องอันตรายแบบนี้ ถ้าไอ้หน้าส้นตีนมันเข้ามาทำร้ายเธอ เธอจะสู้มันได้ยังไง ทำไมเธอไม่มีหัวคิดเอาซะเลย เธอทนไปเพื่ออะไร “บี๋...พอแล้วๆ” ณิชาเข้าไปโอบกอดไรเฟิลจากทางด้านหลังไว้แน่น เมื่อไรเฟิลกระทืบเจตภัทรไม่หยุด เพราะเธอกลัวว่าเจตภัทรจะตายเสียก่อน“ยัยตัวดี!!!...” ไรเฟิลคว้าแฟนสาวเข้ามาจูบด้วยความโมโห ฟันแหลมคมกระแทกเข้ากับริมฝีปากบางอย่างแรงจนเลือดไหลซึมออกมา เขาจูบตะโบมดูดดุนอย่างดุเดือดไร้ความอ่อนโยน จนคนตัวเล็กน้ำตาไหลออกมาเป็นทาง เพราะระบมเจ็บร้าวไปทั่วทั้งปาก ไรเฟิลผละปากออกจากปากเล็กที่บวมเจ่อ เขาเปิดประตูกลางห้องแง้มไว้นิดนึง เพราะจงใจจะให้ไอ้หน้าส้นตีนได้ฟังเสียงครวญครางรัญจวนของผู้หญิงที่มันจ้องจะเอา เขาจับณิชาถอดเสื้อผ้าจนร่างบางเปลือยเปล่า และก็หันมาจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเอง เขาหยิบเข็มขัดมาพันไว้ที่มือหลวมๆ “โอ๊ยยย...จุก”