All Chapters of So Love คลั่งรักเพื่อนสนิท 18+ ( Set 2 หนุ่มฮอตใคร่รัก 4/5): Chapter 1 - Chapter 10

เรื่อง So Love คลั่งรักเพื่อนสนิท - ไรเฟิลChapter 1 แสงสีวิบวับ เสียงเพลงมันๆ ที่ขาแดนซ์ต่างส่ายสะโพกเต้นกันด้วยความรู้สึกสนุกสนานครื้นเครง แต่ทว่าสาวสวยในวัยยี่สิบสี่ปีที่นั่งอยู่โซนโต๊ะกลมหน้าบาร์เทนเดอร์ กลับกระดกดื่มเหล้าเพียวด้วยอารมณ์ขุ่นมัวครืดดดด!!เสียงสั่นสะเทือนของสมาร์ตโฟนที่วางไว้บนโต๊ะดังขึ้น เมื่อเธอเห็นรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา นิ้วเรียวก็กดรับสายแล้วยกมือถือแนบกกหู แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยอะไร ปลายสายก็กรอกเสียงเข้มดุแทรกขึ้นมาซะก่อน‘จะขึ้นมาเอง หรือจะให้ลงไปลาก’‘รู้แล้วน้า..ทำไมต้องดุด้วย’“ชิ! ไอ้โหด” เมื่อณิชากดวางสาย เธอก็ไม่วายบ่นพึมพำเพื่อนชายคนสนิทที่มักชอบดุเธอเป็นประจำ เมื่อเขาเห็นเธอกำลังออกนอกลู่นอกทาง ความจริงคืนนี้ณิชามีนัดแฮงเอาต์กับเพื่อนในแก๊ง แต่ที่เธอนั่งดื่มอยู่เพียงลำพัง เพราะเจอเรื่องเซ็งๆ ก่อนจะมาคลับ ก็เลยมานั่งดื่มผ่อนคลายอารมณ์สักนิดสักหน่อย แล้วค่อยขึ้นไปหาพวกเขาที่ห้องไพรเวตบาร์ หลังจากอารมณ์เสียที่อยู่ในใจเบาบางลงณิชามีเพื่อนสนิทตั้งแต่เรียนมหาลัยอยู่สี่คน เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในแก๊ง เพื่อนของเธอแต่ละคนหน้าตาหล่อเหลาราวกับเท

Chapter 2/2@คอนโดณิชาเมื่อไรเฟิลอุ้มร่างอ่อนระทวยอันไร้สติเข้าห้อง เขาก็อุ้มร่างบางวางไว้บนเตียงอย่างทะนุถนอม ก่อนที่จะหยิบผ้าสีขาวในลิ้นชัก แล้วชุบน้ำบิดพอหมาดๆ มาเช็ดแขนเช็ดขาให้เพื่อนสาวคนสนิทให้สบายตัว“อื้อ! อึก! แหวะ! แหวะ!” ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นพรวดพราดและโก่งคออ้วกออกมา“เฮ้ย!! ณิชา อะไรวะ แม่ง!!” ไรเฟิลทำหน้าสะอิดสะเอียน เมื่อณิชาอ้วกใส่เสื้อของเขา มิหนำซ้ำคนเมายังไม่วายที่จะอ้วกใส่เดรสตัวเองด้วย“ยัยขี้เมาเอ๊ย...”ไรเฟิลอุ้มณิชาไปที่ห้องน้ำ ชายหนุ่มถอนหายใจออกอย่างแรง แล้วหันหน้าหนี เขาถกถอดเดรสออกทางหัวให้ณิชาด้วยมือที่สั่นเทา แล้วรีบจับร่างบางไปอยู่ใต้ฝักบัวซ่า! ซ่า! เสียงน้ำรินไหลจากฝักบัวชโลมเรือนร่างขาวเนียนอมชมพู“อื้อ! หนาว เฟิลเอาน้ำมาราดณิทำไม อ่า~” ริมฝีปากเล็กต่อว่าไรเฟิลด้วยน้ำเสียงเมามาย เธอยกแขนกอดคอไรเฟิลไว้แน่น จนร่างสูงเปียกปอนไปกับเธอด้วย อีกทั้งหุ่นยั่วยวนยังเบียดตัวแนบชิดคนตัวสูง จนทำให้เลือดในกายชายหนุ่มสูบฉีดจนวูบหวามไปทั่วร่าง“ฟู่วววว!! เดี๋ยวฟอกสบู่ให้ก่อน เธอกอดฉันแบบนี้ ตัวเธอเปื้อนอ้วกไปหมดแล้ว” ไรเฟิลดุคนเมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เขาจับร่างบางผละอ

Chapter 4ไรเฟิลมองใบหน้าสะสวยด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาจ้องมองเธอแบบนั้นอยู่นานหลายนาที จนกระทั่งร่างบางพลิกตัวนอนตะแคงหันไปอีกทาง ใบหน้าคมคายก้มหอมแก้มนวลอีกฟอดหนึ่ง เขาดึงผ้าห่มมาคลุมกายให้หญิงสาว ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป เพื่อปลดปล่อยตัวตนที่ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อคนตัวสูงทำธุระและชำระร่างกายเสร็จ เขาก็ใส่บ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวเดินไปเอนตัวลงนอนบนโซฟา และกว่าจะหลับสนิทก็เกือบรุ่งเช้าคนตัวสูงถอนหายใจแรงอย่างหงุดหงิด เมื่อมีเสียงเล็กเอ่ยเรียกเขาในยามเช้าตรู่ อีกทั้งยังเขย่าแขนเขาไม่หยุด“เฟิล ตื่นก่อนๆ เฟิลตื่น”“มีอะไรแต่เช้าณิชา” ไรเฟิลถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ทั้งที่ยังหลับตา เขาบิดตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาตื่นและมองเพื่อนสาวคนตัวเล็กที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ที่พื้น เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาลุกลี้ลุกลนเหมือนคนร้อนใจอะไรบางอย่าง“ฉันมีอะไรจะถามนายหน่อยน่ะ เอ่อคือว่า นาย นาย...!?” ณิชาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นอย่างหนักใจ เธอไม่กล้าเอ่ยถามเขาให้จบประโยค ได้แต่อึกอักติดอ่าง เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวพันกายและมีเสื้อคลุมสวมทับให้อีกทีเขาเปลี่ยนเสื

Chapter 6/1หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป@Dimon J“หูย...วันนี้แต่งตัวว้านหวาน ว่าแต่เย็นนี้มีนัดเดตกับใครเหรอจ๊ะ” เฌอแตมเอ่ยแซวณิชาเสียงหวาน เมื่อณิชาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงาน ในวันนี้ณิชาเลือกสวมชุดสูทกางเกงสีชมพูรัดรูป ซึ่งแต่งตัวเหมาะกับวันแห่งความรักเอามากๆ“นัดเดตอะไรกันล่ะแก ฉันแค่มีนัดกินข้าวเย็นนี้กับไรเฟิลน่ะ” ณิชาเอ่ยบอกเฌอแตมด้วยสีหน้ายิ้มๆ เฌอแตมเป็นเพื่อนสาวในบริษัทที่เธอสนิทที่สุด เธอและเฌอแตมเข้ามาทำงานที่นี่ในเวลาไล่เลี่ยกัน อีกทั้งอายุก็เท่ากันอีก ทำให้คุยกันถูกคอและคบกันจนถึงทุกวันนี้ณิชาทำงานที่ฝ่ายขายและการตลาด ซึ่งสายงานก็ไม่ได้ตรงกับที่ณิชาได้ร่ำเรียนมาหรอก แต่เธออยากลองดูสักตั้ง ตอนนี้ทำงานได้สองปีกว่า เธอได้เลื่อนตำแหน่งเป็นระดับซีเนียร์แล้ว มันก็พิสูจน์ได้ว่าถ้าเราทำมันให้เต็มที่ งานทุกงานมักจะออกมาดีเสมอ อีกอย่างตอนเรียนจบเธอก็ต้องรีบหางานให้ได้เร็วที่สุดด้วย ไม่งั้นเพื่อนจอมวายร้ายทั้งสี่คน คงจะดึงเธอไปทำงานกับพวกเขาแน่ มันไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากทำงานกับเพื่อนของเธอหรอกนะ แต่เธอไม่อยากพึ่งพาพวกเขาไปตลอด เธออยากจะสู้ด้วยตัวเองมากกว่า“ฉันขอกินเผือกสักหน่อยได้ไหมแก ฉันอย

Chapter 7เมื่อเจตภัทรขับเคลื่อนรถออกไป ณิชาก็เดินหอบดอกกุหลาบช่อโตเข้าคอนโด แต่แล้วก็ต้องชะงักนิ่ง จากนั้นขาเรียวก็เดินไปทางลานจอดรถ เมื่อเห็นคนตัวสูงยืนพิงรถหรูเฟอร์รารี เขาจ้องมองเธอด้วยแววตาเรียบนิ่ง แต่แฝงไปด้วยแววตาดุดันแข็งกร้าว“รถไปไหน ทำไมถึงต้องมีคนมาส่ง? แล้วใครมาส่งเธอ?” “วันนี้ไปคุยงานกับลูกค้าด้านนอกกับเจ้านาย เขาก็เลยมาส่งฉันที่นี่เลย ส่วนรถจอดไว้ที่บริษัท”“เจ้านายกับลูกน้อง เขาให้ดอกกุหลาบกันในวันวาเลนไทน์แบบนี้ด้วยเหรอ?”“เขาให้มาเอง ฉันไม่ได้อยากได้ซะหน่อย”“ไม่อยากได้ แล้วจะกอดไว้เพื่อ?”พรึ่บ! ตุ้บ!“ทำอะไรของนายเนี่ย” ณิชาโวยวายเสียงหลง เมื่อไรเฟิลกระชากช่อกุหลาบออกจากอ้อมแขนของเธออย่างแรง แล้วเขวี้ยงทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ไยดี“โวยวายเพื่อ? ก็ไหนบอกว่าไม่อยากได้...” ไรเฟิลเอ่ยถามคนตัวเล็กเหมือนหาเรื่อง ก็พูดเองว่าไม่อยากได้ ยังจะพูดเสียงแว้ดๆ ใส่เขาอีก“มันเอาไปจัดใส่แจกันได้ ทิ้งไปแบบนั้น เสียดายของเปล่าๆ”“อย่ามาขี้งกไม่เข้าเรื่อง” พูดจบ ไรเฟิลก็เปิดประตูรถหรู แล้วหยิบกุหลาบสีขาวช่อโตส่งให้ณิชาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “ถ้าอยากจัดดอกไม้นัก ก็เอาช่อนี้ไปจัดดอกไม้ให้ห