บททั้งหมดของ พันธะร้ายพ่ายรักภรรยาสมรส: บทที่ 21 - บทที่ 30

หลายอาทิตย์ผ่านไปตอนนี้อายุครรภ์ของลลิชก็เข้าสู่เดือนที่สี่แล้ว สองเดือนมานี้จิรวินก็มาบ้านของลลิชทุกวันพร้อมกับของกินหลากหลาย ทั้งผลไม้ต่างๆ ส่วนโฉมฉายที่รู้ว่าลูกชายมาอยู่กับลลิชทุกวัน หลายวันนางถึงจะแวะเวียนมาหาลลิชครั้งนึง เพราะนางคิดว่าลูกชายสามารถดูแลลลิชได้ถึงแม้ว่าลลิชจะยังมีท่าทีเฉยเมยกับจิรวินก็ตามถึงโฉมฉายอยากจะให้ลลิชยกโทษให้ลูกชายของตัวเอง แต่นางก็ไม่ได้รีบร้อนเพราะนางแล้วแต่ลลิช เนื่องจากรู้ว่าลลิชยังไม่สบายใจกับสิ่งที่จิรวินทำ“วันนี้ฮาร์ทยังไม่มาเหรอลลิช”“ยังค่ะคุณท่าน”“สงสัยวันนี้น่าจะเข้าบริษัทนะ”“น่าจะอย่างนั้นค่ะ” สองเดือนที่ผ่านมานี้เขาจะมาหาเธอตอนเช้าทุกวันแล้วกลับตอนเย็น หรือบางทีก็กลับหัวค่ำ เพิ่งวันนี้นี่แหละที่เที่ยงแล้วเขาก็ยังไม่มา แต่เธอก็ไม่ได้คอย เขาจะมาหรือไม่มามันก็ไม่ได้มีผลต่อหัวใจของเธอ“แล้ววันนี้เธอต้องไปพบหมอใช่ไหม”“ใช่ค่ะคุณท่าน”“เดี๋ยวเธอไปกับฉันก็ได้”“ไม่เป็นไรค่ะคุณท่าน ลลิชมีรถไปแล้วค่ะ”“เธอจะไปกับรถอะไร”“เมื่อกี้คุณดราฟโทรมาบอกว่าจะมารับไปหาหมอค่ะ”“อ๋อ งั้นก็แล้วแต่เธอแล้วกัน” โฉมฉายพยักหน้ารับรู้อย่างไม่ได้อะไร พลางคิดในใจว่าตอ

ร่างสูงล้มตัวนอนข้างคนตัวเล็ก ลำแขนแกร่งยกขึ้นกอดเอวบาง ฝ่ามือหนาลูบหน้าท้องของเธออย่างแผ่วเบาพลางคิดในใจว่าถ้าเธอท้องก็ดีในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ลูบหน้าท้องของเธออยู่นั้น จู่ๆหน้าท้องของเธอก็กระตุกตุบๆขึ้นสองสามครั้ง จิรวินที่รู้สึกได้จึงเอ่ยออกไป“ฉันรู้สึกเหมือนในท้องของเธอมันกระตุกน่ะ”“ไม่มีอะไรหรอกคุณคงคิดไปเองน่ะ เอามือออกเถอะค่ะลลิชจะนอนแล้ว” ลลิชพูดพลางยกแขนหนาออกจากหน้าท้องของเธอซึ่งตอนนี้ลูกที่อยู่ในท้องกำลังดิ้น“ขอให้ฉันนอนกอดเธออย่างนี้จนเธอหลับได้ไหม ฉันอยากให้เธอหลับอยู่ในอ้อมกอดของฉัน” พูดจบ จิรวินก็รั้งร่างบางเข้ามาสวมกอดไว้พร้อมกับจูบที่กลางหน้าผากเกลี้ยงเกลา จากนั้นไม่นานทั้งสองก็เข้าสู่ภวังค์นิทราไปอย่างง่ายดายวันต่อมาวันนี้ลลิชตื่นเช้ามาก็อาบน้ำแต่งตัวเพราะเธอจะไปหาพ่อแล้วกะว่าจะนอนที่นั่นด้วย เนื่องจากพ่อกับน้าอรได้โทรมาชวนให้เธอไปนอนค้างหลายครั้งแล้วแต่เธอก็บอกว่าค่อยไป วันนี้เธอมีความรู้สึกว่าอยากไปหญิงสาวหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กแล้วออกไปจากห้องนอนก็เห็นคนตัวสูงกำลังจัดแจงอาหารให้เธออยู่ในครัวอย่างเช่นที่ผ่านมา ฮาร์ทที่หันมาเห็นคนตัวเล็กเข้าพอดีจึงเดินมาหาเธอแล

บ้านจิรวินจิรวินขับรถพาลลิชมาที่บ้านของเขาที่เคยอยู่กับเธอ“คุณจะพาลลิชมาที่นี่อีกทำไมคะ” เมื่อรถเลี้ยวเข้ามาจอดยังหน้าบ้านหลังใหญ่ที่เธอเคยอยู่มาสี่เดือน ใบหน้าเรียวใสก็หันถามยังคนที่นั่งด้านข้างทันที“คืนนี้นอนกับฉันที่นี่สักคืนนะ แล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน” ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติหันบอกกับร่างงามด้วยโทนเสียงทุ้มนุ่ม“ลลิชจะไม่นอนที่นี่ ลลิชจะกลับบ้าน” เธอพูดออกไปด้วยอารมณ์เคืองขุ่น“บ้านหลังนี้ก็ยังเป็นของเธอนะ”“ไม่ใช่ บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณอยากพาใครมานอนด้วยก็ตามสบายเถอะ แต่ลลิชจะไม่นอนกับคุณที่นี่เด็ดขาด”“บ้านหลังนี้มีแค่เราสองคนเท่านั้น”“เชิญคุณอยู่กับชิตาและลูกของคุณไปเถอะ”“ลูก?” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อเธอพูดไปถึงเรื่องลูก“ก็ลูกของคุณที่เกิดกับชิตาไง”“…” เขาถึงกับอึ้งและนิ่งงันเมื่อคนตัวเล็กพูดว่าเขากับชิตามีลูกด้วยกัน ก่อนที่เขาจะดึงสติกลับมาแล้วเอ่ยออกไป“ฉันกับชิตา…”แกร่กลลิชที่ไม่อยากรับรู้อะไรจากเขาเปิดประตูรถแล้วรีบเดินออกไปหน้าบ้าน ฮาร์ทรีบลงจากรถแล้วก้าวยาวๆตามคนตัวเล็กพร้อมกับรั้งร่างบางเข้ามาสวมกอดไว้จากทางด้านหลังหมับ!“เธอฟังฉันอธิบายก่อนนะลล

บ้านลลิช ตอนเช้าจิรวินลงจากรถแล้วเดินมาหน้าบ้านของลลิช เมื่อเห็นว่าประตูบ้านล็อก เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเธอทันทีตู๊ด‘ค่ะ’‘ลลิชเธออยู่ไหน พี่มาที่บ้านแล้วเห็นบ้านล็อก’‘วันนี้หมอนัดมาตรวจครรภ์ค่ะ’ วันนี้หมอนัดตรวจครรภ์ ซึ่งอายุครรภ์ของเธอก็ครบห้าเดือนแล้ว‘ทำไมถึงไม่รอไปพร้อมพี่ล่ะ พี่อยากเข้าไปดูหมออัลตร้าซาวด์ลูกด้วย’‘ค่อยดูเดือนหน้านะคะ ขอโทษด้วยที่วันนี้ไม่ได้รอ’‘ไม่เป็นไร แล้วเธอได้เข้าพบหมอหรือยัง’‘เรียบร้อยแล้ว กำลังจะไปรับยาค่ะ’‘หมอบอกว่ายังไงบ้าง’‘เด็กแข็งแรงดีค่ะ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง’‘งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะ’‘ได้ค่ะ’ สิ้นเสียงหวานเอ่ยชายหนุ่มก็กดวางสายแล้วเดินไปขึ้นรถ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเอกชนที่เขาเป็นหุ้นส่วนอยู่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในขณะที่ลลิชเดินไปยังห้องจ่ายยา ชิตาที่เห็นลลิชเดินมาจึงเข้าไปหาพร้อมกับทักทายออกไปด้วยรอยยิ้ม“ลลิช” “อ้าวชิตา เธอก็มาตรวจครรภ์ด้วยเหรอ” ลลิชเอ่ยถามออกไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนชิตาจะเอ่ยถาม“ใช่ แล้วนั่น…เธอท้องกี่เดือนแล้วล่ะ” “ห้าเดือนแล้ว” ลลิชยิ้มอ่อนๆ“แล้วเธอกับคุณจิรวินกลับมาคืนดีกันแล้วเหรอ”“ยัง แล้วทำไมฉันต้อ

ตู๊ด‘ว่าไงลูก’‘แม่ครับ ผมหย่าแล้วนะครับ’‘หย่าแล้ว? นี่มันยังไม่ครบสองปีเลยนะ แล้วลูกจะหย่าทำไม หรือว่าลลิชท้องแล้ว’‘เขายังไม่ได้ท้องหรอกครับ แต่ที่ผมต้องหย่าเพราะคนรักของผมกลับมาแล้ว เขาเป็นรักแรกของผมครับ’‘คนรักของลูก? ใครกัน’‘เขาเคยเรียนมหาลัยเดียวกับผม เป็นรุ่นน้องผมสองปีครับ’‘ลูกไม่คิดว่าตัวเองใจร้ายกับลลิชไปหน่อยเหรอฮาร์ท’‘ก็ผมไม่ได้รักเขานี่แม่ ถึงจะหย่ามันก็ไม่ได้ผิดอะไร’ เขาถึงกับจุกในอกเมื่อแม่ถามแบบนั้น ก่อนที่เขาจะบอกออกไปด้วยความรู้สึกลังเลและน้ำเสียงไม่มั่นคงเมื่อพูดคำว่าไม่ได้รักเธอที่เขาเพิ่งหย่ามาเมื่อครู่‘สี่เดือนที่ลูกอยู่กับลลิช ลูกไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับลลิชเลยเหรอ’เขาชะงักไปพักหนึ่งพร้อมกับหัวใจวูบหวิว ก่อนจะตอบออกไปแบบไม่เต็มเสียง‘ไม่ครับ’เมื่อเขากับจันจิรับประทานอาหารเสร็จ เขาก็ไปส่งจันจิที่คอนโดแล้วกลับบ้านเลยบ้านจิรวิน 20.45 น.เมื่อเขาสูบบุหรี่เสร็จก็กลับเข้ามาในห้องนอน ดวงตาคมจ้องมองไปยังเตียงนอนก็รู้สึกหัวใจโหวงๆเมื่อไม่เห็นคนตัวเล็กนอนอยู่บนนั้นอย่างเช่นสี่เดือนที่ผ่านมาเรียวขายาวก้าวมายืนข้างเตียงฝั่งที่ลลิชเคยนอน ร่างสูงหย่อนกายนั่งลงพลาง