All Chapters of พันธะร้ายพ่ายรักภรรยาสมรส: Chapter 1 - Chapter 10

จิรวิน (ฮาร์ท) อายุ28ปี สูง188เซนติเมตรเจ้าของสายการบินชื่อดังลลิช อายุ22ปี สูง162เซนติเมตรตัวอย่างนิยาย“ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ”“คุณจิรวินว่ามาได้เลยค่ะ”“ผู้หญิงที่เธอเห็นเมื่อตอนเที่ยงเขาชื่อจันจิ จันจิคือผู้หญิงที่ฉันรักและอยากจะแต่งงานด้วย”“…” เมื่อได้ยินอย่างนั้นหัวใจของเธอเหมือนกับหยุดเต้นไปชั่วขณะ เธอรู้สึกจุกในอกเมื่อได้ยินเขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นคือคนที่เขารัก เขาคงรักคนที่ชื่อจันจิมากถึงได้อยากจะแต่งงานด้วย“พรุ่งนี้เราไปหย่ากันนะ เพราะถึงยังไงฉันก็ไม่ได้รักเธอ ถึงเธอจะท้องหรือไม่ท้อง ยังไงเราก็ต้องหย่ากันอยู่ดี”“ได้ค่ะ พรุ่งนี้ลลิชจะไปหย่าให้คุณค่ะ”....“จะกลับบ้านเหรอ”“…” “เดี๋ยวฉันไปส่ง”“ไม่เป็นไรค่ะ ลลิชมีรถกลับแล้ว”“ให้ฉันไปส่งนะ”“เราหย่ากันแล้วก็ต่างคนต่างอยู่เถอะ ได้โปรดอย่าเข้ามาวุ่นวายในชีวิตของลลิชอีกเลยค่ะ”......คอนโดหรูใจกลางเมือง“เป็นยังไงบ้างคะคุณจิรวิน คืนนี้ชิตาทำให้คุณถูกใจไหมคะ” หญิงสาวร่างเปลือยเปล่าเอ่ยถามยังเจ้าของร่างกำยำเปลือยเปล่าที่นอนอยู่ข้างตัวเองด้วยน้ำเสียงเอาอกเอาใจหลังจากที่ทั้งสองต่างปลดปล่อยความต้องการออกมาแล้ว“ก็ด

เมื่อลลิชคิดไปถึงเรื่องราวในอดีตที่น่าอับอายอยู่ครู่หนึ่งก็ออกจากภวังค์ความคิดแล้วยกมือกดกริ่งพลางคิดในใจว่าขออย่าให้เขาอยู่ที่นี่เถอะเธอรู้ว่าเขาอยู่คอนโดเป็นหลัก เขาไปอยู่คอนโดตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง หนึ่งอาทิตย์เขาจะกลับมานอนบ้านครั้งนึง หรือบางทีก็สองอาทิตย์กว่าเขาจะกลับมานอนบ้าน ตอนนั้นที่เธอให้การ์ดสารภาพว่าชอบเขาก็เป็นวันที่เขากลับมานอนบ้านพอดี เมื่อสบโอกาสเธอจึงเอาการ์ดให้เขาเสียเลยติ๊งต่อง!หลังจากที่เธอกดกริ่ง จากนั้นไม่นานสาวใช้ในวัยสามสิบห้าปีที่ชื่อว่าสาก็วิ่งมาหน้าบ้านทันที สาที่เห็นว่าเป็นคนคุ้นเคยจึงเอ่ยถามออกไปด้วยใบหน้าตื่นเต้น“อ้าวลลิชนั่นเอง ไปไงมาไงถึงได้มาที่นี่ล่ะ”“ลลิชมีธุระสำคัญจะคุยกับคุณท่านค่ะ คุณท่านอยู่ไหมน้าสา”“คุณท่านอยู่ข้างในน่ะ เข้ามาสิ” สาเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูเล็กให้หญิงสาวได้เข้ามา ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่และหรูหราลลิชที่เห็นโฉมฉายนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่นจึงเดินเข้าไปทิ้งตัวนั่งพับเพียบบนพื้นพร้อมกับยกมือไหว้นอบน้อม“สวัสดีค่ะคุณท่าน”“อ้าวลลิช ไม่ได้เจอกันนานเลยสบายดีไหม แล้วพ่อเธอสบายดีหรือเปล่า” โฉมฉายเมื่อเห็นเด็

บ้านเช่าของลลิช“ลูกจะต้องย้ายไปอยู่กับคุณจิรวินอย่างนั้นเหรอ” สมภพเอ่ยถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงห่วงใยหลังจากที่รู้ข้อตกลงระหว่างโฉมฉายกับลูกของตัวเอง“มันจำเป็นค่ะพ่อ เพราะคุณท่านยื่นข้อเสนอมาแบบนั้น แต่เพื่อให้พ่อได้ผ่าตัดลลิชยอมค่ะ” เธอปั้นหน้าระบายยิ้มเอ่ยออกไปเพื่อไม่ให้พ่อเป็นห่วง“เพราะพ่อแท้ๆที่ทำให้ลูกต้องมีภาระแบบนี้” สมภพเอ่ยออกไปด้วยสีหน้าเศร้าเพราะสงสารลูก“พ่อไม่ได้เป็นภาระของลลิชเลยค่ะ พ่ออย่าพูดแบบนั้นนะคะ”“พ่อรู้ว่าลูกลำบากใจ”“เพื่อพ่อลลิชเต็มใจค่ะ พ่ออย่าห่วงเลยนะ แค่พ่อได้ผ่าตัดลลิชก็สบายใจแล้วค่ะ” เธอพูดเพื่อให้คนเป็นพ่อได้รู้สึกสบายใจหนึ่งเดือนต่อมาตอนนี้สมภพได้หายเป็นปกติแล้วหลังจากที่ได้รับการผ่าตัดเมื่อหนึ่งเดือนก่อนในขณะที่ลลิชทำอาหารอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นRrrr!‘สวัสดีค่ะคุณท่าน’‘พร้อมที่จะย้ายไปอยู่กับฮาร์ทหรือยัง’‘พร้อมแล้วค่ะคุณท่าน’ ปากบอกว่าพร้อมแต่ความเป็นจริงแล้วไม่ได้มีความรู้สึกว่าพร้อมเลย‘พรุ่งนี้ฉันจะให้ฮาร์ทไปรับเธอแล้วพาไปจดทะเบียนสมรสด้วย’‘จดทะเบียนสมรส?!’ หญิงสาวเบิกตากว้างพร้อมกับถามออกไปด้วยความรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากกับสิ่

ห้องนอน 21.25 น.เมื่อจิรวินอาบน้ำสวมใส่เสื้อผ้าเสร็จก็หันบอกกับร่างบอบบางที่กำลังจะเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ“คืนนี้ฉันจะไปนอนกับชิตา เธอนอนไปคนเดียวก็แล้วกันนะ” ใบหน้าหล่อเหลาพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มเยาะหยัน พลางคิดในใจว่าในระยะสองปีที่เขาจะต้องทนอยู่กับเธอ เขาจะทำให้เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่อยากแต่งงานกับเขา ความเจ็บปวดของคนเป็นภรรยาก็คือการที่ได้เห็นสามีของตัวเองไปนอนกับผู้หญิงอื่น ดังนั้นก่อนที่เขาจะได้หย่ากับเธอ เขาจะเข้าไปนอนกับชิตาทุกคืนเวลาที่เขาต้องการเรื่องนั้น“ค่ะ” เสียงหวานรับคำด้วยสีหน้าปกติแล้วเข้าห้องน้ำไป ก่อนร่างแกร่งจะออกไปจากห้องนอนและเข้าไปในห้องที่ชิตานอนอยู่เมื่อคนตัวเล็กออกมาจากห้องน้ำก็สวมใส่ชุดนอนกางเกงขาสั้นโชว์เรียวขาขาว จากนั้นจึงเดินไปขึ้นเตียงนอน ร่างบอบบางนอนพลิกตัวไปมาประมาณสามสิบนาทีเพราะผิดที่ ก่อนที่ไม่นานเธอจะผล็อยหลับไปอย่างง่ายดายวันต่อมาลลิชรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบเจ็ดโมงเช้า แขนเรียวยกขึ้นแล้วเหยียดไปด้านข้างเพื่อขับไล่ความงัวเงียอย่างเช่นทุกเช้าลลิชรู้สึกว่ามือของเธอไปโดนกับอะไรสักอย่าง เธอหันไปมองก็ถึงกับเบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่าเป็นคนตัวสูงท

วันต่อมาเมื่อลลิชตื่นขึ้นมาก็หยิบโทรศัพท์ออกไปจากห้องนอนเพื่อจะโทรลางาน เธอไม่อยากคุยในนี้เนื่องจากกลัวว่าเสียงของเธอจะไปรบกวนการนอนหลับของเขาตู๊ด‘ว่าไงลลิช ทำไมถึงได้โทรมาแต่เช้าล่ะ’‘พี่จ๋อมคะวันนี้ลลิชขอลางานหนึ่งวันนะคะ’‘ยังไม่หายเจ็บมือใช่ไหม’‘ใช่ค่ะ’‘โอเคจ้ะ’‘ขอบคุณมากนะคะพี่จ๋อม สวัสดีค่ะ’ พูดจบเธอก็กดวางสายแล้วกลับเข้าไปในห้องนอนจึงเห็นว่าร่างสูงลุกจากเตียงพอดี เขาที่เห็นเธอจึงเอ่ยถามออกไป“ไปไหนมา”“ออกไปโทรศัพท์มาค่ะ”“โทรลางาน?” คิ้วหนากระตุกขึ้นพร้อมกับเอ่ยถามด้วยสีหน้านิ่ง“ค่ะ” ว่าแล้วร่างสูงก็เข้าไปอาบน้ำแล้วออกมาแต่งตัวด้วยชุดสูทราคาแพงเพื่อที่จะออกไปทำงาน ทว่าก่อนที่เขาจะเปิดประตูออกไป ใบหน้าหล่อเหลาก็หันมาบอกกับเธอ“วันนี้เธอไม่ต้องทำอะไรหรอก ส่วนเรื่องทำอาหารและงานบ้านเดี๋ยวฉันจะบอกให้ชิตาทำเอง”“ค่ะ” สิ้นเสียงหวานรับคำ ร่างสูงสง่างามก็ออกจากห้องแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องของชิตา“วันนี้เธอทำอาหารและทำงานบ้านด้วยนะ”“แล้วลลิชไปไหนเหรอคะ”“เขาเจ็บมือน่ะ”“ได้ค่ะ” จากนั้นร่างแกร่งก็หันหลังให้เธอ ก่อนที่หญิงสาวจะเดินไปสวมกอดคนตัวสูงจากทางด้านหลังพร้อมกับพูดออกไปด้