FAZER LOGINในวันที่เธอรู้ว่าท้องก็เป็นวันที่เขาพูดเรื่องหย่ากับเธอ เพื่อจะกลับไปหาคนที่เขารัก
Ver maisจิรวิน (ฮาร์ท) อายุ28ปี สูง188เซนติเมตร
เจ้าของสายการบินชื่อดัง
ลลิช อายุ22ปี สูง162เซนติเมตร
ตัวอย่างนิยาย
“ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ”
“คุณจิรวินว่ามาได้เลยค่ะ”
“ผู้หญิงที่เธอเห็นเมื่อตอนเที่ยงเขาชื่อจันจิ จันจิคือผู้หญิงที่ฉันรักและอยากจะแต่งงานด้วย”
“…” เมื่อได้ยินอย่างนั้นหัวใจของเธอเหมือนกับหยุดเต้นไปชั่วขณะ เธอรู้สึกจุกในอกเมื่อได้ยินเขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นคือคนที่เขารัก เขาคงรักคนที่ชื่อจันจิมากถึงได้อยากจะแต่งงานด้วย
“พรุ่งนี้เราไปหย่ากันนะ เพราะถึงยังไงฉันก็ไม่ได้รักเธอ ถึงเธอจะท้องหรือไม่ท้อง ยังไงเราก็ต้องหย่ากันอยู่ดี”
“ได้ค่ะ พรุ่งนี้ลลิชจะไปหย่าให้คุณค่ะ”
.
.
.
.
“จะกลับบ้านเหรอ”
“…”
“เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่เป็นไรค่ะ ลลิชมีรถกลับแล้ว”
“ให้ฉันไปส่งนะ”
“เราหย่ากันแล้วก็ต่างคนต่างอยู่เถอะ ได้โปรดอย่าเข้ามาวุ่นวายในชีวิตของลลิชอีกเลยค่ะ”
.
.
.
.
.
.
คอนโดหรูใจกลางเมือง
“เป็นยังไงบ้างคะคุณจิรวิน คืนนี้ชิตาทำให้คุณถูกใจไหมคะ” หญิงสาวร่างเปลือยเปล่าเอ่ยถามยังเจ้าของร่างกำยำเปลือยเปล่าที่นอนอยู่ข้างตัวเองด้วยน้ำเสียงเอาอกเอาใจหลังจากที่ทั้งสองต่างปลดปล่อยความต้องการออกมาแล้ว
“ก็ดี” เรียวปากหยักได้รูปเอ่ยตอบอย่างขอไปที
“ชิตาเป็นคู่นอนของคุณจิรวินมาสองปีแล้ว คุณจิรวินยังไม่เบื่อชิตาเหรอคะ”
“ยัง”
“ชิตาดีใจจังเลยค่ะที่คุณยังไม่เบื่อชิตา”
เมื่อสองปีก่อนชิตาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในผับแห่งหนึ่ง มีอยู่วันนึงจิรวินกับเพื่อนๆไปดื่มกันในห้องวีไอพี ซึ่งคืนนั้นชิตาก็ได้เป็นคนคอยบริการจิรวินกับเพื่อนๆของเขา
พอถึงเวลาที่ผับปิดจิรวินกับเพื่อนๆก็พากันออกไปจากร้าน ชิตารีบเดินตามจิรวินไปที่รถของเขา
‘ขอโทษนะคะคุณ’
‘...’ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาหันกลับมามองด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเมื่อได้ยินเสียงใสของใครบางคนเอ่ยอยู่ด้านหลังของเขา
‘ชื่อชิตานะคะ’ หญิงสาวแนะนำตัวเองด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพลางตื่นเต้นเมื่อได้เห็นความหล่อเหลาของเขาอย่างชัดเจน
‘...’ เขาก็ยังมีใบหน้าเรียบเฉย
‘คุณสนใจจะรับชิตาไปเป็นคู่นอนของคุณไหมคะ’ เธอที่กำลังเดือดร้อนเรื่องเงินเอ่ยออกไปอย่างไม่ต้องการให้เสียเวลา
‘ร้อนเงิน? หรือว่าแค่อยากขึ้นเตียงกับฉันกันแน่’ ร่างสูงกระตุกคิ้วเอ่ยออกไปอย่างหยั่งเชิง เพราะที่ผ่านมามักจะมีผู้หญิงมาเสนอตัวให้เขาบ่อยๆเพื่ออยากขึ้นเตียงกับเขา
‘ตอนนี้ชิตากำลังร้อนเงินมากๆเลยค่ะ แม่ของชิตาต้องผ่าตัดทำบอลลูนหัวใจ ดังนั้นจึงต้องใช้เงินเยอะเลยค่ะ ชิตาก็เลยอยากจะมาขายตัวให้คุณ ชิตายังไม่เคยนอนกับใครเลยนะคะ’
เมื่อได้ยินอย่างนั้นชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นกอดอกพร้อมกับเอียงคอเล็กน้อย พลางนัยน์ตาคมจ้องมองไปยังร่างบอบบางสมส่วนด้วยท่าทางพิจารณาคนตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นไปมองยังใบหน้าเรียวสวยได้รูปของเธอแล้วเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่ง
‘เธอพูดจริงใช่ไหมว่ายังไม่เคยนอนกับใคร’ เขาที่เริ่มจะสนใจเธอเอ่ยถามย้ำเพื่อให้แน่ใจ
‘ชิตาพูดจริงค่ะ คุณจะพาชิตาไปพิสูจน์คืนนี้เลยก็ได้นะคะ’ เธอพูดออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาที่จ้องมองเขานั้นมีแต่ความจริงใจ
‘เธออายุเท่าไหร่ เรียนจบหรือยัง’
‘ยี่สิบสองปีค่ะ เพิ่งเรียนจบค่ะ’
‘ถ้าเกิดว่าฉันได้พิสูจน์แล้วเธอไม่ซิงอย่างที่พูดจริง ฉันก็จะไม่ให้เงินเธอสักบาทเดียว โทษฐานที่โกหกฉัน’
‘ที่คุณพูดแบบนี้...แสดงว่าคุณจะพาชิตาไปพิสูจน์ใช่ไหมคะ’ เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แววตาเป็นประกายเพราะความดีใจ
‘อืม งั้นก็มาขึ้นรถ’
‘ขอบคุณค่ะ’ หญิงสาวเอ่ยขอบคุณแล้วรีบเดินไปขึ้นรถหรู ก่อนที่จิรวินจะพาเธอไปพิสูจน์ที่คอนโดของเขาจึงได้รู้ว่าเธอยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาก่อน เพราะหลังจากร่วมรักเสร็จเขาก็เห็นเลือดซิงของเธอไหลออกมา
เมื่อทั้งสองร่วมรักกันเสร็จแล้ว จิรวินก็ลุกจากเตียงแล้วหยิบกางเกงขึ้นมาสวม หญิงสาวลุกจากเตียงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ก่อนเจ้าของเสียงทุ้มจะเอ่ยถามออกไป
‘เธอต้องใช้เงินเท่าไหร่’
‘สี่แสนบาทค่ะ’
‘ฉันจะให้เงินเธอสี่แสน และฉันจะให้เธอมาเป็นคู่นอนของฉันสามเดือน หลังจากสามเดือนฉันกับเธอก็จะไม่มีอะไรที่จะต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก’
‘ตกลงค่ะ ชิตาขอขอบคุณ คุณ...’
‘จิรวิน’ ปากหนาขยับบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
‘ขอบคุณมากนะคะคุณจิรวินที่ช่วยเหลือชิตา’ เธอยกมือไหว้พร้อมกับเอ่ยออกไปด้วยสีหน้าดีใจเพราะเธอจะได้นำเงินไปรักษาแม่แล้ว
‘ระหว่างสามเดือนนี้เธอจะต้องย้ายมาอยู่กับฉันที่นี่’
‘ได้ค่ะคุณจิรวิน...’
‘งั้นชิตากลับบ้านก่อนนะคะ’
‘คืนนี้เธอนอนที่นี่ไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยกลับไปเอาเสื้อผ้า’
‘ได้ค่ะคุณจิรวิน ขอบคุณมากค่ะ’
พอวันต่อมาชิตาก็กลับบ้านไปเอาเสื้อผ้าแล้วบอกแม่ว่าเธอได้เงินค่าผ่าตัดแล้ว เธอต้องโกหกแม่ว่าต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดหลายเดือนเพื่อปลดหนี้ที่ยืมมาเป็นค่าผ่าตัด และแม่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร
พอเดือนถัดมาแม่เธอก็ได้รับการผ่าตัดเป็นที่เรียบร้อย หลังจากผ่าตัดจิรวินก็ได้จ้างพยาบาลมาช่วยดูแลแม่ของเธอ เนื่องจากว่าเธอต้องมาอยู่กับเขาที่คอนโด
ที่จิรวินเคยบอกว่าจะให้ชิตาเป็นคู่นอนของเขาสามเดือนแล้วทุกอย่างจะจบ แต่แล้วพอครบสามเดือนเขาก็ให้เธออยู่กับเขาต่อและให้เงินเธอทุกเดือนเดือนละห้าหมื่นบาท เนื่องจากเขายังไม่เบื่อเธอ จนกระทั่งตอนนี้สองปีแล้วแต่เขาก็ยังไม่เบื่อเธอเลย
ทว่าการที่จิรวินให้ชิตาอยู่กับเขาเป็นเวลานานมันทำให้เธอรักเขามากจนไม่อยากไปจากเขาเลย เธอแอบหวังในใจว่าถ้าอยู่กับเขาไปเรื่อยๆ เขาอาจจะเลื่อนสถานะให้เธอเป็นมากกว่าคู่นอนก็ได้ หรือดีไม่ดีเขาอาจจะยกเธอเป็นภรรยาก็ได้ เพราะดูๆแล้วเขาน่าจะติดใจเธอแล้ว ถ้าไม่ติดใจเขาคงไม่ให้เธออยู่มาจนถึงสองปีหรอก
ตลอดระยะสองปีที่ชิตามาเป็นคู่นอนของจิรวิน เธอจะปรนนิบัติเขาทั้งเรื่องบนเตียงและเรื่องอาหารการกินอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง และเขาก็ชมเธอว่าทำอาหารอร่อย นี่แหละนะที่เขาเรียกว่าเสน่ห์ปลายจวัก
เรือนหอหลังใหม่เรือนหอหลังนี้เป็นเรือนหอหลังใหม่ที่พ่อของฮาร์ทเป็นคนซื้อให้หลังจากที่ลลิชบอกว่าจะกลับมาอยู่กับฮาร์ทเหมือนเดิมเมื่องานมงคลสมรสเสร็จสิ้นไป จิรวินกับลลิชก็ได้จดทะเบียนสมรสกันต่อหน้าสื่อมวลชนหลายสำนักที่อยากได้ข่าวของเจ้าของสายการบินหมื่นล้านกับเจ้าสาวคนสวยของเขาเมื่อสองสามีภรรยาเข้ามาในห้องนอน จิรวินที่รู้สึกโหยหาเมียตัวเล็กมานานแล้วก็ไม่รอช้าที่จะรั้งร่างสวยเข้ามาสวมกอดไว้ด้วยความรักแล้วเอ่ยออกไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ดวงตาของเขาจ้องมองไปยังใบหน้าสวยของเธอที่อยู่ในอ้อมแขน“ทุกอย่างนี้เป็นแผนของลลิชใช่ไหม”“ทีพี่ฮาร์ทยังวางแผนทำให้ลลิชเข้าใจผิดพี่อยู่ได้ตั้งนาน เพราะฉะนั้นลลิชก็ต้องเอาคืนพี่บ้างค่ะ” ยิ้มเย้า“แผนของลลิชทำพี่เกือบตายเลยนะ”“เกือบตายยังไงเหรอคะ”“พอเธอบอกว่าจะแต่งงาน หัวใจของพี่ก็เหมือนกับแตกสลายเลยละ”“สมน้ำหน้า จะได้รู้ไงว่าเวลาที่พี่ทำลลิช ลลิชก็เป็นทุกข์เหมือนกัน”“ขอบคุณมากที่ให้โอกาสพี่ และขอโทษอีกครั้งกับทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่เคยทำให้เธอเสียใจ”“ถ้าลลิชไม่ได้รู้ความจริงจากปากของชิตากับจันจิ ลลิชก็คงจะไม่มีวันยกโทษให้พี่หรอกค่ะ”“เธอรู้ความจริงจากชิตากับ
“สิ่งที่พี่พูดทั้งหมดนี้คือเรื่องจริงนะลลิช” หลังจากที่เขาเล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟังจนหมดเปลือกแล้ว เสียงทุ้มหนักแน่นก็เอ่ยออกไป ดวงตาของเขาที่จ้องมองเธอนั้นไม่ละไปจากใบหน้าสวยของเธอแม่แต่เสี้ยววิ เพราะเขาอยากให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นจริงทุกอย่าง”“…” หลังจากที่ได้ฟังเขาเล่าเรื่องทุกอย่างจบก็ลองชั่งใจว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นมันตรงกับสิ่งที่ชิตากับจันจิได้บอกเธอวันนี้“ในเมื่อเธอได้รู้ความจริงทุกอย่างแล้ว พี่…ยังพอจะมีโอกาสได้เป็นสามีของเธออีกครั้งไหม ถ้าเธอให้โอกาสพี่ พี่ก็จะแต่งงานกับเธอทันทีและพี่ก็จะพาเธอไปจดทะเบียน” เขาพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้มเพราะรู้สึกเกรงใจ สายตาที่จ้องมองเธอเต็มไปด้วยการขอร้อง “ลลิชยังยืนยันคำเดิมค่ะ”“เธอ…จะไม่ให้โอกาสพี่ใช่ไหม” สายตาของเขาวูบไหวเมื่อรู้ว่าเธอไม่ให้โอกาสเขา“ใช่”ปึกเสียงของร่างสูงทิ้งตัวนั่งคุกเข่าต่อหน้าเธอพร้อมกับยกมือประนมขึ้นกลางอก ก่อนจะพูดออกไป“ลลิช…พี่รักลลิชนะ ขอโอกาสให้พี่อีกสักครั้งได้ไหม”ลลิชที่เห็นเขาคุกเข่าต่อหน้าเธอและยกมือไหว้ก็ถึงกับตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง ก่อนที่เขาจะก้มกราบแทบเท้าของเธอพรึบ!ลลิชที่เห็นเขาทำถึ
ตู๊ด‘ว่าไงลูก’‘แม่ครับ ผมหย่าแล้วนะครับ’‘หย่าแล้ว? นี่มันยังไม่ครบสองปีเลยนะ แล้วลูกจะหย่าทำไม หรือว่าลลิชท้องแล้ว’‘เขายังไม่ได้ท้องหรอกครับ แต่ที่ผมต้องหย่าเพราะคนรักของผมกลับมาแล้ว เขาเป็นรักแรกของผมครับ’‘คนรักของลูก? ใครกัน’‘เขาเคยเรียนมหาลัยเดียวกับผม เป็นรุ่นน้องผมสองปีครับ’‘ลูกไม่คิดว่าตัวเองใจร้ายกับลลิชไปหน่อยเหรอฮาร์ท’‘ก็ผมไม่ได้รักเขานี่แม่ ถึงจะหย่ามันก็ไม่ได้ผิดอะไร’ เขาถึงกับจุกในอกเมื่อแม่ถามแบบนั้น ก่อนที่เขาจะบอกออกไปด้วยความรู้สึกลังเลและน้ำเสียงไม่มั่นคงเมื่อพูดคำว่าไม่ได้รักเธอที่เขาเพิ่งหย่ามาเมื่อครู่‘สี่เดือนที่ลูกอยู่กับลลิช ลูกไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับลลิชเลยเหรอ’เขาชะงักไปพักหนึ่งพร้อมกับหัวใจวูบหวิว ก่อนจะตอบออกไปแบบไม่เต็มเสียง‘ไม่ครับ’เมื่อเขากับจันจิรับประทานอาหารเสร็จ เขาก็ไปส่งจันจิที่คอนโดแล้วกลับบ้านเลยบ้านจิรวิน 20.45 น.เมื่อเขาสูบบุหรี่เสร็จก็กลับเข้ามาในห้องนอน ดวงตาคมจ้องมองไปยังเตียงนอนก็รู้สึกหัวใจโหวงๆเมื่อไม่เห็นคนตัวเล็กนอนอยู่บนนั้นอย่างเช่นสี่เดือนที่ผ่านมาเรียวขายาวก้าวมายืนข้างเตียงฝั่งที่ลลิชเคยนอน ร่างสูงหย่อนกายนั่งลงพลาง
เมื่อลลิชรับยาเสร็จก็เดินออกมาจากโรงพยาบาล จันจิที่เห็นลลิชจึงเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม“คุณคือภรรยาของพี่ฮาร์ทใช่ไหม ฉันจันจิค่ะ คุณยังจำฉันได้ไหม”“จำได้ค่ะ แล้วที่คุณถามว่าฉันเป็นภรรยาของคุณจิรวินหรือเปล่า ฉันขอตอบว่าไม่ใช่ค่ะ ฉันกับคุณจิรวินตอนนี้คืออดีตกันแล้ว ฉันกับคุณจิรวินไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ” ลลิชตอบด้วยสีหน้าปกติ“ถ้าฉันไม่กลับมาหาเขา พี่ฮาร์ทคงไม่ต้องหย่ากับคุณ” จันจิพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด ถ้ารู้มาก่อนล่วงหน้าว่าเขามีภรรยาอยู่แล้ว เธอคงไม่โทรหาเขาแน่“มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ ก็ในเมื่อคุณจิรวินรักคุณแต่เขาไม่ได้รักฉัน มันก็ถูกแล้วค่ะที่เขาจะหย่ากับฉันแล้วกลับไปหาคุณ”แล้วจันจิก็เอ่ยขึ้น“คุณพอมีเวลาให้ฉันสักยี่สิบนาทีไหมคะ ฉันมีเรื่องอยากจะบอกคุณค่ะ” “ได้ค่ะ” ลลิชรับคำเสร็จ จากนั้นทั้งสองก็พากันไปนั่งตรงมุมที่ลลิชกับชิตานั่งคุยกันเมื่อครู่เมื่อสองสาวนั่งเรียบร้อยแล้ว จันจิก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน“หลังจากที่พี่ฮาร์ทหย่ากับคุณเสร็จ พี่ฮาร์ทก็พาฉันไปกินข้าว พอกินข้าวเสร็จพี่ฮาร์ทก็ไปส่งฉันที่คอนโด และหลังจากนั้นฉันกับพี่ฮาร์ทก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เพราะเราไม่ได้สานต่อเหมือนกับ











