All Chapters of วิวาห์หวานรัก: Chapter 31 - Chapter 40

“นานแล้วล่ะ” เขามานานพอที่จะนั่งมองเธอหลับอย่างแสนสบาย“เอ่อ... เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้” เธอลูบท้ายทอยไปมาอย่างเก้อๆ“สงสัยจะเหนื่อยน่ะ” เขายืดขาออกไปเพราะเมื่อยอยู่มากที่เธอนอนทับเอาไว้ แต่เห็นเธอนอนไม่สบายไม่มีหมอนเลยเป็นหมอนให้เธอแทน“พี่กันต์คงเมื่อย” เธอมองเขาขยับก็รู้ว่าเมื่อย“ไม่เท่าไหร่หรอก เห็นพิมพ์นอนไม่สบาย พี่เลยใช้ตักเป็นหมอนให้หนุน”“เอ่อ... ค่ะ” เธอก้มหน้าอายๆ ไม่รู้ทำไมในสมองจึงคิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืน“หนีมาทำไม”“เปล่าเสียหน่อย”“ที่เผลอหลับไปคงเหนื่อย”“นะ... เหนื่อยเรื่องอะไรคะ”“เรื่องที่หนีพี่ไง ไปหลบอยู่ตรงไหนถึงหาไม่เจอ หือ...”เขาขยับเข้าใกล้ เชยคางเธอให้เงยขึ้นสบตา“ว่าไง”“ก็แถวๆ นี้แหละค่ะ”เธออุบอิบตอบ หลับตาปี๋เมื่อเขาก้มหน้าลงมาเหมือนจะจูบ“คิดว่าจะจูบหรือไง แค่จะเขี่ยขี้ตาให้คนขี้เซาเพิ่งตื่นนอน”“บ้า!” เธอลืมตาก่อนจะเขี่ยขี้ตาเสียเอง แต่ไม่เห็นมี“พี่กันต์หลอกพิมพ์เหรอคะ อื้อ...”เธอตาโตเมื่อถูกเขาบดจูบหนักๆ“แบบนี้สิ เวลาโดนพี่จูบต้องมองหน้าพี่ด้วย”เขาถอนจูบในขณะที่เธอหอบหน้าแดงซ่าน“ชอบรังแกกันนัก” เธอทุบอกเขา“ไม่ได้รังแก แต่สร้างความคุ้นเคย” เขาข

พิมพ์นารากลับมาในช่วงบ่ายจัด เธอไปออดอ้อนคุณยาย แถมยังเอ่ยขอโทษเรื่องที่ทะเลาะกับกันต์บนโต๊ะอาหารและงอนเข้าห้องไป คุณยายหัวเราะ ไม่ได้ถือสาหาความอะไร แล้วมื้อเย็นวันนั้นเธอก็ได้เป็นลูกมือของกันต์จริงๆ จังๆ เขาทำอาหารเก่งและอร่อยจนเธอนึกทึ่ง นี่เป็นอีกอย่างที่เธอเรียนรู้จากเขา เป็นอีกแง่มุมหนึ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนคนเรารู้จักกันแค่ผิวเผินหรือมองกันแค่ภายนอกอาจจะคิดไปอีกมุมหนึ่ง แต่พอสัมผัสใกล้ชิดและได้อยู่ด้วยกัน ก็รู้สึกไปอีกแง่มุมหนึ่งเธอไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่คุณยายเคยพูดนัก แต่เมื่อมันเกิดขึ้นจริงๆ ถึงได้เข้าใจ การที่เธอกับกันต์นอนร่วมเตียงกัน ผูกพันชิดใกล้ มันทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ คุณยายบอกว่านอกจากการดูแลเอาใจใส่ อาหารการกิน เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มแล้ว เรื่องความสัมพันธ์บนเตียงนอนนั้นก็สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน เธอก็เพิ่งเห็นจริงตามนั้น ความสัมพันธ์ที่คืบหน้าไปในตอนนี้ เพราะความชิดใกล้และการได้พูดคุยกันอย่างหมดใจอาหารมื้อนั้นช่างแสนอร่อยและมีความหมาย เพราะเป็นอาหารที่เธอกับกันต์ช่วยกันทำให้คุณยายได้รับประทาน ท่านเอ่ยชมไม่ขาดปาก และกันต์ก็สืบทอดเ

“ใครเหรอคะพี่กันต์” พิมพ์นาราเห็นท่าทีของผู้หญิงแปลกหน้าก็นึกไม่ชอบใจยิ่งนัก“ฉันเป็น...” ปิ่นมุกพูดยังไม่ทันจบ กันต์ก็ตัดบทเสียก่อน“พิมพ์ขึ้นบ้านก่อนนะ” หญิงสาวผู้มาใหม่ถึงกับแอบเบ้หน้า“ค่ะ” พิมพ์นาราเม้มปากแน่น มองความใกล้ชิดนั้นอย่างไม่พอใจนัก แต่ก็ยอมรับคำแต่โดยดี“ปล่อยก่อนปิ่น คุณมาที่นี่ทำไม” กันต์แกะมือของปิ่นมุกออกจากแขนของเขา แต่หญิงสาวก็กลับมาเกาะไว้แน่นอีกครั้ง“แหม...ทำยังกับปิ่นไม่เคยมาที่นี่แน่ะ”“คุณมีอะไรครับปิ่น”“คุณมีภรรยาแล้วจริงเหรอคะ” ปิ่นมุกเข้าเรื่องทันทีเมื่อเดินตามเขามาที่ศาลาริมน้ำ“จริงครับ”“กันต์ประชดปิ่นใช่ไหม คุณทำไปเพราะอยากให้ปิ่นกลับมา” ปิ่นมุกร้องไห้ฟูมฟายทันที เธอโผเข้ากอดกันต์เอาไว้แนบแน่น“ปิ่น...” กันต์เรียกหญิงสาวอย่างระอา เขาจับไหล่ของเธอเอาไว้เพื่อจะดันออกห่างจากตัว แต่เธอกอดเขาเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย“กันต์รักปิ่น ปิ่นรู้ เรากลับมาคืนดีกันเหมือนเดิมนะคะ กันต์ไม่ได้รักนังเด็กนั่นหรอก มันจับกันต์ใช่ไหม”“ปิ่น อือ...” กันต์เบิกตากว้างเมื่อปิ่นมุกบดจูบริมฝีปากของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ในขณะที่เขากำลังจะพูด“ปิ่น ผมรัก...อือ...” กันต์จะบอกว่าเขาร

“จริงด้วยค่ะ” แล้วทั้งสองก็หัวเราะประสานเสียงกัน“ไม่ ไม่จริง กรี๊ด!!!” พิมพ์นารากรีดร้องสุดเสียงก่อนจะผวาขึ้นจากที่นอนนุ่ม เหงื่อโซมไปทั้งร่าง..เราฝันไปเหรอนี่!!!..ปังๆๆๆ“พิมพ์ พิมพ์ เป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงเคาะประตูและเสียงเรียกของเจ้มิ้นต์ เมื่อไม่มีเสียงตอบจากภายในก็ถึงกับทุบประตูทำให้พิมพ์นาราหันมองรอบกาย เธอฝันไปและจับต้นชนปลายได้ว่าเมื่อวานหนีมาเจอเจ้มิ้นต์และมาพักที่คอนโดนของเธอ“ไม่มีอะไรค่ะ หนูแค่ฝันร้ายเท่านั้น”เธอเดินไปเปิดประตูในสภาพเหงื่อโชกเจ้มิ้นต์สำรวจร่างกายคนท้องแล้วถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นอะไร“อาบน้ำอาบท่าซะ ของใช้เจ้เตรียมเอาไว้ให้แล้ว เดี๋ยวมากินข้าวเช้ากัน”เจ้มิ้นต์ยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไปไม่นานเสียงคุยโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ส่วนใหญ่เป็นเรื่องงานมากมายที่ชวนปวดหัวพิมพ์นาราได้มีเวลาอยู่กับตัวเองและคิดอะไรหลายอย่าง เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับกันต์มันเร็วมาก แต่ตอนนี้เธออยากตั้งสติสักนิด เจ้มิ้นต์เป็นคนน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย ซื้ออาหารและขนมมาตุนเอาไว้ให้เธอที่ห้องและออกไปทำงานเธอได้พักอยู่ที่ห้องเจ้มิ้นต์หลายวัน และปิดการติดต่อจากโลกภายน

“พิมพ์ฟังพี่ก่อน ฟังให้จบก่อน” เขารู้แล้วว่าพิมพ์นาราต้องฟังไม่จบ ถ้าฟังจบจะรู้ดีว่าเขาพูดอย่างไรหลังจากนั้น“น้องฉันไม่อยากฟังแก ไสหัวออกไปซะ”“ผมไม่ไป” กันต์ไม่ยอมอ่อนข้อให้ใคร ไหน ๆ ก็บุกมาถึงนี่แล้ว“แกนี่มันหน้าด้านหน้าทนจริงๆ”“ผมต้องพูดกับเมียผมให้รู้เรื่อง”“ได้...ไม่ไปใช่ไหม” พันกรกระชากอีกฝ่ายออกมาจากประตูห้องของน้องสาว กันต์ล้มลงบนพื้นโดยมีร่างของพันกรยืนจังก้า ค้ำหัวอยู่“เฮียใจเย็นๆ ก่อน เก็บปืนก่อนนะ” บัวบูชาพยายามพูดให้พันกรใจเย็นแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล“เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจของแก แกยอมตายเพื่อน้องฉันหรือเปล่า” พันกรถามเสียงดังลั่นราวฟ้าผ่า“ผมยอม” กันต์ตอบไม่ลังเล“เฮีย! ไม่เอานะ”พิมพ์นาราส่ายหน้าไปมาอย่างตกใจ..พี่ชายพูดมาถึงขนาดนี้ ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นอีกแล้ว พี่ชายของเธอเอาจริง!!!“ได้...ถ้างั้นแกก็ตายซะ”“เฮีย!! อย่านะ”เปรี้ยง!!!กรี๊ด!!! เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้อง พิมพ์นาราเป็นลมล้มพับไปทันที (โชค) ดีที่บัวบูชาเข้าไปรับร่างเพื่อนสาวเอาไว้ ไม่ให้กระทบกระเทือนถึงลูกในครรภ์“โอ๊ย!” เสียงของกันต์ร้องดังลั่นเพราะเขาโดนยิงเข้าที่ขา เขาพยายามตะเกียกตะกายไปห