All Chapters of วิวาห์หวานรัก: Chapter 11 - Chapter 20

“ใครอยากจับคุณกัน” เธอเบ้ปากใส่เขา ร่างกายที่เสียดสีกันเหมือนจงใจนั้น ทำให้เธอทั้งโกรธทั้งอาย“ไหนบอกว่าไม่ต้องรับผิดชอบ จะกินยาป้องกัน แล้วทำไมปล่อยให้ท้องล่ะ”“ฉันพูดประชดคุณ ใครจะคิดว่าครั้งเดียวก็ท้องกันล่ะ”“รู้ไหมเป็นเมียฉันน่ะต้องทำอะไรบ้าง” เขาก้มหน้าเข้ามาแนบชิด พิมพ์นาราหน้าแดงเมื่อเห็นสายตาวิบวับของเขา“ไม่อยากเป็นสักหน่อย” เธอแกล้งเสียงดังใส่เขา ทั้งๆ ที่หัวใจไม่รักดีมันกลับเต้นแรงจนน่ากลัว“ไม่อยากเป็นอย่างนั้นเหรอ” เขาเลิกคิ้วยียวนเหมือนไม่เชื่อ“เฮียเป็นคนจัดการ ฉันไม่รู้อะไรด้วย”“นึกว่าร้องไห้ขี้มูกโป่งไปฟ้องพี่ชายให้มาบีบบังคับฉัน”“บีบบังคับอะไรกัน ก็ไหนพ่อแม่ของคุณบอกว่าคุณยอมรับผิดชอบเอง”“ถ้าไม่รับก็โดนพี่ชายเธอเล่นงานน่ะสิ” กันต์กันฟันกรอด เขาไม่ชอบวิธีการของพันกรนัก นั่นมันชื่อเสียงในวงการที่เขาสั่งสมมา แม้จะไม่ติดกับชื่อเสียงพวกนั้น แต่ครอบครัวของเขาก็เป็นที่นับหน้าถือตา หากมีข่าวไม่ดีออกไป ธุรกิจที่ทำอยู่อาจจะได้รับผลกระทบ โดยเฉพาะคู่แข่งที่อาจจะโจมตีเอาได้ง่ายๆเขาจึงต้องรักษาภาพพจน์เอาไว้ เขายังรักงานในวงการบันเทิง รักการกำกับหนังและละคร อนาคตของเขาจะมาจบลง

“ไม่มีอะไรจ้ะ”“เรื่องพี่กันต์ พิมพ์โอเคใช่ไหม” บัวบูชาลองเลียบๆ เคียงๆ ถามดู“พิมพ์จะโอเคหรือไม่โอเคมีใครสนใจด้วยเหรอ ถ้าพิมพ์ไม่โอเคจะมีใครไม่โอเคกับพิมพ์หรือเปล่า”“โธ่...พิมพ์อย่าพูดแบบนั้นสิ เฮียกับบัวห่วงพิมพ์มากนะ”“พิมพ์รู้ พิมพ์ทำให้ผิดหวัง”“มันไม่ใช่ความผิดของพิมพ์สักหน่อย”“มันเป็นความผิดต่างหาก ความผิดพลาด” พิมพ์นาราพูดอย่างเลื่อนลอย เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่พร้อมอะไรสักอย่าง“พี่กันต์ก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนะพิมพ์”“ต่อหน้าคนอื่นไง เขาดูเป็นคนดี แต่พออยู่กับพิมพ์...”พิมพ์นาราเผลอยกมือขึ้นแตะริมฝีปากแล้วเม้มเข้าหากันแน่นด้วยความโมโหอีตานั่นปล้นจูบเธอไปหน้าตาเฉย!!!“กับพิมพ์ทำไมเหรอ”“ปะ...เปล่าไม่มีอะไร”“พี่กันต์ก็เป็นสุภาพบุรุษหรอกนะ เขารับผิดชอบพิมพ์”บัวบูชาเอ่ยชม“คนลามกต่างหากเล่า” พิมพ์นาราโพล่งออกมา“ลามกเหรอ”“เปล่าไม่มีอะไรหรอก พิมพ์อยากนอนพักน่ะ” พิมพ์นารารีบตัดบท“งั้นก็พักเถอะ บัวไม่กวนแล้ว เดี๋ยวบัวทำซุปร้อนๆ ไว้ให้นะจ๊ะ”“ขอบใจจ้ะบัว” คล้อยหลังเพื่อนรักไปแล้ว พิมพ์นารารีบลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เธอลูบท้องนูนๆ ของตัวเองไปมา ก่อนจะไปคว้ากระเป๋าใบขนาดหย่อมที่แอบ

“เอ่อ...คือว่าหนู” พิมพ์นาราอ้ำอึ้ง รู้สึกเหมือนตัวเองโดนตำหนิ“เดี๋ยวผมเล่าให้คุณยายฟังนะครับ” กันต์ตัดบทเมื่อเห็นความอึดอัดของพิมพ์นารานี่เป็นอีกครั้งที่เธอนึกขอบใจเขา กันต์มักแก้สถานการณ์ชวนอึดอัดให้เธออยู่หลายครั้ง“หนูมาเหนื่อยๆ คงอยากพักผ่อน ไปพักก่อนก็แล้วกัน” ท่านมองสบตาหลานชายก่อนจะพูดกับหลานสะใภ้พิมพ์นาราลอบถอนใจ เธออยากอยู่เงียบๆ คนเดียวในเวลานี้เพราะรู้สึกแปลกใหม่กับสถานที่ใหม่และญาติผู้ใหญ่ของกันต์“ค่ะคุณยาย” สาลี่เป็นสาวใช้ที่คุณยายกิ่งจันทน์เรียกให้พาพิมพ์นาราไปพัก ส่วนกันต์นั้นยังอยู่คุยกับคุณยายอีกพักใหญ่ ก่อนที่เขาจะกลับมายังเรือนพักของตัวเอง เรือนพักที่กันต์พักกับพิมพ์นาราเป็นบ้านเรือนไทยอีกหลังซึ่งเป็นส่วนตัว แยกมาจากบ้านของคุณยาย แต่มีทางเดินเชื่อมต่อกันระหว่างเรือนกันต์เปิดประตูห้องเข้ามาก็เห็นร่างอวบกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ เขาย่องเงียบกริบเพราะไม่อยากทำให้เธอตื่นร่างสูงค่อยๆ นั่งลงที่ขอบเตียงก่อนจะลูบปอยผมของเธอบางเบา สายตาหลุบมองริมฝีปากเต็มอิ่มที่เขาหมายตาเอาไว้ตั้งแต่คราแรก ก่อนจะค่อยๆ ประทับลงไปอย่างอ้อยอิ่ง“อื้อ...” เธอค่อยๆ ปรือตาตื่น กันต์สะดุ้งเขาพลิก

“รบกงรบกวนอะไรกันจ๊ะ คิดมากจริงเด็กคนนี้ หนูอยู่ที่นี่ตากันต์ก็คงเบาใจ เขาน่ะห่วงหนูมากนะ” คุณยายกิ่งจันทน์หันไปยิ้มกับหลานชาย พอทราบเรื่องราวทั้งหมดว่าทั้งสองมาเป็นสามีภรรยากันได้ยังไงก็มองพิมพ์นาราในอีกแง่หนึ่ง และให้นึกสงสารด้วยว่าต้องมาท้องทั้งๆ ที่ยังไม่พร้อม แต่ท่านก็มั่นใจว่าหลานชายคนเดียวจะดูแลผู้หญิงคนนี้ให้ดีที่สุด เพราะสายตาเป็นประกายเวลาพูดถึงนั้น บ่งบอกถึงความเอ็นดูและรักใคร่ เจ้าตัวเองก็คงรู้ดี ท่านเลี้ยงหลานชายมากับมือทำไมจะไม่รู้ นอกจากความผิดพลาดแล้ว ต้องมีความพิเศษอะไรอีกอย่างแน่นอน ไม่ใช่แค่การรับผิดชอบเฉยๆ เพราะตกกระไดพลอยโจนแน่ๆ“หนูฝากเนื้อฝากตัวกับคุณยายด้วยนะคะ” พิมพ์นาราออดอ้อนเข้าไปบีบนวดคุณยายอย่างประจบ“แหม...น่ารักเสียจริง อยู่กับยายไม่ต้องกังวล อยากนอนพักก็นอนไป เรากำลังท้องกำลังไส้ ไม่ต้องทำงานอะไรหรอก อยากกินอะไรก็บอก แม่ชบาเค้าชอบทำอาหารให้คนอื่นกิน เขามีความสุขที่เห็นคนอื่นชอบอาหารของเขา”“คุณยายกำลังร้อยมาลัยเหรอคะ”“ใช่จ้ะ เอาไว้ไปถวายพระพรุ่งนี้”“ดีจังค่ะ หนูอยู่ในเมืองไม่ค่อยได้ทำบุญเลย หนูขอไปด้วยนะคะ”“ไปสิ คนกำลังท้องกำลังไส้ ถ้าได้ทำบุญทำทานจ

“ชิ!” เธอค้อนให้เขา รู้หรอกว่าตัวเองอ้วนแต่ไม่ต้องย้ำมากก็ได้“เร็วตัวเล็ก ถ้าไม่นอนจะปล้ำตัวเล็กแทนนะ”“นอนแล้วค่ะ นอนก็ได้”เธอรีบนอนลงข้างๆ เขาแต่เขยิบไปจนชิดมุมฟูกอีกด้านทิ้งระยะห่างเอาไว้ แต่อย่างไรก็ยังใกล้ชิดกันอยู่ดี กลิ่นกายของเขายั่วยวนใจเหลือเกิน“เขยิบไปเสียไกล กลัวพี่กินตับหรือไง” เขาขยับเข้าไปหา ก่อนจะดึงร่างเธอมากอดแนบอกพิมพ์นาราดิ้นอึกๆ อักๆ แต่ไม่กล้าเสียงดังมาก กลัวเป็นการรบกวนคุณยาย“นอนให้สบายสิ ดิ้นทำไม”เขากระซิบบอก ลมหายใจของเขา กลิ่นกายของเขาทำให้เธอหน้าแดง เพราะหลังจากคืนนั้นเธอก็ไม่เคยใกล้ชิดกับเขาแบบนี้มาก่อน“พี่กันต์ถอยออกไปหน่อยสิคะ” เธอกระซิบเสียงเบา กลัวจะเสียงดังรบกวนคนนอนร่วมห้อง“กอดกันแบบนี้อุ่นดี”“พี่กันต์น่ะ” เธอทุบอกเขาเขากลับรวบมือไปกดจูบหนักๆ คนถูกจูบถึงกับหน้าแดงจัด“ไม่ยอมให้กอดคิดอะไรกับพี่หรือเปล่า”“ไม่ได้คิด”“คิดลามกหรือเปล่า” เขาพูดเสียงเบามาก กระซิบอยู่ข้างหูลมหายใจของเขาทำให้เธอรู้สึกจั๊กจี้“พิมพ์จะนอนแล้ว” เธอรีบหลับตาทันที ได้ยินเสียงเขาหัวเราะเบาๆ อยู่ริมหูกันต์มองใบหน้ากลมแบ๊วอย่างเอ็นดู เขาจุมพิตที่หน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอ คนถ