All Chapters of เผลอรัก(น้อง)บำเรอ: Chapter 21 - Chapter 30

“คุณกวินครับ ตำรวจมาขอพบคุณกวินและน้ำหวานครับ”“!”วนิดาตกใจจนแทบช็อค เธอไม่คิดว่าตำรวจจะมาจริงๆ และมาเร็วอีกต่างหาก เธอจะทำยังไง ถ้าหากเธอติดคุกจริงๆ ใครจะดูแลมารดาของเธอ หญิงสาวอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ แต่เธอก็ต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้“พาตำรวจเข้ามาที่นี่ได้เลย”“!”คำพูดจากปากกวิน ทำให้วนิดาตกใจยิ่งกว่าเดิมร้อยเท่า เธอได้แต่ยืนนิ่ง ราวกับหินที่ไร้ลมหายใจ ตอนที่ 20 จับน้ำหวานเข้าคุก“สวัสดีครับคุณตำรวจ เชิญนั่งก่อนครับ”กวินพูดกับตำรวจทั้ง 3 นาย ที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องของเขา จากนั้นกวินได้สั่งให้วนิดามานั่งที่โซฟาข้างๆเขา “มีคนโทรไปแจ้งเหตุ พวกเราก็เลยเข้ามาที่นี่น่ะครับ”ตำรวจหนุ่มนายหนึ่งพูดกับกวิน“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณตำรวจ เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันน่ะ”กวินตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ(แอ๊ดดด)“ไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิด แต่มันคือเรื่องจริงค่ะคุณตำรวจ”“!”ลิซ่าถือวิสาสะเปิดประตูกลับเข้ามาในห้อง และพูดแทรกขึ้นมาทันที วนิดาถึงกับตกใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางแบบสาวเดินมานั่งข้างๆกวิน คนละฝั่งกับวนิดา“คุณตำรวจจับนังเด็กนี่ไปเลยค่ะ มันทำร้ายร่างกายของฉัน ดูหน้าของฉันสิคะ อีกสองวันฉันต้องรับงาน

“ขอบคุณนะคะ ที่คุณวินช่วยหวานไม่ให้โดนตำรวจจับ”วนิดาไหว้ขอบคุณกวิน เธอเตรียมจะลุกจากโซฟา เพื่อที่จะกลับไปทำหน้าที่ของเธอต่อ เพราะยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน“เดี๋ยว!”“คะ?”“ฉันยังไม่ได้ทำโทษเธอเลย”“ทำโทษเรื่องอะไรคะ”คิ้วสวยขมวดด้วยความสงสัย“ก็ทำโทษเรื่องที่เธอพูดกับลิซ่าว่าฉันเป็นคนสำส่อน สกปรกไงล่ะ! พูดมาอีกทีสิ เธอพูดว่าฉันเป็นคนแบบไหนฮะ!”“...ก็พูดว่าคุณมั่ว สำส่อน สกปรก คนที่เอากับคุณได้ก็ต้องเป็นคนที่มั่วและสกปรกเหมือนกัน ฉันพูดแบบนี้ค่ะ”วนิดาบอกกวินตามความจริง “ฉันไปทำงานแล้วนะคะ”(พรึ่บ)“ว้าย!”ตอนที่ 22 กอดจูบลูบคลำNCวนิดาเตรียมจะเดินออกจากห้อง มือหนายื่นไปกระชากข้อมือเล็กอย่างรวดเร็ว ร่างของหญิงสาวเซถลาไปนั่งทาบทับบนตักแกร่ง มือหนา 2 ข้างรวบรัดลำแขนเล็กเอาไว้ “ปล่อยนะ...ฉะ...ฉันจะไปทำงานแล้ว ฉันขอโทษ ฉันจะไม่พูดแบบนี้อีกแล้ว”วนิดาพูดด้วยน้ำเสียงสั่น “หึ ฉันไม่เชื่อคนอย่างเธอหรอก ก่อนหน้านั้นเธอก็รับปากกับฉันแล้ว แต่เธอยังพูดคำนี้ออกมาอีก ฉันจะสั่งสอนให้เธอหลาบจำเอง”เขาโน้มหน้าลงมาพูดข้างๆหูเธอ วนิดาถึงกับขนลุกซู่ น้ำเสียงของเขามันช่างเย็นเยือก จนเธอไม่กล้าขยับตัวหนี(พร

“หวานกลับมาแล้วค่ะแม่”หญิงสาวหิ้วถุงผลไม้และขนมเข้ามาในบ้าน “ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยลูก”“ผลไม้ค่ะ แล้วก็ขนมใส่ไส้ ขนมตาล ของโปรดของแม่ไงคะ”วนิดานำขนมจัดใส่จานให้มารดาทาน (บึ๊นนน เอี๊ยดดด)อยู่ๆก็มีเสียงรถยนต์มาจอดหน้าบ้าน “เอ๊ะ เสียงรถใครมาจอดตรงนี้ หวานขอไปดูก่อนนะแม่ เผื่อว่าจะเป็นรถใครมาเสียหน้าบ้านเรา”วนิดาบอกมารดา เธอเดินออกมาหน้าบ้าน จึงได้เห็นว่ามีรถหรูคันสีดำขับมาจอด และเจ้าของรถกำลังจะเดินเข้ามาในบ้านของเธอตอนที่ 24 แขกผู้มาเยือน“พี่ยุ! หวานนึกว่าใคร เข้ามาในบ้านก่อนค่ะ”วนิดาส่งยิ้มเหมือนเด็กให้จิรายุ เธอไม่นึกว่าเขาจะมาที่บ้านของเธอจริงๆ“น้าวารีอยู่บ้านใช่ไหมน้ำหวาน”จิรายุถามเธอ“ใช่ค่ะ แม่อยู่ข้างในค่ะ เข้าไปกันเถอะ”“หวานคุยกับใครอยู่ลูก”นางวารีเรียกถามลูกสาว เนื่องจากนางได้ยินเสียงวนิดากำลังพูดคุยกับใครบางคนอยู่หน้าบ้านจิรายุเดินตามหลังวนิดาเข้าไปในบ้าน“แม่คะ มีคนมาหาค่ะ”“ใครเหรอหวาน”นางวารีถามลูกสาว พร้อมกับชะเง้อมอง“คุณยุ!”นางวารีรู้สึกดีใจที่ได้เจอจิรายุอีกครั้ง “สวัสดีครับน้าวารี”จิรายุไหว้สวัสดีนางวารีด้วยความนอบน้อม“สวัสดีจ้ะ เชิญนั่งก่อนนะคุณยุ”

เมื่อเห็นว่าสองหนุ่มแยกตัวออกไป กวินจึงเดินเข้าไปหาวนิดาทันที“หึ กล้ามางานระดับผู้ดีด้วยเหรอ”“คุณวิน!”ตอนที่ 26 ตามมาจัดการถึงห้องNCเขาหยุดยืนอยู่ข้างๆเธอ และเริ่มพูดจาไม่เข้าหู“ทำไมฉันถึงจะมาไม่ได้ ในเมื่อพี่ยุเป็นคนเชิญให้ฉันมางานแต่งของเขาเอง”“เหรอ...แต่ที่นี่มีแต่ระดับผู้ดี คนอย่างเธอไม่สมควรเข้ามาด้วยซ้ำ”คำพูดของเขาทำให้วนิดารู้สึกโกรธ และตอนนี้ไม่ใช่เวลางาน เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดจาดูถูกเธอแบบนี้“คนอย่างฉันมันเป็นยังไงเหรอคะ”“ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ที่นี่มันงานของคุณระดับไฮโซ ส่วนเธอระดับไหนกันล่ะ”“ถ้าระดับไฮโซ แต่ความคิดยังต่ำตม ก็อย่าเรียกตัวเองว่าเป็นคนสูงส่งเลยค่ะ”“น้ำหวาน!”เขากำหมัดกัดฟันจนสันกรามนูนเด่น“อย่าเสียงดังสิคะ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน ระดับไฮโซอย่างคุณวิน วางตัวให้ดีๆสิคะ คนอื่นจะเอาไปนินทาได้นะ”วนิดาพูดอย่างผู้ชนะ เธอส่งยิ้มหวานให้เขาทันทีที่พูดจบ กวินรู้สึกเจ็บใจกับการกระทำของวนิดา“หาเหยื่อได้กี่คนแล้วล่ะ เธอโชคดีจังเลยนะที่ได้มางานนี้ ได้เจอผู้ชายไฮโซรวยๆ คงหวังจะจับคนรวยให้ได้สินะ”วนิดารู้สึกเจ็บในใจ เขาใช้คำพูดดูถูกเธอมากเกินไป แต่เธอพยายามข่มอารมณ์เอา

ตอนที่ 28 อ่อยผู้ชายไปเรื่อย“อือ...”เสียงครางอู้อี้ในลำคอ ก่อนที่ร่างเล็กจะขยับตัว แล้วค่อยๆลืมตาตื่นในยามเช้า“ซี้ด...เจ็บจัง”วนิดารู้สึกเจ็บแสบที่กลายกาย และปวดหนึบไปทั้งตัว เธอหลุบตาลงมองลำแขนแกร่งที่กำลังโอบกอดร่างของเธอเอาไว้ กวินยังคงนอนหลับสนิท หน้าอกแกร่งแนบชิดกับแผ่นหลังของเธอ ร่างทั้งสองเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าห่มผืนใหญ่ปกคลุมท่อนล่าง ไออุ่นจากร่างกายของเขาทำให้คนที่ถูกสัมผัส มีความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แต่เมื่อเธอครุ่นคิดถึงคำพูดที่เธอได้ยิน หรือว่าเธอฝัน เธอเองก็ไม่แน่ใจ“จำไว้นะ จากนี้ไป เธอคือนางบำเรอของฉัน”เมื่อคิดถึงประโยคนี้ เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้ฝัน มือเล็กสองข้างค่อยๆยกลำแขนแกร่งออกไปจากลำตัวของเธอ ดวงตากลมโตมองจ้องหน้าผู้ชายที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไป ผู้ชายใจร้ายที่เธอเคยอยู่ร่วมชายคากับเขามาตั้งแต่เด็ก เธอหลงชื่นชอบชื่นชมเขามานาน แต่เขาไม่เคยใจดีกับเธอเลยสักนิด มีแต่ทำตัวร้ายกาจกับเธอมาตลอดเมื่อคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ รวมทั้งเรื่องเมื่อคืนนี้ วนิดารีบสลัดความคิดทุกอย่างออกจากหัวสมอง จากนั้นจึงเดินไปที่ห้องน้ำแล้วรีบจัดการชำระร่างกาย เธอจะได้รีบออกไปจากห้องนี