All Chapters of KingLinเมียจำเป็น: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่30 หลงเมียหนักเข้าไปอีกNCแดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องนอนใหญ่ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำยาปรับผ้านุ่มจากผ้าปูที่นอนยังคงอวลอยู่เบาๆ ในบรรยากาศ รินขยับตัวเบาๆ พลิกกายจากด้านข้างกลับมาเผชิญหน้ากับสามีที่นอนอยู่ข้างๆ ใบหน้างามสะล้อนไม่แต่งหน้าใสซื่อ ยกมือขึ้นเท้าแก้มพร้อมมองคนตัวใหญ่ที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่อย่างแกล้งๆ“พี่คิงส์~” เธอเรียกเบาๆ เสียงแผ่วเหมือนสายลมชายหนุ่มยังคงหลับตาเหมือนตั้งใจไม่ตอบ ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มน้อยๆ เหมือนรู้ทันว่าภรรยากำลังจะเล่นอะไร“ตื่นได้แล้วววว~ วันนี้เราจะไปซาวลูกกันนะคะ จำได้มั้ย~” รินพูดพลางใช้นิ้วจิ้มแก้มเขาเบาๆ แล้วหัวเราะคิกราชันย์ค่อยๆ ลืมตาช้าๆ เหมือนคนโดนขัดความฝันดี ใบหน้าเขาหล่อคมแม้ตอนเพิ่งตื่นนอน เสียงแหบต่ำตอนเช้ายังเซ็กซี่จนทำรินใจเต้นไม่เป็นจังหวะ“รินนี่น่ารักตั้งแต่เช้าเลยนะ หืม...” เขายิ้มอย่างอ่อนโยน พลางเอาแขนยาวๆ ดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่นๆ แล้วซุกหน้าลงที่ซอกคอเธอ หายใจลึกๆ อย่างคนติดเมีย“อื้ออ~ พี่คิงส์ อย่ากอดแน่นสิ รินหายใจไม่ออก ตัวก็ใหญ่ แถมลูกในท้องก็โตแล้วด้วย!”“ลูกเรา โตขึ้นทุกวัน...แต่แม่ของลูกก็ยิ่งน่ารักขึ้นทุ

บทที่32 คุกเสียงแฟลชจากกล้องนักข่าวดังปะทะตาเป็นจังหวะถี่ พี่ภพในชุดสูทดำเรียบหรูยืนกอดอก หน้าตานิ่งราวกับไม่ใช่คน แต่เป็น หมากตัวโหดที่ถูกปล่อยจากกระดานแล้วเบื้องหลังเขา คือริเอะ ศักดิ์สุวรรณ ที่อยู่ในสภาพหมดสภาพ เสื้อผ้ายับเยิน แก้มช้ำ ปากแตกเป็นรอยชัดจากฝ่ามือหนักๆ ของคิงส์ สายตาเธอแดงก่ำ แววตาหม่น หัวฟูเหมือนนางร้ายละครหลังข่าวที่แสดงจนหลุดคาแรกเตอร์ตำรวจนายนึงใส่กุญแจมือเธอขณะพาเดินลงจากรถ พี่ภพหันไปพยักหน้าหนึ่งครั้ง สัญญาณให้สื่อพร้อมกล้องวงจรปิดที่เตรียมไว้เปิดฉากทันทีเสียงนักข่าวกรูเข้ามาใกล้พร้อมคำถามทะลวงใจ“คุณภพครับ! คนที่อยู่ในคลิปนี่ใช่คุณริเอะ ศักดิ์สุวรรณจริงหรือไม่ครับ!?”“เรื่องที่พยายามฆ่าภรรยาคุณราชันย์เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”“มีคนในตระกูลใหญ่ให้ท้ายหรือเปล่าครับ?”พี่ภพยกมือขึ้นสูง สัญญาณว่าเขาจะพูด“เรียนพี่น้องสื่อมวลชนที่เคารพ ผู้หญิงในคลิปคือ ‘คุณริเอะ ศักดิ์สุวรรณ’ ลูกสาวของนักการเมืองชื่อดัง ริเอะ เธอได้ก่อเหตุอุกอาจ ด้วยการบุกรุกเข้าไปในบ้านพักส่วนตัวของคุณราชันย์ พร้อมใช้ความรุนแรงพยายามฆ่าภรรยาของเขาซึ่งกำลังตั้งครรภ์ โดยมีความผิดชัดเจนตามหลักฐานแล

บทที่34 ห้องพักฟื้นเช้าวันรุ่งขึ้นห้องพักฟื้น VIP โรงพยาบาลบนเตียงกว้างในห้องพักผู้ป่วยชั้นสูง รินยังคงหลับสบายอยู่ในอ้อมแขนของคิงส์ เขาแค่นอนกอดภรรยาเงียบๆ ซบหน้ากับเรือนผมนุ่มของเธอ สูดกลิ่นกายหอมละมุนเสียงประตูห้องถูกเคาะเบา ๆ ก่อนที่ประตูจะเปิดออกอย่างแผ่วเบา...“หนูรินตื่นรึยังคะ?”เสียงของ ลลิสา แม่ของคิงส์เอ่ยเบา ๆเธอเดินนำเข้ามาก่อน หอบถุงขนม ถุงผลไม้ และกล่องอาหารมากมายตามหลังด้วย อนธการ ผู้เป็นสามี ที่แบกตะกร้าผลไม้และช่อดอกไม้สดมาอีกชุดใหญ่“คุณ!! เบาๆ สิ เดี๋ยวลูกตื่น” ลลิสาหันไปกระซิบดุสามี เมื่อเห็นว่าเขาเผลอทำเสียงตะกร้ากระทบกันดังไปหน่อยทั้งสองหยุดยืนอยู่ตรงปลายเตียง สายตาของลลิสาอ่อนลงทันทีเมื่อมองภาพตรงหน้าคิงส์นอนกอดรินไว้แน่น ร่างใหญ่แนบชิดกับร่างบางบนเตียง รินนอนหนุนไหล่เขาเหมือนลูกแมวน้อยที่หอบเหนื่อย ใบหน้าเธอยังดูซีดเล็กน้อย แต่ก็หลับอย่างสงบและผ่อนคลายมากกว่าทุกวันที่ผ่านมาอนธการเหลือบมองลูกชายแล้วแค่นหัวเราะในลำคอ“หึ... ตอนให้แต่งล่ะทำเป็นเล่นตัว ทีตอนนี้นอนกอดเมียไม่ปล่อยเลยนะมึง”ลลิสาหัวเราะพรืดเบา ๆ แล้วตีแขนสามีแปะ“ก็เขารักเมียเขาแล้วไงคะ อย่าไป

บทที่36 ล่ากลางดึก โกดังเก่าริมแม่น้ำเสียงสายน้ำกระทบเสาเหล็กเก่าๆ ดังแผ่วท่ามกลางความเงียบของยามดึก ตรงลึกเข้าไปหลังโกดังเก่า ที่ดูเหมือนถูกทิ้งร้างมานาน กลับมีไฟสลัวส่องลอดจากหน้าต่างแตกๆ อยู่สองดวงคิงส์ยืนอยู่ตรงมุมมืดของประตูโกดัง สวมเสื้อหนังสีดำ ทับเสื้อยืดคอกลม กางเกงขายาว รองเท้าทหาร ทุกอย่างไร้เครื่องหมาย ด้านหลังเขา พี่ภพ และพี่ต้อม ยืนประจำตำแหน่ง ราวกับเป็นหน่วยรบพิเศษที่ซุ่มโจมตีอาวุธปืนติดเก็บเสียงอยู่ในมือทั้งคู่ ไม่ได้เตรียมไว้เพื่อขู่ แต่พร้อม “จบ” ถ้าจำเป็น“ยืนยันแล้ว ไอ้พีทอยู่ข้างใน มีลูกน้องมันอีกสามคน แต่ไม่ติดอาวุธหนักครับ”พี่ภพรายงานเบาๆ พร้อมส่งกล้องมินิดูภาพจากโดรน“ไม่มีกล้อง ไม่มีคนอื่น?”“ไม่มีครับ มันประมาท คิดว่าไม่มีใครรู้ว่ามันซ่อนอยู่ที่นี่”คิงส์พยักหน้าแค่เบาๆ แล้วกระซิบคำเดียว...“ไป”ปังงง!!!ประตูเหล็กถูกถีบเปิดดังสนั่น พริบตานั้นเอง เสียงฝีเท้าหนักสามคู่ก็กระโจนเข้าภายในโกดัง“เฮ้ย! ใครวะ!!”ลูกน้องไอ้พีทตะโกนลั่นก่อนจะโดนพี่ภพซัดหมัดเข้าหน้าทันที ตามด้วยเสียงกระแทกของร่างกายที่ปลิวกระแทกกับลังไม้จนแตกกระจายปึงง!!อีกคนพยายามคว้าท่อนเหล็ก

บทที่38 เห่อสุดๆห้องพักฟื้น คิงส์นั่งอยู่บนโซฟาข้างเตียง จับมือลูกคนเล็กเบาๆ ที่หลับปุ๋ยอยู่ในเปลรินกำลังหลับพักสายตา ข้างตัวมีลูกคนโตนอนข้างๆ เธออย่างสงบบรรยากาศในห้องเงียบสงบ…แต่ไม่กี่อึดใจต่อมา เสียงเคาะประตูรัวๆ ก็ดังขึ้น พร้อมเสียงคุ้นเคยของใครบางคนที่แทบตะโกนจากหน้าห้อง“ไอ้คิงส์!!! พ่อมาแล้วโว้ยยยย!! หลานกูอยู่ไหนนนน!!?”ประตูเปิดพรึ่บ! อนธการ อัครเวทิน เดินพรวดเข้ามาพร้อมถุงของฝาก สารพัดของเล่น ของใช้เด็ก เสื้อผ้า ผ้าห่ม ตุ๊กตา ผ้าอ้อมและข้างหลังลลิสา ย่าแสนจะสง่างามเดินมาด้วยท่าทางเรียบๆ แต่ใบหน้าเปื้อนยิ้มกว้างตลอดทาง แถมพ่วงด้วย “พี่เลี้ยงเด็ก สองคน” เดินตามมาด้วย!“ไหนหลานแม่!? ไหนหลานแม่ล่ะลูก!!” ลลิสารีบปรี่เข้าไปหาลูกชายแล้วกวาดตามองหาหลาน“แม่กับพ่อรู้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว! นอนไม่หลับเลยนะ รีบตื่นแต่เช้า หาของฝาก หาพี่เลี้ยง หาจุกนมขวดนมมาให้พร้อมหมด!”อนธการพูดรัว ขณะเอาหมอนกันสะดุ้งลายการ์ตูนมาโปะไว้เต็มโซฟาคิงส์หัวเราะออกมาเบาๆ มองพ่อกับแม่ที่แทบจะเอาทั้งห้างเด็กมาลงไว้ในห้อง“ใจเย็นพ่อ... ห้องนี้มันแค่ห้องโรงบาล ไม่ใช่เนิร์สเซอรี่”“เงียบไปเลยไอ้คิงส์! พ่อจะจัดห