All Chapters of KingLinเมียจำเป็น: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่2 มาเยี่ยมภายในบ้านหรูสีขาวครีม ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ระดับไฮเอนด์และกลิ่นดอกลิลลี่ขาวที่แต่งแจกันกลางโต๊ะอาหาร ลอยอวลทั่วห้องรับประทานอาหารกลางวัน รินในชุดเดรสสีอ่อนเรียบง่ายกำลังนั่งเรียบร้อยบนเก้าอี้ริมโต๊ะ สองมือประสานกันบนตักอย่างสงบเสงี่ยมเสียงหัวเราะค่อย ๆ ดังขึ้นเมื่อคุณพ่อคุณแม่ของคิงส์เดินเข้ามาพร้อมถุงของฝากเต็มมือ ทำเอาแม่บ้านทั้งสี่คนที่อยู่ในบ้านตกใจแทบสะดุ้งรีบโค้งหัวทักทาย“คุณพ่อคุณแม่มา รีบจัดชาเลยนะค่ะแม่บ้าน!”“โอ๊ย ไม่ต้องลำบากหรอกลูก เราแค่อยากมาเยี่ยมน้องรินเฉยๆ เห็นว่าป่วยเหรอลูก”เสียงของคุณแม่อบอุ่นเหมือนผ้าห่มในฤดูหนาว เธอเดินเข้ามานั่งข้างรินด้วยรอยยิ้มกว้าง มือข้างหนึ่งยกขึ้นลูบผมเธออย่างแผ่วเบา“ลูกดูดีสวยขึ้นมากเลยจ้ะ แม่เป็นห่วงตั้งแต่ได้ข่าวว่ามีไข้”รินพยักหน้าเบาๆ พลางพยายามฝืนยิ้ม แม้ในใจจะยังรู้สึกหน่วงๆ กับความจริงที่ไม่มีใครรู้“รินขอโทษที่ไม่ได้ออกไปต้อนรับค่ะ… ยังเพลียนิดหน่อยค่ะ แต่ดีขึ้นแล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ”คุณพ่อที่เพิ่งวางของฝากเสร็จ เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามเธอ พร้อมหยิบผลไม้ออกมาปอกเองอย่างอารมณ์ดี“ไม่เป็นไรลูก แข็งแรงขึ้นก็ดีแ

บทที่4 มื้อค่ำไฟสีส้มอบอุ่นส่องทั่วห้องอาหารใหญ่โต๊ะยาวหรูหราที่เคยดูว่างเปล่า วันนี้กลับดูมีชีวิตเล็ก ๆ แค่เพราะมีคนสองคน..ที่ไม่รู้จะเรียกกันว่าอะไรดีริน เดินลงมาจากห้องในชุดลำลองสบาย ๆ สีฟ้าอ่อนผมยาวถูกรวบหลวม ๆ ราวกับไม่ได้ตั้งใจแต่งตัวมากนัก แต่กลับดูดีแบบที่ทำให้คิงส์เงยหน้าขึ้นมองทันทีเขานั่งรออยู่ก่อนแล้ว มือใหญ่ยังคงถือช้อนค้างไว้ก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นบ่อยนัก“ลงมาพอดี กำลังจะเริ่มกิน”รินพยักหน้าเบา ๆ แล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามเธอไม่ได้เอ่ยอะไรนอกจากตักข้าวในจานเงียบ ๆเสียงช้อนส้อมกระทบจานเบา ๆ ดังขึ้นในความเงียบจนคิงส์เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อนอย่างไม่ทันตั้งตัว“เริ่มอยู่ที่นี่ชินรึยัง?”รินเงยหน้ามองเขาแววตาของเธอนิ่ง แต่รอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนมุมปาก กลับเจือไปด้วยความประชด“ก็...กำลังปรับตัวอยู่ค่ะ”“อย่างน้อยก็เริ่มรู้ว่าเวลาไหนควรพูด เวลาไหนควรเงียบ”คำตอบนั้นทำให้คิ้วคิงส์ขมวดเล็กน้อยแต่เขากลับยังถามต่อ โดยพยายามไม่เปลี่ยนสีหน้า“แล้วมีอะไรไม่ชอบไหม?”“ถ้ามี ก็บอกได้”รินเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยเบา ๆ“ถ้าจะให้บอกหมดเดี๋ยวพี่จะกินข้าวไม่ลงเอา”น้ำเสียงเ

บทที่6 ชุดวันเวลาผ่านไปรินนั่งจิบชาอยู่ที่โต๊ะเล็กมุมห้องอย่างเงียบ ๆ สีหน้าของเธอยังคงนิ่งและห่างเหินเหมือนทุกวันที่ผ่านมา ตั้งแต่วันนั้น...เธอก็แทบจะไม่พูดกับคิงส์อีกเลยเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ทำลายความเงียบของเช้านั้น รินวางแก้วชาลงแล้วลุกไปกดรับสาย“รินลูก~” เสียงแม่ลิสา หวานแหลมดังมาตามสาย รินยิ้มบาง ๆ กดโหมดลูกสะใภ้ดีเด่นตามสัญชาตญาณทันที“สวัสดีค่ะคุณแม่” เธอรับสายด้วยเสียงนุ่มนวล“แม่โทรมาบอกว่าสัปดาห์หน้า ไทยแบงค์จะจัดงานเลี้ยงใหญ่กลางคืน ลูกต้องไปด้วยนะลูก แล้วพ่อแม่ของรินก็จะไปด้วยนะลูก พวกเขาบอกแม่ว่าจะใส่เต็มที่เลย!”“ค่ะ...รินทราบแล้วค่ะ”“แล้วลูกบอกคิงส์ด้วยนะ ให้พาไปเลือกชุดสวยที่สุด แพงที่สุดด้วยลูก แม่อยากให้รินสวยจนทุกคนตะลึง เข้าใจไหมจ๊ะ” ลิสาหัวเราะอย่างเอ็นดู เสียงของเธอฟังดูตื่นเต้นเหมือนแม่ที่กำลังเตรียมงานแต่งให้ลูกสาวรินได้แต่ยิ้มบาง ๆ พลางตอบ “ค่ะคุณแม่ เดี๋ยวรินจะบอกพี่คิงส์นะคะ”“แม่ฝากด้วยนะลูก แล้วเดี๋ยวไว้เจอกันที่งานนะจ๊ะ~ บ๊ายบาย”“บ๊ายบายค่ะคุณแม่”วางสายแล้ว รินก็ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ความรู้สึกข้างในมันหลากหลาย… งานเลี้ยงหรูหรา คนมากมาย กล้องนับ

บทที่8 งานเลี้ยงในห้องนอนชั้นบนของบ้านหรู รินยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ กำลังจัดทรงผมของเธอให้เข้ากับเมคอัพที่สวยเฉียบ ชุดเดรสยาวแหวกขาสูงสีขาวไข่มุกที่เธอเลือกมาอย่างพิถีพิถัน โอบแนบรูปร่างอย่างสมบูรณ์แบบ เผยเรือนร่างนุ่มนวลแต่เซ็กซี่อย่างน่ามอง รองเท้าส้นสูงสีขาวประกายเงินเข้ากับชุดอย่างลงตัวจนแทบหยุดหายใจเสียงเปิดประตูดังขึ้นเบา ๆ คิงส์ในชุดสูททักซิโด้สีดำสุดเนี้ยบกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่พอหันมาเห็นรินเขาชะงักไปทันทีสายตาคมกริบจ้องร่างเธอจากหัวจรดเท้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ดวงตาคมเข้มวูบไหว...เหมือนเห็นใครอีกคนที่เขาไม่คุ้นเคย รินเงยหน้าขึ้นสบตาเขาเล็กน้อย ก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าคลัตช์โดยไม่พูดอะไร"จะ...จะไปกันยัง" เขาถามเสียงต่ำแต่แผ่วแปลกไปรินเพียงพยักหน้าเบา ๆ พลางเดินนำลงบันไดอย่างสง่างามรถลีมูซีนหรูจอดรออยู่หน้าบ้าน คนขับเปิดประตูให้พร้อมเสียงทักทายอย่างสุภาพ “คุณลิสา คุณกาน รออยู่ในรถแล้วครับ”เมื่อรินและคิงส์ขึ้นไปนั่งเบาะหลัง พ่อแม่ของเขาที่นั่งอยู่ก่อนแล้วก็หันมอง"โอ้โห รินลูก! วันนี้ลูกสวยจับใจเลยจริง ๆ" ลิสายิ้มกว้าง พลางแตะมือรินเบา ๆ "สวยมาก สมกับเป็นสะใภ้ไทยแบงค

บทที่10 วันเกิดเธอเช้านั้น อากาศสดใส ฟ้าสีครามปนหมอกบาง ๆ ของฤดูฝนปลายปี รินตื่นตั้งแต่ตีห้า ลุกจากเตียงอย่างแผ่วเบาเพราะไม่อยากปลุกคิงส์ที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียง เธอสวมเสื้อยืดตัวบางกับผ้ากันเปื้อน เดินลงไปครัวอย่างคล่องมือเธอใช้เวลาเกือบชั่วโมงจัดเตรียมอาหารสำหรับใส่บาตร ทั้งข้าวสวยร้อนๆ ต้มจืด เต้าหู้ทอด ผลไม้ และขนมหวานแบบไทยๆ อย่างทองหยอดกับฝอยทอง เพราะเธอรู้ว่าพระท่านที่บิณฑบาตรละแวกนี้ชอบรสชาติแบบไทยแท้ และที่สำคัญ มันคือความตั้งใจของเธอในเช้าวันเกิดของตัวเองเสียงเปิดประตูห้องข้างบนทำให้เธอเงยหน้าขึ้น แล้วไม่นานนัก คิงส์ก็เดินลงมาช้าๆ สวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น สภาพเหมือนเพิ่งลุกจากเตียง ผมเผ้ายุ่งนิดๆ แต่หน้าตาหล่อแบบธรรมชาติยังคงทำให้เธอใจเต้นได้ไม่ยาก"วันนี้วันเกิดเหรอ?" เขาถามเบาๆ ขณะเดินเข้าใกล้รินพยักหน้าแล้วยิ้มบางๆ "อื้ม...รินเลยอยากตื่นเช้าใส่บาตร"คิงส์พยักหน้าช้าๆ เขารู้เรื่องนี้อยู่แล้วจากคุณแม่ที่กระซิบมาเมื่อหลายวันก่อน เขาเองก็แอบเตรียมของขวัญไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว กล่องเล็กๆ ที่ห่ออย่างดีซ่อนไว้ในลิ้นชักข้างเตียง แต่เขายังไม่อยากให้ตอนนี้ เพราะเขารู้สึกแปลก