All Chapters of KingLinเมียจำเป็น: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่20.1 เอาแล้วไงภายในไซต์งานก่อสร้างโรงพยาบาลศัลยกรรมขนาดใหญ่ คิงส์ยืนกลางแดดจ้าพร้อมหมวกกันน็อกบนศีรษะ เสื้อเชิ้ตแขนยาวพับแขนขึ้นถึงข้อศอกถูกสายลมตีปลิวเล็กน้อย ท่ามกลางเสียงเครื่องจักร เสียงเจาะ เสียงตะโกนสั่งงานวุ่นวายรอบตัว แต่เขากลับยืนนิ่ง ดูแบบในมืออย่างเคร่งขรึมพี่ต้อมเดินตามไม่ห่าง สายตาระวังรอบทิศ ทางฝั่งบ้าน พี่ภพถูกสั่งให้อยู่เฝ้าความปลอดภัยข้างรินแบบเงียบๆ แต่มีทีมเสริมเฝ้าทั้งในและนอกบ้านอย่างแน่นหนาหลังตรวจไซต์งานเสร็จ คิงส์ก็ตรงไปยังสำนักงานใหญ่ของ "ไทยแบงค์" อาคารสูงหรูใจกลางกรุงเทพฯ เขาเดินเข้าห้องประชุมอย่างมั่นใจ มีบุคคลสำคัญนั่งรอพร้อมสไลด์การเงินเปิดฉายอยู่บนจอประชุมกินเวลานานเกือบสองชั่วโมง ก่อนที่ประตูห้องประชุมจะเปิดออกอีกครั้ง คิงส์เดินออกมาด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ถัดมาไม่นานนัก อนธการ อัครเวทิน พ่อของเขาก็เดินออกตามหลัง สีหน้าเคร่งขรึมแบบคนที่แบกรับอาณาจักรทั้งอาณาจักรเอาไว้และตรงนั้น...หน้าห้องประชุม ริเอะ หญิงสาวชาวญี่ปุ่นลูกครึ่งไทยวัย 29 ปี สวมชุดเดรสเข้ารูปสั้นเหนือเข่า เผยแผ่นหลังเว้าลึก ท่าทีมั่นใจและมองหาคิงส์ตาเป็นมัน เธอยิ้มเมื่อเห็นเขา เดินเข้าห

บทที่22 ทำงานคิดถึงเมียทั้งวันหลังจากกินข้าวเช้ากันจนพุงกาง คิงส์รีบไปแต่งตัวแต่คิงส์ก็ยังไม่ยอมปล่อยรินให้อยู่ห่างตัวง่าย ๆ เขานั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะอาหารข้างเมียทั้งที่แต่งตัวพร้อมไปไซต์งานแล้ว แต่สายตายังไม่ยอมละจากใบหน้าของรินที่กำลังกินผลไม้ล้างปากอย่างเอร็ดอร่อย“จะมองอะไรนักหนาคะคุณพ่อขา~”รินแกล้งแซว ยกกล้วยหอมขึ้นจ่อปากแบบชวนตีคิงส์ยิ้มมุมปากอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะโค้งหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ใบหูเธอ“เดี๋ยวตอนเย็นกลับมาจะจัดให้อีก”“บ้าาาา!!” รินยกมือทุบแขนเขาเบาๆ หน้าแดงไปถึงหูพี่ภพยืนรอเจ้านายอยู่ห่าง ๆ ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ในใจอยากจะยกมือไหว้ฟ้าดินที่คุณคิงส์ของเขา จากจอมโหดมาเป็นสายเปย์สายหลงเมียเต็มรูปแบบ แถมพูดจาแบบนี้ออกมาต่อหน้าได้ไม่อายใครอีกต่างหาก“พี่ไปแล้วนะ” คิงส์ลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากเมียเบา ๆ “ถ้าอยากกินอะไรโทรบอกเลยนะ เดี๋ยวให้คนซื้อมาให้”“ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ”รินลูบมือที่แผ่นหลังเขาเบา ๆ ส่งกำลังใจให้จากนั้นคิงส์ก็ออกจากบ้านพร้อมพี่ต้อม ส่วนพี่ภพก็อยู่ประจำการดูแลความปลอดภัยรอบบ้านเหมือนทุกวัน เดี๋ยวนี้คิงส์เข้มงวดเรื่องความปลอดภัยขึ้นมาก โดย

บทที่24 เซอรไพร์สหลังจากตรวจไซต์งานเสร็จ รินก็แวะซื้อของกินของโปรดของคิงส์หลายอย่างตั้งใจจะเอาไปเซอร์ไพรส์ถึงที่ทำงาน หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเล็กๆ เวลาที่ได้ทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ เพื่อเขา โดยไม่รู้เลยว่า...ข้างในออฟฟิศหรูของไทยแบงค์ กำลังมี “ฉากบางอย่าง” ที่เธอไม่ควรเห็นริเอะ...หญิงสาวลูกนักการเมืองดัง เดินเข้าห้องทำงานของคิงส์พร้อมแก้วกาแฟที่เธอตั้งใจซื้อให้เองกับมือ“กาแฟค่ะคุณคิงส์ ซื้อเผื่อไว้ว่าคุณอาจยังไม่ได้ดื่มอะไร...วันนี้อากาศดีนะคะ” ริเอะยิ้มหวานแบบจงใจ มือขาวเนียนยื่นแก้วให้ และกล้าพอจะเอื้อมแตะแขนเสื้อเขาเบาๆคิงส์เหลือบมองเธออย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะเบี่ยงตัวทันที“อย่ายื่นอะไรให้ผมแบบนี้อีก ถอยออกไป รบกวน” เสียงทุ้มเย็นเฉียบ เอ่ยห้วนและไม่ไว้หน้าเลยแม้แต่นิดเดียว“แต่...มันก็แค่กาแฟเองนะคะ ฉันคิดว่า—”“คุณคิดไปเองทั้งนั้น และผมไม่ชอบ”เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆรินยืนอยู่ตรงนั้น ถุงอาหารในมือ เธอชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ก่อนจะตั้งสติแล้วก้าวเข้ามาอย่างมั่นคง ดวงตาคมของเธอเหลือบมองริเอะอย่างไม่ไว้หน้า“คุณเป็นใครคะ?” รินถามด้วยเสียงเรียบเฉียบ แต่ตาเป็นประกายไฟ

บทที่26 ทำบุญเช้าต่อมารินตื่นก่อนคิงส์เล็กน้อย เธอนั่งอยู่ปลายเตียง แต่งตัวเรียบร้อยด้วยชุดผ้าฝ้ายสีขาวเรียบง่ายคิงส์เดินออกมาจากห้องน้ำ สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวแบบลำลอง เห็นเมียนั่งนิ่งอยู่ก็ขมวดคิ้วเบา ๆคิงส์"ตื่นนานแล้วเหรอ...ทำไมไม่ปลุกพี่?"ริน (หันมายิ้มบาง ๆ) "พี่นอนน้อย เดี๋ยวเหนื่อยอีกค่ะ...แต่พอดีรินอยากขออะไรพี่หน่อย"คิงส์เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ จับมือนุ่มของรินไว้ทันทีคิงส์"ขออะไร บอกมาเลย พี่จัดให้หมด"รินสูดลมหายใจเบา ๆ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังริน“รินอยากไปโรงพักค่ะ ไปถามเรื่องคดีของพ่อกับแม่...ว่าตอนนี้ถึงไหนแล้ว มีเบาะแสบ้างไหม ใครทำ...”คิงส์เงียบไปชั่วอึดใจ มองตารินที่เริ่มรื้นน้ำตาคิงส์"...ริน..."ริน“พี่ไม่ต้องห้ามรินนะ รินรู้ว่ารินท้องอยู่ แต่พ่อแม่รินถูกฆ่าตาย รินอยากรู้ความจริง—”คิงส์ (รีบพูดแทรก) "พี่จัดการเรื่องนี้ให้แล้ว รินไม่ต้องห่วง"ริน (ตกใจ) "จัดการยังไง? พี่หมายความว่าไง?"คิงส์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจับมือเธอไว้แน่นกว่าเดิมคิงส์ (น้ำเสียงมั่นคง) "พี่ให้คนตามเรื่องนี้เงียบๆ ตั้งแต่วันแรกแล้ว ทั้งกล้องวงจรปิด ประวัติคนต้องสงสัย ทุกอย่างพี่ตามหมด ร

บทที่28 ตามหาบนชั้นสูงสุดของโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพฯ ห้องประชุมแบบส่วนตัวถูกปิดสนิทด้วยม่าน หน้าต่างกระจกตัดแสงสูงจรดเพดานมองออกไปเห็นเมืองทั้งเมืองคล้ายฉากหลังของเกมอำนาจภายในห้อง ไม่มีใครอื่นนอกจากสองชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามกันบนโซฟาเรียบหรูราคาแพงชาญวิทย์ ผู้รับเหมาหน้าเลือดที่สร้างอาณาจักรด้วยกลโกงสารพัดอดิศร นักการเมืองที่ภายนอกดูสะอาดแต่จิตใจโสมมเกินใครบนโต๊ะหน้าพวกเขาคือแล็ปท็อป, แฟ้มเอกสาร, และแก้วกาแฟที่ไม่มีใครแตะ บรรยากาศตึงเครียดชนิดที่แม้แต่แอร์เย็นระดับติดลบก็ไม่อาจกลบเหงื่อเม็ดใหญ่ที่ซึมออกมาบนหน้าผากของชาญวิทย์“ไอ้สุริยาหายไปไหนแล้ววะ?! มึงบอกกูเองว่าเคลียร์แล้ว”เสียงของอดิศรดังขึ้นมาก่อน กดต่ำ เต็มไปด้วยความหงุดหงิดปนหวาดระแวง“กูเคลียร์แล้ว! แต่ไอ้เหี้ยนั่นเหมือนรู้ตัวว่ากำลังจะถูกเก็บ...คนของกูที่ส่งลงไปหามันที่ใต้ ถูกอัดเละกลับมา มันหนีไปแล้วไง!”“งั้นแปลว่า...มันยังไม่ตาย?”ชาญวิทย์เงียบ เขาหลบตา สายตาคมของอดิศรจ้องมาที่เขาเหมือนจะเจาะทะลุกะโหลก“มึงแน่ใจนะว่ามันไม่มีคลิป ไม่มีหลักฐาน ไม่มีบัญชีโอน?”ชาญวิทย์สบถต่ำๆ“แม่งมันเคยอัดคลิปตอนเราคุยกับมันไว้…แต่กูให้