Mga Sikat Na Sitwasyon Na Makupad Sa Mga Serye Sa TV?

Ang slow pacing ng ilang serye sa TV ay maaaring nakakapagod, pero may mga pagkakataon na yayakapin mo pa rin ito dahil sa magandang storytelling. Halimbawa, 'Attack on Titan' ay may matinding laban ngunit may dalang mga pahinga para talagang maipaliwanag ang mga emosyon ng mga tauhan. Ang mga detalyeng ito ay nagbibigay-diin sa kanilang mga laban sa hinaharap. Kaya sa kabila ng makupad na bahagi, nakakahanap tayo ng lalim sa kwento na nagmumula sa kanilan mga damdamin at pinagdadaanan na nagbibigay sa atin ng mga bagong pananaw.

Ang mga walang katapusang filler episodes sa mga anime ay tila naging norm na sa industriya. Tila kaya nangyari ito ay para makuha ang atensyon ng mga manonood habang inaabangan ang mga pangunahing pangyayari. Kadalasang hayaan kang mag-isip na tila susulong na ang kwento, ngunit nagyayari ang kabaligtaran. Palagi itong nagiging bahagi ng ating paglalakbay bilang mga tagahanga. Napagtanto ko na minsan, ang mga episodes na ito ay nagiging paraan para sa mga karakter na lumago at mapagalaman ang kanilang mga ugnayan sa isa’t isa. Sa ganitong kamalayan, kahit gaano pa ito katagal o makupad, natutunan kong tangkilikin ang mga simpleng tawanan o saglit na drama kahit sa mga slow-paced episodes. Binibigyang-diin nito ang lalim ng kanilang pagkatao, kaya naman nagiging mas malalim ang ating ugnayan sa kanila.

Nakapagbigay-diin din ang ibang serye, tulad ng 'The Walking Dead', nang hindi nag-aaksaya ng oras para sa kalaban. Minsan, ang kabagalan ay nagdudulot ng mas mataas na emosyonal na pagsalakay. Naniniwala ako na ang mga sitwasyong ito ay may epekto sa kalooban ng buong kwento. Kaya kapagche-checkup ko ito, saka ko natutunan na ang mga slow moments ay ibang anyo ng storytelling, nagbibigay sa atin ng oras upang magmuni-muni sa snappy action na naganap. Kung maghintay tayo ng sapat, ang mga simpleng detalye ay nagiging mga mahahalagang aspeto ng kwento, at ito ay nakakahikayat ng ating imahinasyon.

Ang mga ganitong pagkakakilanlan ay nagiging hamon para sa mga manonood, isang labanan sa ating pasensya, ngunit sa huli, ito ang mga detalye na lumilikha ng mga natatanging alaala sa ating karanasan.

Habang ang paligid ng mga saglit ay tumatakbo sa kwento, tayo rin ay nahuhubog sa ating mga pananaw, at sa kabila ng mga makupad na sitwasyon, mas nagiging matibay ang ating pagmamahal sa mga kwento.

Isang partikular na sitwasyon na tumatak sa akin mula sa mga sikat na serye sa TV ay ang mga hindi mabilang na filler episodes sa mga anime. Madalas akong nakaupo sa harap ng screen na puno ng pananabik para sa sunod na kabanata ng 'Naruto' o 'One Piece', at pagkatapos ay bigla na lang, boom! Parang naglaon ng mga episodes na puno ng mga walang kabuluhang kwento na tila wala namang dinadala sa pangunahing plot. Nakakainis, diba? Pero nakikita ko rin ito bilang isang bahagi ng karanasan ng pagiging tagahanga. May mga pagkakataon na nagiging sobrang sipag ako sa panonood ng mga ito, hinihintay ang mga sandaling maganda ang laban o ang biglaang twists, at nakakakuha ng mga bagong karakter na kahit papaano, sa kalaunan, ay nagiging mahalaga. Nakakapagod, pero may kasiyahan din na dala ang mga makukulit na moments na naghahahatid ng mga espesyal na alaala, kahit na hindi sila nagtutuloy sa pangunahing kwento.

Sa ibang dako, mayroon din tayong mga sitwasyon na makupad dahil sa pagbuo ng karakter. Tulad sa 'Game of Thrones', kung saan abo’t apoy, masyadong maraming tauhan ang binigyan ng napakadulong panahon para bumilis ang kanilang kwento, lumalabas, nagiging sanhi ng pagkabigo. Natatandaan ko ang wakas ng Season 6 kung saan sobrang tagal ng pagpapakita ng tension sa pagitan ng mga tauhan, na parang waffle na nawala ang lasa at nakalimutan ang pangako ng nangyaring mga labanan at trono. Kaya naman, para sa akin, ang balanse ng pacing ay talagang isang sining na dapat pagtuunan ng pansin ng mga tagalikha, upang makuha ang atensyon ng manonood na nagpapahintulot sa ating mga puso na ipagpatuloy ang paglalakbay sa kwento.

At siyempre, hindi natin pwedeng kalimutan ang mga classical style ng cliffhangers na nag-iwan sa atin ng labis na pagka-bothered. Tulad sa 'Stranger Things', bawat season ay tila isang mataas na roller coaster, ngunit kapag umabot na tayo sa mga huling minuto, andiyan ang sagot: ‘Tungkol sa mga bagay na hindi mo maiiwasan’. Talagang naiwan akong nag-iisip tungkol sa kung ano ang susunod na mangyayari, hindi lamang dahil sa suspense, kundi dahil may kahalong nostalgia at pag-asa. Minsan kinakailangan ang mga ito para gawing mas memorable ang isang kwento, kahit na nakakainis minsang isipin na kailangan nating maghintay.

Ang mga ito, sa lahat ng hiwaga na dala nila, ay bahagi ng kung bakit tinitingnan ko ang mga ito bilang mahalagang bahagi ng ating panonood. Humuhubog sila sa ating dedikasyon bilang mga tagahanga habang naglalakbay tayo sa mga kwento.