Saan Makikita Ang Mga Makupad Na Eksena Sa Manga?

Sa bawat kwento, may mga karakter na tila nasa kanilang sariling mundo at kakaiba ang kanilang bilis kumilos at tumugon, hindi ba? Isang halimbawang talagang makakapansin ka ay si Shikamaru Nara mula sa 'Naruto'. Kahit sa pinaka-mahirap na sitwasyon, umaabot siya sa kanyang desisyon sa isang makupad na paraan. Ang kanyang ‘lazy genius’ mentality ay nakakatawang tingnan, ngunit di mo maikakaila na sa likod ng kanyang pagka-makupad ay nagtatago ang napakalalim at masusing pag-iisip. May mga eksena na kailangan niyang makalusot sa mga laban, ngunit bago siya kumilos, nagiging madalas na ang kanyang sitwasyon ay nauuwi sa lambingan at pagtimpla ng kape! Isang iba pang halimbawa ay si Usagi Tsukino mula sa 'Sailor Moon'. Kapag siya ay hindi nagiging Sailor Moon, madalas siyang nakikita na bumabagsak sa mga pisikal na gawain. Laging huli siya sa klase, may kasaysayan ng kalimutan, at kahit gaano man kalaki ang misyong kinakaharap niya, tila naliligaw pa rin siya ng landas. Pinakamagandang tingnan adalah ang kanyang pag-unlad mula sa isang makupad na batang babae patungo sa isang makapangyarihang mandirigma. Mukhang mahirap ibangon siya, pero talagang pinipilit niya ang kanyang sarili. Napaka-ikling kwento naman ni Shinji Ikari sa 'Neon Genesis Evangelion'. Sa kanyang paglalakbay bilang isang piloto ng Evangelion, madalas natin siyang nakikita na puno ng pag-aalinlangan at mistulang naliligaw. Ang kanyang pag-iisip sa mga pagpili niya sa buhay ay tila makupad, tila tatanungin pa ang kanyang sariling kasanayan. Pero sa kabila ng lahat, lumutang pa rin ang kanyang emosyon at pag-unawa na ang pagiging makupad ay bahagi ng kanyang pagkatao pagdating sa malaking desisyon, at yun ang nagpapakita sa atin kung gaano siya kahalaga sa mga sumunod na pangyayari.

Ang tema ng makupad sa pelikulang ito ay tila higit pa sa simpleng salin ng mga imahe; ito ay isang matibay na pahayag ukol sa ating kalagayan bilang tao. Narito ang isang kwento ng mga tauhan na natigil sa kanilang mga takbo sa buhay, nagpapakita ng mga hamon at mga pagkakataong tila walang hanggan. Labis akong naantig sa katotohanan na ang bawat isa sa kanila ay lumiligid sa isang paulit-ulit na siklo, na ang bumubusilak na tema nito ay hindi lamang tungkol sa pag-usad kundi pati na rin sa pagtanggap. Kakalugurin mo ang pagnanais nilang alisin ang mga limitasyon ng time, at makikita mo ang kanilang pakikibaka sa mga pangarap na tila sadyang nakabandera sa kawalang-katiyakan. Hindi lang ito isang simpleng kwento ng drama; sa halip, mayroong mga pagkakataon na ang makupad ay bumabasag sa mga inaasahan natin. Sa mga slow-paced na eksena, kay tagal ng pagtakbo ng oras, pero sa likod nito ay ang mga glimmers ng pag-asa at mga sagot na tila nakatago sa mga tanong na hindi masagot. Ang malalim na diyalogo ng mga tauhan, kung saan naririnig ang mga pagninilay, ay tila nag-aanyaya sa mga manonood na magnilay-nilay ding dapat natin pahalagahan ang mga maliliit na bagay sa ating paligid. Dito mo mapapansin ang tunay na halaga ng buhay, na hindi sa isang mabilis na takbo kundi... sa mga saglit na nagbibigay kahulugan. Ang mga simbolismo ng paggawa at pag-ubos ng oras ay talagang nagtatampok sa ating pagkatao at kung paano natin napakahalaga ang bawat sandali. Matapos ang bawat eksena, tila niyayakap mo ang mga tauhan—at ako mismo, naaaninag ko ang aking sariling mga pangarap at inisip, kailangan ko rin bang dumaan sa makupad nitong daan upang tunay na matutunan ang halaga ng oras? Ang pelikulang ito ay hindi lamang nagtatampok ng pakikibaka bagkus ay nagbibigay rin ito ng turo na sa huli, ang tunay na dayalogo sa ating mga sarili ay mahalaga kaysa sa bilis ng takbo ng buhay.

Sa unang tingin, tila napaka-negatibo ng salitang 'makupad' para sa isang sikat na anime, ngunit may mga dahilan kung bakit ito ang ginagawa. Isang halimbawa ay ang anime na 'Attack on Titan'. Sa mga unang yugto, ang pacing nito ay tila mabagal, pinapakita ang araw-araw na buhay ng mga karakter bago ang mga epic na labanan. Para sa mga baguhan na manonood, maaaring maging nakakainip ito, lalo na kung sabik sila sa mga laban at aksyon. Pero kapag nalampasan mo ang unti-unting pagbuo ng kwento, matutuklasan mong ang makupad na pagbuo ng karakter at mundo ang nagpapalalim sa mga tema ng takot, kalayaan, at sakripisyo. Minsan, ang kasanayan sa storytelling ay hindi tungkol sa bilis; ito ay tungkol sa tamang timing. Kapag unti-unti mong nauunawaan ang konteksto ng kwento, magiging mas makabago at kahulugan ang bawat eksena. Ang mga detalyadong interaksyon at emosyonal na lalim ng mga tauhan ay nagiging kailangang-kailangan sa pagbuo ng sakit ng pagtawid, na siyang pangunahing tema ng anime. Kaya sa kabila ng tila kabagalan, nariyan ang walang kapantay na pananalaksan pagdating ng mga mahahalagang eksena. Kaya sa kabila ng mga pagtutol sa mabagal na pacing, para sa akin, ang makupad na aspeto ng anime ay nagiging isang mahalagang bahagi ng compelling storytelling na talagang nag-uugnay sa akin sa mundo ng kwento. Sa huli, hindi lahat ay kailangang magpasiklab; minsan ang tamang pagbuo ay nagdudulot ng mas masinsinang karanasan para sa mga nanonood.

Isang bagay ang tiyak: may mas malalim na dahilan kung bakit nahuhumaling ang mga tao sa mga makupad. Madalas na nag-uugat ito sa ating likas na pagkagusto sa mga kwento na puno ng emosyon. Sa mga makupad, hindi lang natin nakikita ang mga simpleng tanawin; nadarama natin ang pasakit, pag-asa, at ngiti ng mga tauhan sa kanilang mga mahihirap na paglalakbay. Kadalasan, nagiging pampalakas ito sa ating araw sapagkat naipapahayag natin ang ating mga damdamin at nakikita natin ang ating sarili sa kanila. Sa bawat bigat ng mga karanasan, parang nakikita natin ang ating mga pangarap at takot na sumasalamin din sa buhay ng mga makupad. Ang pagkakaroon ng mas malalim na pag-unawa sa kanilang mga kwento ay nagiging pagsasakatuparan ng ating sariling paglalakbay.