Paano Nagbago Ang Kahulugan Ng Salitang 'Canon' Sa Fanfiction?

Tila lumulutang ang salitang 'dangkal' sa kung saan mang sulok ng ating kultura, lalo na sa mga usapan tungkol sa anime at komiks. Sa mga kwentong ito, ginagamit ang terminong ito upang ilarawan ang mga mahigpit na ugnayan at damdaming nag-uugat mula sa mga karanasan. Halimbawa, sa mga character na kadalasang nagiging kapatid o kaibigan ng mga pangunahing tauhan, madalas itong lumalabas kapag may mga hindi pagkakaintindihan na nagreresulta mula sa labis na pangangalaga sa isa’t isa. Ang salitang ito ay tila lumalarawan sa mga sitwasyong puno ng emosyon, na tila nakakatakot na pumasok sa mundong puno ng mga huwad at tunay na damdamin. Dahil dito, makikita ang salitang 'dangkal' na kasama sa mga lokal na palabas, kung saan ang tema ng pagkakaibigan, pagsasakripisyo, at ang mga pananaw sa buhay na puno ng pagsubok ay nagiging sentro ng kwento. Madalas natin itong naririnig bilang isang maikling proseso ng pag-uusap, na nagpapakita ng mga ideya at damdaming may hangganan, na nagsisilbing mas malalim na koneksyon ng mga tauhan. Minsan nananatili na lang ito sa kakikitaan ng mga tauhan, at sa kanilang mga desisyon sa buhay na nagpahayag ng kanilang mga damdamin sa isang ‘dangkal’ na distansya. Isa sa mga palabas na nagsusulong sa ganitong klase ng paksa ay ang ‘Anohana: The Flower We Saw That Day’, kung saan ang salitang ito ay umaabot sa sukdulan kapag ang mga tauhan ay hinaharap ang kanilang mga ‘dangkal’ na mga emosyon. Sa ganitong konteksto, ang 'dangkal' ay hindi lang basta salita, kundi isang sensasyon, isang kung ano ang ating mga puso at isip ay tumutok sa mga hindi mapigil na alaala at pagkasira. Bagaman hindi ito naging opisyal na terminolohiya ng kultura ng pop, ang epekto at tamang pag-intindi sa likod nito ay hindi maikakaila; ito ay pumapasok sa ating mga kaalaman.

Isang paboritong kasabihan ng mga mambabasa at mahilig sa literatura ang 'lumilipad nanaman ang isip ko', na madalas na nagsisilbing simbolo ng ating pagnanais na tuklasin ang walang hanggan at masalimuot na mundo ng mga salita at ideya. Minsan, parang napakagandang pakiramdam kapag ang ating isipan ay naglalakbay sa mga pahina ng mga libro, kung saan ang mga karakter ay nagiging kaibigan, at ang mga kwento ay nagbibigay ng mga bagong pananaw at aral sa ating buhay. Ang kasabihang ito ay tila nagsimula bilang isang paraan para ipahayag ang hindi mapigilang pagnanasa ng mga tao na makalipad mula sa kanilang karaniwang realidad at pumasok sa mga kakaibang uniberso na nabuo sa sulat ng mga manunulat. Maraming mga manunulat at makata ang nagpasikat sa pahayag na ito sa kanilang mga akda, sa bawat pagkakataon na naglalarawan sila ng mga damdamin o karanasang lumalampas sa tunay na mundo. Halimbawa, sa mga romansa, ang pagsasabi ng 'lumilipad nanaman ang isip ko' ay naglalarawan ng mga damdaming umaabot sa kalangitan tuwing sila’y nahuhulog o umiibig. Ngunit ang pahayag na ito ay hindi limitado sa mga nobela ng pag-ibig; ito rin ay makikita sa mga kwento ng pantasya tulad ng sa 'The Chronicles of Narnia' at mga sci-fi tales, na lumilikha ng mga radical na mundo at ideya na sa unang tingin ay tila imposible, subalit kapag ikaw ay na-ingganyo ng kwento, parang nabubuhay ka rito. Sa aking karanasan, tuwing nakabasa ako ng isang napaka-epic na kwento o napanood ang isang makabingit na anime, gustung-gusto kong ipahayag sa aking mga kaibigan na 'lumilipad nanaman ang isip ko'! Kadalasan, nagiging inspirasyon ito para ipagpatuloy ang mga talakayan tungkol sa konklusyon ng kwento o ideya na lumutang mula sa aking mga naisip. Sa ganitong paraan, ang simpleng kasabihan na ito ay nagiging tatak ng pagkakaibigan at kolektibong pag-unawa sa mga nakatagong mensahe at simbolismo ng mga kwento na aming pinahahalagahan. Sa kabuuan, ang 'lumilipad nanaman ang isip ko' ay higit pa sa isang simpleng pahayag lamang; ito ay nagsisilbing simbolo ng ating masugid na pagnanasa na tuklasin ang paligid natin sa pamamagitan ng mga kwentong nagbibigay-sigla sa ating imahinasyon. Sa bawat bagong akda na aming natutuklasan, nadirinig namin ang mga salitang iyon sa mga puso ng aming mga kaibigan—parang isang lihim na pagkakaunawaan. Kaya't sa tuwing sumasali tayo sa mga talakayan tungkol sa mga paborito nating libro, hindi maiiwasang sabihin na 'lumilipad nanaman ang isip ko', sapagkat sa bawat salita, nakikita natin ang mga posibilidad at pag-asa na tanging pinabibilis ng ating imahinasyon.

Tila ako'y bumalik sa mga alaalang puno ng sigla at imahinasyon sa mundo ng mga salita. Ang pagsasalin ng mga salitang nagsisimula sa 'e' ay tila isang masayang palaisipan na puno ng mga hamon. Una, iisipin mo ang orihinal na salita sa isang partikular na konteksto. Halimbawa, ang salitang 'elektrisidad' ay maaaring isalin sa 'electricity' sa Ingles. Ngunit paano kaya ang mas mababaw na salita tulad ng 'eroplano'? Sa ganitong paraan, mas naging masaya ang proseso nang malaman mong marami pang salita ang maaaring isalin. Kailangang maging mapanuri. Pag-aralan ang mga pangungusap o iba pang mga konteksto kung saan ginagamit ang salitang 'e'. Halimbawa, kung tinutukoy mo ang 'edukasyon', maaari itong maiugnay sa 'education' o sa ibang terminolohiya tulad ng 'learning'. Minsan, kinakailangan ding tingnan ang mga koneksyon sa kultura dahil madalas na nag-iiba ang kahulugan ayon sa gamit nito. Marami rin akong natutunan mula sa mga online resources at komunidad. Ang pagkilala sa mga pagkakaiba ng wika ay nakakatulong upang higit pang mahasa ang kakayahan sa pagsasalin. Sa bawat pagkakataon ng pagsasalin, tiyak na may kasamang pagsubok at pagtuklas, na kung saan lubos akong nasisiyahan. Gila-gilalas ang bawat salita, para bang isa itong pakikipagsapalaran sa masalimuot na mundo ng wika!

Magandang tanong! Ang salitang 'nakayuko' sa konteksto ng Bibliya ay nagdadala ng malalim na kahulugan. Sa maraming bahagi ng Bibliya, ito ay madalas na ginagamit upang ipahayag ang isang estado ng pagpapakumbaba, pagsisisi, o pagtanggap ng utos mula sa Diyos. Kapag ang isang tao ay nakayuko, ito ay simbolo ng kanilang pagpapakumbaba sa harap ng mas mataas na kapangyarihan. Isipin mo ang mga sitwasyon kung saan ang mga tao ay nagdarasal o lumalapit sa Diyos; ang pagkakayuko ay isang pisikal na pagpapakita ng kanilang mga damdamin at pananampalataya. Minsan, kahulugan din ito ng paggalang at pag-amin ng mga pagkakamali. Halimbawa, sa mga salin ng Salmo, makikita ang mga tao na nakayuko bilang isang anyo ng pagkilala sa kanilang mga kasalanan at paghingi ng awa mula sa Diyos. Kaya, ang salitang ito ay tila hindi lamang simpleng pagpostura, kundi isang mas malalim na uri ng ispiritwal na pagsasakatawan. Habang nagbabasa tayo ng mga kwento sa Bibliya, ang pag-unawa sa kontekstong ito ay nagbibigay liwanag sa ating pananaw at nagpapalalim sa ating pang-unawa sa ugnayan ng tao sa Diyos. Ang simpleng galaw na ito ay maraming maaaring ipakahulugan, nagmumula sa kahiya-hiya hanggang sa matinding pagninilay-nilay na nagtutulak sa atin upang ipakita ang ating damdamin. Kaya, sa mga pagkakataong nararamdaman mong nakayuko ka sa iyong buhay, isipin mo ito bilang isang hakbang patungo sa mas malalim na koneksyon sa iyong pananampalataya at pag-unawa sa sarili.

Isang madalas na tanong, ang 'tulog mantika' ay isang partikular na termino sa Pilipinas na tumutukoy sa isang uri ng pagkakatulog na madalas na kasama ang pakiramdam ng pagkapagod sa umaga. Nag-ugat ito sa ugali ng ilang tao na natutulog nang mahimbing, pero parang hindi nakakakuha ng sapat na pahinga, kaya ang kanilang pakiramdam ay tila ‘mantika’, na nasa isang estado ng pagka-mabigat. Para sa akin, may mga pagkakataon talagang naiisip ko ang mga kaibigan kong ganito. Laging sinasabi ng ilan na sila ay ‘tulog mantika’ pagkatapos ng mahabang araw ng trabaho o pag-aaral, at kahit anong gawin nila, parang wala silang natanggap na tulog. Ang state na ito ay talagang mahirap, diba? Pansinin din ang salitang ito sa isang mas mababaw na konteksto; naisip ko, anong mas masarap na pakiramdam kundi ang gawing biro ang estado ng ating pagkatulog! Napag-uusapan muna natin ang mga bagay-bagay at sabi nga nila, mas madaling magpatawad sa ating sarili kung matatanggap natin na lahat tayo ay dumadaan dito. Lalo na ngayon na napakaraming distraction sa ating paligid—gamit ang gadgets, social media, at kung ano-ano pa, madalas tayong nahuhuli sa ating mga sarili. Habang ang tulog mantika ay hindi ang pinakanakakaaya, aminin natin na ito ang isang 'state' ng ating buhay kung saan minsan nagiging masaya pa tayo. Sabi ng mga eksperto, hindi lang yata ito bagay na romantisahin; may mga nakikitang mga factors na maaaring dahilan ng 'tulog mantika'. Kung sairap na nating natutulog, posible ring may kinalaman ang ating mga routine. Kaya napakahalaga ng good sleep hygiene at tamang disiplina sa sarili. Sa huli, kahit na ang 'tulog mantika' ay tila isang negatibong terminolohiya, parang nagbibigay pa ito sa atin ng idea kung gaano nga ba tayo nakakadiskubre ng mga bagong aspeto sa ating mga sarili sa panibagong araw. Isang paalala na talagang isipin ang ating kalusugan sa mental at pisikal, ‘di ba? Nakatulong ang kahulugan na ito sa akin upang mas maunawaan ang mga kaibigan kong yan at maipakita ang suporta, pagtitiwala sa mga mahihirap na oras na yun.

Ang salitang 'buhay' ay puno ng kahulugan sa ating kultura. Isa itong simpleng salita ngunit nagdadala ng malalim na simbolismo at damdamin. Sa taal na kahulugan, tumutukoy ito sa estado ng pag-iral o pagiging buhay ng isang tao, hayop, o kahit na mga halaman. Subalit, mas malalim ang kaulugan nito na nagbibigay diin sa bawat karanasang bumubuo sa ating paglalakbay sa mundo, mula sa mga mabubuting alaala, pakikipagtalastasan, at pagsubok. Nakikita natin ang 'buhay' hindi lamang bilang pisikal na estado, kundi bilang isang serye ng mga karanasan at pagkakataon na hinaharap natin araw-araw. Kapag sinasabi mo na “Buhay ito,” maaari rin itong magpahiwatig ng kasiglahan, iniisip na ang bawat sandali ay may halaga, at ang mga pagkakataon ay narito para samantalahin. Isang magandang halimbawa ang mga tanyag na kwento sa mga nobelang Pilipino, tulad ng 'Noli Me Tangere' at 'El Filibusterismo', kung saan ang tema ng buhay ay talagang namamayani. Nakikita natin kung paano ito nagiging simbolo ng pakikibaka, pag-asa, at kahit kalungkutan. Ang bawat tauhan ay may kanya-kanyang suntok at pag-asa na nagpapahiwatig kung paano natin nirerepresenta ang ating pag-iral at kung ano ang handog ng buhay sa atin. Minsan, ang mga kwento ay tila nagiging gabay sa ating mga karanasan, nagtuturo na ang 'buhay' ay puno ng mga aral na maaaring makaapekto sa landas ng ating hinaharap. Kabilang din sa iba pang aspeto ng 'buhay' ay ang kasiyahan at mga simpleng bagay na nagbibigay saya sa atin. Kahalintulad ng mga maliliit na bagay — tulad ng pagtambay kasama ang mga kaibigan o pagtuklas ng mga bagong anime series — ito ay nagbibigay ng kulay at saya sa ating paglalakbay. Ang mga ito ay mga alaala na mananatili sa ating isipan at puso, siyang nagpapaalala na sa kabila ng mga pagsubok, ang buhay ay puno pa rin ng magagandang sandali na dapat ipagpasalamat.

Sa umpisa pa lang, ang pag-aaral sa malalalim na salitang Tagalog ay masaya at puno ng hamon. Isipin mo ang mga salita tulad ng 'salinlahi' at 'tuwal' – hindi lang sila basta mga salitang makikita sa diksyunaryo, kundi mga salitang naglalaman ng tadhana, kultura, at emosyon. Halimbawa, kung sasabihin mong 'ang ating salinlahi ay dapat magtaguyod ng malasakit sa kalikasan', naisasama mo ang diwa ng pagkakaisa at pananaw sa hinaharap. Ang mga ganitong salita ay nagdaragdag ng lalim at halaga sa mga talakayan, hindi ba? Huwag kalimutan na sa simpleng pag-uusap o pagsusulat, ang mga salitang ito ay nagdadala ng purong damdamin at ideya na hindi kayang ipahayag ng mga karaniwang termino. Isa pang magandang halimbawa ay ang paggamit ng 'tahas' na nangangahulugang tuwiran o walang paliguy-ligoy. Sa isang usapan, puwede mong sabihin na 'ang kanyang adbokasiya ay tahas na naglalayong maprotektahan ang mga karapatan ng mga manggagawa'. Ang pahayag na ito ay nagbibigay daan para sa mas matibay na diskurso tungkol sa mga isyu ng lipunan. Kaya’t ang mga malalalim na salita ay hindi lamang nagpapaganda ng ating wika kundi nagbubukas rin ng mas malalim na pag-unawa sa ating paligid.

Sobra akong naiintriga tuwing naghahanap ako ng mga salitang magkatugma para sa fanfic—parang paghahanap ng maliit na kayamanan sa loob ng mga parirala. Unang-una, lagi kong binibigkas nang malakas ang linya; kapag narinig ko ang ritmo at tunog, lumilitaw agad ang mga posibleng tugma. Gumagamit ako ng simpleng rhyme dictionary online at Datamuse para mag-scan ng mga katunog, pero hindi lang ‘perfect rhyme’ ang hinahanap ko—mahilig ako sa ‘near rhyme’ at internal rhyme dahil mas natural at hindi pilit ang dating sa dialog at narration. Isa pang trick ko ay paglista ng mga salita na may magkaparehong ending sound kahit hindi pareho ang spelling, at saka ko iyon iniikot sa iba’t ibang kombinasyon ng salita at istruktura. Madalas mag-eksperimento ako sa pagbabago ng pagkakasunod-sunod ng pangungusap, paggamit ng synonyms, o paghahalo ng Tagalog at English para makuha ang tamang timpla ng tono. Kapag talagang naipit, sinusulat ko muna nang mabilis ang mga ideya, pagkatapos babalikan at pipiliin ang mga linya na may natural na tugma o magandang ritmo. Sa huli, masaya talaga kapag natatama mo ang perfect cadence—parang music na bumabalik sa utak ko habang binabasa ang sariling gawa.