Sino Ang Nagpasimula Ng Modernong Teoryang Wika?

Palagay ko, mahirap ituro ang modernong teoryang wika sa iisang tao lang dahil ito ay produkto ng maraming thinkers na nag-bend at nag-coin ng mga bagong ideya. Ngunit kung pipiliin ko ng isang pangalan na ginawang dramatiko ang pagbabago ng disiplina, tatawagin ko si Ferdinand de Saussure. Ang konsepto niya ng istruktura at ang pagbaliktad mula sa diachronic na pagtuon tungo sa synchronic na pag-aaral ng wika ay parang naglatag ng bagong lens para tingnan ang pattern at relasyon sa loob ng sistema.

Bilang tagapagmuni-muni na madalas magbasa ng lumang treatises at modernong papel, nakikita ko ang linya mula kay Saussure patungo kina Bloomfield, Chomsky, at iba pa — bawat isa may iniambag na bagong tool. Kaya kahit simple pa ang pahayag na 'Si Saussure ang nagpasimula,' sa puso ng aking pag-iisip, tama iyon bilang simula ng modernong framework, habang ang iba pang mga teorya ay nagpalawak at nagbago pa nito.

Tila malinaw sa akin na kung pag-uusapan mo ang modernong teoryang wika sa konteksto ng malaking pagbabago noong kalagitnaan ng ika-20 siglo, malaki ang impektong iniwan ni Noam Chomsky. Nabasa ko ang 'Syntactic Structures' at ramdam ko talaga ang shift: mula sa pagtuon sa obserbableng pag-uugali ng wika papunta sa ideya ng mental grammar at universal principles. Para sa maraming kabataan at intelektwal na tulad ko noon, parang pumutok ang ideya na mayroon talagang innate capacity ang utak para sa wika — isang napakalaking hakbang na nagbigay-daan sa linguistics na maging mas scientific at konektado sa cognitive sciences.

Hindi ko sinasabi na siya lang, pero sa paraan ng pagbuo ng mga teorya at ang dominance ng generative paradigm sa maraming dekada, madaling makita kung bakit itinuturing siya ng iba bilang nagsimula ng "modern" na yugto ng lingguwistika. Personal, naaalala ko pa kung paano nagbukas ang aklat na iyon ng maraming debate sa classroom at online forums na sumabay sa pagbabago ng pananaw sa wika.

Napapaisip talaga ako kung paano nagsimula ang modernong pag-aaral ng wika at para sa akin bilang mahilig sa sociolinguistics, ibang-iba ang aking pananaw: kay William Labov ko nakikitang simula ng modernong sociolinguistic theory. Ang fieldwork niya — lalo na ang landmark na pag-aaral na 'The Social Stratification of English in New York City' — ang nagpatunay na ang wika ay hindi lang abstract system na dapat ilagay sa mga libro; buhay ito, nabubuo sa konteksto ng lipunan, klase, edad, at etnisidad.

Ako mismo naka-excite sa mga metodong ginamit niya: empirikal, matatag, at mapanuri. Naalala ko ang mga pagkakataong nag-discuss kami sa bahay-aralan kung paano ang data-driven na approach ni Labov ay nagbigay-buhay sa pagsukat ng mga variant at pag-uugnay nito sa identity at social network. Kaya sa pananaw ko, ang "modern" na teorya ng wika ay hindi lang structural o generative — may malakas na strand ng sociolinguistics na pinasimulan at pinatibay ni Labov, at iyon ang nagpapakita ng kabuuang larawan ng wika bilang sosyal na phenomenon.

Sa totoo lang, naiisip ko na walang iisang 'nagpasimula' ng modernong teoryang wika na maaaring i-detach mula sa konteksto ng kasaysayan. Para sa akin, si Ferdinand de Saussure ang madalas binabanggit dahil sa kanyang teoretikal na balangkas sa 'Cours de linguistique générale', pero ramdam ko rin ang bigat ng mga kontribusyon nina Leonard Bloomfield, Noam Chomsky, at William Labov sa iba't ibang aspeto ng modernong pag-aaral ng wika.

Bilang tao na mahilig makipagusap tungkol sa pinagmulan ng mga ideya, madalas kong sinasabi na mas tama tingnan ang modernong teorya bilang kolektibong pag-usbong: si Saussure ang nagbigay ng pundasyon, ngunit ang mga sumusunod na henerasyon ang nag-expand, sumubok, at minsan ay nag-rebolusyonaryo ng disiplina. Sa huli, nag-iiwan ito ng pakiramdam na ang wika ay buhay na larangan — laging may bago at nakakatuwang tuklasin.

Nakakatuwang isipin na kapag pinag-uusapan ang pinagmulan ng modernong teoryang wika, kadalasan ang unang lumilitaw sa isip ko ay si Ferdinand de Saussure. Sa personal kong pagbabasa, siya ang nagbigay ng malaking framework na nagbago ng pagtingin sa wika mula sa simpleng paglista ng mga salita at mga pagbabago nito tungo sa mas sistematikong pag-aaral ng istruktura — ang ideya ng 'langue' at 'parole' at ang konsepto ng mga relational signs ay napakalakas. Ang kanyang gawa na pinagsama sa posthumous na libro na 'Cours de linguistique générale' ang madalas itinuturing na simula ng modernong lingguwistika sa Europa, dahil doon lumitaw ang structuralist approach na nag-impluwensya sa maraming disiplinang humanidades.

Gayunpaman, hindi ko maiwasang tandaan na hindi lang siya ang may ambag: sa Amerika, lumabas sina Leonard Bloomfield at ang mga behaviorist na nagpatibay ng malakas na tradisyon sa descriptive at distributional analysis. At saka, dekada pagkatapos ni Saussure, pumasok si Noam Chomsky na halos nagbago ulit ng laro sa pamamagitan ng generative grammar, partikular sa 'Syntactic Structures', kaya ramdam ko na ang modernong teorya ay hindi isang biglaang simula kundi serye ng rebolusyon — unang ikinilos ni Saussure, at tinulak pa ni Chomsky at ng iba.

Sa huli, bilang mambabasa at tagahanga ng kasaysayan ng wika, iniisip ko na si Saussure ang may pinakapundamental na posisyon bilang "nagpasimula" sa modernong pag-iisip tungkol sa wika, ngunit mahalagang tandaan na ang kwento ay multilayered at patuloy na umuusbong — parang isang mahusay na serye na may maraming season at twist na hindi mo inaasahan.