ดูหนังออนไลน์ ไม่มีโฆษณา

ชื่ออื่น: ผมนี่แหละลูกเขยของคุณ, ที่รัก...ผมอยู่ตรงนี้ ผู้แสดงนำ : หาน ซานเฉียน, ซู หยิงเซี่ย）เขาแต่งงานเข้าตระกูลซูมาแล้วสามปี ทุกคนต่างคิดว่าจะกดหัวเขาได้ และเขาขอแค่เพียงเธอจับมือเขาเอาไว้ แม้แต่โลกทั้งใบเขาก็จะเอามันมาให้เธอ

“ข่วนได้แต่ห้ามกัด เพราะจะกระตุ้นให้ฉันคลั่งมากกว่าเดิม ไม่อยากเจ็บตัวก็…อย่ากระตุ้น” คนหนึ่งที่แอบรักเขามาโดยตลอด แต่เพราะฐานะเพียงเด็กในบ้าน ความคิดนี้...เธอจึงไม่กล้าแม้แต่จะคิด เขา....ที่หลงรอยยิ้มแรกของเธอ แต่ก็เป็นเพราะเขาอีกนั่นเอง ที่ทำให้รอยยิ้มนั้นของเธอ หายไป.... วันนี้ เขาอยากได้รอยยิ้มนั้นคืนมา ไม่สิ.... เขาอยากได้ทั้งหมด ทั้งรอยยิ้ม และตัวเธอ เขาไม่มีทางยอมปล่อยเธอไป และเขาต้องได้ครอบครองทั้งหมด..... “เธอเห็นอะไร ได้ยินอะไรบ้างพูดมาสิ” “ม่ะ…ไม่ค่ะ ไม่ได้ยินอะไรเลย” “โกหก เธอได้ยินแน่ ๆ” “อาย….คุณเจษคะ อายขอโทษอายจะไม่พูดค่ะ อายจะ…ว๊าย!!”

ภาคมองหน้าเลขาบนตัก ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่ตอนนี้กูขอเอาก่อนได้ไหมวะ ตอนนี้เขาแข็งจนทนไม่ไหว อะไรก็ได้ไม่ว่าจะมือ จะรู จะอะไรก็ช่าง..แม่ง! ขอกูแตกก่อน ไม่ได้แตกมานาน คนที่เคยคิดว่าจะไม่กินไก่ของตัวเองชักเริ่มร้อนรน "ไม่พูดก็ไม่พูด ช่วยหน่อยได้ไหม มือก็ได้" ภาคขออย่างหน้าไม่อายเพราะ ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว "ทำยังไงคะ" รริดาหันหน้าไปมองเขา ดูจากอาการปวดร้าวของเขาแล้ว เธอก็สงสารเขาไม่ใช่น้อย แค่ใช้มือก็คงพอได้ เธอก็เคยดูมาบ้างในคลิปโป๊ต่างๆ ที่มีการใช้มือ "ผมขอถอดกางเกงก่อนนะ" ภาคถอดเสื้อกับกางเกงพาดไว้กับราวแขวนผ้า จากนั้นเขาก็มานั่งพิงหัวเตียง "..." รริดามองผู้ชายที่สวมกางเกงในบรีฟสีขาว แบบรัดแน่นพอดีตัวจนมองเห็นอะไรต่ออะไรที่ขดเป็นลำอยู่ภายใต้กางเกงใน ไหนบอกว่าไม่แข็งไง นี่มันขยายเต็มตัวแล้วมั้ง เพราะปลายหัวพ้นขอบกางเกงในออกมาแล้ว "คุณ ถอดชุดไหม เดี๋ยวชุดยับ" เขาถาม "ไม่! ฉันแค่ใช้มือชุดจะยับได้ไง"

'แต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ' ‘เธอต้องรู้สึก-แบบนี้-แค่กับพี่คนเดียว’ NC 20++ | แนะนำผู้อ่านอายุ 20 ปีขึ้นไป

ร่างแกร่งของชายหนุ่มที่เพิ่งกลับจากทำงานหนักทั้งวัน พร้อมลูกน้องที่เดินตามหลังมานับสิบ สายตาคู่เย็นเฉียบเรียบนิ่ง ไม่บ่งบอกอารมณ์ แม่บ้านหลายคนที่เดินออกมารับ พร้อมเตรียมรองเท้า รับของที่เจ้านายหนุ่มถือมา “ทำไมบ้านเงียบ?” “คุณท่านไม่อยู่ค่ะ” แม่บ้านเอ่ย “อืม แล้ว…” “เฮียยยยยยย” เสียงใสๆของหญิงสาวที่กำลังวิ่งมาอย่างร่าเริงเข้ามาหา ก่อนกระโดดกอดเขาเต็มแรง “หรรษา ทำไมหนูต้องวิ่ง” “รอเฮียมาทั้งวัน กว่าจะเสด็จกลับมานะคะ”หรรษาเอ่ย “รอเฮียทำไม จะเอาอะไรอีก” “หนูขอออกไปเที่ยวนะคืนนี้” หรรษาเอ่ย “จะไปก็ไปซิ ปกติหนูก็ไปไม่ใช่เหรอหรรษา” กะตัญเอ่ย “หนูจะขอพาเอแคลไปด้วยไงคะ” “ทำไมต้องพาเอแคบไปด้วย?” “ก็น้องจบม.6แล้ว หนูจะพาไปฉลอง เป็นอันว่าขอแล้วนะคะ ฟ่อดดด รักเฮียจัง” เอแคลที่หรรษาพูดถึง เป็นหนึ่งในสาวใช้ในบ้าน ซึ่งเธอเป็นหลานสาวของหัวหน้าแม่บ้านที่นี่ โตที่นี่ และดินแดนกับพาเพลินก็เอ็นดูส่งเสียให้เรียน “นี่สาบานว่าเป็นแฝดผมจริง” กะตัญเอ่ยกับป้าแม่บ้าน “คุณหนูหรรษาร่าเริงจริงๆค่ะ”

หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่ขุดมาได้