นวนิยายจีน

เมื่อเชฟสาวผู้มากฝีมือต้องตื่นขึ้นมาในร่างของพระชายาเอกผู้ถูกทอดทิ้ง เธอจะใช้พรสวรรค์และความมุ่งมั่น เพื่อเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของตนเองและเอาชนะใจทุกคนได้หรือไม่? "ไป๋หลัน" พระชายาเอกผู้ถูกสามีเย็นชาและถูกรังแกจากคนรอบข้าง กำลังจะได้พบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เมื่อ "เหม่ยหลิง" เชฟสาวมากฝีมือจากโลกปัจจุบัน ได้เข้ามาอยู่ในร่างของเธอ เหม่ยหลิงต้องเผชิญกับความท้าทายมากมายในโลกโบราณที่เธอไม่คุ้นเคย แต่เธอไม่ยอมแพ้ เธอจะใช้ทักษะการทำอาหารที่เธอสั่งสมมาตลอดชีวิต เพื่อสร้างสรรค์เมนูอาหารเลิศรสที่ไม่เคยมีใครได้ลิ้มลองมาก่อน การเดินทางของเหม่ยหลิงในร่างของไป๋หลัน จะทำให้คุณหัวเราะ อิ่มเอม และอบอุ่นหัวใจ! เธอจะสามารถเอาชนะใจชินอ๋องมู่หรงเยว่ สามีของเธอได้หรือไม่? หรือเธอจะเลือกที่จะเดินจากไปเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่? ติดตามการผจญภัยรสเลิศ ที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอและทุกคนรอบข้างไปตลอดกาล!

ด็กสาวที่ควรจะมีคู่ครองที่อายุอานามรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่เธอกลับมองข้ามผู้ชายที่เหมาะสมกับเธอไป ไม่ว่าเขาคนนั้น จะหล่อ รวย สายเปย์มากแค่ไหนเธอก็ไม่สน มีเพียงคนเดียวที่อยู่ในใจเธอตลอดมา บอดี้การ์ดที่ปลดเกษียณไปแล้วถึงจะก่อนอายุไปนิดหน่อย พี่เอดานที่เล่านิทานสนุกที่สุดในสามโลกพร้อมกับเสียงร้องเพลงที่เพราะกว่านักร้องบางคนสะอีก เธอเฝ้ามองเขาและมองมาตลอด เขาเหมือนกำลังพยายามหนีเธอ แต่คนอย่างเธอจะไม่มีวันปล่อยเขาหลุดมือไป ต่อให้เปลือยหมดตัวก็ต้องได้เขากลับมารวมชายคาบ้าน

เป็นบุตรสาวที่บิดาไม่รักเอ็นดู มารดาต้องยอมโขกศีรษะก่อนตายให้บิดาเพื่อให้เลี้ยงนางไว้ แม่เลี้ยงรังเกียจ น้องสาวรังแก กระทั่งวันนึงชีวิตต้องพลิกผันเพราะถูกวางยาปลุกกำหนัดตอนออกจวนครั้งแรก...

แม่ทัพไร้พ่ายอย่างเขา ต้องแต่งงานตามสัญญาหมั้นหมายกับเจ้าสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นสตรีที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แต่ที่อยู่ตรงหน้าข้านี่คือสิ่งใด ''เรียนท่านแม่ทัพ ฮูหยินน้อยหายไปขอรับ''

[ทรมานก่อนแล้วค่อยสะใจ] เฉียวเนี่ยนเป็นแก้วตาดวงใจของจวนโหวมาสิบห้าปี แต่วันนั้นจู่ๆ ก็ได้รับแจ้งว่าตัวเองเป็นแค่บุตรสาวตัวปลอม ตั้งแต่นั้นมา พ่อแม่ที่รักและทะนุถนอมนางก็กลายเป็นของหลินยวน พี่ชายที่รักและทะนุถนอมนางก็ผลักนางลงจากเรือนเพื่อหลินยวน แม้แต่คู่หมั้นของนาง แม่ทัพเซียว ที่ถูกแต่งตั้งเพราะผลงานก็ยังเลือกที่จะยืนอยู่ข้างหลินยวน เพื่อหลินยวน พวกเขาได้แต่มองดูนางถูกใส่ร้ายอย่างไม่สะทกสะท้าน ปล่อยให้นางถูกปรับให้เป็นทาสในกรมซักล้างเป็นเวลาสามปีเต็ม ไม่ถามไม่ไถ่เลย ใครจะคิดว่าวันหนึ่งหลังจากสามปีผ่านไป ท่านโหวและภรรยาของเขากลับร้องไห้ต่อหน้านาง “เนี่ยนเนี่ยน พ่อกับแม่ทำผิดแล้ว กลับบ้านกับพ่อและแม่เถอะนะ” ท่านโหวน้อยที่หยิ่งผยองมาตลอดคุกเข่าอยู่นอกประตูของนางทั้งคืน "เนี่ยนเนี่ยน เจ้าให้อภัยพี่ได้ไหม?" แม่ทัพเซียวผู้มีผลงานยอดเยี่ยมทางด้านรบยิ่งเดินมาหานางพร้อมกับบาดแผลที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด “เนี่ยนเนี่ยน เจ้าสงสารข้าหน่อย มองข้าอีกสักครั้งจะได้ไหม?” แต่หัวใจของนางได้ตายไปในวันและคืนที่นับไม่ถ้วนในช่วงสามปีที่ผ่านมาแล้ว ปวดใจหรือ? เฮอะ ตายเป็นขี้เถ้าสิถึงจะดี! หลังจากนั้น เฉียวเนี่ยนก็ได้พบกับผู้ชายที่ดวงตาเต็มไปด้วยนาง มองท่าทางที่มีความสุขของนาง แต่คนรู้จักเก่าเหล่านั้นกลับไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่ก้าวเดียว เพราะกลัวว่าในอนาคต พวกเขาจะไม่ได้เห็นหน้านางแม้กระทั้งยืนมองจากที่ไกลๆ ...

แม่ยาย: "แกควรจะไปจากลูก สาวฉันให้เร็วที่สุด แกมันก็เป็นแค่เศษสวะที่ไม่คู่ควรกับเธอ"สามวันต่อ ลูกเขยได้ขับรถยนต์หรูคันงามมาแม่ยาย: “ได้โปรด ฉันขอร้องเธอล่ะ อย่าจากลูกสาวของฉันไปเลย”