บ้าไปแล้ว! ข้าหลงไปในนิยายจีนเซินเจิ้น!

บ้าไปแล้ว! ข้าหลงไปในนิยายจีนเซินเจิ้น!

last updateLast Updated : 2025-01-06
By:  PunnyGOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
16Chapters
424views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"บุษกร" นักอ่านธรรมดาวัยยี่สิบห้าปี จู่ ๆ ก็ไปโผล่ในนิยายจีนเรื่องหนึ่งหลังจากถูกรถชนตาย นิยายจีนที่เธอเคยอ่านแถมยังอ่านไปด่าไปเพราะหาความสมจริงไม่ได้!

View More

Chapter 1

บทที่1 ตายแล้วไปไหน

如月透子(きさらぎ とうこ)が離婚を決めた日、二つの出来事があった。

一つ目は、新井蓮司(あらい れんじ)の初恋の人が海外から帰国したこと。

蓮司は億単位の金を注ぎ込んで、特注のクルーズ船で彼女を出迎え、二人きりで豪華な二日二晩を過ごした。

メディアはこぞって、二人がヨリを戻すと大騒ぎだった。

もう一つは、透子が大学時代の先輩の誘いを受けて、かつて二人で立ち上げた会社に戻ると決めたこと。

部長として、来月から新たなスタートを切る予定だった。

もちろん、彼女が何をしようと、誰も気にも留めない。

蓮司にとって、透子はただの「新井家に嫁いできた家政婦」に過ぎなかった。

彼女は誰にも知らせず、

ひっそりとこの二年間の痕跡を新井家から消し去り、

密かに旅立ちのチケットを手に入れた。

30日後には、

ここでのすべてと、蓮司との関係は完全に終わる。

――もう、赤の他人になるのだ。

【迎え酒のスープを届けろ、二人分】

突然スマホに届いた命令口調のメッセージに、透子は目を伏せ、指先が震えた。

今は夜の九時四十分。

蓮司はちょうど朝比奈美月(あさひな みづき)の帰国パーティーに出席している最中。

かつて彼は、決して透子に外へ酒のスープを持ってこさせなかった。

彼女の存在を世間に知られるのが恥ずかしいからだと、家の中だけで飲んでいた。

だからもし、前だったら――

「やっと自分を認めてくれたのかも」なんて、喜んでいたかもしれない。

でも今は違う。

視線は「二人分」の文字に留まる。

――そう、これは美月のためのスープだ。

本物の「愛」の前では、彼は堂々と「価値のない妻」を見下し、さらけ出すことを恐れなくなった。

透子は静かに手を下ろし、キッチンに向かってスープの準備を始めた。

蓮司の祖父との契約も、あと29日で終わる。

カウントダウンの画面を一瞥し、ため息が漏れる。

契約が切れたら、やっと自由になれる――

二年も傍にいたのに、愛は一片も手に入らなかった。

所詮、それが現実だった。

もう、愛する力すら残っていない。

最後の一ヶ月。

「妻」としての仕事だけは、きっちり終わらせるつもりだった。

鍋の中、ぐつぐつと煮立つスープは、彼女が最も得意とする料理。

なにせこの二年、何十回とその男のために煮込んできたのだから。

ふと目を奪われ、胸の奥がじんわりと冷えていく。

三十分後、きっちりと蓋を閉めた保温容器に、スープを二人分詰め、タクシーでホテルへ向かった。

車内で、透子は朝届いた見知らぬ番号からのメッセージを見返す。

【透子、覚えてる?私、美月だよ。帰国したの。また会えてうれしいな。蓮司を奪ったことは気にしてないよ。私たち、ずっと親友だったじゃない?今夜、ご飯でもどう?】

蓮司から歓迎会の話なんて一言もなかった。

透子がそれを知ったのは、美月からの「お誘い」があったからだった。

その文章の行間から滲む「寛大で気にしてないフリ」に、透子は皮肉に口元を歪めた。

奪った……?

違う。蓮司の祖父が反対したんだ。

美月は二億の慰謝料を受け取って、海外に行ったはずだ。どこが「奪った」?

確かに、彼に対する欲はあった。

でも自分から奪いにいったわけじゃない。流れに乗っただけ。

「寛大で善良な女」?ふん。

昔なら信じていたかもしれない。

でも高校に上がってから、全てが嘘だと知った。

遅すぎたけれど――

あのとき、自分はすべてを失った。

人間関係も、居場所も。孤立無援で、陰湿ないじめの標的だった。

……そしてその裏には、美月の影があった。

今日のパーティーには、当時の高校の「友達」も多数出席している。

当然、みんな美月の味方だ。

透子は、あのパーティーに出るつもりはなかった。

どうせ招かれた理由なんて、歓迎じゃなくて公開処刑。

あの頃の「同級生」と顔を合わせる気分にもなれない。胸の奥がざわつく、ただただ不快だった。

だから、スープだけ渡したらすぐ帰るつもりだった。

目的地に着き、個室の前で深呼吸。心を落ち着かせてから、扉をノックする。

数秒後――

扉が開くと、現れたのは蓮司じゃなく、純白のドレスを纏った美月だった。

「透子、来てくれたんだ!みんな待ってたよ〜」

満面の笑顔にきらびやかなメイク。まるでプリンセスのような装い。

首元には、あのネックレス――「ブルーオーシャン」。

一昨日、蓮司が落札したばかりのもの。やっぱり彼女に贈ったのね。

「いえ、スープを届けに来ただけ」

透子は感情のない声で、淡々と答えた。

「え〜、二年ぶりなのにそんなに他人行儀?私は蓮司を奪われたこと、もう気にしてないのに〜」

美月は唇を噛んで、先に「傷ついたフリ」を演じ始める。

……その猫かぶりな態度にはもう、うんざりだった。

透子はスープを置こうと身体をずらす。

だが、美月はさりげなく手を伸ばし、保温容器の蓋に指をかけた。

「来たくないなら、私が蓮司に渡しておくよ〜」

あくまで「優しげ」に申し出てくる。

透子は眉をひそめた。

すんなり引くような女じゃないのに、あまりに「親切」すぎる……

とはいえ、彼女自身もこれ以上関わりたくなかった。

だから、容器を渡そうと手を伸ばした――その瞬間。

「――っ!」

容器が受け止められず、真っ逆さまに床へ。

ガシャン!

蓋が外れ、熱々のスープが床にぶちまけられる。

そして美月はわざとらしく一歩後ろに下がりながら、甲高く叫んだ。

「きゃっ!痛っ……足が……!」

次の瞬間、個室の中からいっせいに視線が集まる。

蓮司がすでに立ち上がり、素早く駆け寄ってきた。

「透子、お前は……スープ一つもまともに持てないのか?」

彼は半身をかがめ、脱いだジャケットで美月の足を拭きながら、怒りに満ちた声で透子を叱りつけた。

「私……」

透子が言葉を紡ぐよりも早く、

「蓮司、透子を責めないで。私が受け取り損ねたの」

美月がしおらしく庇ってみせる。

蓮司は床に落ちた容器の蓋を拾い上げた。

割れてもいない、傷もない――完璧に無傷。

「これ、どう説明する?美月が手を滑らせた?それとも最初から蓋を開けて持ってきた?」

彼は鋭く睨みつける。

透子は驚きで言葉を失った。

この保温容器は頑丈そのもので、普通に落とした程度で蓋が外れるなんてありえない。

けれど、現に蓋は外れていて、しかも傷一つついていない。

「私は開けてない。じゃなきゃ道中こぼれてるはずでしょ」

必死に言い返す。

「言い訳は結構。やったことはやったことだろ」

蓮司の声は冷たく切り捨てるようだった。

彼にとって透子は――金目当てで祖父を丸め込み、

美月を追い出し、無理やり妻の座を奪った女。

信じる理由なんて、どこにもなかった。

蓋を放り捨て、蓮司は美月を抱き上げようと身を屈めた……

そのとき――

視線の端に、赤く腫れた透子の足が映る。

スープを浴びたのは、美月だけじゃなかった。

むしろ透子のほうが広い範囲をやられていた。

眉をわずかにひそめる。何かが一瞬、胸をよぎった。

……でも、それだけだった。

すぐに視線を逸らし、口をつぐんだまま立ち上がる。

透子がどれだけ火傷していようが、自業自得だ。

他人を傷つけようとした報いだと思えば、同情する理由なんてない。

美月を横抱きにすると、彼女は恥じらいながらも、心配そうに言った。

「蓮司、透子の足……」

「気にするな。死にゃしない。勝手に病院行くだろ」

吐き捨てるように答えた。

「お前はモデルなんだ。足が命だろ。そっちが優先だ」
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
16 Chapters
บทที่1 ตายแล้วไปไหน
"เอี๊ยดดดดดดดด โครม! "เสียงเบรกของรถยนต์ที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงปะทะเข้ากับหญิงสาวรูปร่างบอบบางที่ก้มลงผูกเชือกรองเท้าอยู่ริมฟุตบาทบุษกรได้ยินเสียงเบรกมาแต่ไกล ไหนจะเสียงหวีดร้องของคนรอบข้าง พอเธอเงยหน้าเพื่อที่จะมองว่าเกิดอะไรขึ้น ก็เห็นแต่ภาพดำมืด แล้วสติก็หลุดลอยไป...เมืองหลวง ฉางอาน ณ จวนเสนาบดี"คุณหนูเจ้าคะ คุณหนู"เสียงสาวใช้หน้าประตูร้องเรียก หญิงสาวในห้องเดินกระสับกระส่ายไปมา ใบหน้างามล่มเมืองบัดนี้ซีดเซียว บุษกร หญิงสาวที่จู่ ๆ ก็ตายโดยไม่ทันตั้งตัว พอรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ในร่างหญิงสาวคนหนึ่ง หญิงสาวหน้าตางดงาม เอวบางร่างน้อย อายุไม่น่าจะเกินสิบห้าปีไม่นานความทรงจำจากเจ้าของร่างเดิมแล่นเข้าหัวตามฉบับนวนิยาย บุษกรเม้มริมฝีปาก เจ้าของร่างนี้คือ ไป๋เจินจู หญิงสาวที่เพิ่งพ้นวัยปักปิ่น บุตรีเพียงคนเดียวของอัครเสนาบดีไป๋ฉางชิง มารดาเสียชีวิตไปตั้งแต่เด็ก เป็นแก้วตาดวงใจของท่านเสนาบดี รูปโฉมงดงามล่มเมือง และเมื่อพ้นวัยปักปิ่นก็จะต้องแต่งให้กับองค์รัชทายาท...เอาล่ะ ไม่ต้องเกริ่นไปไกลรู้แต่ว่าเธอได้ตายแล้วมาเข้าร่างของหญิงสาวคนนี้ก็แล้วกัน หญิงไทยวัยยี่สิบห้าปี ผัว เอ๊ย แฟนก็ไม่เ
last updateLast Updated : 2024-12-21
Read more
บทที่2 รัชทายาทสมควรตาย
"เงยหน้าขึ้นสิ ข้าขอดูหน่อย"เสียงไพเราะอ่อนหวานสั่งให้ไป๋เจินจูเงยหน้าขึ้น"คิ้วโค้งงามดุจใบหลิว ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า...ดี ดี"พอถูกชมซึ่ง ๆ หน้า ไป๋เจินจูข่มกลั้นความอาย พวงแก้มขึ้นสีดูน่าเอ็นดู สตรีที่กำลังพิจารณาใบหน้านางอยู่ก็คือ ฮองเฮา สตรีที่มีอำนาจสูงสุดในวังหลวงหลังจากนางเข้าวังก็แยกกันกับบิดา บิดาไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ นางไปเข้าเฝ้าฮองเฮา เมื่อไปถึงก็พบกับสตรีคู่บัลลังก์ รูปโฉมงดงาม มีอำนาจ ถึงแม้ท่าทางอ่อนโยนแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความเกรงขาม นางไม่กล้ามองนานจึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาจนถูกเรียกให้เงยหน้าขึ้น"เจ้า...ชื่อเจินจูสินะ อายุเท่าไรรึ""หม่อมฉันอายุสิบห้าปีเพคะ""อืม เห็นว่าเพิ่งพ้นวัยปักปิ่นได้ไม่นาน" ฮองเฮามองสาวน้อยตรงหน้าอย่างพึงพอใจ "เจ้าคงรู้แล้วว่าเราเรียกเจ้ามาทำไม"ไป๋เจินจูรีบก้มหน้าลงไม่สบตา นางไม่ปริปาก ฝ่ายฮองเฮาขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกได้ราง ๆ ว่าเด็กสาวตรงหน้าเหมือนจะไม่ยินยอมกับเรื่องที่ตนจะเอ่ยต่อจากนี้"เจินจู เจ้ามีอะไรก็พูดออกมา..."ฮองเฮาตัดสินใจถามตรง ๆ ฝ่ายไป๋เจินจูพอได้ยินคำถามนี้ก็เงยหน้าขึ้นอัตโนมัติ ริมฝีปากบางได้รูปเม้มหากันจนเป็นเส้นตรงเพราะกลัวว่าห
last updateLast Updated : 2024-12-21
Read more
บทที่3 พี่สะใภ้ของเจ้า
"จะ...เจ้า! "ไป๋เจินจูพูดไม่ออก มองบุรุษรูปร่างสูงโปร่งที่กำลังจับแก้มนุ่มของนางอย่างไร้มารยาท นางยกมือขึ้นปัดพลางถอยหลังไปอีกก้าว"เป็นอะไรสาวน้อย เมื่อกี้ยังทำท่าไม่เกรงกลัว เชิดหน้าอยู่เลย หือ? " เขาเดินไปหาอีกหนึ่งก้าว โน้มใบหน้าเข้าหา "เจ้ากลัวที่จะแต่งให้ข้าสินะ""ไม่ใช่! ใครกลัวท่านกัน! "นางปฏิเสธทันควัน แล้วผลักอกอีกฝ่ายให้ถอยห่าง ก่อนวิ่งหนีไปอีกทาง ท่าทางตื่นตกใจเหมือนลูกแมวน้อยทำให้หลี่รุ่ยหัวเราะ เขามองแผ่นหลังบอบบางที่วิ่งห่างไปเรื่อย ๆ แล้วยิ้ม"ไป๋เจินจู...เจินจู เจ้าช่างน่าสนุก"ไป๋เจินจูวิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงมาจนถึงที่แห่งหนึ่ง เบื้องหน้าเป็นศาลากลางน้ำ นางเดินข้ามสะพานเข้าไปในศาลา เหลียวมองรอบด้าน เห็นไม่มีผู้ใดก็นั่งลงแล้วถอนหายใจพร้อมกับรำพึงรำพันเสียงดัง"เฮ้อ ดั่งนรกชัง สวรรค์แกล้ง"นางเงยหน้าขึ้นมองฟ้า เอ่อ...เพดานของศาลา ก่อนทำท่าคอตกในใจสับสนวุ่นวาย นางรู้สึกดีใจที่ยังไม่ตาย เพราะการตายตอนอายุยี่สิบห้าช่างใช้ชีวิตไม่คุ้มค่ายิ่งนัก แต่พอไม่ตายก็ดันหลุดมาในนิยายผีบ้า หากตามเนื้อเรื่อง นางต้องแต่งให้กับองค์รัชทายาท พอองค์รัชทายาทขึ้นครองราช นางก็กลายเป็นฮองเฮา ม
last updateLast Updated : 2024-12-21
Read more
บทที่4 ตำแหน่งไท่จือเฟยนี้มิได้มาโดยง่าย
"ว๊าย! "เสียงกรีดร้องดังลั่นหน้าประตู ไป๋เจินจูตกใจจนเกือบเหยียบพลาด นางรีบเกาะขอบหน้าต่างไว้แน่น จนเล็บแทบจิกลงไปในเนื้อไม้"คุณหนู! ท่านขึ้นไปทำอะไรตรงนั้นเจ้าคะ! "ไป๋เจินจูหันมามองอีกฝ่ายตาขวาง พร้อมกับตวาด"เจ้าจะเสียงดังทำไม! ข้าก็จะไป...เอ่อ ข้าแค่อยากมองเห็นเจ้านกน้อยบนต้นไม้ให้ชัดอีกหน่อย"นางเหลือบตามองผู้มาใหม่แล้วทำท่ายืนชะเง้อมอง"เจินจู...เจ้าลงมาได้แล้ว""โอ้ ท่านน้า ท่านมาเมื่อไรกัน" นางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ขณะกระโดดลงมาจากขอบหน้าต่าง ด้านหญิงสองนางที่เหลือในห้อง พอเห็นการกระทำของนาง ต่างยกมือขึ้นมาทาบอก"เจินจู จะ...เจ้า ดูแปลกไป" ไป๋อี้หลาน มองหลานสาวของตนด้วยสายตาคลางแคลงใจ ปกติไป๋เจินจูนิสัยกรีดกราย เย่อหยิ่ง ไม่มีทางที่จะขึ้นไปเกาะขอบประตูหน้าต่าง ฉีกแข้งฉีกขาไม่สมเป็นกุลสตรีแบบนี้"ข้าหรือแปลก..." ไป๋เจินจูยกนิ้วขึ้นจิ้มอกตนเอง "ท่านน้าคิดมากไปแล้ว ดูหน้าข้าสิ ข้าคือใคร...""เจินจู...""ใช่ ข้าคือเจินจู ท่านน้า...ถ้าข้าไม่ใช่ข้า แล้วจะเป็นใคร" นางแกล้งพูดวกวนพาคนสับสน "เอาล่ะ ท่านน้าเรียกหาข้าเพราะท่านพ่อกระมัง""ใช่ เจ้ารีบไปหาท่านพ่อเจ้า"เห็นท่าทางร้อนรนของไป๋อ
last updateLast Updated : 2024-12-21
Read more
บทที่5 บุตรีผู้มากด้วยโชควาสนา
ขบวนรับเจ้าสาวหยุดหน้าประตูจวนอัครเสนาบดี เสียงดนตรีและเสียงประทัดดังกึกก้อง ไป๋เจินจูยืนอยู่ในห้องโถง นางถูกจับแต่งกายในชุดมงคลสีแดง แขกเหรื่อต่างเข้ามาแสดงความยินดีกับบิดา"ยินดีด้วยนะท่านอัครเสนาบดี คุณหนูไป๋ช่างมีบุญวาสนาจริง ๆ "เสียงชื่นชมยินดีดังเข้าหู พร้อมกับเสียงบิดาที่หัวเราะชอบใจมีความสุขเสียงจริง!ไป๋เจินจูที่ใบหน้ามีผ้ามงคลสีแดงคลุมอยู่แอบเบ้ปากเฮอะ บุญวาสนาบ้าบออะไร!หลังจากนางบอกว่าไม่อยากแต่งเข้าตำหนักองค์รัชทายาท บิดาก็สั่งให้คนจับตามองนางทุกฝีก้าว แผนที่จะแอบหนีไปจึงพังไม่เป็นท่า ความคิดต่อมาหลังจากรู้ว่าจะต้องแต่งงานกับองค์รัชทายาทสายหื่นคือนางต้องหนีหนีไปท่องยุทธภพ หรือไปตามหารักแร้ เอ๊ย รักแท้!ในเมื่อส่งนางมาอยู่ในนิยายบ้า ๆ นี้ นางก็จะเป็นคนลิขิตชีวิตตัวเอง!...ลิขิตเองกะผีน่ะสิ สุดท้ายวันนี้ก็ถูกจับเป็นเจ้าสาวจนได้ไป๋เจินจูอยากจะกรีดร้องนัก!"ยืนนิ่ง ๆ เจินจู" เสียงบิดาดังขึ้นด้านข้าง เมื่อเห็นนางขย้ำชายกระโปรงจนยับย่น "อย่าทำให้ข้าเสียหน้า"นางกัดริมฝีปาก กลอกตามองบนอย่างเต็มที่ เมื่อมีผ้าคลุมหน้าอยู่จะทำหน้าตาอย่างไรก็ไม่มีคนเห็น จู่ ๆ เสียงพูดคุยครึกคร
last updateLast Updated : 2025-01-06
Read more
บทที่6 ชายาจอมพยศ
ไป๋เจินจูดวงตาเบิกกว้าง เมื่อถูกหลี่รุ่ยก้มใบหน้าลงแล้วฉกชิงริมฝีปาก จูบเผ็ดร้อนเจือรสฝาดจากสุรามงคลทำให้สมองนางมึนงง หัวใจเต้นกระหน่ำ ตึกตัก ตึกตัก...คุณพระคุณเจ้าเอ๊ย! เกิดมาจนโตเป็นสาวตายไปแล้วหนึ่งรอบ กลับมาเข้าร่างเด็กสาวอายุสิบห้า เพิ่งจะเคยโดนผู้ชายจูบ!รู้สึก...ฟินอย่างบอกไม่ถูกนางคิดอย่างเหม่อลอย ขณะหลับตาพริ้ม เผยอปากหลี่รุ่ยชะงัก เมื่อหญิงสาวในอ้อมกอดจากดิ้นรนขัดขืนแปรเปลี่ยนเป็นเต็มใจ จึงเริ่มปลดเปลื้องเสื้อตัวนอกและตัวในของนางออก...ตะ แต่เดี๋ยวนะ!ร่างนางตอนนี้อายุสิบห้าไม่ใช่ยี่สิบห้า ขืนโดนอีตาไท่จือนี่แทงได้ฉีกขาดกันพอดี!ไป๋เจินจูได้สติ เบิกตากว้าง ผลักอกหลี่รุ่ยจนริมฝีปากเป็นอิสระ ปากก็ตะโกนร้อง"โอ๊ย! ข้าปวดท้อง โอ๊ย! ""เจินจู! เจ้าเป็นอะไร" หลี่รุ่ยตกใจ เมื่อจู่ ๆ หญิงสาวที่นอนทอดร่างให้ เด้งตัวขึ้นแล้วเริ่มร้องตะโกนโอดโอย มือก็กุมท้อง เสียงร้องลั่นของนางสร้างความแตกตื่นไปทั่ววัง"โอ๊ย ปวดท้อง จะ เจ็บ..." นางกุมท้องตัวงอ เมื่อเห็นเขาจะเข้ามาใกล้ ก็ยกนิ้วชี้ใส่แล้วตวาด "อย่ามาใกล้ข้า! "หลี่รุ่ยชะงัก มองพระชายาหน้าตาเหลอหลา"เจ้าปวดท้องหรือ ข้าก็จะนวดท้องให้เจ้
last updateLast Updated : 2025-01-06
Read more
บทที่7 คืนวสันต์ องค์รัชทายาทสุขสม พระชายาระบม (?)
"อย่าดิ้น...อืม"เสียงหลี่รุ่ยแหบพร่า ปากบอกห้ามนางดิ้น แต่เขากลับขยับสโพกเข้ามา ไป๋เจินจูเผลอยกสโพกตอบรับ รู้สึกเจ็บแปล๊บแปลก ๆ"อ๊ะ" นางหลุดปากครางออกมา"อยู่นิ่งๆ ...ชายาของข้า" เขาพึมพำเสียงแหบ ขณะเริ่มขยับเข้าออก รู้สึกถึงความเปียกชื้นที่เอ่อล้นชโลมตัวตนของเขาเมื่อรู้ว่านางพร้อมถึงที่สุดแล้ว เขาก็ถอนกายออกแล้วดันเข้าไปใหม่จนลึกและสุด"อ๊า! ข้าเจ็บ! " ไป๋เจินจูกรีดร้องน้ำตาไหล เล็บจิกบ่าบุรุษที่กำลังรังแกนางแน่น "ท่านเอาอะไรเข้ามา! ""ชู่ว" เขากระซิบริมหูนาง ช่วงล่างขยับเข้าออกช้า ๆ "อย่าเกร็งชายารัก...ผ่อนคลาย เดี๋ยวก็ดีขึ้น"นางหายใจเข้าออกช้า ๆ พยายามปรับตัวอย่างที่เขาบอก ไม่นาน...ความรู้สึกเจ็บก็เบาบางลง ความรู้สึกแปลก ๆ เข้ามาแทนที่นางรู้สึก...ใจสั่นหวิว ยามสโพกหนาแทรกกายเข้ามา สัมผัสกันเป็นจังหวะทำให้นางหลุดคราง"อื้อ" นางครางรับสัมผัสหนักหน่วงสมองตื้อไปหมด รู้สึกว่าร่างกายนี้เหมือนไม่ใช่ของตน เมื่อถูกบุรุษด้านบนโยกขยับตามใจ นางเงยหน้ามองความมืดที่ปกคลุมดวงตาเหม่อลอย เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดเสียงกระเส่าของบุรุษ...เสียงเนื้อกระทบเนื้อ...ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใด ไป๋เจินจูตัว
last updateLast Updated : 2025-01-06
Read more
บทที่8 สามีภรรยา รักใคร่ปรองดอง...เสียเมื่อไร
"นิยายบ้า ๆ วัน ๆ ไม่ทำอะไร เอาแต่อุ่นเตียง""ท่านว่าอะไรนะเจ้าคะ" หลินหลงที่กำลังจัดแต่งทรงผมให้ไป๋เจินจูเอ่ยถาม ด้วยความที่เป็นสาวใช้คนสนิทที่ติดตามมาจากจวน เมื่อเห็นไป๋เจินจูพูดพึมพำ ภาษาที่ได้ยินก็แปร่งหูจึงอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้"ปะ เปล่า ไม่มีอะไรหรอก" นางรีบกลืนคำพูดที่เหลือลงท้อง ยกมือขึ้นนวดไหล่ตัวเองใบหน้าบูดบึ้ง "ข้าก็แค่...คิดอะไรนิดหน่อย""อย่าดิ้นสิเจ้าคะ..." หลินหลงบอกเจ้านายเสียงนุ่ม มองทรงผมที่นางจัดแต่งอย่างภูมิใจ "เสร็จแล้วเจ้าค่ะ วันนี้คุณหนู ...พระชายางามมากนะเจ้าคะ ไม่สิ ท่านงดงามอยู่แล้ว""ปากหวาน..." นางอมยิ้ม ใครบ้างจะไม่ชอบเวลาถูกชม ไป๋เจินจู เอียงศรีษะ มองผ่านกระจกอย่างพึงพอใจ"วันนี้พระชายาจะเริ่มจัดระเบียบตำหนักเลยหรือเปล่าเจ้าคะ" หลินหลงถามขึ้น ตั้งแต่แต่งเข้าตำหนักองค์รัชทายาท นี่ก็ผ่านมาเจ็ดวัน เจ้านายตนถึงได้ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันถูกองค์รัชทายาทกักขังไว้แต่ในห้องหอเจ็ดวันเจ็ดคืน ช่างน่าสงสารพระชายา พอได้มาปรนนิบัติวันนี้ นางก็ต้องแอบทอดถอนใจ...พระชายาเนื้อตัวมีแต่ร่องรอยรักประทับทั่ว ใต้ตาดำคล้ำเหมือนคนอดนอน รูปร่างที่บอบบางน่าทะนุถนอมก็ดูผอมลง อง
last updateLast Updated : 2025-01-06
Read more
บทที่9 สตรีใจหิน!
หลี่รุ่ยเห็นนางไม่ปริปากก็ยิ่งทวีความขุ่นเคืองในใจ หากเขาบอกนางว่าเสด็จพ่อให้รับชายารองเข้าตำหนัก อยากจะรู้นักนางจะตอบว่าอย่างไร"ท่านเป็นอะไร หือ" นางเอ่ยถาม เมื่อจู่ ๆ เขาก็ล้มตัวนอนทับนางอีกครั้ง ใบหน้าฝังอยู่บนทรวงอก"เสด็จพ่อมีรับสั่งให้ข้ารับชายารองเข้าตำหนัก..." เขาบอกเสียงอู้อี้กับอกนาง"อ๋อ" ไป๋เจินจูเหม่อมองเพดาน รับคำในลำคอ ชายารองรึ...ก็คือเมียน้อยสินะ ยุคจีนโบราณก็แบบนี้ ยิ่งเป็นองค์รัชทายาท จะมีเมียเดียวคงเป็นไม่ไม่ได้ นางคิด"เจ้า...เห็นด้วยหรือไม่ หากข้ามีชายารอง""ถามข้า? " นางสบตาเขาในความมืด หลี่รุ่ยเงยหน้ามองนาง รอฟังคำตอบ "ข้า...ก็มิได้ว่าอะไรนี่ มันเป็นหน้าที่อยู่แล้ว ข้า จะเป็นพระชายาที่ดี หากท่านจะรับชายารอง ข้าก็มิขัดข้อง ข้าจะดูแลนางให้ดี จะใจกว้าง ท่านสบายใจได้...""เจ้าจะเป็นพระชายาที่ดี? ""ใช่สิ" นางตอบรับอย่างรวดเร็ว ถึงแม้น้ำเสียงของอีกฝ่ายจะดูเยือกเย็นแปลก ๆ "ข้าเห็นด้วยกับท่าน ท่านแต่งชายารองเข้ามาเถอะ""ข้าบอกหรือว่าต้องการแต่งชายารอง..." เขาเลื่อนฝ่ามือขึ้นบีบเคล้นซาลาเปาน้อย ออกแรงจนไป๋เจินจูนิ่วหน้า หลี่รุ่ยรู้สึกต้องการระบายอารมณ์ แต่งเข้ามาเป็นพ
last updateLast Updated : 2025-01-06
Read more
บทที่9 ขุ่นเคือง
"เวลานี้ยังมีหน้ามายิ้ม หึ รัชทายาทหื่นกาม เจ้าช่างหาเรื่องมาให้ข้าเสียจริง! "ไป๋เจินจูยกเท้าขึ้นเตะลม ท่าทางไม่สมกับเป็นบุตรีของอัครเสนาบดี แต่ใครสนกันล่ะ ตอนนี้นางโมโห อารมณ์หงุดหงิด จนอยากใช้กำลังเพื่อระบายอารมณ์!เมื่อเดินจากมาไกลจนถึงหน้าตำหนัก ท่าทางโมโหหงุดหงิดของนางตกอยู่ในสายตาหลินหลง สาวใช้คนสนิทมองผู้เป็นนายด้วยแววตาสงสารเห็นใจ"พระชายาอย่าโกรธเคืององค์รัชทายาทเลยนะเจ้าคะ""ทำไม นี่เจ้าก็เข้าข้างเขารึ" นางหันไปมองอีกฝ่ายตาขวาง "ตกลงใครเป็นนายของเจ้ากันแน่""โธ่ พระชายา ดูท่านพูดสิ" หลินหลงยิ้มเอ็นดูท่าทางแง่งอน ตอนนี้พระชายาดูเหมือนกลับไปเป็นเด็ก ก็ยังเด็กจริง ๆ พระชายาเพิ่งจะสิบห้าปี ก็แต่งให้กับองค์รัชทายาทแล้ว"เฮ้อ"ไป๋เจินจูนั่งลงบนพื้น ไม่สนใจเสียงร้องห้ามของหลินหลง นางยกมือขึ้นกอดเข่า ใบหน้าจมอยู่ตรงกลาง ในหัวปรากฏภาพหลี่รุ่ยรับชายารองเข้าตำหนัก บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสุข นางยืนมองสวามีเดินเข้าห้องหอด้วยสีหน้ายินดีนางต้องยินดีสิ จะมีคนช่วยแบ่งเบาภาระอันหนักหน่วงแต่งกับเขาในฐานะพระชายา มีบ่าวรับใช้ปรนนิบัติ ชีวิตที่หญิงสาวทั่วเมืองหลวงต่างอิจฉา แต่นอกจากฐานะสูงศักด
last updateLast Updated : 2025-01-06
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status