มากกว่า เพื่อน แต่ ไม่ใช่ แฟน

จะทำอย่างไรถ้าแอบรักพี่ชายเพื่อนสนิท... พี่ชาย'เพื่อน..

"พี่หลินอี๋! ทะ ทำไมพี่จูบฉัน!!" "จำไว้แค่ฉันไม่ใช่คนเดิมก็พอ" "พี่เปลี่ยนไปมาก พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้" "มันจะมากจนเธอพูดไม่ออกเลยละ! เตรียมใจของเธอให้พร้อมเถอะ" .............. เรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติกปากแข็ง ของคุณหนูตระกูลไป๋และคุณชายตระกูลจางที่ต้องเป็นคู่หมั้นกันตั้งแต่เด็ก ถึงอย่างนั้นคุณหนูตระกูลไป๋อย่าง 'ไป๋ลู่จิน' ก็ดันฉีกหน้า 'จางหลินอี๋' ต่อหน้าบรรดาญาติพี่น้องในงานหมั้น ก่อนจะหนีไปเรียนไกลถึงบ้านเกิดคนเป็นแม่อย่างประเทศไทย สุดท้ายลู่จินก็ต้องกลับมาอยู่ไต้หวันอีกครั้ง แถมกลับมาครั้งนี้ยังมีเงื่อนไขที่มีหัวใจเป็นข้อต่อลอง! ความสนุกและความรักที่เริ่มก่อตัวขึ้นทุกวันของคนสองคนที่ค่อยอยู่เคียงข้างจริงๆ มันก็ฟินไม่น้อยเลยนะ😍 ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ รอบนี้ขอมาแบบฟินๆ บางน๊า แต่อยากกระซิบว่าพี่หลินอี้เขาขี้หวงน้องไม่เบาเลยน๊าาาา

เรื่องราวความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิท ระหว่างสาวสุดจี๊ดที่แสนจะบอบบาง กับเพื่อนชายสุดหล่อปากแซ่บ ที่ความสัมพันธ์นี้จะไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนตลอดไป...เมื่อทั้งสองเกิดพลาดท่าเสียทีเกินเลยมากกว่าคำว่าเพื่อน "ซุน อย่างี่เง่า ถ้าเป็นเรื่องที่กูพูดเมื่อคืนกูขอโทษ คือกูไม่ได้จะหมายความแบบนั้น...คือกู..." "คืออะไร คือมึงอายว่างั้น มึงอายที่นอนกับคนแบบกูใช่ป่ะ?" "เปล่าไม่ใช่แบบนั้น คือ... คือกูแค่สับสนไม่รู้จะบอกคนอื่นยังไง มึงคิดดูนะเป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปี อยู่ ๆ จะมาเปลี่ยนสถานะเนี่ยนะ" "กูไม่เห็นแคร์!" "มึงอย่าบอกนะเว่ยว่ามึงชอบกูจริง ๆ อ่ะ?" "แล้วถ้าใช่ล่ะ" "......" "ถ้ากูบอกว่ากูชอบมึงล่ะ ชอบมึงมานานแล้วด้วย" คนตัวเล็กถึงกับเงียบ เธอพูดไม่ออก ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ "ตะ แต่ เราเป็นเพื่อนกันนะ"

“ “กูจะได้เตือนสติมึง กูคิดกับมึงได้แค่เพื่อนเท่านั้น ถ้ามึงไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนของเราต้องจบ มึงก็อย่าคิดกับกูมากกว่าเพื่อน เพราะคนที่ยืนอยู่ในหัวใจของกูมีเพียงแค่ริสาคนเดียว!!” “ทั้งที่มันทำให้มึงเจ็บเพราะมีคนอื่น ทั้งที่มันไม่ได้รักมึงแล้ว แต่กูสิรักมึง กูรักมึงมาตลอด ทำไมมึงไม่เห็นใจกูบ้างวะ! ฮึก!” ฉันพูดออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ ทำไมวะ! ฉันรักปั้นจั่นมาตลอด ทำไมเขาไม่หันมาสนใจฉันบ้าง! ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นความรักของฉันบ้าง “มึงออกไปจากห้องกูเลยไป!!” ปั้นจั่นมองหน้าฉันแล้วชี้ไปที่ประตู ฉันจ้องหน้าผู้ชายที่ฉันรักอย่างเสียใจ ในหัวมีแต่คำถามมากมาย ทำไมวะ! ทำไม! ทำไม! “กูผิดเหรอที่กูรักมึง กูรักมึงก่อนริสาอีก ฮึก!...” “หุบปากแล้วออกไป!!”

“บอกตรงๆ นะ กูก็ไม่ได้อยากกับใครเลยนะ” ฉันไม่ได้พูดเอาใจมัน แต่นั่นคือความจริง เพราะอาจความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีให้กันในฐานะเพื่อนมาก่อน “ขนาดนี้แล้ว มาเป็นเมียกูเหอะ อย่าเป็นเพื่อนกันอีกเลย” ................... คิดว่าได้เพื่อนสนิทเป็นผัว แต่นานๆ ไป เขาเหมือนใครอีกคนที่ไม่รู้จัก ดวงตาลึกลับ ชวนค้นหา กับรอยยิ้มร้ายกาจที่มุมปากนั้น เหมือนเขาเป็นใครอีกคนที่ไม่ใช่เพื่อนของฉัน

ในวัยเด็กทั้งสองต่างเป็นเพียงเพื่อนสนิท เติบโตขึ้นกลายเป็นเพื่อนแนบสนิท คนหนึ่งผูกพันเกินเพื่อนจนอยากเป็นคนพิเศษ อีกคนลังเลไม่แน่ใจ เกิดความห่างเหิน เย็นชา สุดท้ายห่างหาย แยกย้าย กลับมาเจอกันอีกครั้ง กลายเป็นคนแปลกหน้า ที่มี เด็กน้อยคนหนึ่ง อยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสอง :::::::::::::::::::::::::::: "ใจคอจะไม่พาฉันไปทำความรู้จักกับลูกชายเธอหน่อยเหรอ" "ไม่จำเป็นหรอก!" เธอตอบกลับเสียงห้วน แต่หลบสายตาคาดคั้นของเขา "อัย ฉันให้อภัยเธอได้นะ ที่เธอหักอกฉัน แต่เรื่องอื่นฉันไม่แน่ใจ!" "ทำไม ร็อกจะทำอะไร!" "เธอก็รู้ ที่ผ่านมา เธอเป็นข้อยกเว้นทุกอย่าง ที่ฉันไม่เคยทำอะไรร้ายๆ ใส่ ไม่ว่าเธอจะร้ายกับฉันแค่ไหน แต่ตอนนี้มันไม่เป็นแบบนั้นแล้ว ถ้าเธอร้ายกับฉันก่อน ฉันก็ไม่ละเว้น!" ::::::::::::::::::::::::::::::