LOGINเรื่องราวความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิท ระหว่างสาวสุดจี๊ดที่แสนจะบอบบาง กับเพื่อนชายสุดหล่อปากแซ่บ ที่ความสัมพันธ์นี้จะไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนตลอดไป...เมื่อทั้งสองเกิดพลาดท่าเสียทีเกินเลยมากกว่าคำว่าเพื่อน "ซุน อย่างี่เง่า ถ้าเป็นเรื่องที่กูพูดเมื่อคืนกูขอโทษ คือกูไม่ได้จะหมายความแบบนั้น...คือกู..." "คืออะไร คือมึงอายว่างั้น มึงอายที่นอนกับคนแบบกูใช่ป่ะ?" "เปล่าไม่ใช่แบบนั้น คือ... คือกูแค่สับสนไม่รู้จะบอกคนอื่นยังไง มึงคิดดูนะเป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปี อยู่ ๆ จะมาเปลี่ยนสถานะเนี่ยนะ" "กูไม่เห็นแคร์!" "มึงอย่าบอกนะเว่ยว่ามึงชอบกูจริง ๆ อ่ะ?" "แล้วถ้าใช่ล่ะ" "......" "ถ้ากูบอกว่ากูชอบมึงล่ะ ชอบมึงมานานแล้วด้วย" คนตัวเล็กถึงกับเงียบ เธอพูดไม่ออก ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ "ตะ แต่ เราเป็นเพื่อนกันนะ"
View Moreเรื่องราวความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิท ระหว่างสาวสุดจี๊ดที่แสนจะบอบบาง กับเพื่อนชายสุดหล่อปากแซ่บ ที่ความสัมพันธ์นี้จะไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนตลอดไป...เมื่อทั้งสองเกิดพลาดท่าเสียทีเกินเลยมากกว่าคำว่าเพื่อน
"ซุน อย่างี่เง่า ถ้าเป็นเรื่องที่กูพูดเมื่อคืนกูขอโทษ คือกูไม่ได้จะหมายความแบบนั้น...คือกู..." "คืออะไร คือมึงอายว่างั้น มึงอายที่นอนกับคนแบบกูใช่ป่ะ?" "เปล่าไม่ใช่แบบนั้น คือ... คือกูแค่สับสนไม่รู้จะบอกคนอื่นยังไง มึงคิดดูนะเป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปี อยู่ ๆ จะมาเปลี่ยนสถานะเนี่ยนะ" "กูไม่เห็นแคร์!" "มึงอย่าบอกนะเว่ยว่ามึงชอบกูจริง ๆ อ่ะ?" "แล้วถ้าใช่ล่ะ" "......" "ถ้ากูบอกว่ากูชอบมึงล่ะ ชอบมึงมานานแล้วด้วย" คนตัวเล็กถึงกับเงียบ เธอพูดไม่ออก ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ "ตะ แต่ เราเป็นเพื่อนกันนะ" ลมหนาว สาวน้อยอายุ 22 ปี สูง163 สวย ผิวขาว ตัวเล็ก ชอบแต่งหน้าจัด ภายนอกจะดูแรง ๆ ติดจะหัวดื้อนิดหน่อย แต่จริง ๆ นิสัยดี น่ารัก "เหล่ากง~ค่ะ เหล่ากง~" ซุน หนุ่มลูกครึ่งไทย-จีน อายุ 22 ปี สูง189 หล่อโคตร ๆ ผิวขาว หุ่นนักกีฬา คอยซัพพอร์ตนางเอก เย็นชา และปากหมาสุด ๆ (นิ่งกับทุกคนแต่กวนตีนนางเอก) "อย่าเรียกแบบนั้นสิ กูเอาจริงนะเว่ย" นาย หนุ่มดีกรีนายแพทย์ อายุ22 ปี สูง180 หล่อ นิ่ง สุขุม เรียนเก่ง อดีตหัวหน้าห้องที่นางเอกเคยชอบตั้งแต่สมัยเรียน "เราชอบหนาวแล้วแหละ" ตัวละครเพิ่มเติม น้ำหวาน สาวน้อยผู้เป็นเหมือนผ้ายับที่พับไว้ อายุ 21 ปี สูง 160 ภายนอกทำตัวใสซื่อ น่ารัก แต่ความจริงคือร้ายลึก (แฟนเก่าซุน) กัสจัง สาวสองประจำกลุ่ม คอยซัพพอร์ตเพื่อน ๆ เสมอ เวฟ หนุมหล่อสายฮาประจำกลุ่ม สายเอนเตอร์เทน ❗นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของนักเขียน ไม่มีเจตนาพาดพิงถึงถึงบุคคลอื่น ชื่อลักษณะนิสัยตัวละคร ล้วนเป็นการแต่งขึ้น ❗ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงเนื้อหาซึ่งเป็นสิทธ์ของผู้แต่งโดยเด็ดขาด❗ 💚นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์แต่งขึ้น ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ ยังไงก็ฝากติดตาม คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์หน้าใหม่คนนี้ด้วยน๊าาา💗☺️3 ปีผ่านไป…"ปะ ป๊า ยูหนายอ่า~"เสียงเรียกยานคางจาก ‘โซล’ เด็กชายวัยสามขวบพยานรักของเขาและเธอ ที่รูปร่างน่าตาถอดแบบออกมาจากผู้เป็นพ่อเด๊ะ อย่างกับพิมพ์เดียวกันทั้งจมูก ปาก ตา คาง รูปหน้า ผิวพรรณและส่วนต่าง ๆ เรียกได้ว่าหอบมาจากเขาหมดเลย แต่นิสัยกลับได้ผู้เป็นแม่มาเต็ม ๆ ทำเอาเขาจากที่หลงคุณแม่ว่าหนักแล้ว หลงลูกยิ่งหนักเข้าไปอีก…"ป๊าอยู่ในห้องน้ำครับบบบบ~""หนูขอเข้าด้ายม้ายยย~""ได้ครับ ป๊าไม่ได้ล็อค"เด็กชายตัวน้อยน่าตาน่ารัก เดินดุ๊กดิ๊ก ๆ เข้ามาในห้องน้ำ พร้อมกับปีนป่ายขึ้นไปนั่งบนตักของผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่บนชักโครก ด้วยท่าทางน่าเอ็นดู ทำเอาเขาอดใจไม่ไหวต้องก้มลงหอมแก้มเจ้าลูกชายฟอดใหญ่“ฟอดดดดด” คนอะไรไม่รู้ ติดพ่อสุด ๆ ไปไหนทำอะไรเป็นต้องตามเขาไปทุกที่…"ปะป๊าา หนู คะ คิดถึง ปะป๊าา~~^^"^^โอ้ยตาย ทำไมลูกเขาถึงขี้อ้อนน่ารักขนาดนี้นะ เอะอะก็คิดถึง เอะอะก็บอกรักป๊า เขานี่ใจละลายเป็นไอติมแล้ว อรั้ยยย…"หืม~ป๊ามาเข้าห้องน้ำแป๊บเดี
1 เดือนผ่านไป… กลางดึก"อื้อ~"ลมหนาวที่ตอนนี้พยายามลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ช่วงนี้เธอนอนไม่ค่อยได้ เพราะจะปวดหลังปวดซี่โครงบ่อยมาก ยิ่งท้องโตยิ่งปวดทรมานแบบสุด ๆ การเป็นแม่คนนี่ต้องเหนื่อยและทรมานขนาดนี้เลยหรอ จะนอนก็นอนไม่ได้ หายใจก็เหมือนหายใจไม่เต็มปอด"ฮึก~ๆ " เสียงสะอื้นเบา ๆ จากว่าที่คุณแม่ ตอนนี้อยู่ดี ๆ เธอก็อยากร้องไห้ออกมาซะงั้น"อื้อออ~หนาวเป็นไรอ่ะ?"เสียงอู้อี้ของคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ การขยับตัวของลมหนาวทำให้เขาตื่นขึ้นมาอีกคน"เป็นอะไรคะ? ปวดท้องหรอ!? ไปหาหมอไหม!!?"พอเขาปรับสายตาได้ ก็เห็นว่าเธอที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่นั้น กำลังร้องไห้ มือข้างหนึ่งลูบท้องส่วนมืออีกข้างก็กดเอวด้านหลังไว้จนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้"ฮึก~ปะ เปล่า หนาวแค่ปวดหลังนอนไม่ได้""โอ๋ ๆ มานี่มา" เขาพูดจบก็ขยับไปนั่งซ้อนหลัง ก่อนที่จะค่อย ๆ นวดหลังให้เธอเบา ๆ ด้วยท่าทีเอาใจใส่" ซุนขอโทษนะ ซุนไม่สามารถอุ้มท้องแทนหนาวได้ ซุนรู้นะว่าหนาวทั้งเหนื่อยทั้งทรมาน เดี๋ยวแพ้ท้องเดี๋ยวปวดหลังปวดท้อง หนาวคงลำบากน่าดู "เขาพูด
หลังจากไปทำบุญให้ม๊าเสร็จเรียบร้อย ทั้งเขาและเธอก็ต้องกลับไปเหยียบบริษัทของป๊าซุนอีกครั้ง เพื่อเคลียร์เอกสารขายหุ้น และเคลียร์เรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย มือเรียวกุมมือเขาไว้แน่นเป็นการให้กำลังใจ และเพื่อให้เขารับรู้ว่าเธอจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่ข้างเขาเสมอ…เธอคิดว่าเขาคงรู้สึกไม่ดีเท่าไร ที่ต้องกลับมาเจอกับผู้เป็นพ่อที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น…"หืม~ ซุนโอเคน่า"เขาหันมายิ้มให้เธอ ก่อนจะเอ่ยขึ้น เขารับรู้ถึงความเป็นห่วง และกังวลของคนตัวเล็ก เธอคงจะคิดว่าการมาเจอผู้ชายคนนั้นในครั้งนี้ จะทำให้เขากลัวหรือรู้สึกไม่โอเคสินะ เปล่าเลย… เขารู้สึกเฉยมาก เขารู้สึกดีด้วยซ้ำที่จะได้ตัดขาดกับผู้ชายคนนี้สักที คนที่ไม่สมควรเรียกตัวเองว่าพ่อแบบนั้น เมื่อพวกเขาทั้งสองก้าวขาเข้ามาในบริษัท ทุกคนก็ต่างวิ่งเข้ามาทักทาย"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณซุน/คุณลมหนาว"ก่อนที่จะโค้งตัวทำความเคารพ จนเขาและเธอจะรีบห้ามเอาไว้"ไม่ต้องครับ ผมไม่ใช่บอสของที่นี่แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้""คุณซุนจะไปจริง ๆ หรอครับ?""ใช่ครับ"เขาส่งยิ้มให้กับพน
เมื่อพายุเเห่งการสูญเสียที่โหมกระหน่ำสงบลง หลังจากงานศพของแม่ผู้เป็นที่รักได้ผ่านพ้นไปทำให้เขาเริ่มปลง สภาพจิตใจค่อย ๆ ดีขึ้นตามลำดับ เพราะได้รับกำลังใจและพลังบวก จากคนรอบข้างโดยเฉพาะ ลมหนาว และสิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้เขาอยากกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่นั่นก็คือ ‘ลูกเมีย’ เขาอยากปกป้องและดูแลพวกเขาให้ดีที่สุด…"ทำไมเล็บเท้ายาวจังเลยล่ะหนาว?"ร่างสูงที่ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าก้มถูสบู่อาบน้ำให้เธอ ตอนนี้เธอท้องโตขึ้นมาก จริง ๆ เธอก็อาบเองได้แหละ แต่เขาไม่ยอมน่ะสิ ทำอย่างกับเธอเป็นอัมพาต อาบน้ำก็จะอาบให้ เธอเข้าห้องน้ำก็มานั่งเฝ้า ไม่ยอมให้เธอห่างกายเลยแม้แต่นิด ส่วนเหตุผลที่ได้รับก็คือกลัวเธอลื่นล้มบ้างแหละ กลัวโน่นนี่นั่น สรุปคือกลัวจนเธอไม่ต้องทำอะไรกันเลยทีเดียว"ยังไม่ได้ตัดมาสักพักแล้ว ขี้เกียจก้ม"เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือบีบแชมพู แล้วนวดผมให้เขาอย่างเบามือ ตอนนี้คนหนึ่งก็คุกเข่าก้มลงพื้นถูตามซอกเท้าให้เมียสุดที่รัก ส่วนอีกคนก็ใช้มือสองข้างขยี้ผมให้ เป็นภาพที่ดูแล้วอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ต่างคนต่างรักและเอาใจใส่กันและกัน&he