รักนี้ต้องมีเล่ห์เหลี่ยม

เอวา เมื่อเก้าปีก่อน ฉันได้กระทำเรื่องอันผิดมหันต์ลงไป มันไม่ใช่หนึ่งในช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน แต่เมื่อโอกาสที่จะได้ครองคู่กับชายผู้เป็นที่รักตั้งแต่วันเยาว์มากองอยู่ มีหรือที่ฉันจะไม่ไขว่คว้าเอาไว้ เวลาพัดผ่านไปอย่างรวดเร็วหลายปีจนฉันสุดจะทนกับชีวิตคู่ซึ่งไร้รักเช่นนี้ มีใครบางคนบอกว่าหากรักคนคนนั้นจริง ก็ควรปล่อยให้เขาก้าวเดินต่อไป ฉันรู้ตัวดีมาตลอดว่าเขาไม่เคยมอบหัวใจให้หรือมองว่าฉันเป็นตัวเลือกเลยด้วยซ้ำ เขามีเพียงผู้หญิงคนนั้นอยู่เต็มทั้งสี่ห้องหัวใจและรังเกียจการทำผิดบาปของฉันยิ่งนัก แต่ฉันก็มีสิทธิ์ได้รับความรักเช่นกัน โรแวน เมื่อเก้าปีก่อน ผมตกหลุมรักจนตามืดบอด ผมเสียความรักนั้นด้วยการทำผิดพลาดที่สุดในชีวิตและระหว่างนั้นเอง ผมก็สูญเสียคนที่รักที่สุดในชีวิต ผมรู้ดีว่าต้องรับผิดชอบต่อความผิดนั้นด้วยการแต่งภรรยาที่ผมไม่ต้องการ อยู่กับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนรัก ตอนนี้เธอปั่นปวนชีวิตผมอีกครั้ง ด้วยการหย่าร้างทุกอย่างมันวุ่นวายมากยิ่งขึ้นเมื่อหญิงผู้เป็นดั่งหัวใจของผมกลับมาที่เมืองนี้ คำถามหนึ่งผุดขึ้นมา หญิงคนไหนกันเล่าที่เป็นคนนั้นของหัวใจ? หญิงที่ผมหลงรักหัวปักหัวปำเมื่อหลายปีก่อน? หรือหญิงที่เป็นอดีตภรรยาของผม ผู้ที่ผมไม่เคยต้องการแต่กลับแต่งงานกับเธอ?

(แม่ทัพหนุ่มยุคโบราณ x เศรษฐีนีคนงาม โบราณเชื่อมโยงกับปัจจุบัน + กักตุนเสบียง + โครงสร้างพื้นฐาน + ยุคข้าวยากหมากแพง) เย่มู่มู่พบว่าแจกันที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษมีอิทธิฤทธิ์สามารถพาทะลุไปยุคโบราณเมื่อสองพันปีก่อนได้อย่างน่าอัศจรรย์ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงได้รู้จักกับแม่ทัพหนุ่มยุคโบราณคนหนึ่ง แม่ทัพเฝ้าพิทักษ์เมืองสำคัญบริเวณชายแดน ตกอยู่ในวงล้อมของทัพใหญ่สามแสนนายของเผ่าหมาน เกิดภัยแล้งรุนแรง แม่น้ำแห้งเหือด ราษฎรสองแสนหิวตายเหลือเพียงแปดหมื่นคน ด้วยความอับจนปัญญา แม่ทัพอธิษฐานขอน้ำและอาหารจากเทพยดา หวังให้ราษฎรมีชีวิตรอดต่อไป เย่มู่มู่โบกมือ ได้เลย! เธอกักตุนเสบียงปริมาณมหาศาล นำมาช่วยเหลือทหารกับราษฎรทั้งหลาย ซาลาเปา หมั่นโถวนึ่ง หมั่วโถวเกลียว ขนมปังไส้เนื้อ...ทุกวันไม่ซ้ำกัน ทำให้คนโบราณทึ่งในอาหารเลิศรสจากยุคปัจจุบันเล็กน้อย ส่งตำราพิชัยสงคราม กักตุนเสบียง เกณฑ์ทหาร สร้างโรงงานคลังสรรพาวุธ...ทำให้คนโบราณต้องตะลึงในการทหารยุคใหม่ เมื่อเธอถูกคนหลอกลวง กิจการครอบครัวที่ได้รับสืบทอดมาถึงคราวล้มละลาย แม่ทัพก็ส่งเงินทอง ตำรา ภาพวาด พู่กัน โบราณวัตถุและเครื่องเคลือบมาให้เป็นการตอบแทนบุญคุณ... เธออาศัยวัตถุโบราณเหล่านี้ฟื้นฟูกิจการครอบครัวจนกลายเป็นเศรษฐีนี ก้าวสู่จุดสูงสุดในชีวิต! ขณะที่แม่ทัพอาศัยอาวุธยุทโธปกรณ์สมัยใหม่ที่เย่มู่มู่นำมาสนับสนุน กำราบหมานอี๋ ฟื้นฟูแผ่นดิน คืนความสงบให้หกแคว้น รวมใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว! ตกลงกันไว้ว่าจะสร้างวัดให้เธอแล้วให้ลูกหลานกราบไหว้บูชาสืบไป แม่ทัพหนุ่มกลับส่งหนังสือสมรสมาให้ ภูผามหานทีเป็นพยาน ถึงวันใต้หล้าสงบสุข เฝ้ารอการพบกันกับท่านอีกครา หนังสือสมรสทับอยู่บนชุดเจ้าสาว หน็อยแน่ นายแม่ทัพตัวดี เจตนาที่แท้จริงของนายคือแบบนี้เองสินะ!

รัตติกาลถูกย้อมด้วยเปลวเพลิง แผ่นดินสะอื้นครวญคร่ำร่ำไห้ โชคชะตาชิงชังกักขังข้าฯไว้ หนึ่งปรารถนาเพียงใจได้พบนาง หลินอวี่เหยา นักพฤกษศาสตร์สาววัย 25 ปีมีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ 21 ประสบอุบัติเหตุขณะค้นหาพรรณไม้โบราณที่คาดว่าสาบสูญไปครึ่งศตวรรษ เมื่อฟื้นอีกครั้ง เธอมาอยู่ในร่างสนมหลินอวี่เหยาผู้มีชีวิตแสนน่าเวทนาในตำหนักเย็น นี้ หญิงสาวใช้ความสามารถด้านพฤกษศาสตร์เปลี่ยนตำหนักเย็นให้กลายเป็นบ้านที่แสนน่าอยู่ หวังเพียงให้ตนเองมีชีวิต อยู่รอดตามคำสั่งเสียของบิดามารดา “มีชีวิตอยู่ให้ดีให้มีความสุข” ในค่ำคืนหนึ่ง บุรุษในชุดดำหลบหนีการตามล่าเข้ามาซ่อนตัวในตำหนักเย็น หลินอวี่เหยาแม้ไม่รู้ว่าคนผู้นี้เป็นใครแต่ก็ช่วยชีวิตของเขาไว้ ใครเลยจะรู้ว่า ด้ายแดงแห่งโชคชะตาจะนำพาเธอข้ามกาลเวลาเพื่อพบเจ้าของเสียงในห้วงฝัน และ ปลดปล่อยหัวใจจ้าวปีศาจที่โศกเศร้าอาดูรนับพันปี

อวิ๋นฝูหลิงเดินทางข้ามมิติแล้ว ทันทีที่ลืมตา ไม่เพียงกลายเป็นแม่คนโดยที่ไม่ต้องเจ็บปวด มีลูกชายอายุสามปีครึ่งหนึ่งคน ยังต้องเผชิญหน้ากับอันตรายของภัยน้ำท่วมอีก จึงได้แต่หอบข้าวหอบของหนีภัย ไม่มีกินไม่มีดื่มหรือ? ไม่กลัว พี่สาวมีเสบียงเต็มมิติ! อันธพาลเจ้าถิ่นหาเรื่องหรือ? ไม่กลัว เข็มเดียวก็ทำให้เขาไปพบยมบาลได้! มีทักษะการแพทย์อยู่ในมือ ทั่วหล้าก็เป็นของข้า แค่ช่วยชายรูปงามผู้หนึ่งเอาไว้ เหตุใดเขาจึงติดนางจนสลัดอย่างไรก็ไม่หลุดเสียแล้ว “ฮูหยิน พวกเรามีลูกคนที่สองกันเถอะ!”

[เกิดใหม่ + รักต้องห้าม + อายุห่างกัน + ตามง้อเมียอย่างหนัก] หลังจากผ่านคืนอันเร่าร้อนกับอาเล็กในนาม หลินจืออี้ต้องทนทุกข์ทรมานนานถึงแปดปี ในขณะที่เธอกอดโถเถ้ากระดูกของลูกสาวเพื่อฆ่าตัวตาย กงเฉินกลับกำลังจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่ให้กับลูกชายของรักแรก เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอที่กลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง ตัดสินใจแน่วแน่จะให้กงเฉินชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป! ชาติก่อน เธอเพียรพยายามอธิบาย แต่กงเฉินกลับหาว่าเธอจงใจวางยา ชาตินี้ เธอจึงขีดเส้นเว้นระยะห่างกับเขาอย่างชัดเจนต่อหน้าผู้คนซะเลย! ชาติก่อน รักแรกขโมยผลงานของเธอ กงเฉินกลับบอกว่าเป็นเพราะเธอขี้อิจฉา ชาตินี้ เธอก็เลยเหยียบรักแรกของเขาขึ้นไปรับรางวัลบนเวที! ชาติก่อน เธอถูกใส่ร้าย กงเฉินกลับลำเอียงปกป้องรักแรก ชาตินี้ เธอจึงเอาคืนด้วยตบหน้ารักแรก! กงเฉินมักจะคิดว่าหลินจืออี้จะรักเขาอย่างสุดซึ้งตลอดไป รอจนหลินจืออี้ใจเด็ดจากไปจริงๆ เขาถึงได้ตระหนกอย่างถึงที่สุด กงเฉินผู้หยิ่งผยองดึงเธอด้วยดวงตาแดงก่ำ "จืออี้ อย่าทิ้งฉันไป พาฉันไปด้วยได้ไหม?"

ชาติก่อน เมื่อเจียงเฟิ่งหัวถูกพระราชทานสมรสให้เป็นชายาอ๋องของเหิงอ๋องเซี่ยซางนั้น นางไม่ได้รับความรักจากเหิงอ๋อง นางเข้าใจว่าขอเพียงตนเองรักษาธรรมเนียมมารยาท จัดการเรื่องราวต่างๆ ด้วยตนเอง สงบเสงี่ยมเจียมตัว อุทิศตนปรนนิบัติ ถึงขั้นโอนอ่อนเอาใจ ความจริงใจของนางจะต้องแลกความรู้สึกดีๆ มาได้อย่างแน่นอน เฝ้ารอให้ถึงวันที่อุปสรรคทั้งมวลผ่านพ้น ผู้ใดเลยจะคาดคิด ความเอ็นดูที่แม่สามีมีต่อนางมิใช่เรื่องจริง สามีใจแข็งดุจก้อนหินหากมีใจให้ชายารองกลับเป็นเรื่องจริง แม้แต่ลูกบังเกิดเกล้าทั้งสองยังถูกชายารองยุแยงให้รังเกียจนาง เกลียดชังนาง จนนางตรอมใจตายไปในวัยสามสิบห้าปี เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง นางก็ได้ย้อนกลับมาตอนอายุห้าขวบ ทราบว่าจะถูกพระราชทานสมรสเป็นชายาของเหิงอ๋องตอนอายุสิบห้า ทั้งรู้ว่าวันหน้าเหิงอ๋องจะได้ก้าวขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์ฮ่องเต้ นางจึงวางแผนสิบปีอย่างใจเย็น รอให้มีราชโองการประทานสมรสแล้วค่อยแต่งงานกับเหิงอ๋อง ชาตินี้ นางจะไม่ก้มหน้ายอมจำนนงอมืองอเท้ารอความตายอีกแล้ว ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีการแบบไหน นางก็จะต้องกลายเป็นมารดาของแผ่นดินให้จงได้ นางรู้เพียงว่า ผู้ใดไม่เห็นแก่ตัวแล้วไซร้ ฟ้าดินจักลงทัณฑ์ ***** ตั้งแต่ชายาอ๋อง ชายารัชทายาท ฮองเฮา ไทเฮา ไทฮองไทเฮา คอยดูเถอะว่าเจียงเฟิ่งหัวจะก้าวผ่านชีวิตอันรุ่งโรจน์นี้อย่างไร