สละประโยชน์

เมื่อเพลย์บอยตัวพ่อมาเจอกับทอมปลอมตัวร้าย ความวุ่นวายจึงบังเกิด รักหลอก ๆ หวังแค่ผลประโยชน์ จึงเกิดขึ้น เรื่องราวของเขาและเธอจะจบลงที่ตรงไหน บนเตียง ระเบียง หรือ โต๊ะทำงาน ละคราวนี้ ************** “ถ้าอยากให้ช่วยก็จะช่วย แต่คนอย่างชวีไม่เคยช่วยใครฟรี ๆ” “แล้วพี่ชวีต้องการอะไร” “แกล้งเป็นแฟนกันสักหกเดือน” “บ้าเปล่าเนี่ย สติ ๆ เฮีย ใครจะเชื่อว่าคนอย่างฉันจะเป็นแฟนเฮีย” “ไม่เป็นก็ไม่ช่วยนะ ดูแล้วพ่อกับพี่ชายแกไม่ยอมหยุดแน่ ๆ” “เป็นแฟนปลอม ๆ เฉย ๆ ไม่ต้องทำอะไรใช่ไหม” “ทำอะไร แกคิดจะทำอะไร” “ก็...ก็ทำอย่างว่าไง” “ไอ้เจ แกช่วยดูหน้าเฮียหน่อย หน้าแบบนี้ก็เลือกนะโว้ย สาว ๆ เฮียมีแต่แจ่ม ๆ แล้วดูแก นั่นนมหรือกระดาน”

ทะลุมิติมาเป็นองค์รัชทายาทแห่งต้าเฉียน ทว่ากลับต้องมาเจอเสด็จพ่อที่ลำเอียง รักใคร่เพียงองค์ชายที่เกิดจากสนม! ไม่ว่าตนเองจะสร้างคุณงามความดียิ่งใหญ่เพียงใด ล้วนถูกมองข้ามไปหมด! เมื่อเห็นพวกเขาร่วมมือกับคนในราชสำนักเพื่อเล่นงานตนเอง ฉินหมิงก็โกรธขึ้นมา องค์รัชทายาทแห่งจักรวรรดิอย่างนั้นหรือ? ข้าไม่เป็นมันแล้ว! เขาออกจากเมืองหลวง นำทัพเข้าสู่หลิ่งหนาน พัฒนาอุตสาหกรรม! สร้างกองทัพติดอาวุธ! กระตุ้นเศรษฐกิจ! ปราบปรามชนเผ่าหนานหมาน! เชื่อมสัมพันธ์กับถู่ปัว! สร้างเรือลงสู่ทะเลใต้ สร้างผลงานอันยิ่งใหญ่สืบทอดไปนับหมื่นปี! ในเวลานี้ ราชสำนักก็พลันตระหนักได้ว่า แม้จะไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง แต่ฉินหมิงกลับโดดเด่นไม่ว่าจะไปที่ใด! ทว่าเมื่อราชสำนักไร้ซึ่งองค์รัชทายาทผู้นี้ กลับปรากฏช่องโหว่ที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ! ฮ่องเต้เฉียนร้อนรน : เจ้ากลับมาเถอะ เป่ยหมั่งต้านเอาไว้ไม่อยู่แล้ว! เหล่าขุนนางต่างตื่นตระหนก : องค์รัชทายาท ท่านกลับมาเถิดพ่ะย่ะค่ะ! ท้องพระคลังว่างเปล่า รับไม่ไหวแล้ว! องค์ชายเก้า : ท่านพี่ บัลลังก์นี้ข้ายกให้ท่าน ข้านั่งต่อไปไม่ไหวแล้ว!

เธอเฉิ่ม เธอเชย และเธอเป็นเลขาของเขา หน้าที่ของเธอคือเลขาหน้าห้อง แต่หลังจากความผิดพลาดในค่ำคืนนั้นเกิดขึ้น สถานะของเธอก็เปลี่ยนไปจากเดิม จากเลขาหน้าห้อง กลับกลายเป็นเลขาบนเตียงแทน... “เวลาทำงาน คุณก็เป็นเลขาหน้าห้องของผม แต่ถ้าผมเหงา คุณก็ต้องทำหน้าที่เลขาบนเตียง...” “บอส...?!” “ผมรู้ว่าคุณตกใจ ผมเองก็ตกใจเหมือนกันกับสถานะของพวกเรา แต่มันเกิดขึ้นแล้ว จะทำยังไงได้ล่ะ” “บอสคะ...” หล่อนขยับตัวพยายามจะออกจากอ้อมแขนของเขา แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย “ว่าไงครับ” “แก้ว... แก้วว่าให้แก้วทำเหมือนเดิมดีกว่าค่ะ หรือไม่ก็ให้แก้วลาออกไป...” “ผมให้คุณลาออกไม่ได้หรอก คุณเป็นเลขาที่รู้ใจผมที่สุด อย่าลืมสิแก้ว” “แต่แก้ว...” หล่อนอยู่ในฐานะนางบำเรอของเขาไม่ได้ หล่อนทะเยอทะยานต้องการมากกว่านั้น แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีวันจะได้สิ่งที่หวังมาครอบครอง “ทำตามที่ผมบอก ไม่มีอะไรยากเย็นเลย”

ทันทีที่ฉินเจียวเยี่ยนข้ามมิติมา ก็จัดการรวบหัวรวบหางท่านอ๋องเจ้าสำราญที่เป็นพระเอกธงแดงของละครสั้นแพลตฟอร์มออนไลน์ที่นางกำลังเล่นละครอยู่ จะทำอย่างไรดี เพราะตัวละครที่นางข้ามมานั้น มันไม่ใช่นางเอก แต่เป็นนางร้ายที่โดนปักธงตายต่างหาก แถมยังเป็นธงตายจากท่านอ๋องที่นางกำลังนั่งคร่อมอยู่ด้วย เอาเถอะ ธงตายนั้นเป็นเรื่องของอนาคต แต่ซิกแพคแน่น ๆ ใต้ร่างนี้ เป็นเรื่องปัจจุบัน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง นางขอกินให้หนำใจก่อน เรื่องที่เหลือค่อยว่ากัน!? ..... เมื่อครู่ ใครเป็นคนพูด แม่นางตรงหน้าก็ไม่ได้ขยับปากแต่อย่างใด แต่เหตุใด ข้าจึงได้ยินเสียงเล่า? หรือว่า... นี่คือเสียงในใจของนาง?

"คบเพื่อนกลุ่มนั้นนานแค่ไหนแล้ว ทำไมฉันไม่รู้" ภูพิงค์ก้าวขาขึ้นเตียงบ้าง สอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน เหมือนผัวเมียกันเป๊ะ! "คบนานแล้ว ผมสั้นๆ เซ็กซี่ๆ ชื่อกะเพรา ผมยาวๆ ลอนๆ ชื่อของขวัญ เพื่อนสนิทฉันนิสัยดีทั้งคู่" "แล้วโสดแพ็กคู่ปะ?" "อยากโดนเข่าคู่กระแทกหน้าปะภู อดอยากนักก็ไปหากินไกลๆ เถอะไป" "เกรี้ยวกราดนี่หึงใช่ไหม?" หนุ่มหล่อยักคิ้วอย่างสบายใจ ทว่าคำพูดที่ดังขึ้นใหม่กลับทำให้เขาหน้าตึง "ไม่หึง มึงมีใหม่ก็แค่ไม่ต้องมีกู!"

หญิงสาวผู้ที่มีความฝันในชีวิตอยากมีความเป็นอยู่ที่ดี ได้ผลักดันตัวเองมาเรียนในกรุงเทพฯ แต่โชคชะตากับเล่นตลกกับเธอ เมื่อแม่ของเธอป่วยเป็นโรคมะเร็ง จนต้องยอมรับข้อเสนอเป็นนางบำเรอให้กับมาเฟียผู้มั่งคั่ง