ขอโทษทีฉันไม่ใช่เลขาคุณแล้ว มีพล็อตย่อว่าอะไร

บรรยากาศเรื่องนี้ให้ความรู้สึกใกล้ชิดกับนิยายเรื่องงานออฟฟิศที่ดูเรียบง่ายแต่มีชั้นเชิง เมื่อเล่าเป็นมุมมองของคนที่มีประสบการณ์ทำงานออฟฟิศ เราจะชอบรายละเอียดเล็ก ๆ อย่างการจัดตารางประชุม การตอบเมลตอนดึก และความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างเพื่อนร่วมงานกับหัวหน้า

เราเล่าเรื่องโดยเน้นความสมจริง: เลขาที่ตัดสินใจลาออกไม่ใช่คนที่หนีปัญหา แต่เป็นคนที่อยากตั้งกรอบชีวิตใหม่ ฉากสั้น ๆ ที่ชอบคือการที่เธอเขียนจดหมายลาออกแบบจริงใจที่ไม่ต้องการดราม่า และเจ้านายอ่านจดหมายแล้วค่อย ๆ เข้าใจความหมายของคำว่า 'พื้นที่ส่วนตัว' นอกจากนี้เนื้อเรื่องยังใส่ซับพลอตเป็นมิตรภาพกับเพื่อนร่วมงานที่คอยเป็นกระจกสะท้อนตัวละครหลัก ทำให้เราได้เห็นการเติบโตจากหลายมุมมองมากขึ้น

ถ้าจะเทียบโทน เรานึกถึงความละมุนของ 'The Devil Wears Prada' แต่ลดความเกินเล็กน้อยและเพิ่มด้านอบอุ่นแบบนิยายสมัยใหม่ ผลลัพธ์คือเรื่องที่รู้สึกเหมือนอ่านจดหมายจากเพื่อนเก่า — อบอุ่น เข้าใจ และมีมุขที่ยิ้มได้ในจังหวะที่เหมาะสม

มีพล็อตหนึ่งผุดขึ้นในหัวทันทีเมื่อได้ยินชื่อเรื่อง 'ขอโทษทีฉันไม่ใช่เลขาคุณแล้ว' — เรื่องราวนี้จะเล่นกับความสัมพันธ์แบบเจ้านาย-เลขา แต่พลิกมุมมองให้เป็นการค้นหาตัวตนที่ขำ ๆ และอบอุ่นมากกว่าแค่โรแมนซ์ออฟฟิศ

เราเริ่มจากนางเอกที่ทำงานเป็นเลขาให้ผู้บริหารหนุ่มสุดเพอร์เฟกต์มานานปี จนคนรอบข้างคุ้นว่าเธอคือเงาที่คอยจัดการชีวิตของเขา เมื่ออยู่ ๆ เธอตัดสินใจเลิกเป็นเลขาเพื่อไล่ตามความฝันเล็ก ๆ ของตัวเอง — อาจเป็นการเปิดร้านขนม การเป็นนักเขียนคอลัมน์ หรือแม้แต่การไปเรียนต่อต่างประเทศ เหตุผลไม่ใช่เพียงเบื่องาน แต่เป็นการอยากรู้จักตัวเองนอกบทบาทที่คนอื่นกำหนด

พล็อตเดินแบบคอมิดราม่า: ฉากฮาขำ ๆ เกิดจากการที่เจ้านายยังคงติดนิสัยให้เธอจัดการทุกอย่าง แต่ค่อย ๆ เรียนรู้ที่จะพึ่งพาตัวเองมากขึ้น ความตึงเครียดเล็ก ๆ ผสานกับมิตรภาพใหม่ ๆ และการท้าทายทางอาชีพทำให้เรื่องมีจังหวะดี จุดไคลแม็กซ์คือการที่ทั้งสองต้องเผชิญความจริงว่าเขาเองก็หลงรักภาพเธอในมุมที่ต้องการดูแล ไม่ใช่ในมุมที่เธอเป็นตัวตนเต็มรูปแบบ ตอนจบสามารถไปได้หลายทาง — อาจเป็นการแยกทางอย่างเป็นมิตรที่ทั้งคู่เติบโต หรือจบด้วยการกลับมาร่วมทางกันแบบคนเท่าเทียม ซึ่งส่วนตัวเราเลือกแบบหลังแต่ให้ความสำคัญกับการเติบโตของตัวละครทั้งสอง เพราะมันทำให้เรื่องรู้สึกจริงจังและละมุนกว่าการจบหวือหวาแบบเดียวที่คาดได้