ครอบครัว หวยพ่อแม่ควรสอนลูกเรื่องการพนันอย่างไร?

การตั้งกติกาชัดเจนในบ้านช่วยได้มาก และฉันมักอธิบายกติกาเหล่านี้ด้วยภาษาที่ตรงไปตรงมาและไม่มีคำตัดสิน
ฉันเลือกใช้กติกา 3 ข้อที่ทำตามได้จริง: 1) ห้ามเล่นพนันจนกว่าจะบรรลุนิติภาวะ 2) ถ้ามีคนชวนให้พูดกับผู้ใหญ่ก่อน 3) ห้ามใช้บัตรเครดิตหรือเงินของครอบครัวโดยไม่ได้รับอนุญาต

นอกจากกติกาแล้ว ฉันยังทำหน้าที่เป็นแบบอย่าง ถ้าวันหนึ่งครอบครัวเห็นใครทำพฤติกรรมเสี่ยง เช่น ติดล็อตเตอรี่หรือเล่นเดิมพันจนเกินงบ คนที่เป็นผู้ใหญ่ต้องไม่ใช้อารมณ์แต่แสดงพฤติกรรมการจัดการเงินที่ชัด เช่น การวางงบประมาณ การออม และการพูดถึงเป้าหมายการเงินร่วมกัน

เมื่อเด็กโตขึ้น ฉันจะเริ่มคุยเรื่องกลยุทธ์การตัดสินใจเชิงเหตุผล เช่นการใช้โอกาสและความน่าจะเป็น ไม่ใช่สัญชาตญาณเดียว ในการอธิบายบางครั้งฉันชอบยกฉากจาก 'คาอิจิ' หรือ 'Kaiji' มาเป็นบทเรียนว่าแรงจูงใจและความสิ้นหวังสามารถผลักดันคนไปสู่การตัดสินใจที่พังได้ นั่นเป็นภาพที่จับต้องได้สำหรับคนหนุ่มสาวและช่วยให้บทสนทนาเข้มข้นขึ้นก่อนที่ปัญหาจะเกิดจริงๆ

เคล็ดลับแรกที่ฉันมักพูดกับเพื่อนที่กำลังจะมีลูกคือการเริ่มคุยเรื่องมูลค่าเงินตั้งแต่ยังเล็ก

การอธิบายว่าเงินมีค่ามากกว่าแค่การซื้อของ จะช่วยป้องกันความอยากได้อยากมีที่มาจากการเสี่ยงโชคได้ดี ในบ้านของฉัน เราใช้ตัวอย่างง่าย ๆ อย่างการแบ่งเงินค่าขนมเป็นส่วนสำหรับออม ส่วนสำหรับใช้จ่าย และส่วนสำหรับบริจาค ทำให้เด็กเห็นว่าสิ่งที่เขาอยากได้บางอย่างต้องรอและวางแผน ไม่ใช่หวังพึ่งโชคชะตา

อีกอย่างที่ฉันให้ความสำคัญคือการสอนให้รู้จักความเสี่ยงจริง ๆ ไม่ใช่อธิบายด้วยคำสั่งเดียว แต่ใช้เหตุการณ์จำลองเล็ก ๆ ให้ลองตัดสินใจ เช่น ถ้าต้องเลือกระหว่างเล่นเกมแล้วมีโอกาสได้รางวัลกับการเก็บเงินซื้อของที่อยากได้อย่างแน่นอน ผลลัพธ์ต่างกันยังไง จุดนี้ฉันมักยกฉากจาก 'Rounders' ตอนที่ตัวละครต้องเลือกเดิมพันด้วยตัวเองมาเล่าเป็นตัวอย่างของผลลัพธ์ระยะยาว

สุดท้ายฉันเน้นเรื่องความไว้วางใจและการสื่อสาร ถ้าลูกเคยพบการชักชวนให้เล่นพนันออนไลน์หรือเพื่อนชวนซื้อหวยเป็นจำนวนมาก ให้ลูกรู้ว่าพ่อแม่พร้อมคุยไม่ตัดสิน แล้วค่อยอธิบายเหตุผลและผลกระทบจริงจัง ทั้งด้านการเงินและจิตใจ การสอนแบบนี้ไม่ใช่คำสั่งเดียวจบ แต่เป็นกระบวนการที่ทำซ้ำเมื่อโอกาสมาถึง สรุปสั้น ๆ ว่าอย่าเร่งเรียนรู้ แต่ทำให้เด็กเห็นความหมายของการตัดสินใจทางการเงินอย่างเป็นรูปธรรม

การเล่าเรื่องผ่านตัวละครเป็นวิธีที่ฉันใช้บ่อยเมื่อคุยกับวัยรุ่น เพราะภาพและบทเรียนจากนิยายหรือภาพยนตร์มักทำให้เห็นมิติของการพนันได้ชัดเจนกว่าแค่คำสั่งเดียว

ฉันจะเลือกฉากที่แสดงผลกระทบรอบด้าน ทั้งด้านความสัมพันธ์และจิตใจ เช่น บทหนึ่งใน 'Casino Royale' ที่แสดงการแลกเปลี่ยนระหว่างความเสี่ยงและความสูญเสีย แล้วถามลูกว่าเขาจะเลือกอย่างไร ถามแบบนี้ทำให้การพูดคุยเป็นการคิดร่วมกัน ไม่ใช่ถูกสั่งให้เชื่อ เมื่อพวกเขาตัดสินใจได้ดี เรากากบาทด้วยการชื่นชมและแนะนำว่าการตัดสินใจที่ดีมีรางวัลในระยะยาวมากกว่าการหวังฉาบฉวย

ท้ายสุดฉันเน้นการเสริมทักษะชีวิต เช่นการแก้ปัญหา การจัดการเวลา และการตั้งเป้าหมาย เพราะเมื่อลูกมีเครื่องมือและความมั่นคงในชีวิตจริง ความอยากเสี่ยงด้วยการพนันจะลดลงเอง นี่คือสิ่งที่ฉันอยากเห็นเกิดขึ้นช้า ๆ แต่มั่นคงในครอบครัว