คิมนัมจุน Bts เคยร่วมงานกับแบรนด์แฟชั่นหรือศิลปินต่างประเทศใดบ้าง

ไม่คิดว่าจะได้มาพูดถึงเรื่องการเรียนของคิมนัมจุนแบบละเอียดขนาดนี้ แต่พอได้คุยทีไรก็ชอบเล่าเสมอ ในมุมมองของคนที่ติดตามมาตั้งแต่แรก ผมมองว่าเส้นทางการศึกษาของเขาสะท้อนความเป็นศิลปินที่ตั้งใจพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง คิมนัมจุนหรือ RM เรียนจบจาก 'Global Cyber University' โดยจบสาขาวิชาการแพร่ภาพและความบันเทิง ซึ่งเป็นสาขาที่ตอบโจทย์ไลฟ์สไตล์ของคนทำงานบันเทิงเพราะมีความยืดหยุ่นด้านเวลาและรูปแบบการเรียน การที่เขาเลือกเส้นทางแบบนี้ทำให้สามารถบาลานซ์ระหว่างการทำงานหนักกับการเรียนได้จริง ๆ ภาพที่ชอบนึกถึงคือเขาอ่านหนังสือ ทำงานเขียนเนื้อเพลง แล้วก็ลงทะเบียนเรียนออนไลน์ไปด้วย การตัดสินใจเลือกสถาบันและสาขาแบบนี้ไม่ได้หมายความว่าแค่อยากได้ปริญญา แต่เป็นการเติมทักษะที่เกี่ยวข้องกับงานศิลปะและสื่อสารมวลชน ซึ่งช่วยให้การสื่อสารของเขามีพื้นฐานทางทฤษฎีประกอบกับประสบการณ์จริง แค่คิดว่าคนที่ขึ้นเวทีระดับโลกยังตั้งใจศึกษาแบบนี้ก็รู้สึกได้แรงบันดาลใจแล้ว ยืนยันว่านี่ไม่ใช่แค่แผ่นกระดาษ แต่เป็นกระบวนการเรียนรู้ที่ต่อเนื่องและจริงจัง

สิ่งหนึ่งที่สะดุดตาจากบทสัมภาษณ์ล่าสุดของคิมนัมจุนคือความตรงไปตรงมาในการพูดถึงการสร้างงานศิลป์และความเปราะบางของตัวเอง ผมเล่าในฐานะแฟนที่ติดตามเขามานาน: ในบทสัมภาษณ์นั้นนัมจุนพูดถึงกระบวนการทำเพลงแบบละเอียด ตั้งแต่การเริ่มต้นด้วยความคิดเล็ก ๆ ในสมุดโน้ต ไปจนถึงการเลือกเนื้อเสียงและการเรียบเรียงที่ต้องการสื่อความเป็นจริงของชีวิต เขาแบ่งปันว่าบทบาทผู้นำในวงและการเป็นนักร้อง-นักเขียนเพลงทำให้ต้องบาลานซ์ความรับผิดชอบกับความอยากทดลองทางดนตรี การยอมรับความเปราะบาง ไม่ปิดกั้นอารมณ์ และการใช้ภาษาเป็นเครื่องมือเชื่อมโยงผู้ฟัง ถูกหยิบยกขึ้นมาอย่างเด่น อีกส่วนที่ผมชอบคือการพูดถึงแรงบันดาลใจจากงานวรรณกรรมและศิลปะร่วมสมัย เขาไม่ยึดติดกับรูปแบบเดิม ๆ แต่ชอบทดลองผสมเสียงที่ไม่คาดคิด รวมถึงการร่วมงานกับศิลปินจากพื้นเพต่าง ๆ ซึ่งทำให้เห็นภาพอนาคตที่เขาอยากขยายขอบเขตศิลปะของตัวเอง มากไปกว่านั้นยังมีเรื่องการดูแลจิตใจของสมาชิกในวงและการรับมือกับสถานะสาธารณะที่ถูกจับตามอง ซึ่งเขาพูดด้วยโทนที่อ่อนโยนแต่หนักแน่น ทำให้ผมรู้สึกว่าเขาโตขึ้นและมองการเป็นศิลปินอย่างมีความหมายมากขึ้น

สยามช่วงกลางวันคนแน่นมาก แต่การเดินไป 'สยามสแควร์ ซอย 3' สะดวกกว่าที่คิดถ้ารู้ทางและเตรียมตัวเล็กน้อย ผมชอบเริ่มจากสถานี BTS แล้วตามทางเชื่อมสกายวอล์กที่คนใช้กันบ่อย ทางเดินกว้างพอสมควรและมีป้ายบอกทางชัดเจน ทำให้ไม่ต้องเดินวกวนผ่านถนนที่รถจอดเยอะ เส้นทางนี้มักจะเห็นกลุ่มเพื่อน ๆ ถือถุงช้อปปิ้งเดินกันเป็นระยะ ส่วนใหญ่ใช้เวลาแค่ประมาณห้านาทีถึงสิบห้านาที ขึ้นกับความแน่นของฝูงชนและว่าต้องรอข้ามถนนหรือเปล่า มีข้อสังเกตตรงที่ช่วงพีกคนจะมากจริง ๆ ทั้งนักเรียน นักท่องเที่ยว และพนักงานออฟฟิศ ทำให้การถือของเยอะหรือลากกระเป๋าเดินทางอาจลำบาก ถ้าฝนตกก็ต้องเผื่อเวลาเพิ่มเพราะบางจุดมีการต่อคิวขึ้นบันไดเลื่อนและทางเชื่อมอาจลื่น ผมมักจะเลือกเส้นทางที่มีหลังคาและหลบฝูงชนเล็กน้อย ถ้าอยากเดินสบายควรออกก่อนหรือหลังเวลาเร่งด่วน แล้วจะได้เห็นมุมโน้นมุมนี้ของย่านที่สนุกกว่าการรีบวิ่งตรง ๆ

ตลอดปีที่ผ่านมา ฉันสังเกตแนวทางงานเพลงของนัมจุนเปลี่ยนไปในทิศทางที่เนิบช้าลงแต่ก็มีความตั้งใจชัดเจนมากขึ้น ในมุมมองของแฟนที่ติดตามผลงานเดี่ยวของเขามาตลอด จะบอกว่านัมจุนไม่ได้ปล่อยอัลบั้มเดี่ยวชุดใหม่ระดับเต็มฟอร์แมตราวกับ 'Indigo' แต่มีการมีส่วนร่วมในโปรเจกต์ย่อย ๆ ที่ไม่ชัดเจนต่อสายตาสาธารณะ เช่น การฟีเจอริ่งกับศิลปินอิสระ การให้เสียงหรือคำปรึกษาในการผลิตเพลงของโปรดิวเซอร์รุ่นใหม่ รวมถึงการร่วมงานในโปรเจกต์พิเศษที่เน้นการทดลองเสียงมากกว่าจะเป็นซิงเกิลเชิงพาณิชย์ ฉันรู้สึกได้จากทั้งโซเชียลและการสัมผัสจากคลิปการแสดงสดว่าเขาเลือกงานที่สะท้อนตัวตนมากขึ้น ไม่ได้เร่งปล่อยเพลงเพียงเพื่อเติมปฏิทิน แต่เลือกคอลแลบที่มีความหมายต่อศิลปินร่วมและตัวเขาเอง นั่นทำให้ผลงานแต่ละชิ้นแม้จะน้อย แต่มีน้ำหนักพอให้คุยกันได้ยาว ๆ ช่วงนี้เลยเหมือนอ่านบันทึกเสียงของคนที่ตั้งใจคิดก่อนพูด ซึ่งในแง่แฟนฉันชอบความละเอียดอ่อนแบบนี้มาก

ประเด็นเรื่องแฟนฟิค BTS ที่ฮิตๆ นั้นมีหลายแง่มุมให้พูดถึงจริงๆ เล่มแรกที่อยากแนะนำคือ 'Blood Sweat & Tears' แฟนฟิคแนวออโรแมนติกที่เล่าเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกในวงด้วยน้ำเสียงชวนฝันและบรรยากาศลึกลับ ตัวเอกคือจีminและแทhyung ที่ถูกโยงเข้าสู่ปริศนาเกี่ยวกับภาพวาดโบราณชิ้นหนึ่ง авторสามารถถ่ายทอดอารมณ์ผ่านภาษาที่ poetic ได้อย่างน่าประทับใจ อีกจุดเด่นคือการวางพล็อตที่ค่อยๆ คลี่คลายเหมือนดอกไม้บาน ภาคต่ออย่าง 'Spring Day' ก็พัฒนาต่อยอดความสัมพันธ์ของตัวละครได้ลึกซึ้งขึ้น

เพลง 'life goes on' ทำให้ฉันนึกถึงวันที่โลกดูช้าลงแต่ชีวิตยังต้องเดินต่อไปเสมอ ท่อนฮุคของเพลงนั้นไม่ได้บอกให้ใครต้องยิ้มเสมอหรือแกล้งเข้มแข็ง แต่ชวนให้ยอมรับว่าทุกอย่างเปลี่ยนและเราสามารถเดินไปต่อด้วยความเรียบง่ายของวันธรรมดา ในฐานะคนที่ผ่านช่วงเวลาสับสนกับอนาคต เพลงนี้เป็นเหมือนคำปลอบที่บอกว่าไม่จำเป็นต้องรีบแก้ปัญหาทั้งหมดในคราวเดียว แค่หายใจแล้วทำสิ่งเล็ก ๆ ต่อไปก็พอ เมื่อนึกถึงฉากที่สองตัวเอกจาก 'Your Name' ต้องเผชิญกับความเปลี่ยนแปลงและเวลาที่พรากไป ฉากนั้นช่วยตอกย้ำความหมายของเพลงได้ดี — ไม่ใช่การยอมแพ้ แต่เป็นการต่อชีวิตด้วยความหวังเล็ก ๆ ในทุกเช้า เพลงนี้ให้ความมั่นใจแบบเงียบ ๆ ว่าวันที่ยากจะผ่านไปและชีวิตยังคงก้าวต่อ

เสียงฝนใน 'Forever Rain' ชวนให้ใจนิ่งลงจนอยากเปิดหน้าต่างแล้วปล่อยให้ทุกอย่างไหลออกไปพร้อมเมโลดี้นั้น เราเคยฟังเพลงนี้กลางดึกหลังจากวันที่ยาวนาน และรู้สึกว่าเสียงร้องกับโทนดนตรีมันเหมือนการหายใจช้าๆ ที่ปลอบประโลมกันได้มากกว่าคำพูดใดๆ เพลงนี้โดดเด่นตรงความเรียบง่ายแต่มีพลังของอารมณ์ ซึ่งชวนให้คนที่อยู่ไกลบ้านหรือเหนื่อยล้ารู้ว่ามีพื้นที่สำหรับการทบทวนและอยู่กับตัวเอง หนึ่งสิ่งที่ทำให้แฟนไทยชื่นชอบคือความเป็นสากลของอารมณ์ เพลงไม่พยายามโวหรือประกาศตัว แต่เลือกที่จะเล่าเรื่องผ่านเมโลดี้ที่เข้าใจได้ในระดับสากล ไม่ว่าจะเป็นเสียงกีตาร์เบาๆ หรือการจัดเวทีเสียงที่เปิดช่องว่างให้เสียงร้องได้พาเราไป ส่วนตัวเราเห็นว่าทีมโปรดักชันและการเรียบเรียงช่วยเน้นความจริงใจของเนื้อร้อง ทำให้ผู้ฟังรู้สึกเชื่อมโยงได้ทันที ความทรงจำเล็กๆ ของการนั่งฟังเพลงนี้ตอนสายฝนพรำกลายเป็นเหตุผลว่าทำไมเพลงยังคงอยู่กับเรา เพลงแบบนี้ไม่ต้องดังสุด แต่เข้าไปอยู่ในมุมสงบของชีวิต และนั่นแหละที่ทำให้มันมีค่ากับแฟนไทยหลายคน

ฉันมักจะมองว่าเสื้อผ้าทัวร์ของคิมนัมจุนเป็นการผสมผสานที่ลงตัวระหว่างความเรียบง่ายและความคิดสร้างสรรค์ ซึ่งทำให้เขาดูสงบแต่ยังคงมีพลังบนเวที เสื้อผ้าที่เขาใส่ในช่วง 'Map of the Soul' มักจะเน้นโทนสีเอิร์ธโทนกับสีโมโนโทน—โค้ทยาวทรงหลวม เบลเซอร์โอเวอร์ไซส์ กับกางเกงสีเรียบที่ไม่ฉูดฉาด แต่ตัดเย็บให้มีสัดส่วนที่ดูดีเมื่อเคลื่อนไหว บ่อยครั้งเขาจะจับคู่เสื้อคอเต่าเนื้อนุ่มหรือเสื้อยืดคอสูงกับเครื่องประดับชิ้นเล็ก ๆ อย่างแหวนหรือโซ่เส้นเล็ก ซึ่งช่วยให้ภาพรวมดูมีความเป็นผู้ใหญ่และตั้งใจมากขึ้น อีกด้านที่ชอบคือการเล่นเลเยอร์กับผ้าพันคอหรือเสื้อเชิ้ตที่ผูกเอว เมื่อเขาเปลี่ยนไปยังเพลงจังหวะเร็ว เสื้อผ้าจะเปลี่ยนเป็นชิ้นที่เคลื่อนไหวสะดวกขึ้น เช่น แจ็กเก็ตบอมเบอร์หรือเสื้อแจ็กเก็ตสั้นที่มีรายละเอียดเท็กซ์เจอร์ชัดเจน รองเท้ามักเป็นสนีกเกอร์หรือบู๊ตทรงเท่ ทำให้การแสดงทั้งดูมั่นใจและเป็นธรรมชาติ สรุปแล้วสไตล์ทัวร์ของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่าเสื้อผ้าเป็นส่วนหนึ่งของการเล่าเรื่องบนเวที มากกว่าแค่การแต่งตัวเท่ ๆ ของไอดอลคนหนึ่ง