ชุดคอสเพลย์ของ จีซู ซอมบี้ ทำอย่างไรให้เหมือนจริง?

ดิฉันชอบเริ่มจากรายละเอียดเล็กๆ ที่คนมักมองข้าม เพราะสิ่งเล็กๆ เหล่านั้นทำให้คอสซอมบี้สมจริงขึ้นทันที เช่น ปลายแขนเสื้อเปื้อนเลือดเป็นหยดไม่สม่ำเสมอ รอยฉีกที่มีเส้นด้ายค้าง และริ้วสีที่สกปรกไม่เป็นระเบียบ
การทำบาดแผลแบบ DIY ที่ปลอดภัยแต่ดูสมจริง ใช้แผ่นซิลิโคนบางแปะบนผิวแล้วทาสีชั้นในด้วยสีเนื้อ ก่อนจะลงสีแดงและม่วงไล่ระดับเพื่อให้เหมือนเนื้อฉีก สร้างแผลหลุดด้วยกระดาษทิชชูชุบน้ำยาไหม้เล็กน้อย (ระวังกว่าไม่ให้เกิดไฟ) แล้วเคลือบด้วยลาเท็กซ์อีกชั้นเพื่อยึดไว้ เทคนิคการลงเลือดคือเริ่มจากเลือดสีเข้มในแผล แล้วแต้มเลือดสดที่ไหลออกมาเป็นเส้นบางๆ สิ่งที่ช่วยเพิ่มมิติอีกอย่างคือเศษเหล็กหรือดอกไม้แห้งติดที่ชุดเพื่อเล่าเรื่องว่าโปเกมอน...ไม่ใช่ — ว่าผ่านอะไรมาบ้าง โทนสีของเสื้อผ้าอย่าใช้สีสด ต้องเป็นสีหม่นหรือสีสกปรก ย้อมด้วยสนิมกาแฟหรือผงชูกำลังผสมน้ำให้มีคราบ

ถ้าต้องการแรงบันดาลใจภาพนิ่ง ลองดูท่าทางและมุมกล้องจาก 'Resident Evil' ปรับใช้ให้เข้ากับคาแรกเตอร์ แล้วฝึกเดินกับเพื่อนเพื่อประเมินระยะ ตอนถ่ายไฟส้มอ่อนหรือสลัวจะช่วยให้ผิวดูซอมบี้มากขึ้นโดยไม่ต้องพึ่งสเปเชียลเอฟเฟ็กต์มากเกินไป

ถ้าทำให้เหมือนจริงด้วยงบไม่มาก แสงและการโพสสำคัญไม่แพ้อุปกรณ์ราคาแพง แสงด้านข้างหรือไฟหลังจะเน้นเงาและเนื้อผิว ทำให้บาดแผลดูมีมิติมากขึ้น ลองนำไฟอุ่นผสมกับแสงเย็นเล็กน้อยเพื่อให้ผิวดูเหนื่อยและไม่สดใสเหมือนปกติ
เมื่อต้องโพส ให้คิดถึงเรื่องรอบตัวแทนท่าเพียวๆ เช่น มือยืดเข้าหาแสงแบบไม่เต็มแรง หรือก้าวไม่สุด ทำให้จังหวะการเคลื่อนไหวดูติดขัดเหมือนระบบประสาทไม่สัมพันธ์กับกล้ามเนื้อ นอกจากนี้ใช้มุมกล้องต่ำเพื่อให้ตัวละครดูหนักและรุ่มร่าย การใช้พร็อพเล็กๆ เช่นกระเป๋า撿ที่ขาด หรือหนังสือเปื้อนเลือดสามารถเล่าเรื่องได้โดยไม่ต้องพูดมาก การรีทัชภาพเล็กน้อยเน้นคอนทราสต์และลดความอิ่มตัวจะช่วยขับให้ผิวดูซีดลงมากขึ้น

แนะนำเก็บภาพหลายช็อตจากมุมต่างๆ และอย่ากลัวที่จะยืนดูภาพบนจอเพื่อปรับแสงหรือท่าทางอีกครั้ง การให้เวลาสั้นๆ ในการปรับรายละเอียดระหว่างชัตเตอร์สามารถยกระดับคอสซอมบี้ของคุณให้ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น จบวันด้วยความสนุกและความภูมิใจที่ได้ทำสิ่งที่ดูยากให้เป็นจริงได้

เราเคยทำคอสชุดซอมบี้ที่คนมองแล้วชะงักได้แค่ครั้งเดียว และมีเทคนิคหลายอย่างที่ช่วยให้มันดูสมจริงโดยไม่ต้องเป็นมืออาชีพ

พื้นฐานที่สำคัญคือการคิดคอนเซ็ปต์ก่อน: จะเป็นซอมบี้ที่เพิ่งติดเชื้อ สดๆ ร้อนๆ เหมือนใน 'Train to Busan' หรือเป็นซากที่เน่าเป็นปกติแบบ 'The Walking Dead' รูปแบบนี้จะกำหนดสีผิว ชุด และบาดแผลที่ต้องทำให้ต่างกันมาก หลังจากนั้นเลือกผ้าที่มีลายและเนื้อไม่ฉูดฉาด แล้วเริ่มทำให้เก่าโดยการฉีก ตัด และขูดผ้า ใช้ทรายหรือแปรงลวดถูให้ผ้าหยาบขึ้น จากนั้นลงสีสกปรกด้วยสีอะคริลิกเจือจาง น้ำชาดำ หรือกาแฟ เพื่อให้เกิดคราบตามซอกพับ

การแต่งหน้าคือหัวใจใหญ่ของความสมจริง ใช้ฐานรองผิวที่แมตต์แล้วค่อยๆ ทำรอยช้ำโดยกดสีม่วง น้ำเงิน เขียว และเหลืองผสมกันแบบเบลนด์ๆ ถ้าต้องการแผลลึก ใช้ลาเท็กซ์เหลวหรือเจลซิลิโคนบางชิ้นปั้นเป็นแผลแล้วทาสีเนื้อภายในด้วยสีแดงเข้ม เพิ่มเลือดปลอมด้วยน้ำตาลทรายแดงผสมไซรัปหรือใช้เลือดปลอมสำเร็จรูป เรื่องคอนแทคเลนส์ให้ระวังสุขภาพตา เลือกของที่ได้มาตรฐานเท่านั้น สุดท้ายคือภาษากาย ใส่การเคลื่อนไหวที่หนัก เหยียบติดพื้น ก้มหน้ามองช้า ๆ แล้วเติมเสียงครางเล็กน้อยเพื่อให้คนดูรู้สึกว่ามีชีวิตในร่างที่ไม่เป็นปกติทั้งหมดนี้ทำให้ชุดคอสซอมบี้ออกมาไปไกลกว่าการแต่งหน้าเฉยๆ และยังทิ้งความประทับใจแบบที่คนจะจำได้เป็นอย่างดี